Δημ. Καρβούνης: "Θετική η εικόνα του κινήματος στην πλατεία"

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΝΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΔΡΑΜΑΣ ΔΗΜ. ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΟΝ «ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ»

Θετική η εικόνα του κινήματος της πλατείας

«Αποκηρύσσουμε οποιαδήποτε μορφή βίας και διαφωνούμε με κινήσεις προπηλακισμού βουλευτών»

«Το κίνημα της πλατείας δεν πρέπει να διαμορφώσει πολιτικές τάσεις, αλλά να μόνο να τις επηρεάσει, ούτε να τραβηχτεί πίσω από κάποιο κόμμα. Θα είναι λάθος».

«Ο κόσμος ενοχλείται από τα κομματικά πανό για να συσπειρωθεί».

ΑΥΤΗ η συνέντευξη με τον γραμματέα της Ν.Ε. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Δράμας κ. Δημήτρη Καρβούνη, ξεκίνησε εξαιτίας ενός άρθρου που δημοσιεύθηκε στον «Πρωινό Τύπο» στις 5 Ιουλίου 2011 με τίτλο: «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2011 – Χωρίς βουλευτές η κατάθεση στεφάνων – Άλλοι άκουσαν τον εξάψαλμο των Αγανακτισμένων».

Του Θανάση Πολυμένη

Στο κείμενο μεταξύ άλλων, αναφερόταν και η εξής φράσης: [Αποτέλεσμα ήταν να ακούσουν αυτοί … τον εξάψαλμο των λιγοστών «Αγανακτισμένων» που παραβρέθηκαν στην κατάθεση στεφάνων. Επρόκειτο τελικά για μια μικρή ομάδα 20 περίπου ατόμων, αποτελούμενη κυρίως από τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Δράμας, χωρίς πανό και σημαίες, οι οποίοι φώναζαν από το γνωστό σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73» μέχρι και άλλα όπως «ξεφτιλισμένοι» κτλ.]

Όταν το κείμενο δημοσιεύτηκε στο προσωπικό μου blog (eothinon2.blogspot.com), προκάλεσε τα σχόλια διαφόρων, ανώνυμων κυρίως, κυρίως για το ζήτημα της συμμετοχής στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στους «Αγανακτισμένους». Οφείλω να ομολογήσω εδώ, ότι, διάφοροι ανώνυμοι, προσπάθησαν να προβοκάρουν και να στοχοποιήσουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να αποδώσουν μια αρνητική εικόνα. Πρόθεση του άρθρου δεν ήταν ούτε να προβοκάρει στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Δράμας, ούτε και να στοχοποιήσει άτομα, γι’ αυτό και δεν αναφέρθηκαν ποτέ ονόματα.

Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη Δράμα, καταλήξαμε να κάνουμε μια συνέντευξη με τον γραμματέα της Ν.Ε. ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Δράμας κ. Δημήτρη Καρβούνη, όσον αφορά το ζήτημα της πλατείας, των «Αγανακτισμένων» πολιτών αλλά και τη συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό, οι οποίοι συμμετέχουν εκεί ως ενεργοί πολίτες και όχι με την κομματική τους ταυτότητα.

κ. Δημήτρη Καρβούνη. Είμαστε εδώ, εξαιτίας ενός άρθρου μου, το οποίο ενόχλησε αρκετά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη Δράμα. Ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό.

Μας ενόχλησε γιατί το άρθρο σου δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει τη διαμαρτυρία των «Αγανακτισμένων» πολιτών και θεωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό ότι αυτή υποκινήθηκε από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχουν στο κίνημα των «Αγανακτισμένων» όχι με την κομματική τους ταυτότητα, αλλά ως ενεργοί πολίτες και έτσι το είχαμε ξεκαθαρίσει από την αρχή. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στους «Αγανακτισμένους», σεβόμενος τον τρόπο που αυτό το κίνημα αναπτύσσεται δεν συμμετέχει σαν κόμμα, δεν φέρουμε κομματικές σημαίες, δεν διακινούμε κομματικά έντυπα και συμμετέχουμε σαν πολίτες, και περισσότερο ακούμε παρά συμμετέχουμε στις διαδικασίες. Εγώ συγκεκριμένα αλλά και κανένας από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν συμμετέχει σε καμία συντονιστική επιτροπή, σε καμία από τις επιτροπές, μόνο αν μας ζητηθεί να βοηθήσουμε σε κάτι, μόνο τότε γινόμαστε ενεργοί.

