Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 11

Τα λέει χοντρά πολλές φορές ο Γιάννης Στεφανίδης, ο νομαρχιακός σύμβουλος Δράμας από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, και για πάρα πολλά χρόνια γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής. Το αν συμφωνεί κανείς μαζί του, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, όμως είναι αλήθειες, πικρές. Για παράδειγμα, χαρακτήρισε «αργύρια του Ιούδα», τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που «σιγά-σιγά γίνονται αγχόνη για να κρεμαστούν οι μικροί και μεσαίοι αγρότες». Όπως είναι γνωστό, από το 2010 περιορίζεται κατά 50% η επιδότηση στον καπνό, που σημαίνει ότι και οι ελάχιστοι παραγωγοί που έχουν απομείνει στην καλλιέργεια του καπνού, θα μείνουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας.

Σημειώνει επίσης ο Γιάννης Στεφανίδης, ότι, δεκάδες χιλιάδες αγρότες σε όλη τη χώρα, «είχαν τη λογική ότι, παίρνουμε τις επιδοτήσεις και ξαπλώνουμε κάτω από τον πλάτανο!» Και λέει ακόμα, ότι, η αντικαπνιστική εκστρατεία «είναι το πρόσχημα για τη μείωση των επιδοτήσεων», κι αυτό επειδή «θέλουν να μεταφέρουν από τον πρώτο πυλώνα των επιδοτήσεων στον δεύτερο πυλώνα της ανασυγκρότησης δήθεν της υπαίθρου μέσα από άλλες παραγωγικές διαδικασίες τα χρήματα αυτά». Και θα την πληρώσουν σε πρώτη φάση οι παραγωγοί και έπεται συνέχεια.

Μίλησε ακόμα και για το ζήτημα της ανακύκλωσης που προσφάτως προέκυψε στη Δράμα ο Γιάννης Στεφανίδης, και είπε ότι, «μπορεί ο κόσμος να ψηφίζει στο νομό τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, όμως δεν στηρίζει πλέον τις επιλογές τους». Τώρα βέβαια αυτό είναι ένα ζήτημα, μιας και, ναι μεν μπορεί σε κάποια θέματα να μην στηρίζει τις επιλογές τους, όμως η Νέα Δημοκρατία εδώ και πολλά χρόνια διοικεί το νομό… με μια πινελιά απαλού πράσινου! Οι τόσο ισχυροί Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχουν φτάσει στο σημείο να αφήνονται επίτηδες έξω από τη διαχείριση τέτοιων έργων όπως η ανακύκλωση, και σε λίγο, όπως λέει και ο Γ. Στεφανίδης, «τη διαχείριση για τα ΚΔΑΥ θα την κάνει η Coca-Cola».

Η Νομαρχιακή Επιτροπή Δράμας του Συνασπισμού πάντως, τα έριξε κι αυτή χοντρά όσον αφορά τη σύσκεψη της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ν. Δράμας για την χωροθέτηση του ΚΔΑΥ και του ΣΜΑ στην Χωριστή, παρουσία του περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κ. Δημήτρη Σταμάτη. «Για μας είναι ξεκάθαρο πως ένα ζήτημα Υγείας και Πολιτισμού, ένα ζήτημα κορυφαίο για το Ν. Δράμας, όπως είναι η ανακύκλωση, είχε την ατυχία να το χειρίζονται υπεύθυνοι, που ως τώρα, και για πολλά χρόνια, φέρονται ανεύθυνα, με κίνδυνο όχι μόνο να μην υλοποιηθεί, αλλά και να δυσφημιστεί».

«Ταυτόχρονα καταβλήθηκε προσπάθεια, που μάλιστα φάνηκε να είναι και το κύριο στη σύσκεψη, ώστε ο ένας υπεύθυνος να μεταφέρει τις ευθύνες στον άλλο, σε περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματος. Ο Περιφερειάρχης στο Δήμαρχο, ο Δήμαρχος στον Περιφερειάρχη και στον Νομάρχη και πάει λέγοντας. Ως και στον υπάλληλο της Υπηρεσίας Εγγείων Βελτιώσεων της Νομαρχίας, που γνωμοδότησε για την ακαταλληλότητα του χώρου στη Χωριστή, αποδόθηκαν ευθύνες!»
Και δεν έχει άδικο η Ν.Ε. Δράμας του Συνασπισμού. Αν η ανακύκλωση χαθεί από τη Δράμα, αν το ΚΔΑΥ και το ΣΜΑ δεν γίνουν στη Δράμα, γιατί κάποιοι παίζουν πολιτικά παιχνίδια, τότε σίγουρα θα φταίνε όλοι αυτοί που έχουν διάφορες αιρετές θέσεις. Χωρίς καμία απολύτως διάκριση.

Αλήθεια βρε παιδιά! Το πήρατε χαμπάρι ότι έγιναν εκλογές στο Εργατικό Κέντρο Δράμας; Ε, ούτε κι εμείς που ασχολούμαστε στα μέσα ενημέρωσης. Τουλάχιστον εγώ το έμαθα τυχαία από ένα τηλεφώνημα που έκανε την Παρασκευή 11 Απριλίου στον Γιώργο Αλεξίου τον γραμματέα του Εργατικού Κέντρου, θέλοντας να ρωτήσω για κάτι άλλο και μου βγήκε άλλο, λέγοντάς μου ότι είχε εκλογές το πρωί του Σαββάτου 12 Απριλίου! Κόκαλο!!! Τώρα τι πρέπει να πούμε δηλαδή; Ότι πήγαν να κάνουν εκλογές στο Εργατικό Κέντρο «εν κρυπτώ», κι όποιος το πάρει είδηση το πήρε; Πρόεδρε Χρήστο Βασιλειάδη, αυτό είναι φάουλ! Όχι τόσο για τα μέσα ενημέρωσης, που προσπαθούν να δίνουν προς τα έξω όσο μπορούν τα εργατικά ζητήματα, αλλά όσο προς τον κόσμο της εργατιάς.

Μόνο οι ενδιαφερόμενοι συνδικαλιστές το γνώριζαν. Αλλά κι από τη μεριά τους, κι αυτοί έχουν φάουλ! Όλοι τους δηλαδή! Και οι τέσσερις παρατάξεις που ήταν υποψήφιες και διεκδικούσαν μια θέση στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου της Δράμας. Το ίδιο Σάββατο 12 Απριλίου, στη διπλανή αίθουσα του δημοτικού Ωδείου είχε μια ημερίδα για τον «Ψηφιακό Δήμο», και δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι του νομού που ερχόντουσαν, ρωτούσαν: «τι έχει δίπλα ρε παιδιά;»

Έχω πάντως επίσης να σημειώσω ένα ακόμα φάουλ προς το γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Δράμας. Εκεί κι αν γίνεται της κακομοίρας. Όποτε θυμηθούν ενημερώνουν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης για κάτι, ή μήπως όποτε τους συμφέρει; Έκανα παράπονα προσωπικά προς τον Γιάννη Σταφυλάκη, αλλά τίποτα! Ποιος είμαι εγώ που να μ’ ακούσουν; Παράδειγμα τώρα: Ήρθε αντιπροσωπεία από το κρατίδιο της Μάλτας. Τους πήραν τους ανθρώπους, τους γύρισαν στη Δράμα, τους πήγαν παντού και καλά έκαναν, ήθελαν να κλείσουν συμφωνίες. Ούτε μια ενημέρωση. Κατόπιν εορτής, ένα ξερό δελτίο Τύπου.

