Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Μετατρεπόμαστε σε προτεκτοράτο!


● ΛΕΕΙ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στους υπουργούς του: «κόψτε απ’ όπου μπορείτε»। Να κόψουν. Και το κόψιμο ξεκίνησε ήδη από διάφορους κρατικούς οργανισμούς. Από οργανισμούς και επιχειρήσεις που συντηρούσε ο κρατικός και δημόσιος φορέας, για να βολεύονται διάφοροι κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι. Για παράδειγμα, ένας οργανισμός για την καλλιέργεια χταποδιών, ένας άλλος για την εκτροφή χελώνας και κάτι άλλα παράξενα, που ούτε καν τα είχαμε ακούσει ποτέ.


● Όπως για παράδειγμα τα Τοπικά Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης που ιδρύθηκαν πριν από μερικά χρόνια। Κι αυτά κλείνουν. Αγροτικά κέντρα που δεν δούλεψαν ποτέ, που δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αντικείμενο, παρά μόνον απασχολούσαν υπαλλήλους σε θέσεις που απλώς διατηρούνταν.


● Και για να πούμε την αλήθεια; Τόσοι και τόσοι άλλοι οργανισμοί έπρεπε να κλείσουν εδώ και πολλά χρόνια। Εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και σ’ αυτό το κράτος, σ’ αυτόν τον σπάταλο δημόσιο τομέα, έπρεπε από πολλά χρόνια τώρα, να κλείσουν διάφοροι οργανισμοί και επιχειρήσεις. Που η μόνη τους χρησιμότητα ήταν η βόλεψη μικροκομματικών συμφερόντων και ψηφοθηρίας!


● ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ σ’ αυτό το κράτος। Όχι τα τελευταία πέντε χρόνια, ούτε τα τελευταία 15 χρόνια. Ούτε από το 1981 και μετά όπως ξεσπάθωσαν διάφοροι να τα ρίχνουν όλα στο ΠΑΣΟΚ! Δεν μπορούμε να βλέπουμε μονόπατα τα πράγματα. Ούτε και μετά τη χούντα, με την μεταπολίτευση, γιατί απλώς ξύπνησαν τώρα διάφορα χουντοσταγονίδια κι αναπολούν τα «γύψινα χρόνια», τότε που γέμιζαν οι φυλακές και τα νησιά από …διαφωνούντες!


● Αλλά γιατί πάντα έτσι ήταν αυτό το κράτος। Από συστάσεώς του μέχρι και της τελικής του διαλύσεως. Να μην πω χοντρά λόγια, να μην κάνω βαριές σκέψεις. Αν είχαμε κάποιες ευκαιρίες παλιότερα να διορθώσουμε αυτό το κράτος, σίγουρα χάθηκαν. Και όπως η Ιστορία προστάζει, αυτό το κράτος ούτε και τώρα μπορεί να διορθωθεί. Γιατί η ίδια του η πορεία δεν το επιτρέπει!


● ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΓΩ ΨΕΥΤΗΣ, αλλά αυτό το κράτος οδηγείται στη χρήση του ως προτεκτοράτο! Αυτός άλλωστε ήταν ο ρόλος που επεφύλασσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις από συστάσεώς του। Αυτός ήταν ο ρόλος που είχαν αναθέσει στην Ελλάδα, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις της δεκαετίας του 1820 και έπειτα, αποφάσιζαν να βοηθήσουν την Επανάσταση του 1821 απέναντι στην Οθωμανική αυτοκρατορία.


● Το προτεκτοράτο της Ελλάδας, για να μπορούν να ελέγχουν τους Οθωμανούς! Η Ιστορία είναι Ιστορία. Έκτοτε, ο Ελληνισμός, μπορεί να είχε κάποιες ιστορικές νίκες, όμως αυτές οι νίκες οδηγούσαν πάντα και σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια σε μεγάλες ήττες που τις πληρώναμε πάντα με αίμα. Και τα τελευταία χρόνια, μόνον ήττες έχει γνωρίσει ο Ελληνισμός.


● ΤΩΡΑ, μας επιφυλάσσουν άλλη μια Οδύσσεια। Με το έτσι θέλω, μας οδηγούν ως πρόβατα επί σφαγή, στη λαιμητόμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αδιαφορεί για τα μέλη της! Αποδείχθηκε τελικά ότι αυτή η Ένωση, έβαλε μόνη της την ταφόπλακά της. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν κράτη με διαφορετικές οικονομίες, υπό την σκέπη ίδιου νομίσματος.


● Και τα χειρότερα, τελικά, δεν θα είναι ίσως οι απολύσεις χιλιάδων ανθρώπων από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ίσως ούτε οι μειώσεις μισθών και η επερχόμενη φτώχεια। Τα χειρότερα όλων θα μπορούσαν να είναι σε εθνικά θέματα. Για παράδειγμα στο Αιγαίο, όπου ετοιμάζουν συνεκμετάλλευσή του. Πλήρη έλεγχο των θαλασσών και του εναέριου χώρου του Αιγαίου από την Τουρκία και τις ΗΠΑ!


● Κι ακόμα, δημιουργία νέων «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο। Και φυσικά, το όνομα των Σκοπίων. Εκεί να δείτε …βαφτίσια που έχουν να γίνουν! Όταν μια χώρα υποβιβάζεται, τότε παραδίδεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα ξένα συμφέροντα. Είτε αυτά είναι οικονομικά, είτε είναι γείτονες που επιβουλεύονται την αστάθεια των συνόρων και …λιγουρεύονται εδαφικές και θαλάσσιες εκτάσεις!


● ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ αυτή τη στιγμή για τη χώρα, είναι ότι όλα, τα πάντα, περνούν καθαρά από το πρίσμα της οικονομικής ύφεσης. Και φυσικό είναι, η τελική εικόνα να έχει παραμορφώσεις. Παραμορφώσεις του είδους, ότι, η προσφυγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ., δεν πέρασε καν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο। Γιατί άραγε;


● Μπορεί η κυβέρνηση να έχει μια ισχυρή πλειοψηφία μετά τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι της δόθηκε η εν λευκώ διαχείριση της χώρας। Ζητήματα βαρύνουσας ιστορικής σημασίας, δεν μπορεί να αποφασίζονται ερήμην του ελληνικού λαού.