Στο ότι συμμετέχετε δίχως την κομματική σας ταυτότητα όπως λέτε, εντούτοις γιατί έχουν στοχοποιηθεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε μια κίνηση αντιπερισπασμού να στρέψει την ατζέντα από τις τεράστιες ευθύνες που έχει, τόσο για την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου όσο και για το πογκρόμ βίας στο κέντρο της Αθήνας τις δύο μέρες της 48ωρης απεργίας, βρήκε εξιλαστήριο θύμα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει σαν το σατανά που πρέπει όλοι να αποκηρύσσουν αυτές τις μέρες. Νομίζω όμως ότι δεν περνάνε αυτά, γιατί και ο κόσμος, ειδικά στην πλατεία της Δράμας, βλέπει πάρα πολύ καλά με ποιο τρόπο συμμετέχουμε, πόσο σεβόμαστε τις διαδικασίες. Αλλά νομίζουμε ότι και πανελλαδικά δεν περνάνε αυτά, γιατί είναι πια ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκηρύσσει οποιαδήποτε μορφή πολιτικής βίας, δεν προσωποποιεί τα ζητήματα και η αντιπαράθεσή του είναι μαχητική, αλλά είναι πολιτική. Εμείς διαφωνούμε με κινήσεις προπηλακισμού βουλευτών. Αυτά είναι έξω από την κουλτούρα μας και δεν θεωρούμε ότι είναι πράξεις οι οποίες βοηθούν το κίνημα.

Εδώ, στη Δράμα, πώς βλέπετε το κίνημα των «Αγανακτισμένων»; Θα έχει μέλλον;

Συμμετέχοντας όλες αυτές τις μέρες στο κίνημα των «Αγανακτισμένων», έχω συνολικά θετική εικόνα. Δεν πιστεύω βέβαια ότι όλα έχουν γίνει όπως θα έπρεπε, αλλά πρόκειται για ένα κίνημα που συμμετέχουν απότομα, στη Δράμα τουλάχιστον, από εκατοντάδες έως χιλιάδες κόσμος, τελείως ετερόκλητος, με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, κόσμος ο οποίος είχε ίσως την πρώτη επαφή με πολιτικές διαδικασίες. Στο νομό μας, θεωρώ ότι πάνω από πέντε χιλιάδες άνθρωποι, έχουν περάσει από τις διαδικασίες αυτές, είτε λέγεται συγκέντρωση στην πλατεία, είτε λέγεται διαδήλωση. Είχαμε 4 πάρα πολύ μεγάλες και μαζικές διαδηλώσεις στη Δράμα, πρωτόγνωρες για τα δεδομένα της. Αυτός ο κόσμος, για να βρει τον τρόπο να συνεννοηθεί, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γίνεται μια πολύ μεγάλη προσπάθεια μέσω των καθημερινών συνελεύσεων για να έχει η πλατεία κάθε μέρα δράσεις για να διατηρήσει τον μαζικό της χαρακτήρα. Θεωρώ ότι θα συνεχιστεί το κίνημα των «Αγανακτισμένων», γιατί όταν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα, θα οδηγούμαστε συνεχώς και με γρήγορους ρυθμούς στην εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας και αυτό θα βρει διέξοδο μαζικά στην πλατεία.