Ήρθε ένα σχολείο από τη Μεταμόρφωση Αττικής, επισκέφθηκε τη Νομαρχία, ούτε κι εδώ ενημέρωση. Όταν έφυγαν τα παιδιά, μας έδωσαν ένα ξερό δελτίο Τύπου. Η τηλεόραση κυρίως, χρειάζεται εικόνα. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Έγινε σύσκεψη της Πολιτικής Προστασίας του νομού με τους δημάρχους. Καμία ενημέρωση ότι θα έχει σύσκεψη ή κάτι τέλος πάντων. Και είναι και άλλες φορές. Είναι φορές, που μοιάζει το γραφείο Τύπου της Νομαρχίας, να αδιαφορεί για την ενημέρωση. Γιατί άραγε; Και να σκεφτεί κανείς, ότι, έχει και σύστημα να στέλνει SMS, μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα! Μόνο που τα έστελναν σωρηδόν στις εκλογές, ψηφίστε τον τάδε και τον δείνα!
Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΨΙΘΥΡΟΙ της Δράμας
στις 24 Απριλίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 10

Για δες καιρό που διάλεξε, να μην είμαστε στον Συνασπισμό μέλη, τώρα που το κόμμα θα τα κονομήσει από το ένα εκατομμύριο ευρώ, που θα δώσει ο Αλέξης Τσίπρας, μέσω της μήνυσης του Ανδρέα Βγενόπουλου, του αντιπροέδρου της MIG. Άντε, να κάνεις μήνυση κάποιον για συκοφαντική δυσφήμιση, για κάτι …μη νόμιμο, για κάτι ψευδές, για παραπληροφόρηση ίσως που βλάπτει σοβαρά. Αλλά, το να μηνύεται αρχηγός κόμματος από το κεφάλαιο, και ποιο κεφάλαιο δηλαδή, τους μεσάζοντες του κεφαλαίου, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Πρωτοφανές να μηνύει το κεφάλαιο για το τι λέει ένας πολιτικός, και μάλιστα όταν αυτός βρίσκεται σε άνοδο.

Όπως είπε και ο Τσίπρας πάντως: «Πρέπει να προσέχουμε, γιατί δεν είναι εύκολο να πληρώνουμε κάθε τρεις και λίγο, εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις. Ο κ. Βγενόπουλος είπε ότι αυτή τη φορά θα μας τα επιστρέψει. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Αν αύριο η ετήσια αύξηση κερδοφορίας της MARFIN είναι λιγότερο από 283%, μπορεί να χρειαστεί να τα κρατήσει». Κάποια πράγματα δεν γνωρίζουν σύνορα. Όπως το χρήμα και η μουσική… Πιστεύω ότι ο κ. Βγενόπουλος έκανε ένα τραγικό λάθος. Αν ήθελε να χτυπήσει τον Αλέξη Τσίπρα, μπορούσε να τον αγνοήσει και όχι να του κάνει μήνυση, για να του δώσει έτσι τη δυνατότητα να λέει ακόμα περισσότερα από όσα λέει για την MIG και για το κεφάλαιο. Είναι αυτό που λέει και ο λαός, τώρα θα κάνει και μάγκα!

Πάντως, ο Αϊνστάιν έλεγε το εξής: «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος».

Αρκετά καλός ο νέος γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Δράμας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Δημήτρης Καρβούνης προχθές στην τηλεοπτική εκπομπή «Επίκαιρα» της ΑΛΦΑ τηλεόρασης. Μετρημένος, με καλό λόγο, είπε πολλά ωραία πράγματα, και υπερασπίστηκε σθεναρά την ανακύκλωση, για την οποία τόσος ντόρος γίνεται τελευταία στη Δράμα. Και έμεινε φυσικά στο σπουδαιότερο απ’ όλα: στην ενημέρωση. Η έλλειψη πραγματικής ενημέρωσης είναι αυτό που παρεμποδίζει σήμερα τη δημιουργία Κέντρου Διαλογής Ανακύκλωσης (ΚΔΑΥ) και Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Δράμας.

Και είναι αλήθεια αυτό, γιατί, η άγνοια, είναι ο χειρότερος εχθρός της προόδου. Όπως και να ’χει, ό,τι και να πιστεύει κανείς, όπως κι αν θέλει να το θέσει κάποιος, το ζήτημα είναι ότι, η ανακύκλωση είναι πρόοδος. Τελεία και παύλα. Θα είμαστε ανόητοι να αφήσουμε να χαθεί η ανακύκλωση στη Δράμα, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν κάποιοι τα πολιτικά τους παιχνίδια. Ξέρω τι θα πουν, και μου είναι πραγματικά αδιάφορο. Αλλά, επιτέλους, θα πρέπει να πάρουμε τις υποθέσεις αυτές στα σοβαρά και να καταλήξουμε κάπου. Κανένας δεν μπορεί να βγαίνει και να λέει: «εμένα ο παππούς μου μ’ έμαθε ότι τα σκουπίδια είναι σκουπίδια». Βλακείες!

Σήμερα, στην εποχή μας, τα σκουπίδια, δεν είναι σκουπίδια. Τα σκουπίδια είναι υλικά χρήσιμα, τα οποία, με τις κατάλληλες επεξεργασίες μπορούν να ξαναγίνουν χαρτί, να ξαναγίνουν γυαλί, να ξαναγίνουν κουτάκια αλουμινίου. Έτσι, μπορούμε να μειώσουμε τον τεράστιο όγκο σκουπιδιών στις χωματερές έως και την πλήρη κατάργησή τους. Να βοηθήσουμε με τον τρόπο αυτό το περιβάλλον που μολύνεται να επανέλθει. Να πάψει να μολύνεται η ατμόσφαιρα από τις φωτιές στις χωματερές, να γλυτώσουμε τεράστιες ποσότητες χρημάτων ως κοινωνίες και να βοηθήσουμε το περιβάλλον. Όλα αυτά χρειάζονται κόπο, χρειάζονται τρόπο, χρειάζονται χώρο.

Εμείς εδώ τι κάνουμε; Παρατραβάμε το σχοινί. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θα κάνουμε τα παιδιά μας να καταλάβουμε ότι ανακύκλωση σημαίνει μόλυνση μιας περιοχής. Τι ανοησίες είναι αυτές; Πότε θα συνέλθουμε επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο; Μου είναι αδιάφορα τα πολιτικά σας παιχνίδια, κύριοι. Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρουν! Ας κοιτάξουμε πρώτα ποιοι και πώς μολύνουν το περιβάλλον, μετά ας κοιταχτούν αυτοί στον καθρέφτη τους κι έπειτα ας βγουν στον κόσμο να μιλήσουν. Αλλά, δυστυχώς, το ίδιο παιχνίδι χρόνια και χρόνια! Ο κόσμος πηγαίνει εκεί που του λένε οι διάφοροι που ηγούνται ομάδων. Όποιοι και να είναι αυτοί!

Πάντως, τι είπε κι αυτός ο Τατούλης προχθές: «Νομίσαμε ότι όλη η ιστορία της διαφθοράς έχει να κάνει με πέντε νταβατζήδες για να αντιληφθούμε στη συνέχεια επί των ημερών μας και από δικά μας στελέχη ότι όλο το σύστημα έχει δομηθεί σαν φυτώριο διαφθοράς». Κοιτάξτε να δείτε πώς λειτουργεί το σύστημα της κριτικής των κυβερνητικών στελεχών. Σε κάθε κόμμα, υπάρχουν ένας – δυο που κάποια στιγμή ξεσπαθώνουν και βγαίνουν να πουν αλήθειες. Το ζήτημα βέβαια είναι ότι αυτές οι αλήθειες λέγονται πολλές φορές σε άκυρους χρόνους. Γιατί; Γιατί όταν ο Τατούλης ήταν υφυπουργός στο υπουργείο Πολιτισμού δεν μιλούσε.