● Όταν η Ισλανδία βρισκόταν στην ίδια κατάσταση, έκανε δημοψήφισμα. Στην Ελλάδα δεν γίνεται τίποτα. Γιατί λοιπόν αυτή η κυβέρνηση, με τρόπο «πραξικοπηματικό» προσφεύγει στο Δ.Ν.Τ. και στον λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και γιατί, όταν σε 20 μέρες από σήμερα, ο πρωθυπουργός πρόκειται ν’ ανακοινώσει το «επτωχεύσαμεν», το Ελληνικό Κοινοβούλιο αντιμετωπίζεται ως να μην υπάρχει;

[ΑΠΟ]

Διαμοιράζουν τα ιμάτια της χώρας και του Ελληνισμού!


● Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ καλά θα κάνει να πάψει να μιλάει με συμβολισμούς. Καλά θα κάνει να βγει και να μιλήσει ανοικτά για όλα όσα συμβαίνουν κι ας αφήσει κατά μέρος την φουμαρολογία! Δεν είναι ανάγκη να τρέχει στο Καστελόριζο και να μιλάει για Οδύσσεια και για Ιθάκη. Γνωρίζει λέει το δρόμο για την Ιθάκη, τον έχει χαρτογραφήσει! Παραμύθια της Χαλιμάς γνωρίζει…

● Θα πρέπει να μας λέει για πιστόλια στο τραπέζι και άλλες ανοησίες για να καταλάβουμε την πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ζοφερή. Ο λαός αυτός, πάνω απ’ όλα, χρειάζεται ένα στήριγμα. Κι αν αυτό το στήριγμα δεν το βρει από την κυβέρνηση, τότε πού θα το βρει; Αν δεν του το προσφέρει η κυβέρνηση, ποιος θα του το δώσει;

● Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πέρα από την πολιτική και ύπουλη φρασεολογία του Γιώργου Παπανδρέου, περί «Μηχανισμών στήριξης», περί «μαξιλαριού» του ΔΝΤ και άλλα ευτράπελα, ο κόσμος έξω βλέπει ότι εδώ υπάρχουν μόνον πέτρες, σκληρές, που κατρακυλάνε απ’ το βουνό. Αλλά κανονίστε, μην και αυτές οι πέτρες στο τέλος αλλάξουν κατεύθυνση κύριοι της κυβέρνησης και βρεθείτε να τις αποφεύγετε!

● Δεν θέλει φιλοσοφία να καταλάβεις τι συμβαίνει έξω στην αγορά. Στην πραγματική αγορά. Εκεί που ο κοσμάκης δυσανασχετεί για το μεροκάματο, εκεί που ο κόσμος ματώνει για 100 ευρώ. Και ο κόσμος αυτός είναι γύρω μας, είναι όλοι εμείς. Η αγορά αλλάζει τρόπο ζωής, προσπαθεί να επιβιώσει. Μεταβάλλεται. Το θέμα είναι ποιος και πώς θα επιβιώσει τελικά.

● Ήδη, καταστηματάρχες της πόλης, έχουν αρχίσει και ζητούν μείωση των ενοικίων που ήδη πληρώνουν προς τους ιδιοκτήτες. Η αλήθεια είναι, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είχε παραγίνει το κακό. Τα ενοίκια σε καταστήματα κυρίως γύρω από την πλατεία Ελευθερίας, έχουν φτάσει σε παράλογα ποσά. Σήμερα όλα αυτά τα μαγαζιά αντιμετωπίζουν προβλήματα.

● Κάποιοι ιδιοκτήτες καταστημάτων, ζήτησαν μείωση των ενοικίων τους και την πέτυχαν. Έστω και ένα – δυο κατοστάρικα. Ψάχνεις για να ενοικιάσεις σπίτι, και βλέπεις ότι οι ιδιοκτήτες δεν είναι όπως παλαιότερα. Δεν υπάρχει πλέον ακατέβατη τιμή. Το έχω 250 ευρώ, σου λέει, όμως σου διευκρινίζει αμέσως: μπορούμε να κάνουμε όμως κάτι καλύτερο. Πριν ακόμα ο υποψήφιος ενοικιαστής ζητήσει καλύτερη τιμή!

● Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου κακό. Το αντίθετο μάλιστα, είναι καλύτερο. Δείχνει ότι οι τιμές σε κάποια επίπεδα της αγοράς αρχίζουν κι αλλάζουν προς τα κάτω. Όμως αυτό σημαίνει ότι το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά είναι σαφώς λιγότερο απ’ ό,τι ήταν πριν. Αυτή είναι η διαφορά. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα δούμε και άλλες μειώσεις, σε προϊόντα καθημερινής χρήσης και άμεσης ανάγκης.

● ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, δεν κατάλαβα γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να πάει στο Καστελόριζο για να εξαγγείλει την επίσημη προσφυγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ. Δεν τόλμησε να βγει σε εθνικό διάγγελμα από το Μέγαρο Μαξίμου, για να μιλήσει για μια τόσο δύσκολη στιγμή. Προφανώς, προσπαθεί να υποβιβάσει την σοβαρότητα της κατάστασης κι αυτό δεν είναι προς τιμήν του.

● Στο υπουργικό συμβούλιο της 19 Μαρτίου 2010, έλεγε ο ίδιος: «Δεν ζητάμε οικονομική βοήθεια και με τις προσπάθειες και τις θυσίες όλων μας ξέρουμε ότι θα τα καταφέρουμε … υπό αυτούς τους όρους η χώρα μας δεν ζητά και δεν θα ζητήσει οικονομική βοήθεια από κανέναν, ούτε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, ούτε από το διεθνές νομισματικό ταμείο…»

● Τα παραπάνω λόγια, τα είπε στην αρχή του υπουργικού συμβουλίου. Λίγα λεπτά αργότερα, στο τέλος του υπουργικού συμβουλίου, ξεκαθάρισε, λέγοντας ότι η Ελλάδα ζητεί από τους εταίρους της να βάλουν το πιστόλι στο τραπέζι, να ετοιμάσουν μια λύση για την περίπτωση που θα χρειαστεί, και κατέληξε: «Δεν θέλουμε το ΔΝΤ, αλλά αν χρειαστεί θα το χρησιμοποιήσουμε»!!!

● Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ μιλούσε για «κόκκινες γραμμές» που θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν γνωρίζω αν τις έθεσε, αλλά και αν τις έθεσε, αυτές έχουν σπάσει όλες. Και τώρα ετοιμάζονται να σπάσουν οι «κόκκινες γραμμές» που η χώρα έχει ορίσει για το Αιγαίο. Οι φήμες των τελευταίων ημερών είναι διάχυτες:

● Φημολογείται ότι θα αναλάβουν αμερικανικές, τουρκικές και ελληνικές εταιρείες την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου του Αιγαίου, η αξία των οποίων υπολογίζεται σε 9 τρισεκατομμύρια δολάρια και ότι η κάθε χώρα θα λαμβάνει το 20% των εσόδων. Σημειώστε το… και μην πείτε ότι δεν το είχαμε γράψει!

● Παίζεται σκληρό και χοντρό παιχνίδι! Διαμοιράζουν τα ιμάτια της χώρας, της Ελλάδας και του Ελληνισμού!
[ΑΠΟ]

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Προϊόν των δημοσιοκάφρων η περίπτωση της Τζούλιας!

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ τα πράγματα μπορεί να είναι απλά, άλλοτε όχι! Οι βρόμικες και χυδαίες λέξεις είναι πιο βρόμικες και χυδαίες από τις ανάλογες ανθρώπινες πράξεις, ή μήπως αυτοί που τις εκστομίζουν είναι πιο βρόμικοι και χυδαίοι από τις ίδιες τις λέξεις; Αλλά και πάλι, μήπως αυτός που συναινεί σε μια τέτοια πράξη είναι βρόμικος και χυδαίος και στην ουσία την συγκαλύπτει, περισσότερο από αυτόν τον ίδιο που προβαίνει σ’ αυτές τις πράξεις; Μερικές φορές, αυτού του είδους τα διλήμματα μου θυμίζουν εκείνο το περίφημο: η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Κι άντε να βγάλεις άκρη!

Όπως και να ’χει, η καλύτερη περίπτωση για να μην υπάρχουν περιπτώσεις Τζούλιας, είναι να μην ασχολείται κανένας μ’ αυτές! Η σιωπή και η αφάνεια θα εξαφανίσουν τα άτομα του είδους στο περιθώριο των κοινωνιών. Κι από την άλλη όμως, μέχρι ποιου σημείου μπορεί κανείς να κριτικάρει την κάθε Τζούλια, χωρίς να χαρακτηριστεί ηθικολόγος και σεμνότυφος από μια κοινωνία που πιστεύει ότι είναι «απελευθερωμένη» απέναντι σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Κι από την άλλη, από πού ξεκινάει και πού τελειώνει ο χαβαλές, και μέχρι ποιου σημείου θα πρέπει να προστατεύεται μια κοινωνία από την πορνεία της τηλεοπτικής μας απελευθέρωσης ή ασυδοσίας; Ότι κι αν πω, θα βρεθεί απέναντι σε κάποιους άλλους με αντίθετη άποψη.

Όπως και να ’χει, εδώ έχουμε ξεκάθαρα προβλήματα, τα οποία θα πρέπει να απαντήσει ο καθένας στον ίδιο τον εαυτό του: ως πότε θα ανέχεται να παρακολουθεί αδιάφορα μια τηλεοπτική πορνεία χωρίς αιδώ, χωρίς συναίσθημα, χωρίς φραγμούς; Αν η Τζούλια κάνει το αρχαιότερο επάγγελμα και βγάζει χρήμα, δικό της πρόβλημα. Όταν όμως έχεις μια επίπλαστη απελευθέρωση των ηθών, την οποία με όρους πορνογραφίας θέτει η τηλεόραση ετσιθελικά μέσα στο σπίτι σου και στο μυαλό σου, τότε μήπως θα έπρεπε να αντιδράσεις; Και στο ερώτημα αν φταίει η Τζούλια γι’ αυτό, θα απαντούσα ότι η εν λόγω ξανθιά δεν φταίει σε τίποτα: φταίνε όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που με τη δική τους ανοχή, με τη δική τους θέληση, με τα δικά τους μέσα, την προβάλλουν και την κάνουν πρόσωπο των ημερών. Οι υπεύθυνοι των τηλεοπτικών καναλιών αλλά και άλλοι που προώθησαν με τον οποιονδήποτε τρόπο την Τζούλια στην «τηλεοπτική μας δημοκρατία», έχουν την άμεση ευθύνη.

Η δικαιολογία ότι κάνεις τη δουλειά σου, δεν αρκεί. Μπορεί να πουλάς ντομάτες και καρπούζια στο μανάβικο, αλλά πουλάς είδη διατροφής. Όταν είσαι δάσκαλος μεταφέρεις τη γνώση σε έναν άνθρωπο που μεγαλώνει. Όταν πουλάς όπλα, πουλάς θάνατο, με την όποια ασυλία όμως, καθώς κάποιοι σου επιτρέπουν νόμιμα – παράνομα να το κάνεις. Όταν πουλάς ναρκωτικά, πουλάς θάνατο. Όταν μόνο πουλάς μέσω τηλεοπτικής εικόνας την κάθε Τζούλια, διαμορφώνεις τα ήθη μιας κοινωνίας.

Η αδιαφορία όλων μας, έκανε την ελληνική τηλεόραση και τα τηλεσκουπίδια της, να φτάσουν στο σημείο που έφτασαν. Να καταλάβουν κυρίαρχο μέρος στη διαμόρφωση της ζωής μας και των ηθών μας. Δεν τίθεται πλέον ζήτημα σεμνοτυφίας ή όχι! Τίθεται ζήτημα διαμόρφωσης ήθους, εκπαίδευσης, αδιαφορίας. Και προφανώς ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα αυτό.