Σχετικά με το ζήτημα ότι η πλατεία έχει κηρύξει ανεπιθύμητους τους βουλευτές του νομού, αλλά και ότι βλέπουμε σε άλλους νομούς να έχουν κυκλοφορήσει αφίσες με τις οποίες καταζητούνται οι βουλευτές. Πώς βλέπεις αυτή την ενέργεια;

Είπα παραπάνω ότι διαφωνώ με αυτό. Το ψήφισμα της πλατείας, επειδή είχε τις συγκεκριμένες προσωπικές αναφορές (σ.σ. προς τους βουλευτές Δράμας), δεν το ψήφισα. Δεν με εκφράζουν αυτοί οι τρόποι διαμαρτυρίας. Από εκεί και πέρα δεν μπορώ εγώ να απαγορεύσω σε κανέναν το πώς αυτός θεωρεί καλύτερη, πιο πρόσφορη τη διαμαρτυρία. Είναι τόσο ετερόκλητος ο κόσμος, που τον συνδέουν δύο πράγματα: Η μεγάλη του αγανάκτηση και οργή και μια ξεκάθαρα αντιμνημονιακή στάση. Αυτά είναι τα δύο συνθετικά. Καθένας λοιπόν, δημοκρατικά, αποφασίζει. Εγώ έχω τη δική μου λογική, τη λέω, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ και να την επιβάλω.

Να πούμε λίγο για τις πολιτικές φυλές που συμμετέχουν σ’ αυτό το κίνημα και ειδικά στη Δράμα. Βλέπουμε κόσμο ετερόκλητο μεν, αλλά όλοι λίγο-πολύ, ξέρουμε που ανήκει ποιος πολιτικά. Αυτό πιστεύεις ότι είναι καλό ή κακό για το κίνημα των «Αγανακτισμένων»;

Όπως είπα και πριν, το κίνημα είναι ετερόκλητο, μαζικό, με ανθρώπους που είναι απ’ όλους τους χώρους. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν κάθομαι τόσο να αναλύσω από πού προέρχεται ο καθένας. Δεν μ’ ενδιαφέρει. Στέκομαι στο τι λέει ο καθένας, σε ποια σημεία μπορούμε να συμφωνήσουμε και πώς μπορούμε να προχωράμε από κοινού. Πιστεύω ότι αυτός ο χαρακτήρας και αυτός ο τρόπος του κινήματος πρέπει να διατηρηθεί. Και γιατί είναι η μόνη δυνατότητα, απ’ ό,τι φάνηκε, να έχουμε μαζικές ειρηνικές κινητοποιήσεις.

Να θέσω εδώ ένα αλλά! Τη στιγμή των εκλογών, όποτε κι αν αυτές γίνουν! Όλοι αυτοί που είναι σ’ αυτό το κίνημα, τη στιγμή των εκλογών θα ψηφίσουν προφανώς εκεί που πιστεύουν. Πιστεύεις ότι εκεί θα σταματήσει το κίνημα αυτό ή θα μπορεί να έχει συνέχεια μετά το αποτέλεσμα των εκλογών; Μήπως το κίνημα των «Αγανακτισμένων» θα μπορέσει να διαμορφώσει τα άτομα να αλλάξουν τις πολιτικές τους απόψεις μέχρι τις επόμενες εκλογές;

Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Το θέμα δεν είναι εύκολο! Η πολιτική είναι κίνηση. Είναι μια διαδικασία στην οποία, όταν συμμετέχουν οι άνθρωποι αλλάζουν τα δεδομένα. Δεν μπορούμε να τη βλέπουμε στατικά με το τι θα γίνει. Από αυτή τη διαδικασία, αλλάζουν ήδη τα κόμματα. Τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακούγοντας πολλά από αυτά, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, τις αγωνίες των ανθρώπων, αισθάνομαι ότι κάτι αλλάζει. Θα σας πω χαρακτηριστικά ότι, η επιθυμία των ανθρώπων για ένα κομμάτι στο κίνημα, μας έχει προβληματίσει πάρα πολύ. Τη θεωρούμε υγιή και καταλήξαμε κιόλας στο σημείο ότι, δεν θα φέρουμε κομματικά πανό ούτε στις συγκεντρώσεις του Εργατικού Κέντρου. Ως τώρα το κάναμε. Θεωρούμε ότι είχε δίκιο ο κόσμος, τον ενοχλούν τα κομματικά για να συσπειρωθεί. Νομίζω ότι σ’ αυτό σε μεγάλο βαθμό έχει δίκιο. Είναι δική μας απόφαση αυτό, αν και είδα ότι και στην Αθήνα, δεν συμμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ με κομματικό πανό. Όλοι τους ήταν στα πανό των σωματείων και των συνδικάτων. Νομίζω ότι ένα μήνυμα παίρνεις. Όπως κι άλλα μηνύματα παίρνει κανείς, με το να συζητάει με ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις και να συνθέτουμε απόψεις. Εμένα μου λένε πολλοί, πώς μπορείς στην πλατεία να συγχρωτίζεσαι με ανθρώπους που είναι ακροδεξιών πεποιθήσεων. Και λέω σε όλους ότι είναι τελείως λάθος η ανάλυση αυτή. Δεν μπορούν, χαρακτηρίζοντας κάποιους ανθρώπους, να τους περιθωριοποιούν. Ακούμε τι λένε αυτοί οι άνθρωποι, συμμετέχουν στις συνελεύσεις, βάζουν τις απόψεις τους, αν μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό, αν μας συνδέσουν τα προβλήματα, αν μας συνδέει κοινός εχθρός! Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και όχι να βάζουμε ο καθένας το δικό του μέτρο στα πράγματα όπως για παράδειγμα κάνει το ΚΚΕ το οποίο αρέσκεται να κοιτάει τα γεγονότα στην πλατεία από το μπαλκόνι των γραφείων του!