Ο Ζαχόπουλος ήταν στις μεγάλες του δόξες, κι αυτός περιοριζόταν, όπως είπε, σε επιστολές λέγοντάς του ότι θα λάβει μέτρα. Παρ’ όλα αυτά, ούτε ο Τατούλης έκανε κάτι δραστικό επί παντοδυναμίας Ζαχόπουλου. Τι να έκανε; Να τα έβγαζε στη δημοσιότητα, να τον έστελνε στον εισαγγελέα, να διέτασσε ένορκη διοικητική εξέταση, προφανώς κάτι μπορούσε να κάνει. Πόσο άραγε αξίζει σήμερα να ανακαλύπτεις τη διαφθορά όταν δεν είσαι υφυπουργός;

Ξέρετε τι μου έλεγε προ ημερών τοπικός αιρετός άρχοντας; Ότι, ο τόπος αυτός λειτουργεί με αυτόματο πιλότο. Και όχι μόνο ο τόπος αυτός, η Δράμα δηλαδή, αλλά και η χώρα ολόκληρη λειτουργεί πολλές με αυτόματο πιλότο. Μόνο που συμπληρώνω σ’ αυτό, ότι, λειτουργεί με αυτόματο πιλότο καθώς το αεροπλάνο πέφτει και μια ξανθιά ανέλαβε την προσγείωση με οδηγίες από τον πύργο ελέγχου!
Προσδεθείτε, προσγειωνόμαστε!
Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΨΙΘΥΡΟΙ της Δράμας στις 17 Απριλίου 2008

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 9

Ανοίγοντας κανείς ένα οποιοδήποτε περιοδικό για βάρη και γραμμώσεις μυών, καταλαβαίνει αμέσως ότι πρόκειται για περιοδικό διαφήμισης φαρμάκων ντόπινγκ. Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Όλα αυτά τα σώματα που βλέπουμε, με τεράστιους μυς, με γραμμώσεις και ο,τιδήποτε άλλο τρελό, δεν είναι παρά αποτέλεσμα φαρμάκων, ή αν το θέλετε περισσότερο εκλεπτυσμένα, ουσιών (κατάλληλων ή ακατάλληλων) για τον άνθρωπο, προκειμένου να πετύχει κάποιος το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Κεραυνός εν αιθρία έπεσε, λένε, στην Ελλάδα, η είδηση ότι τα 11 από τα 14 μέλη της εθνικής μας ομάδας της άρσης βαρών, ήταν ντοπαρισμένα. Τώρα, όχι για να το παίξω κάνας έξυπνος, αλλά γιατί αυτό το υποτιθέμενο σοκ, δηλαδή; Πώς γίνεται να σηκώνει κανείς άραγε τόσα κιλά, ή να είναι ο ταχύτερος άνθρωπος του πλανήτη μέσα στο στίβο, χωρίς να καταναλώνει πλέον κάποιος «νόμιμες» ή παράνομες φαρμακευτικές ή όχι, ουσίες, που θα του προσθέσουν περισσότερη δύναμη στο σώμα; Ποιος ξεχνάει εκείνη τη γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα που είχε βρεθεί ολόκληρη ντοπαρισμένη; Πώς είναι δυνατόν ένας πρωταθλητής όπως ο Σαμπάνης να μην γνώριζε τι φάρμακα έπαιρνε;

Ή μήπως εκείνοι οι ποδοσφαιριστές, νεότατα παιδιά, που κατέρρευσαν μέσα στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του αγώνα από καρδιά; Άραγε παραμένει μυστήριο ο θάνατος εκείνης της «βιονικής» γυναίκας, της Αμερικανίδας Φλόρενς Γκρίφιθ-Τζόινερ, που το 1987 την γνώριζαν μόνο οι Αμερικανοί και το 1988 όλος ο πλανήτης από τους Ολυμπιακούς της Σεούλ, με τα «εξωγήινα» ρεκόρ της; Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Μάριον Τζόουνς, η οποία αποκάλυψε ότι έκανε χρήση παράνομων ουσιών προκειμένου να κερδίσει τα χρυσά της μετάλλια; Λέγοντας βέβαια, ότι, η ίδια δεν γνώριζε τίποτα.

Πώς είναι δυνατόν άραγε να μην γνωρίζει, ένας πρωταθλητής κλάσης, τι ουσίες βάζει στο σώμα του μέσω διαφόρων τροφών; Θα μου πείτε, δεν είναι διόλου απίθανο. Άνετα θα μπορούσε να συμβεί, αν ο αθλητής έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον προπονητή του ή στο προπονητικό τιμ της ομάδας του. Ή μπορεί να έχει πεισθεί ότι οι ουσίες αυτές είναι καλές, ακίνδυνες και, «έλα μωρέ, δεν θα μας εντοπίσουν». Τώρα βέβαια εδώ, στο θέμα της εθνικής ομάδας άρσης βαρών, μπορεί να πήγε και καρφωτή, το πιθανότερο, από αντίπαλη φαρμακευτική εταιρεία. Αλλά, ξέρετε με ποιο γέλασα περισσότερο; Το ότι η κινεζική κατασκευάστρια εταιρεία, έδωσε λάθος ουσίες στην ελληνική ομάδα. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι η ελληνική ομάδα απαλλάσσεται των ευθυνών της; Ή μήπως ότι κάνει συστηματική χρήση αναβολικών, παράνομων ή «νόμιμων», και εντάξει βρε παιδιά, μας έστειλαν λάθος πακέτο!

Ανοησίες! Όπως και να ’χει, στην Ελλάδα, αποκτήσαμε πλέον παρελθόν στο ντοπάρισμα και τώρα γράφουμε ιστορία. Πότε με την πάλαι ποτέ περίπτωση Κωνσταντινίδη (άρση βαρών και διαμάχη με Ιακώβου), πότε με τον Κεντέρη και τη Θάνου που σκηνοθέτησαν ολόκληρο τροχαίο ατύχημα για να αποφύγουν τον έλεγχο αντιτόπινγκ, ή τον Σαμπάνη! Έχει αναπτυχθεί μια τέτοια παραφιλολογία γύρω από το θέμα της άρσης βαρών αυτές τις μέρες, που προσωπικά το βλέπω μόνο ως θέμα εσωτερικής κατανάλωσης. Άστους να λένε.

Όπως είπε κι ο Δραμινός προπονητής άρσης βαρών Στέλιος Κουρομιχαλάκης, «όλοι γνώριζαν». Πόσο δίκιο έχει ο άνθρωπος. Αλλά είπε και το άλλο φοβερό, που έμεινε στο μυαλό μου: «ο γάιδαρος δεν θα γίνει ποτέ άλογο κούρσας. Πάντα γάιδαρος θα είναι». Η αλήθεια είναι ότι, αν θέλεις να …παίξεις μπάλα στα μεγάλα σαλόνια του πλανήτη και να έχεις χρυσά ως χώρα, θα κάνεις τα …στραβά μάτια και θ’ αφήσεις τους πρωταθλητές σου …να φαρμακώνονται! Αλλά όπως έλεγε κι εκείνος ο «τρελός» ο Αλέφαντος, «μόνο με την μπριζολίτσα, δεν γίνεται δουλειά».

Φοιτητικές εκλογές εχθές. Ακόμα είναι νωρίς να δούμε μάλλον, ποιοι νίκησαν και ποιοι όχι. Άραγε, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η ΠΑΣΠ, ή ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ; Παρατάξεις με ιστορία, που άφησαν πίσω τους πολλά. Για άλλη μια φορά, θα δούμε διπλά αποτελέσματα ανά την Ελλάδα. Αλλά όμως, αυτό είναι ένα μόνο θέμα από τα πολλά που ταλανίζουν αυτή τη χώρα. Προχθές που βρέθηκα στα ΤΕΙ Δασοπονίας της πόλης μας, είδα ένα ωραία πανό της ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗΣ που έγραφε αυτό: «Πόσο πιο κοντά στη ΔΑΠ θα ΠΑΣΠ;» Ωραίο, με λογοπαίγνιο και με χιούμορ, καθρεφτίζει θαυμάσια την πολιτική στάση του ΚΚΕ απέναντι στον δικομματισμό! Από την άλλη, είδα τον τίτλο «ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ», μιας ανεξάρτητης παράταξης, η οποία προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις κομματικές λογικές και με τη δική της στάση, διεκδικεί την ψήφο των σπουδαστών.