Όταν η Τζούλια κάνει μήνυση σε βουλευτή (Παπαδημούλη του ΣΥΡΙΖΑ), επειδή έκανε θέμα στη Βουλή τις αφορολόγητες αρπαχτές της από τα διάφορα σώου σε σκυλάδικα της επαρχίας, τότε υπάρχει πρόβλημα. Κι ακόμα περισσότερο, όταν η Τζούλια ετοιμάζεται να στείλει επιστολή στον πρωθυπουργό της χώρας και στον πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για να εξετάσουν την ασυλία του βουλευτή Παπαδημούλη, ε, τότε, η πλάκα περίσσεψε σίγουρα!

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους! Ο χαβαλές πρέπει να τελειώνει εδώ. Και θα πρέπει οπωσδήποτε να μπει κάποτε ένα τέλος στην όλη ιστορία και σε όλες τις παρόμοιες ιστορίες. Το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, αυτός ο γελοίος φοροεισπρακτικός μηχανισμός, θα πρέπει ν’ ανοίξει τα μάτια του και να δει την αλήθεια! Οι ιδιοκτήτες των τηλεκάναλων θα πρέπει να δώσουν ένα τέλος. Η κοινωνία δοκιμάζεται και μάλιστα σκληρά! Η χαλάρωση των ηθών και το κάθε φρόκαλο που κάνει καριέρα στην πορνογραφική τηλεόραση, οδηγούν μαθηματικά στην αποδόμηση και αποχαύνωση της ημιδιαλυμένης πια, ελληνικής κοινωνίας!

Κι όσο για τους αφορισμούς του είδους ότι, μέχρι και ο Χριστός συγχώρεσε την πόρνη, αυτά προέρχονται από ομάδα δημοσιοκάφρων, που αν εκλείψουν τα ξανθά φρόκαλα της πορνείας και της τηλεοπτικής ξετσιπωσιάς τους, όλοι αυτοί θα μείνουν άνεργοι, θα πάψουν να τα κονομάνε χοντρά και θα φανεί η πνευματική τους γύμνια!

Θ.Πολ. [Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα SEVEN της Δράμας στις 21 Απριλίου 2010]

Απέραντη πορνογραφία το τοπίο!

ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, δικιά μας και η σήψη. Δικά μας τα κροκοδείλια δάκρυα, δική μας και η κάλυψη. Τι κοινό έχουν, το πλήρες σκοτάδι και η μεγάλη λάμψη από φως; Το ότι δεν βλέπεις καθαρά τα πράγματα, τα αντικείμενα. Ότι και τα δυο σε τυφλώνουν. Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Στο σκοτάδι, δεν βλέπεις που πας, βαδίζεις στα τυφλά. Τι είναι αυτό μπροστά μου; Με τι μοιάζει το άλλο δίπλα μου; Πού είναι η πόρτα; Το ίδιο συμβαίνει όταν τα μάτια σου έχουν να αντιμετωπίσουν μια λάμψη. Ένα έντονο φως που σε χτυπάει στα μάτια. Οι κόρες των ματιών μικραίνουν, τα μάτια πονάνε, δεν μπορείς να δεις καθαρά. Μια τεράστια πηγή φωτός σου κλείνει τα μάτια. Βάζεις τα χέρια σου μπροστά για να καλυφθείς. Πιστεύεις ότι βαδίζεις σωστά, αλλά σίγουρα βαδίζεις λάθος. Το φως σου φέρνει μια περίεργη αισιοδοξία, ότι βαδίζεις καλά. Δεν ξέρεις όμως τι σε περιμένει στο τέλος του!
Όπως τυφλώνει ο έρωτας, όπως τυφλώνει το χρήμα. Το ίδιο τυφλώνει και η δόξα, το ίδιο τυφλώνει και η τηλεόραση! Σ’ αυτό το υπερβολικό, πώς μπορείς ν’ αντισταθείς; Πώς μπορείς να προβάλεις τις αντιστάσεις σου; Πώς μπορείς να μην σκοντάψεις στο σκοτάδι ή να μην σκοντάψεις απέναντι στο υπερβολικό φως;
Κι ύστερα, τίποτα. Κάποια στιγμή ανακαλύπτεις μπροστά σου το απόλυτο κενό! Αποσβολώνεσαι, μόνος, έρημος, κενός. Αυτό είχα μπροστά μου; Αυτό ήταν δίπλα μου; Ξεπεσμός και αθλιότητα. Πτώση και απαξίωση. Των όλων και των πάντων! Σε μια εποχή όπου μπορείς να κάνεις – θεωρητικά έστω – τα πάντα, οφείλεις να δίνεις στον εαυτό σου το δικαίωμα να επιλέγει!!! Και όχι να επιλέγουν οι άλλοι για σένα! Αυτό είναι το σπουδαίο.
Εμείς ξεχάσαμε τα πάντα! Ξεχάσαμε τις αξίες μας, τις γνώσεις μας και αφεθήκαμε στο σκουπίδι και στο τηλεσκουπίδι! Ασχολούμαστε με ανοησίες, με πράγματα χωρίς αξίες. Πετάξαμε στην άκρη τη γνώση, τη σκέψη, το διάβασμα, την ποίηση, τη μουσική κι αποφασίσαμε ν’ ασχοληθούμε με τη σκόνη και τη βρώμα, με τα σκουπίδια. Επιλέξαμε το ευτελές και το εύκολο. Και το αναδείξαμε σε απαραίτητο, σε άξιο, σε αναγκαίο.
Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ξεχάσαμε από πού ξεκινήσαμε, ξεχάσαμε με τι γαλουχηθήκαμε, ξεχάσαμε ποιοι είμαστε. Μας θάμπωσε το χρήμα, το μεγάλο αυτοκίνητο, το πλούσιο σπίτι, το λαθραίο τηλεοπτικό τοπίο, οι απαστράπτουσες σαθρές παρουσίες, μας θάμπωσε το γελοίο.
Επιλέξαμε το «opa» και όχι το «ώπα»! Επιλέξαμε να στραμπουλίξουμε τα πάντα, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν το «νέο»! Δεν ήταν καν το παλιό! Ήταν, απλά, το τίποτα!
Απέραντη πορνογραφία η Ελλάδα! Αλλά πορνογραφία, δεν είναι μόνο η Τζούλια και η κάθε Τζούλια, που θαμπωμένη από την πλανεύτρα δόξα, το φως που θαμπώνει και το εύκολο χρήμα, οδηγείται ως πρόβατο επί σφαγή στην τηλεοπτική καρμανιόλα! Το αδηφάγο τηλεοπτικό τέρας, στο τέλος θα φτύσει τα κόκαλά της αφού πρώτα την ξεζουμίσει και φάει τις σάρκες της! Μέχρι το επόμενο θύμα. Όπως ακριβώς έγινε και με την Έφη Θώδη. Όπως έγινε και με άλλους. Απλώς αλλάζει ο τρόπος κατάποσης!
Πορνογραφία δεν είναι μόνο το κάθε μοντέλο που καταλήγει στα ναρκωτικά και τη βίζιτα. Πορνογραφία κάνει κι εκείνο το κοριτσόπουλο που στη βαρεμάρα της επαρχιακής του πολιτείας, εκθέτει εαυτόν με βαρύγδουπες κουβέντες περί έρωτος και σεξ. Απέραντη πορνογραφία η χώρα, σ’ ένα σαθρό τοπίο, χωρίς ίαση! Και φταίμε όλοι εμείς, που καθόμαστε κι ασχολούμαστε! Δεν φταίει καμιά Τζούλια, αλλά εκείνες οι εκατό χιλιάδες, που έτρεξαν κι αγόρασαν το DVD. Φταίμε όλοι εμείς, που αφήνουμε την πορνογραφία κάθε είδους να εισβάλλει σαν την αλμύρα στις ιδέες, και να τις καταστρέφει!
Θ.Πολ.[Δημοσιεύθηκε εβδομαδιαία εφημερίδα SEVEN της Δράμας 24 Μαρτίου 2010]