Θα μπορούσε να κίνημα των «Αγανακτισμένων» να διαμορφώσει πιθανές πολιτικές τάσεις ούτως ώστε να αλλάξει το αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές, ώστε να δούμε τελικά μια αύξηση των ποσοστών των μικρότερων κομμάτων κυρίως;

Μπορεί να συμβάλει σε κάτι τέτοιο το κίνημα της πλατείας. Αλλά επειδή τέθηκε αυτό το ζήτημα στη συνέλευση και είπαμε να μην το συζητήσουμε, η γνώμη μου είναι ότι το κίνημα πρέπει να παραμείνει κίνημα. Δεν πρέπει ούτε πολιτικές τάσεις να διαμορφώσει το ίδιο, άλλο να επηρεάσει, ούτε πρέπει να τραβηχτεί πίσω από κάποιο κόμμα. Θα είναι λάθος. Το κίνημα πρέπει να είναι κίνημα, να δυναμώσει και να επηρεάζει κόμματα και πολιτικές εξελίξεις. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να μείνουμε ενωμένοι, να συζητάμε και από εκεί και από εκεί και πέρα να επηρεάζεις τις πολιτικές εξελίξεις.

Τι δυνατότητες έχει να κρατηθεί όρθιο αυτό το κίνημα τους επόμενους μήνες; Για πόσο μπορεί να πάει αν δεν είναι περισσότερο οργανωμένο, να έχει για παράδειγμα κάποιους αρχηγούς;

Νομίζω ότι ο τρόπος που λειτούργησε μέχρι τώρα έχει θετικά χαρακτηριστικά. Δεν πρέπει να έχει ούτε αρχηγούς, ούτε ομαδάρχες. Χρειάζεται συντονισμός, χρειάζονται συντονιστικές επιτροπές, αλλά επιτροπές που θα έχουν ρόλο καθαρά λειτουργικό και μάλιστα να μην έχουν μόνιμο χαρακτήρα. Να εναλλάσσονται κάθε εβδομάδα τα άτομα που θα υπάρχουν στις συντονιστικές επιτροπές. Από εκεί και πέρα, όλους στην πλατεία προβληματίζει το τι να κάνουμε. Οι συζητήσεις αυτής της τελευταίας εβδομάδας αυτή την κατεύθυνση είχαν. Εκεί που καταλήξαμε, είναι ότι συνδιαμορφώνουμε ένα πλαίσιο στόχων και αιτημάτων και το Σαββατοκύριακο που θα κατέβουμε στην πλατεία Συντάγματος όπου έχει πανελλαδική συγκέντρωση και θα συνδιαμορφωθεί ένα καινούριο πλαίσιο αιτημάτων πιο επικαιροποιημένο. Νομίζω ότι ως εκεί μπορεί να πάει η πλατεία. Αν πάει παραπάνω, αν βάλει πιο προωθημένα αιτήματα πιθανόν να πλησιάζουν σε κάποιον πολιτικό χώρο, νομίζω ότι θα χάσει γιατί δεν θα μπορέσει να κρατήσει τον μαζικό χαρακτήρα. Η πλατεία είναι πολύ σημαντικό ότι έφερε κοντά και ένωσε ένα ετερόκλητο πλήθος, το οποίο το συνέδεαν η αντιμνημονιακή τάση, η αγανάκτηση και η οργή στη ζωή που βιώνει. Αυτό είναι το κέρδος της πλατείας και πρέπει να το διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού!