Παρ’ όλα αυτά, ένα κατάλαβα: το σπουδαιότερο από τα προβλήματα των σπουδαστών μας στα ΤΕΙ, είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα. Τα Τεχνικά Επαγγελματικά Ιδρύματα (ΤΕΙ), ιδρύθηκαν το 1983. Από τότε μέχρι σήμερα, λειτουργούν 15 ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, με 89 τμήματα διαφορετικών ειδικοτήτων και σπουδάζουν περισσότεροι από 200.000 φοιτητές στα 182 συνολικά τμήματα. Κι όμως, από τότε μέχρι σήμερα, οι απόφοιτοι των ΤΕΙ δεν έχουν κανένα επαγγελματικό δικαίωμα. Η μη έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων με τα Επαγγελματικά Δικαιώματα των πτυχιούχων έχει τεράστιες συνέπειες για τους 300 χιλιάδες πτυχιούχους Τ.Ε.Ι., καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα στην άσκηση του επαγγέλματός τους.Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι χιλιάδες (τετραετούς φοίτησης) απόφοιτοι Τ.Ε.Ι. δεν μπορούν να ασκήσουν ούτε στοιχειωδώς το επάγγελμά τους, οι απόφοιτοι των Ιδρυμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ακόμα και αυτών που έχουν τριετή διάρκεια φοίτησης) παίρνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος αντίστοιχη με αυτή των αποφοίτων των Ελληνικών Πανεπιστημίων και εντάσσονται στο Δημόσιο στην κατηγορία Π.Ε. Ποια κυβέρνηση θα δώσει λύση κάποτε σ’ αυτό το σοβαρό ζήτημα;
Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 10 Απριλίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 8

Η στήλη σήμερα λέει ν’ αρχίσει με μια γκρίζα διαφήμιση! Μια διαφήμιση η οποία αφορά βεβαίως πωλήσεις, αλλά… για καλό σκοπό. Οι μαθητές του 4ου Γυμνασίου Δράμας, εδώ και τέσσερα χρόνια, έχουν την λαμπρή ιδέα να δημιουργούν λαμπάδες με υλικά που μαζεύουν μόνοι τους από τη φύση. Από το δάσος, από τα πάρκα, συγκεντρώνουν λουλουδάκια, φυτά αποξηραμένα, χόρτα και άλλα υλικά, τα οποία είναι όλα οικολογικά και δεν έχουν καμία σχέση με υλικά του εμπορίου ή με πλαστικές ύλες. Με τα υλικά αυτά και με χρωματιστές κλωστές και κορδέλες, δημιουργούν πανέμορφες λαμπάδες και τις πουλάνε.

***
Κάθε λαμπάδα κοστίζει 5 ευρώ. Πάμφθηνα, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα παιδιά, κάθονται κάποιες ώρες εκτός μαθημάτων, πολλές φορές και τα απογεύματα, για να διακοσμήσουν λαμπάδες. Και ο σκοπός όλων αυτών; Να μαζευτούν χρήματα, όχι για να πάνε εκδρομή ή για να τα πάρουν οι ίδιοι, αλλά για φιλανθρωπικό σκοπό. Με τα χρήματα αυτά, αγοράζουν τρόφιμα και τα πηγαίνουν σε οικογένειες συμμαθητών τους που έχουν οικονομικά προβλήματα. Όπως λένε οι μαθητές, μαζεύουν συνήθως 300 με 400 ευρώ. Μάλιστα, αυτό δεν γίνεται μόνο το Πάσχα αλλά και τα Χριστούγεννα που κάνουν ευχετήριες κάρτες.

***
Για εσάς που ενδιαφέρεστε πάντως να βοηθήσετε, τις λαμπάδες αυτές θα τις βρείτε μόνο στο 4ο Γυμνάσιο Δράμας και όχι σε κάποιο κατάστημα ούτε σε πάγκο στην πλατεία. Πέντε ευρώ, για μια λαμπάδα που κατασκευάζουν μαθητές για φιλανθρωπικό σκοπό, δεν είναι σοβαρό ποσό. Χωρίς τις ανόητες φιγούρες κινηματογραφικών ηρώων και άλλα τέτοια κουκλάκια με τον σούπερμαν, με τον σπάιντερμαν ή ο,τιδήποτε άλλο, αξίζει να βοηθήσετε.

***
Στην εποχή μας, οι αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας και οι οικογένειες, αυξάνονται συνεχώς. Η κατάσταση έχει ξεφύγει πλέον, σε έναν κόσμο που θέλει να χαρακτηρίζεται σύγχρονος και που υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν φτωχιές οικογένειες. Κι όμως, στην Ελλάδα, η κατάσταση αλλάζει τραγικά. Μια σημαντική έρευνα που πραγματοποίησε η Κάπα Research σε συνεργασία με το London School of Economics για λογαριασμό του υπουργείου Οικονομίας στα τέλη του 2007, δείχνει ότι το 60% των Ελλήνων φοβούνται ότι μπορούν τα επόμενα χρόνια, να περιέλθουν σε κατάσταση φτώχειας. Μάλιστα, το 50% των ερωτηθέντων, πιστεύει ότι φτωχός μπορεί να γίνει κανείς από κάποιο τυχαίο γεγονός.

***
Το 68,4% των Ελλήνων, θεωρεί ότι η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών θα ανοίξει και άλλο, κι αυτό προδιαγράφει ένα ζοφερό μέλλον. Τα 933,7 ευρώ το μήνα ως μισθός, είναι το ψυχολογικό όριο που χωρίζει τους φτωχούς από τους πλούσιους, σύμφωνα με τους φτωχούς της χώρας μας, που αν εξασφάλιζαν το ποσό αυτό, θα διέγραφαν τον εαυτό τους από τις «λίστες των φτωχών». Σκεφτείτε τώρα, πώς καταγράφεται η κατάσταση αυτών που τρέχουν ολημερίς για 300 και 400 και 500 ευρώ το μήνα. Τραγική, αλλά βεβαίως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, ή τουλάχιστον πολύπλοκη. Νέοι, εργαζόμενοι ή ημιαπασχολούμενοι, με μισθούς των 300 έως 600 ευρώ το μήνα, με ένα ή δύο κινητά τηλέφωνα, επιβιώνουν εντός οικογενειών όπου οι γονείς βοηθούν με την προσφορά της στέγης, φαγητού και ένδυσης και φυσικά όταν τα χρήματα δεν αρκούν, ακόμα και …δανεικού χαρτζιλικιού για την πόση του φραπέ! Η ελληνική κοινωνία δεν έχει την ανάγκη καμίας αναδιάρθρωσης. Έχει την ανάγκη άμεσης χρηματοδότησης…

***
Τι ήταν κι αυτό το «κουφό» με το σχέδιο του «Καποδίστρια 2», που το «Βήμα της Κυριακής» δημοσίευσε έναν χάρτη στον οποίο φαίνεται ο νομός Δράμας να έχει έναν μόνο Δήμο; Ξέσπασαν όλοι σε δηλώσεις και συζητήσεις. Βέβαια, δεν είναι παρά «δημοσιογραφικές πληροφορίες», αλλά προφανώς αυτά είναι από εκείνα τα δημοσιογραφικά κείμενα, τα οποία ρίχνονται στη δημοσιότητα για να ζυγίσουν οι κυβερνώντες τις απόψεις των δημάρχων, των συμβούλων και των πολιτών. Το ότι η χώρα χρειάζεται μια νέα διοικητική αναδιάρθρωση, είναι πέρα για πέρα αναγκαίο και όλοι συμφωνούν σ’ αυτό. Φανταστείτε όμως τώρα, όλο το νομό της Δράμας σε έναν Δήμο με αποστάσεις όπως το Νευροκόπι και το Παρανέστι.

***
Βέβαια, πριν από τη διοικητική μεταρρύθμιση και τη συνένωση των Δήμων όλης της χώρας, θα προηγηθούν οι συνενώσεις νομών. Αυτό που προβλέπεται για την περιοχή μας, είναι ότι Σέρρες, Δράμα, Καβάλα και Ξάνθη θα ενωθούν σε έναν νομό. Η παλιά μορφή δηλαδή της Ανατολικής Μακεδονίας. Το θέμα είναι ότι, σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι περιφέρειες μειώνονται σε 5 από 13, καταργούνται οι 54 νομαρχίες και ιδρύονται 15 νέες αυτοδιοικητικές μονάδες, ενώ οι 1.034 δήμοι σε όλη τη χώρα, μειώνονται σε 400!!! Ερωτήματα προκαλούνται πάντως, από το ότι ο νέος διοικητικός χάρτης δεν επηρεάζει τους 166 συνολικά Δήμους των νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης.