Οι σύγχρονοι σκλάβοι!


● Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ γύρω μου, είναι απογοητευτικός. Αλλά αυτή η απογοήτευση, δεν είναι ένα συναίσθημα που νιώθει μόνο ο υπογράφων. Είναι απλώς η περιγραφή μιας πραγματικότητας. Είναι η εικόνα που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας, φίλοι και συγγενείς μας. Και δεν θα κουραστώ να το λέω: βιώνουμε συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς, στον εργασιακό χώρο.

● Μπορεί ορισμένοι εργαζόμενοι να μην έχουν αλυσίδες στα πόδια τους, αλλά τους έχουν δέσει τα χέρια πισθάγκωνα, με εκβιαστικούς όρους. Δεν εργάζονται, αλλά ανήκουν στο εργατικό δυναμικό μιας βιοτεχνίας. Δεν μπορούν να απολυθούν, γιατί ο εργοδότης δεν τους απολύει, αλλά δεν εργάζονται κιόλας, άρα δεν πληρώνονται.

● Δεν μπορούν να πάρουν ταμείο ανεργίας, έστω αυτό, γιατί ο εργοδότης δεν τους απέλυσε, γιατί είναι εργατικό δυναμικό της επιχείρησης, όμως δεν εργάζονται γιατί τους έχει σε υποχρεωτική άδεια. Αν αυτό δεν είναι η σύγχρονη σκλαβιά, τότε τι είναι σκλαβιά; Διαβάστε λοιπόν περίπτωση. Και δεν είναι μόνο μία, είναι πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.

● Βιοτεχνία στη Δράμα. Διέκοψε τις εργασίες της περίπου δέκα μέρες πριν το Πάσχα. Ο λόγος ότι δεν έχει δουλειά. Η βιοτεχνία παραμένει εν ενεργεία. Δεν έκλεισε οριστικά. Έδωσε επ’ αόριστον υποχρεωτική άδεια σε όλους τους εργαζομένους της. Άρα λοιπόν, οι «πρώην» εργαζόμενοί της, βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια λόγω αναδουλειάς. Αυτό σημαίνει ότι δεν πληρώνονται (από πριν από το Πάσχα!!!)

● Δεν τους απέλυσε. Άρα δεν πήραν καμία απολύτως αποζημίωση. Και εφόσον δεν απολύθηκαν, άρα, δεν μπορούν να διεκδικήσουν ταμείο ανεργίας. Και φυσικά, επίσημα, δεν είναι άνεργοι!!! Υπολογίστε τώρα μόνοι σας ποιο θα μπορούσε να είναι το πραγματικό ποσοστό ανεργίας!

● Αυτοί λοιπόν οι «δεσμευμένοι εργαζόμενοι» (άντε να μην τους λέω σκλάβους κι ανατριχιάζετε), δεν μπορούν να εργαστούν επίσημα πουθενά αλλού. Και να βρουν ίσως μιαν άλλη δουλειά, δεν μπορούν να προσληφθούν. Μπορούν όμως να παραιτηθούν από την επιχείρηση στην οποία ανήκουν ως εργατικό δυναμικό που δεν εργάζεται. Άρα, δεν δικαιούνται αποζημίωσης, ούτε ταμείου ανεργίας. Και θα έχουν φύγει με τη θέλησή τους!

● Και κάποιοι από αυτούς, όσοι μπορέσουν, θα βρουν μερικά υποτιθέμενα μεροκάματα στη ζούλα να κάνουν, μήπως και βγάλουν κάνα φράγκο και μπορέσουν να πληρώσουν ενοίκια, ηλεκτρικό, τηλέφωνα, διατροφή, τα φροντιστήρια των παιδιών και το χαρτζιλικάκι τους και πόσα άλλα!!! Και είναι σίγουρα και στα δανεικά: από γονείς, από συγγενείς, από τράπεζες!