Ωστόσο κάποια στιγμή, δεν θα υπάρξει η ανάγκη να στεγαστεί κάπου αυτό το κίνημα; Για πόσο διάστημα θα μπορούν να μαζεύονται οι άνθρωποι έξω στην πλατεία;

Όλα αυτά μας απασχολούν στις συνελεύσεις. Αλλά το καθένα το αντιμετωπίζουμε βήμα–βήμα. Είναι άλλωστε τόσο γρήγορες οι εξελίξεις στο πολιτικό επίπεδο, είναι τόσο πυκνός ο πολιτικός χρόνος πια, που δεν έχει νόημα να συζητάς για κάτι που πρέπει να σε απασχολήσει το χειμώνα. Θα δούμε! Κάθε μέρα γίνεται συνέλευση στις 9 το βράδυ. Συζητάμε ανάλογα τι διαμορφώνεται στην συγκυρία. Η εμπειρία της Δράμας σε σχέση με άλλες περιοχές στην Περιφέρειά μας, λειτούργησε πολύ καλύτερα τα πράγματα και ήταν πολύ πιο μαζικές οι διαδικασίες, δείχνει ότι όταν σέβεται ο ένας τον άλλον στο χώρο που βρισκόμαστε, προχωράμε, με βάση αυτά, με βάση την πραγματικότητα που ζούμε.

Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι τελευταίο;

Νομίζω ότι το κίνημα της πλατείας, ήταν και είναι μια απίστευτη πραγματικότητα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ήταν κάτι που όλοι το θέλαμε, όλοι το ονειρευόμασταν, δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Βγήκε έστω και σαν εισαγόμενο, γιατί αν δεν το έκαναν οι Ισπανοί και δεν μας προκαλούσαν, αντιλαμβάνεστε ότι ίσως να μην είχε ξεκινήσει. Έγινε, δημιουργήθηκε ένα τεράστιο μαζικό και ειρηνικό κίνημα και αυτό είναι το χαρακτηριστικό του: ο μαζικός και ειρηνικός του χαρακτήρας. Και αυτός επηρέασε τα πολιτικά πράγματα και ανάγκασε το σύστημα εξουσίας να κάνει διάφορες κινήσεις πανικού αλλά και κινήσεις που αποκάλυπταν το αυταρχικό του πρόσωπο. Αυτός ο λαϊκός παράγοντας που ενεργοποιήθηκε, αποτελεί το κλειδί για να αλλάξουμε τα πράγματα στη χώρα σε μια φιλολαϊκή και πατριωτική κατεύθυνση. Αν ο κόσμος γυρίσει στο σπίτι του, τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν πάρα πολύ άσχημα. Θα χαθεί το παιχνίδι. Και να ξέρετε ότι κάθε μέρα που περνά, όσο αυτή η κυβέρνηση μένει και εφαρμόζει αυτά τα μέτρα, το παιχνίδι θα χάνεται γιατί τα μέτρα είναι κατεδαφιστικά. Επίσης είναι σημαντικό ότι, αυτό το κίνημα των «Αγανακτισμένων» είναι αναπτυγμένο και στις άλλες χώρες της Ευρώπης οι οποίες βιώνουν αντίστοιχα προβλήματα μ’ εμάς. Άρα λοιπόν ζητούμενο είναι ένα πανευρωπαϊκό κίνημα εργαζομένων, ένα πανευρωπαϊκό κίνημα «αγανακτισμένων», τα οποία θα οδηγήσουν σε ρήξεις και ανατροπές τις εφαρμοζόμενες πολιτικές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.