***
Γεγονός είναι πάντως, ότι, ναι μεν όλοι οι δήμαρχοι στο νομό Δράμας είναι θετικοί σε έναν νέο διοικητικό σχεδιασμό της χώρας, στον λεγόμενο «Καποδίστρια 2», αρνητικοί όμως στη δημιουργία ενός μόνο δήμου για το νομό Δράμας. Χαρακτηριστικό είναι ότι, ο τρόπος που θα γίνουν οι νέες αυτές μεταρρυθμίσεις, δεν έχει αποφασιστεί και είναι άγνωστο με ποιο τρόπο και από ποιους θα αποφασιστούν. Τα προβλήματα που υπήρξαν από την εποχή των συνενώσεων του «Καποδίστρια 1», αν και έχουν καταλαγιάσει, θα επανέλθουν στην επιφάνεια. Τι έγιναν αλήθεια οι διεκδικήσεις του Βώλακα και του Δοξάτου; Τώρα, δεν θα μείνει τίποτα. Ο νέος «Καποδίστριας 2», θα τα σαρώσει όλα. Προβλήματα θα υπάρξουν και έριδες θα ξεσηκωθούν μεταξύ χωριών και δήμων εκ νέου! Οι πολιτικοί, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να τις καταλαγιάσουν!

Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 3 Απριλίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 7

Αθάνατη η Ελλάδα, γιόρτασε για άλλη μια χρονιά την ανεξαρτησία της από τον ζυγό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που για 400 χρόνια ταλαιπώρησε το έθνος μας. Περήφανοι όλοι εμείς που είμαστε Έλληνες, φορέσαμε τα καλά μας ρούχα και κατεβήκαμε στις πλατείες και τους δρόμους, γιορτάσαμε την παλιγγενεσία, γιορτάσαμε για το Έθνος (όχι τα τσιγάρα…) που επαναστάτησε, υμνήσαμε την Επανάσταση του 1821 που δεν ήταν μόνο εθνική αλλά και ταξική όπως λένε πολλοί, ήπιαμε τη φραπεδιά μας, τα παιδάκια μας κούνησαν πλαστικές σημαιούλες και χωνέψαμε τον μπακαλιάρο μας, ήσυχοι ότι το Έθνος δεν κινδυνεύει από τους εχθρούς που επιβουλεύονται τα σύνορα και την εδαφική μας ακεραιότητα!

***
Τώρα πια, πάνε εκείνα τα διάφορα δόγματα για τους εξ ανατολών εχθρούς, ή για τους εκ του βορρά ορμώμενους σφαγείς μας. Αν και γενικώς η Τουρκία παραμένει ο νούμερο ένα στρατιωτικός εχθρός, με τους Βούλγαρους είμαστε πια φίλοι κι αγαπημένοι, μιας και ανοίξαμε και νέα σύνορα μαζί τους και οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται από το τελωνείο της Εξοχής! Τώρα πια η Ελλάδα δεν κινδυνεύει άμεσα – έτσι λένε οι κυβερνώντες μας! Τώρα πια, η Ελλάδα αγωνίζεται διπλωματικά να αποδείξει ότι το όνομα «Μακεδονία» της ανήκει ιστορικά και έχει το δικαίωμα να ονομάζει έτσι δική της γεωγραφική περιοχή! Εκεί φτάσαμε εν έτη 2008! Τώρα βέβαια, αν κληθούμε λίαν συντόμως να …μην αυτοαποκαλούμαστε Μακεδόνες της ελληνικής Μακεδονίας, είναι ένα άλλο θέμα…

***
Ας μην το παραξηλώνουμε! Στα εθνικά μας ζητήματα, η χώρα και το Έθνος χάνουν συνεχώς. Τι να υπολογίσουμε; Την κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία; Τις «γκρίζες ζώνες» της Τουρκίας στο Αιγαίο; Η ξεκάθαρη αμφισβήτηση της Δυτικής Θράκης από την ίδια χώρα; Την υπόθεση των Ιμίων; Ή μήπως για το χάσιμο του ζητήματος της «Μακεδονίας» μας; Για τις διάφορες …τουρκικές μειονότητες που ξεφυτρώνουν καθημερινά ή για τις αλυτρωτικές επεκτατικές σκέψεις κάποιων Βαλκάνιων γειτόνων μας; Όπως και να ’χει, εμείς εδώ στην Ελλάδα συνηθίζουμε να λέμε ότι, οι πρόγονοί μας πολέμησαν για να ζούμε εμείς σήμερα καλύτερα. Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους οι πρόγονοί μας. Προφανώς, όμως, δεν πολέμησαν αυτοί για να τα χάνουμε εμείς σήμερα!

***
Στην Ελλάδα, υπάρχουν τόσες γνώμες και απόψεις για ένα θέμα, όσοι είναι και οι Έλληνες που κατοικούν αυτή τη χώρα! Παράξενο κι όμως αληθινό. Στην Ελλάδα τού σήμερα για να επιβιώσεις, πρέπει να είσαι δημόσιος υπάλληλος και για να είσαι απ’ αυτούς που έχουν τύχη στη ζωή τους, πρέπει να υπηρετείς και στα Σώματα Ασφαλείας για να μπορέσεις να βγεις στη σύνταξη στα 45 σου!

***
Αυτή είναι ζωή! Δημόσιος υπάλληλος με 1500 ευρώ το μήνα και σύνταξη στα 45! Τι άλλο να θέλει κάποιος από τη ζωή του σήμερα; Κι αν μη τι άλλο, σκεφτείτε τώρα εκείνα τα κακόμοιρα «γαλάζια παιδιά» που προσελήφθησαν σ’ εκείνη την νεοσύστατη Αγροφυλακή και μέσα σε επτά μήνες, δεκάδες απ’ αυτούς οδεύουν προς την σύνταξη! Αλλά βέβαια, αυτό, είναι ένα μόνο σημείο από όλα όσα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα των δημοσίων υπαλλήλων. Διότι, όλα γίνονται γι’ αυτούς, και ελάχιστα γίνονται για τους υπόλοιπους, τους ελεύθερους επαγγελματίες για παράδειγμα, οι οποίοι πολλές φορές θεωρούνται ..ως κακοί κερδοσκόποι! Και βεβαίως, πολλά λιγότερα έως τίποτα, γίνονται για τους υπόλοιπους, γι’ αυτούς που εργάζονται ως ιδιωτικοί υπάλληλοι, ή που υπο-απασχολούνται, με 600 ευρώ το μήνα, με 500 ευρώ το μήνα, με 300 ευρώ το μήνα!

***
Ξέρετε πόσο είναι το ταμείο ανεργίας για έναν παντρεμένο άνεργο χωρίς παιδιά στη Γερμανία; 900 ευρώ το μήνα! Στην Ελλάδα; Ας το αφήσουμε καλύτερα! Καμία σχέση, άλλος κόσμος, άλλη χώρα, άλλη νοοτροπία κι ας είμαστε στην ίδια Οικονομική Νομισματική Ένωση! Στις 30 Ιουνίου του 2007, ο αριθμός των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα ανέρχονταν σε 503.170 άτομα, από 486.580 που ήταν έναν χρόνο πριν, στις 30 Ιουνίου 2006, και από 477.286 που ήταν στις 30 Ιουνίου 2005. Προέκυψε δηλαδή αύξηση κατά 16.539 άτομα, σε σύγκριση με το 2006, ενώ το 2006 σε σύγκριση με το 2005 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είχε αυξηθεί κατά 9.294 άτομα.

***
Στα παραπάνω νούμερα δεν συνυπολογίζονται οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και των άλλων δημόσιων φορέων. Από μια απλή διαίρεση, προκύπτει ότι ένας στους είκοσι Έλληνες είναι δημόσιος υπάλληλος! Τραγικά νούμερα! Και να σκεφτεί κανείς, ότι, αυτός ο δημόσιος κρατικός τομέας θα έπρεπε να δουλεύει τέλεια, αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει.