● Υπάρχουν και οι άλλοι εργαζόμενοι. Αυτοί που εργάζονται την εβδομάδα μία ή δύο μέρες. Μπορεί ακόμα και πέντε ή δέκα ώρες την εβδομάδα. Για υπολογίστε τα έσοδα του μήνα; Πόσα μπορεί να είναι; Κι αυτοί στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο εργαζομένων επιβιώνουν. Τι δικαιώματα μπορούν να θεμελιώσουν άραγε;

● ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ τις πλέον ιστορικές καμπές για τη χώρα. Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης έχει αρχίσει να κλείνει. Τα πολιτικά δεδομένα στη χώρα αλλάζουν άρδην. Μόνο που δεν μπορούμε να τα δούμε ξεκάθαρα. Τα τελευταία χρόνια πάντα υποστήριζα και ακόμα περισσότερο τώρα, τη δημιουργία μιας κυβέρνησης υπερκομματικής, μακριά από τα όποια πολιτικά μικροκομματικά τερτίπια του δικομματισμού και όχι μόνο.

● Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι ούτε σε εθνικοπατριωτικές κυβερνήσεις, ούτε σε φασιστικές ομάδες τύπου χούντας, ούτε εθνικόφρονες καταστάσεις, ούτε υπερεθνικιστικές ανοησίες. Μιλάω για υπερκομματική κυβέρνηση, για μια υπερκομματική συνεργασία, με άτομα κύρους που θα προέρχονται από όλους τους χώρους και με προσωπικότητες από τον πανεπιστημιακό και τον οικονομικό χώρο.

● Αυτό έχει ανάγκη άμεση σήμερα η χώρα. Κι ας αφήσουμε στην άκρη πια τις μεταξύ μας αντιπαλότητες. Προτεραιότητα δεν έχει η σωτηρία της χώρας και φυσικά των υπηκόων της;

Ο ρατσισμός είναι πάντα αμφίδρομος!!!


● Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ! Ο ρατσισμός είναι αμφίδρομος. Βαδίζει σε διπλούς δρόμους, σε μεγάλες λεωφόρους. Ρατσιστής είναι εκείνος που σιχαίνεται τους έγχρωμους, τους μαύρους, τους Πακιστανούς κτλ., αλλά ρατσιστής είναι και ο έγχρωμος, ο μαύρος, ο Πακιστανός όταν κάνει το ίδιο απέναντι στους άλλους! Ο ρατσισμός δεν έχει χρώμα, δεν έχει φυλή, δεν ξεχωρίζει ανθρώπους, έστω κι αν φαινομενικά αυτό μοιάζει να γίνεται.

● Ο ρατσισμός είναι τρόπος σκέψης, είναι τρόπος ζωής, είναι τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Ο ρατσισμός είναι νοοτροπία απέναντι στο διαφορετικό, απέναντι στο ξένο, απέναντι στο άλλο, απέναντι … στο απέναντι! Ο ρατσισμός είναι μίσος, για ό,τι δεν είναι «εγώ», για ό,τι δεν είναι «εμείς», για ό,τι δεν είναι «υπάκουο», για ό,τι δεν «ανήκει», για ό,τι δεν είναι «ομάδα»!

● Στο ίδιο σφάλμα του ρατσισμού υπέπεσε και ο Αλβανός συγγραφέας Ισμαήλ Καντερέ, ο οποίος ανέβαλε ομιλία του που επρόκειτο να γίνει στην Αθήνα στις 19 Απριλίου. Και την απόφασή του αυτή την πήρε, διαμαρτυρόμενος για τα όσα ρατσιστικά συνθήματα ακούστηκαν από μερίδα βατραχανθρώπων στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα.

● Τι έκανε λοιπόν ο Ισμαήλ Καντερέ; Διαμαρτυρόμενος για τον ρατσισμό ορισμένων θερμοκέφαλων και ανεγκέφαλων ακροδεξιών σ’ αυτή τη χώρα, ταύτισε όλη την Ελλάδα και όλους τους Έλληνες, μ’ αυτούς! Υπέπεσε και ο ίδιος στο σφάλμα του ρατσισμού! Να θεωρήσει όλους τους Έλληνες ρατσιστές! Αυτή είναι η νίκη του ρατσισμού! Το ότι στο τέλος, γίνεσαι ρατσιστής ο ίδιος!

● Κι ας βγήκαν χιλιάδες Έλληνες που καταδίκασαν αυτό το επεισόδιο των ανεγκέφαλων ακροδεξιών! Κι ας αντέδρασε σύσσωμος ο ελληνικός Τύπος. Κι ας αντέδρασαν κυβερνώντες και μη! Κι ας τα καταδικάσαμε! Ο Καντερέ μας έβαλε όλους μαζί σε ένα τσουβάλι. Γράφει γι’ αυτό ο Σπύρος Γιανναράς στην «Καθημερινή»:

● [Κατηγορώντας συλλήβδην έναν λαό για ρατσισμό, υπέπεσε στο ίδιο ολέθριο ατόπημα για το οποίο εξανέστη. Αυτό ουδόλως σημαίνει πως δεν υπάρχει (και πολύς) ρατσισμός στην Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και πάμπολλοι άνθρωποι που υποδέχθηκαν και βοήθησαν τους συμπατριώτες του να ξεκινήσουν από την αρχή της ζωής τους σε αυτόν τον τόπο. Αφανείς Έλληνες που άνοιξαν την αγκαλιά τους στον ξένο.] Το προσυπογράφω!
Θ.Πολ.

Θέατρο του παραλόγου!!!!!

● ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ, τρομολαγνία, ασυνεννοησία, κλειδαρότρυπα! Η Ελλάδα του 2010! Με το πιστόλι στον κρόταφο! Κι όσοι δεν θέλουν να δουν ότι το πιστόλι σημαδεύει τον κρόταφο της χώρας, είναι βαθιά νυχτωμένοι! Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν! Απλά, αυτός ο πρωθυπουργός, φοβάται να μας το πει, γιατί πίστευε ότι η κατάσταση ήταν διαφορετική!

● Γιατί πίστευε ότι, επειδή μπορεί να τραβάει κουπί με το μονοθέσιο κανό του και επειδή μπορεί να κάνει ποδήλατο με τις ώρες, θα κατάφερνε και τη χώρα να οδηγήσει μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες των κερδοσκόπων, της ρεμούλας και των λαμόγιων, της Ευρωπαϊκής «Ένωσης», της Γερμανίας της Μέρκελ και του Δ.Ν.Τ.

● Όμως αυτοί δεν είναι ιθαγενείς που αρκούνται στα καθρεφτάκια και στις πολύχρωμες χάντρες, Γιώργο μου (χρόνια πολλά σήμερα και για τη γιορτή σου). Αυτοί δεν είναι Έλληνες να χάφτουν ό,τι τους ταΐσετε και να σας ψηφίζουν, όλους εσάς, που με τις ταχυδακτυλουργίες σας φτάσατε τη χώρα σ’ αυτό το σημείο!

● Και ντρέπομαι και θυμώνω και εξεγείρομαι, όταν την ίδια ημέρα με την μαύρη επέτειο της χειρότερης περιόδου στη χώρα, την 21η Απριλίου 1967, με εκείνη την μαύρη περίοδο των συνταγματαρχών και του φασισμού, η χώρα μου, η Ελλάδα, υποδέχεται έναν νέο φασισμό: αυτόν του Δ.Ν.Τ. Που πρόκειται να μας επιβάλει την φτώχεια με το έτσι θέλω.

● Και βαρέθηκα να σας ακούω πια, ότι για όλα «φταίνε οι άλλοι»! Βαρέθηκα να ακούω ότι φταίει η Νέα Δημοκρατία, τώρα που το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση. Βαρέθηκα να ακούω όταν η Νέα Δημοκρατία είναι κυβέρνηση, ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ! Είστε τζερεμέδες… έκφραση λίαν επιεικώς για μένα! Είστε ανίκανοι, από τη στιγμή που δεν μπορείτε να σώσετε αυτή τη χώρα, αφού γι’ αυτό βάζετε υποψηφιότητα και γι’ αυτό σας εκλέγουμε ως πρωθυπουργούς και ως υπουργούς.

● Βαρέθηκα να μου λένε ότι είμαι με το ΠΑΣΟΚ σήμερα και αύριο με τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά πού ξέρεις, μπορεί να ψηφίζω κρυφά και ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ! Ενίοτε όταν τα παίρνω στο κρανίο ρίχνω και Καρατζαφέρη! Ξεφτίλα! Είμαι με την Ελλάδα, με τον πολίτη, με τον φορολογούμενο, με τον ψηφοφόρο, με τον εργαζόμενο, με τον εκπαιδευτικό, με τον συνταξιούχο, με τον μαθητή που διαβάζει για να έχει μέλλον, με τον νέο που ονειρεύεται το μέλλον του!

● Μ’ όλους αυτούς είμαι και μόνο μ’ αυτούς ήμουν και θα είμαι। Γιατί ψηφίζω Ελλάδα! Τζερεμέδες, φαταούληδες, λαμόγια… Θυμώνω με όλους αυτούς τους άχρηστους που μου επιβάλλονται δια της ψήφου μου! Κρίμα και δυστυχώς μαζί. Θυμώνω, που με ταυτίζουν με όλους και με όλα. Θυμώνω που πάντα από εμένα ζητούν να πληρώσω τα σπασμένα άλλων και τα κλεμμένα των άλλων!

Θ।Πολ। (Δημοσίευσα Πρωινό Τύπο २३ Απριλίου)

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Κοίτα να δεις με τι ασχολούνται οι άνθρωποι: ψάχνουν να βρουν την πόσθη του Ιησού!!!

Τι απέγινε η περιτομή του Ιησού;


Η Βίβλος του Χριστιανισμού κάνει λόγο για περιτομή του Ιησού οχτώ μόλις μέρες μετά την γέννησή Του. Η πληροφορία αυτή στάθηκε αφορμή μιας διαμάχης μελετητών του μεσαίωνα οι οποίοι δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή γνώμη για την τύχη του κομματιού δέρματος που αφαιρέθηκε κατά την περιτομή (πόσθη).

Τους μελετητές απασχόλησαν ερωτήματα όπως το που βρίσκεται η πόσθη- στη γη ή στον ουρανό; "Ακολούθησε" Τον Ιησού όταν Εκείνος ανεστήθη στους ουρανούς ή πήγε εκεί ανεξάρτητα από τον ίδιο τον Ιησού; Είναι σαφές ότι οι γενετιστές θα μπορούσαν να βγάλουν πολλά συμπεράσματα για το dna του Χριστού, αν είχαν στη διάθεση τους ένα κομμάτι από το σώμα του!

Αν όλα αυτά ακούγονται ανατρεπτικά έως και προσβλητικά για την θρησκεία, σημειώστε ότι δημοσιεύτηκαν στην «Επιθεώρηση Ουρολογίας», με τίτλο άρθρου «Η περιτομή του Ιησού Χριστού» και αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού πολλών επιστημόνων!

Η άποψη ότι η πόσθη παράμενε στη γη φαίνεται πως επικράτησε, αφού 21 μεσαιωνικές εκκλησίες και αβαεία υποστήριζαν πως την είχαν στην κατοχή τους Μάλιστα αναφέρεται πως η Αγία Αικατερίνη της Σιένας φορούσε στο δάχτυλο της την πόσθη του Ιησού ως δαχτυλίδι.

Η αυστριακή Άγκνες Μπλανμπεκιν που έζησε από το 1244 ως το 1315 υιοθέτησε διαφορετική άποψη. Παθιάστηκε τόσο πολύ με την Θεία πόσθη, κάνοντας συχνά λόγο για την αιμορραγία και τον πόνο που υπέφερε ο Ιησούς κατά την διάρκεια της επέμβασης. Έπειτα ο Ιησούς της αποκάλυψε ότι τόσο ο Ίδιος όσο και η πόσθη αναστήθηκαν συγχρόνως στον ουρανό το Πάσχα. Εξαιτίας των ισχυρισμών της, η εκκλησία απαγόρεψε οποιαδήποτε αναφορά στα λεγόμενα της!

Ο έλεγχος της γνώσης και της πείνας!

ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΕΙΝΑΙ να κρατήσεις τον έλεγχο και τον φόβο ψηλά! Αυτό απαιτεί η σύγχρονη πραγματικότητα, σε όλα τα επίπεδα. Και κυρίως μέσο της τηλεοπτικής καθημερινότητας. Στην πραγματικότητα, όλο αυτό το τηλεοπτικό τοπίο, αποτελεί μια τεράστια προπαγάνδα, για ένα σύστημα που έχει ήδη εδραιωθεί και εφαρμόζεται σταδιακά. Στόχος του, ο φόβος και ο έλεγχος του πολίτη.

Η δημοκρατία στον πλανήτη βρίσκεται σε ύφεση. Λιγότερο ή περισσότερο στις διάφορες χώρες του κόσμου, η εφαρμογή της παραμετροποιείται και διαφοροποιείται ανάλογα. Στο Δυτικό πολιτισμό κυρίως, γίνεται προσπάθεια κατάργησής της. Εσκεμμένα ή όχι, μέσα από τις «ανάγκες» της Παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης Πραγμάτων, εφαρμόζονται διάφορες τακτικές, ώστε τα δημοκρατικά πολιτεύματα να αναγκάζονται να κατεβάζουν τον πήχη για τα δημοκρατικά δικαιώματα των υπηκόων τους.

Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στον τρόπο που εφαρμόζει το δημοκρατικό πολίτευμα μια, σαφώς δημοκρατική και εκλεγμένη κυβέρνηση στις Δυτικές κοινωνίες. Για παράδειγμα η ελληνική κυβέρνηση. Μια στις τόσες Δυτικές κυβερνήσεις, σε έναν κόσμο που αλλάζει καθημερινά και δέχεται εκατοντάδες μεταβολές. Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, δείχνουν ότι στήνεται ήδη ένα «κατ’ επίφαση δημοκρατικό» πολίτευμα, αιτία και απόρροια της οικονομικής ύφεσης που περνά η χώρα.

Το πιθανότερο είναι ότι βιώνουμε ιστορικά χρόνια, με βαρύνουσα σημασία ανά τους αιώνες, όσον αφορά τις τεράστιες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην παγκόσμια οικονομία. Πρωτοφανής συσσώρευση του χρήματος και προσπάθειες δημιουργίας, παγκοσμίως, κοινού νομίσματος. Το οποίο θα ελέγχει και θα καθορίζει τις οικονομίες χωρών και την αξία τοπικών νομισμάτων. Αυτό και μόνο αρκεί, για τον έλεγχο στην εφαρμογή της δημοκρατίας σε διάφορες χώρες. Όλες οι οικονομίες θα εξαρτώνται από αυτό το παγκόσμιο νόμισμα. Στο ίδιο μοτίβο φυσικά, κινείται και ο παγκόσμιος έλεγχος της αγοράς!

Στα πλαίσια αυτά, οι κανόνες της παγκόσμιας αγοράς, θέτουν τον έλεγχο των προϊόντων. Κοινά προϊόντα για όλους σε όλα τα επίπεδα. Χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Που σημαίνει ότι τίποτα δεν θα μπορεί να ξεφεύγει εκτός πολυεθνικών εταιρειών. Από το αυτοκίνητο, από τα προϊόντα των ηλεκτρονικών αγορών μέχρι τη διατροφής μας. Θα μπορεί να ξεφύγει ίσως μόνο η κοτούλα στην αυλή μας που θα μας δίνει μερικά αυγουλάκια! Αν μπορείς να τη διατηρήσεις κι αυτήν στην μεγαλούπολη! Ο έλεγχος των αγορών και μόνο, καταργεί ήδη τις δημοκρατικές διαδικασίες στον τρόπο που επιλέγεις προϊόντα και βασικά ήδη διαβίωσης, ποιότητας ζωής, διατροφής και επιβίωσης.

Από την άλλη πλευρά, ο έλεγχος της μάζας του πληθυσμού μέσω του τηλεοπτικού δέκτη. Ένα πρόγραμμα, το οποίο εφαρμόζεται ήδη με επιτυχία, παγκόσμια. Ανάλογα τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία χρηματοδοτούνται κατά κόρον με τεράστια χρηματικά ποσά, για να καθηλώνουν τον δέκτη – τηλεθεατή στην πολυθρόνα του σπιτιού του! Προγράμματα που στοχεύουν στο συναίσθημα. Έντονα συναισθήματα της στιγμής, με κυρίαρχο το έντονο συναίσθημα του φόβου. Του φόβου έξω από το σπίτι, του φόβου στην αγορά, στο δρόμο. Η δημιουργία του φόβου απέναντι σε διάφορες ομάδες πληθυσμών και φυσικά, η δημιουργία αντιπαλότητας με τις διαφορετικές ομάδες πληθυσμών. Η αύξηση της εγκληματικότητας και η μη καταπολέμησή της, παίζει το δικό της ρόλο στο όλο σκηνικό του φόβου. Της τρομοκράτησης του πληθυσμού. Πρόσεξε, έξω κινδυνεύεις από παντού!

Οι πολιτικοί αδυνατούν να αντιδράσουν σ’ αυτό το σκηνικό για πολλούς λόγους. Είτε γιατί είναι εθισμένοι στην εξουσία και φυσικά στις όποιες απολαβές τους από αυτήν, είτε γιατί είναι ανίκανοι να το κάνουν, είτε γιατί έχουν άγνοια, είτε γιατί έχουν ξεχάσει για ποιο λόγο εκλέγονται από το λαό! Είτε γιατί, έχουν πλέον αποπροσανατολιστεί από την έννοια της Δημοκρατίας και του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Και φυσικά, πάνω απ’ όλα, ο παγκόσμιος έλεγχος της γνώσης। Ο οποίος, καθοδηγείται πλέον συστηματικά, κυρίως μέσω της ποιο σύγχρονης μορφής διάδοσής του: το ίντερνετ. Ένας χώρος, μέσα από τον οποίο ξεκίνησε συστηματικά ο έλεγχος της διάδοσης της πληροφορίας και της γνώσης. Αλλά ταυτόχρονα, της διάδοσης του πλαστού και του αποπροσανατολισμού! Τα φασιστικά καθεστώτα που εδραιώνονται, δεν χρειάζονται όπλα και σφαίρες. Ο έλεγχος της γνώσης και της πείνας, τους αρκεί!

Θ.Πολ.