***
Η κυβέρνηση εκείνη που κάποτε θα άρει με κάποιον τρόπο τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, θα καταγραφεί σίγουρα στην ιστορία του νεότερου ελληνικού έθνους. Προσπάθειες έχουν γίνει παλαιότερα, νύξεις υπήρξαν, αλλά έπεσαν βεβαίως στο βαθύ κενό της …αβαθούς κάλπης των εκλογών! Ποιος να τολμήσει να το κάνει;

***
Στην Ελλάδα, μια θέση στο δημόσιο τομέα, σημαίνει μια θέση στον ήλιο για όλη την υπόλοιπη ζωή μας! Είναι το όνειρο του κάθε Έλληνα – ή τουλάχιστον μια μεγάλης πλειοψηφίας – που μεγαλώνει μαζί μ’ αυτό. Κι αυτό επειδή σ’ αυτή τη χώρα, δεν υπάρχει καμία απολύτως μέριμνα ή βοήθεια από το λεγόμενο κράτος για τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Η απόλυση ενός δημοσίου υπαλλήλου θα μπορούσε να γίνει μέγα θέμα, ενώ η οδύσσεια ενός κατακαημένου που επιβιώνει με 300 και 500 ευρώ, είναι απλώς ζήτημα στατιστικής! Ενώ, φυσικά, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και τα φτωχαδάκια που τρέφονται από τα περισσεύματα των λαϊκών αγορών, και που παραφουσκώνουν τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια έως εκεί που αντέξουν, είναι για να γεμίζουν με …φολκλορικό τρόπο τα δελτία ειδήσεων. Είναι αυτό που κάποτε, δυστυχώς, με περισσή αλήθεια, είχε εκστομίσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης: «Η άλλη Ελλάδα!» Ποια όμως απ’ όλες;

Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 27 Μαρτίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 6

Παλιοκατάσταση. Έτσι όπως γίναμε, άντε να βρεις άκρη σ’ αυτή τη χώρα. Ο μισθός ολοένα και δεν περισσεύει με τίποτα, δεν αρκεί πλέον ούτε για τ’ αναγκαία. Τι να προφτάσεις; Ενοίκια, ηλεκτρικό, κοινόχρηστα, φαγητό, τηλέφωνο σταθερό και κινητό, φροντιστήρια, σ’ αυτή τη χώρα τελικά το θαύμα του να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε, συνεχίζεται ως δια μαγείας! Απορώ πολλές φορές ακόμα και με τον εαυτό μου, αλλά στο τέλος, βέβαια, όταν κάθεσαι να λογαριάσεις τι πήρες και τι έδωσες και τι ξόδεψες, το παιχνίδι το έχεις χαμένο! Ποτέ δεν περισσεύει τίποτα… Μόνο η ανέχεια περισσεύει σ’ αυτή τη χώρα.

***
Και ξέρετε τι εννοώ λέγοντας ανέχεια; Ανέχεια είναι ν’ ανέχεσαι μια κυβέρνηση η οποία τα έχει κάνει τόσο …θάλασσα, που είναι ολοφάνερο πια ότι δεν μπορεί να βάλει τάξη σε τίποτα απολύτως, παρά μόνο να αρχειοθετεί τα σκάνδαλά της… Μια κυβέρνηση η οποία ξεσηκώνει ακόμα και τους δικούς της οπαδούς, η πλειοψηφία των οποίων βεβαίως είναι κι αυτοί φτωχαδάκια! Απλά, αργούν να το καταλάβουν ότι είναι φτωχαδάκια. Στην Ελλάδα, ο κόσμος έμαθε να ψηφίζει …παραδοσιακά! Όπως κάποτε ήθελαν τον βασιλιά επειδή έτσι έμαθαν από τον παππού που ίσως ήταν παιδί της Φρειδερίκης…

***
Αργότερα, ο κόσμος έμαθε να ψηφίζει Καραμανλή (τον αείμνηστο, φυσικά) και οι προοδευτικότεροι σ’ αυτή τη χώρα μάθαιναν να ψηφίζουν τον Γέρο της Δημοκρατίας, τον Γεώργιο Παπανδρέου. (Καμία σχέση με τον εγγονό όμως…) Μετά ήρθε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου (μεγάλη μορφή στα πολιτικά πράγματα της χώρας). Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, είναι αλήθεια ότι άλλαξαν τη χώρα μετά την μεταπολίτευση. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με κάποιον από τους δύο αείμνηστους, αυτοί πέρασαν πλέον στην Ιστορία, και οι πολιτικές τους πρακτικές δημιούργησαν τη νέα σύγχρονη Ελλάδα.

***
Αλλά, δυστυχώς, οι σχέσεις των απογόνων τους, τόσο του ανιψιού Κώστα Καραμανλή όσο και του υιού Γιώργου Παπανδρέου, με τους προγόνους τους, δεν είναι παρά μόνο συμπτωματικές! Το μόνο πράγμα που συνδέει τους ανθρώπους αυτούς με τους προγόνους τους, είναι η συγγένειά τους και το όνομά τους. Τίποτα περισσότερο. Η κατάσταση είναι ακόμα τραγικότερη, όταν μιλάμε για το χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπου πίστευαν ότι το όνομα θα μπορούσε να φέρει την πολυπόθητη νίκη για την εξουσία, όμως, απλά, ατύχησαν!

***
Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, λέει ο σοφός λαός! Σ’ αυτή τη χώρα, δυστυχώς, μάθαμε ν’ ακολουθούμε την πεπατημένη παράδοση από τον μπαμπά στον γιο κι από κει στον εγγονό ή και στον ανιψιό, όταν η συνέχεια της οικογένειας λοξοδρομεί κάπως. Σ’ αυτή τη χώρα, μπορεί να αντιδρούμε με την οικογενειοκρατία, αλλά αυτή είναι που κυβερνάει από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και μας ταλανίζει μέχρι και σήμερα. Σ’ αυτή τη χώρα, όσο κι αν δήθεν μισούμε την οικογενειοκρατία και δεν μας αρέσει, παρ’ όλα αυτά, όταν κλεινόμαστε πίσω από το σκούρο μπλε παραβάν πριν την κάλπη, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού προτιμάει να ψηφίσει… οικογενειακά!

***
Το μόνο που έχω να πω, είναι ότι βαρέθηκα να τους ακούω να μου μιλάνε για δημοκρατία, όταν οι ίδιοι καλοζούν με κάτι περιουσίες ναααα… με το συμπάθιο, όλοι οι βουλευτάδες, οι τεχνοκράτες και ορισμένα κομματικά στελέχη που είναι σε επιτροπές, που έχουν δυο και τρεις μισθούς να μπαίνουν μέσα στο σπίτι και πάει λέγοντας! Όχι μόνο βαρέθηκα να τους ακούω, αλλά βαρέθηκα να τους ψηφίζω κιόλας! Παίζουν με τη δική μας τσέπη, παίζουν με τις δικές μας ανοχές, παίζουν με τις δικές μας συνειδήσεις. Όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, ξεχνούν τι έχουν κάνει όταν ήταν κυβέρνηση. Και όταν γίνονται κυβέρνηση, ξεχνούν τι λέγανε όταν ήταν αντιπολίτευση.

***
Εν’ ολίγοις, καθώς οι πράσινοι και οι γαλάζιοι εναλλάσσονται στον κυβερνητικό θώκο της χώρας, από κάτω παραμένει εκείνος ο διαιωνιζόμενος σάπιος κρατικός μηχανισμός, που από τον κορβανά του σιτίζονται μερικές εκατοντάδες τρωκτικά! Το είχε πει κάποτε ο νυν πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ότι «πέντε νταβατζήδες κυβερνούν τον τόπο», αλλά όπως αποδείχθηκε, η διαπίστωσή του ήταν τελικά άκρως ρητορική, διότι αυτοί οι πέντε συνεχίζουν να κυβερνούν τον τόπο… ή λέτε να άρχισε να τους πετάει έναν-έναν από τα μπαλκόνια; Μπαααα!!!

***
Τι έγινε αλήθεια εκείνη η υπόθεση Ζαχόπουλου; Το μέγα θύμα, η κυρία Τσέκου, συνεχίζει να βρίσκεται προφυλακισμένη… από τα απίθανα πλέον της Ελληνικής Δικαιοσύνης! Μπράβο μας… Ξεπεράσαμε κάθε έννοια δημοκρατίας στη χώρα της Ψωροκώσταινας μωρέ! Η κυρία Τσέκου είναι προφυλακισμένη για μήνες, χωρίς να έχει δικαστεί, χωρίς να ξέρουμε καλά-καλά για ποιο λόγο! Για προσβολή δημοσίας αιδούς; Για εκβιασμό δημοσίου προσώπου; Για εκβιασμό της κυβέρνησης; Επειδή κυκλοφορούσε με παράνομα ντιβιντί; Για τι, τελικά; Ή μήπως γιατί προσέβαλε την αισθητική άποψη αυτής της χώρας επειδή συνευρισκόταν με τον εν λόγω κύριο του οποίου το όνομα ταλαιπώρησε για μήνες την ηρεμία αυτής της χώρας και τα νεύρα των κυβερνώντων; Στην Ελλάδα τελικά, είσαι ένοχος μέχρι να αποδειχθεί ότι είσαι αθώος! Κι ας μου λένε ό,τι θέλουν για δημοκρατίες μετά!

***
Κλείνοντας, ένα ωραίο που βρήκα καθώς έκανα τη βόλτα μου στα διάφορα blog στο διαδίκτυο. Έπεσα πάνω σ’ έναν κύριο, που κάτω από τη φωτογραφία του με στολή στρατιωτικού, σημειώνει για τον εαυτό του: «Τολμηρός, ριψοκίνδυνος, σκληρός, επικοινωνιακός και αισιόδοξος». Ίσως έτσι πρέπει να είμαστε όλοι μας για να επιβιώσουμε!

Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 20 Μαρτίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 5

Μπορεί να έχουμε ακόμα για τον Μάιο, αλλά …ο υπουργός μας, έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε, πολίτες στα ΤΕΙ! Αλλά, ακόμα, μπορούμε να πούμε και το άλλο τραγουδάκι: ήρθ’ ο υπουργός στο χωριό, βόλτες από κει κι από δω, μοιράζει υποσχέσεις στους πολίτες… Πολιτικόν άσμα, τραγουδισμένο επί μακρόν χρόνον στο παρελθόν, που σήμερα πλέον σπανίως ακούγεται, παρά μόνον από καμιά φορά σε τίποτα ξεχασμένες διαδηλώσεις, κάτι ξεχασμένων σοσιαλιστών…

***
Ο υπουργός έφτασε επιτέλους στη Δράμα, μετά από διάφορα εμπόδια που του έβαζαν στο δρόμο του διάφοροι κακοί. Πολλά ειπώθηκαν για την αργοπορία του. Αλλά ο υπουργός Παιδείας, ήρθε τελικά στη Δράμα, κι έφερε μαζί του πολύχρωμες χάντρες και κρεμαστές γιρλάντες. Υποσχέθηκε πολλά και έταξε ακόμα περισσότερα ο υπουργός μας. Ο υπουργός Παιδείας, που όπως τον προσφώνησε και ο έτερος βουλευτής μας της Νέας Δημοκρατίας Σταύρος Δαϊλάκης - «τώρα έχουμε δύο υπουργούς: Έναν υπουργό Μακεδονίας και έναν Θράκης».

***
Ήρθε ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης, και επιτέλους, μας έταξε(;), μας έδωσε(;), μας χάρισε(;), δύο νέα τμήματα ΤΕΙ στη μικρή μας Δράμα. Ένα τμήμα οινολογίας και ένα τμήμα βιοτεχνολογίας. Πλούσια πράγματα δηλαδή. Και είπε και άλλα πολλά ο υπουργός μας, αφού μας έταξε κάτι εκατομμύρια για σχολική στέγη, κι αφού δεν μας άφησε σε πλήρη πείνα: άφησε κάτι να ’χουμε να ζητάμε και για το μέλλον. Εκείνη την περίφημη πανεπιστημιακή σχολή, ή, αλλιώς, την περίφημη επέκταση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. (Άλλη αμαρτωλή ιστορία κι αυτή…)

***
Ενέκρινε λοιπόν ο υπουργός, όπως μας είπε, 23 έργα για τη σχολική στέγη, συνολικής δαπάνης 25 εκατομμυρίων ευρώ στα οποία περιλαμβάνονται συνολικά 4 νηπιαγωγεία και 3 σχολεία (τα οποία θα αποφασιστεί ποια θα είναι αυτά με βάση τις πραγματικές ανάγκες του νομού). «Εκπληρώνουμε», είπε ο υπουργός, «την υποχρέωσή μας απέναντι στο νομό Δράμας, ανταποκρινόμαστε για πρώτη φορά εμπράκτως στα αιτήματα του νομού και θεραπεύουμε σε μεγάλο βαθμό, όχι όμως απόλυτα, γιατί θα πρέπει να υπάρχει και συνέχεια, μία αδικία που είχε υποστεί ο νομός αυτός, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες».

***
Τι είπε όμως στην ουσία ο υπουργός Παιδείας που βρέθηκε στη Δράμα; Ότι, η πρώτη φάση είναι η ενίσχυση του ΤΕΙ Δράμας, ενώ όσον αφορά τη δημιουργία πανεπιστημιακής σχολής στη Δράμα, τόνισε ότι «ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός θα πρέπει να πατάει και σε πραγματικές μας δυνατότητες». Είπε ακόμα ότι, θα ενθαρρύνει το υπουργείο Παιδείας μια «προγραμματική συμφωνία του ΤΕΙ με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και θα ενθαρρύνουμε τη δημιουργία κοινών μεταπτυχιακών κύκλων ανάμεσα στο ΤΕΙ και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, που θα υποδέχονται στη Δράμα και φοιτητές και σπουδαστές που επιθυμούν να μετέχουν, και εφόσον το ζητήσει το Ίδρυμα, τη δημιουργία ενός κοινού ερευνητικού κέντρου που μπορεί να δέχεται και ερευνητές και φοιτητές και έτσι δημιουργείται μια προγραμματική συμφωνία μεταξύ των δύο ιδρυμάτων και ενιοποιείται ο χώρος της ανώτατης εκπαίδευσης σε όλη την περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης».

***
Κάτι όμως που δεν έγινε ξεκάθαρο, αν αυτός ο κύκλος μεταπτυχιακών φοιτητών, όταν κάποτε δημιουργηθεί στο μέλλον, θα γίνει στη Δράμα ή σε άλλη πόλη (Καβάλα, Ξάνθη, Κομοτηνή). Ο κ.Στυλιανίδης είπε ακόμη ότι ανακοίνωσε για τη Δράμα πράγματα τα οποία «έπρεπε να γίνουν εδώ και 15 χρόνια. Η πολιτεία οφείλει στη Δράμα και νομίζω ότι δείχνει με αξιοπιστία τώρα το νέο της πρόσωπο».

***
Τώρα θα αναρωτηθείτε εσείς. Και πότε θα γίνουν όλα αυτά; Καλά, τα ανακοίνωσε ο υπουργός! Έπειτα; Για το …έπειτα, πάντως, ο νομάρχης Δράμας χάρισε στον υπουργό Παιδείας μια πένα σινικής μελάνης, με την οποία θα υπογράφει ανεξίτηλα «ευνοϊκές αποφάσεις για τη Δράμα και για την Ελλάδα», όσο θα είναι στη θέση αυτή. Για να δούμε…

***
Αυτό πάντως που σχολιάστηκε έντονα από τον κόσμο, ήταν το γνωστό, ότι, εντάξει, τ’ ακούσαμε και πέρυσι αυτά, και προπέρυσι και τα έχουμε ξανακούσει πάλι και πάλι. Και τι γίνεται από εκεί και πέρα; Κάθε δυο-τρία χρόνια, μας δίνουν κι από κάτι, ίσα να μας κρατούν όρθιους, στην τσίτα που λένε, μη τύχει και πέσουμε… σε ύπνωση, σε χειμερία νάρκη. Από εκείνη την περίφημη σύσκεψη του περασμένου καλοκαιριού στη νομαρχία Δράμας με τον πρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου μέχρι σήμερα, στα ίδια βρισκόμαστε. Από κινήσεις εντυπωσιασμού και …κάλυψη κενών, τίποτα περισσότερο! Δυστυχώς.

***
Και δυστυχώς, κάποτε σ’ αυτόν τον νομό, θα πρέπει να δούμε τα προβλήματά μας κατάματα. Όπως και να ’χει, οι διεκδικήσεις σχολών ΤΕΙ, αυτόνομου ΤΕΙ ή μιας πανεπιστημιακής σχολής, δεν πρόκειται να λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Στο νομό όπου η ανεργία τρέχει καλπάζοντας, εμείς επαναπαυόμαστε στις δάφνες του φραπέ μας. Στο νομό όπου δεν υπάρχει βιοτεχνία, δεν υπάρχουν υποδομές ούτε καν για τον κατάλληλο χειμερινό τουρισμό, εμείς διεκδικούμε σχολές ΤΕΙ, λες και οι φοιτητές που θα έρθουν, θα μας σώσουν. Οι φοιτητές θα αυξήσουν τα έσοδα κάποιων καφετεριών, και κάποιων ιδιοκτητών ακινήτων που ενοικιάζουν. Έπειτα, τι;

***
Μπορεί να έγιναν συνέδρια επί συνεδρίων στη Δράμα, αλλά η πόλη τουλάχιστον, παραμένει πόλη για να κατοικούν συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι. Και τι ενδιαφέρει αλήθεια τον κάτοικο του Νευροκοπίου ή του Παρανεστίου ή του Νικηφόρου αν γίνει σχολή ΤΕΙ ή πανεπιστημιακή στη Δράμα; Λέτε ν’ αλλάξει κάτι στη ζωή του; Γιατί το έχουμε αναγάγει σε τόσο σημαντικό ζήτημα; Ίσως επειδή δεν ξέρουμε τι θέλουμε σ’ αυτό το νομό; Ίσως επειδή κάποτε θα πρέπει επιτέλους ν’ αποφασίσουμε τι θέλουμε;

Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 13 Μαρτίου 2008

Ατάκτως ερριμμένα 4

Τον απολογισμό της έκανε προ ημερών η Αστυνομική Διεύθυνση Δράμας, και δυστυχώς τα νούμερα που η ίδια έδωσε στη δημοσιότητα, δεν είναι καθόλου καλά. Οι αριθμοί δεν ευημερούν σε κανέναν τομέα, και μάλλον υπάρχει σοβαρό πρόβλημα σε τομείς αρμοδιότητάς της. Τι να σημαίνει άραγε αυτό; Ότι η αστυνομία στη Δράμα δεν μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά της, ή μήπως ότι αυτή η κοινωνία δεν μπορεί ν’ αλλάξει; Στον τομέα των ναρκωτικών οι μεταβολές που παρουσιάζονται από το 2006 στο 2007, είναι μηδαμινές έως ασήμαντες. Το ίδιο και στα τροχαία ατυχήματα. Βέβαια, τα νούμερα είναι τόσο μικρά, μιλάμε πολλές φορές για μονοψήφια, αλλά αυτό συνεχίζει να καταδεικνύει μια προβληματική κατάσταση.

***
Μπορεί να σας κουράσω σήμερα κάπως, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να δούμε μερικά από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Αστυνομική Διεύθυνση Δράμας. Κι ας αρχίσουμε από τον τομέα των ναρκωτικών, όπου η κατάσταση παραμένει τραγική. Έναντι 98 παραβάσεων για το 2006, σημειώθηκαν 85 το 2007, ενώ οι 107 συλληφθέντες του 2006 μειώθηκαν στους 103 το 2007. Το τραγικό όμως είναι ότι οι νεκροί στο νομό Δράμας παρέμειναν 3 και το 2006 και το 2007.

***
Πράγμα που σημαίνει ότι η κατάσταση στο νομό μας στον τομέα των ναρκωτικών, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αντίθετα μάλιστα, συνεχίζεται και ίσως χειροτερέψει, αν δεν γίνει κάτι. Και τι θα μπορούσε να γίνει όμως; Η Αστυνομία, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να συλλαμβάνει τους παραβάτες και να τους στέλνει στη Δικαιοσύνη. Ο ρόλος της περιορίζεται εκεί. Το να συλλαμβάνεις απλώς τους παραβάτες, βεβαίως, δεν λέει τίποτα. Αυτοί δεν τελειώνουν. Αυτοί μπορούν να μπαινοβγαίνουν στις φυλακές και στα κέντρα αποτοξίνωσης. Τι γίνεται όμως από εκεί και πέρα; Στόχος της Αστυνομικής Διεύθυνσης Δράμας κατά το 2008, «η αύξηση του αριθμού των βεβαιωθεισών παραβάσεων του νόμου περί ναρκωτικών να ανέλθει σε ποσοστό 10% σε σύγκριση με το 2007».

***
Σημαντικό ρόλο εδώ έρχεται να παίξει η εκάστοτε αντιμετώπιση της κοινωνίας μας απέναντι στο πρόβλημα. Η οποία, δυστυχώς, στη Δράμα, είναι ανύπαρκτη, ούτε καν βρίσκεται στο μηδέν ή στο +1! Και πάνω απ’ όλα, θα τολμούσα να πω, ότι, είναι η σχετική έλλειψη ευαισθησίας των διαφόρων φορέων της πόλης και του νομού. Ξεκινώντας από τους ίδιους τους πολιτικούς φορείς, τη νομαρχία, τους δήμους κατά τόπους, και περνώντας στους πολιτιστικούς συλλόγους. Είναι αλήθεια ότι ζούμε στον πολιτισμό της «κοπής πίτας» και του μασκαρέματος! Το χρήμα για τον πολιτισμό στη Δράμα καταναλώνεται στα κέντρα διασκέδασης για την κοπή της βασιλόπιτας και τους χορούς των μασκαρεμένων καρναβαλιών, χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα, ούτε καν προσφορά στα τοπικά πολιτιστικά δρώμενα είναι, παρά να γίνει έστω και μια εκδήλωση ενημέρωσης για τα ναρκωτικά, αλλά και για άλλες ουσίες εξάρτησης: αλκοολισμός, κάπνισμα.

***
Αλλά θα επανέλθουμε σ’ αυτό σε άλλη στήλη. Γιατί, ο τομέας των τροχαίων ατυχημάτων είναι ακόμα πιο σκληρός αν τον συγκρίνουμε με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Αν συγκρίνουμε τους 3 θανάτους από ναρκωτικά για το 2006 και τους 3 για το 2007, τότε αυτό δεν είναι τίποτα, μπροστά στα 21 θανατηφόρα τροχαία με 24 νεκρούς το 2007, έναντι 19 θανατηφόρων τροχαίων που άφησαν 22 νεκρούς το 2006. Είχαμε επίσης 14 σοβαρά τροχαία με 15 άτομα σοβαρά τραυματισμένα άτομα το 2007, έναντι 8 σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων το 2006 που άφησαν 11 σοβαρά τραυματισμένα άτομα. Συνολικά, τόσο το 2006 όσο και το 2007, είχαμε από 154 τροχαία ατυχήματα στο νομό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Δράμας. Και μάλιστα, με αύξηση νεκρών και σοβαρά τραυματισθέντων. Καμία πρόοδος δηλαδή. Πουθενά!

***
Σαν να λέμε, ότι, ούτε η αύξηση των προστίμων για τις τροχαίες παραβάσεις χρησίμευσε σε κάτι, ούτε οι αυστηροί τροχονομικοί έλεγχοι κατάφεραν να ελέγξουν τα όρια ταχύτητας των οδηγών, ούτε οι ίδιοι οι Έλληνες οδηγοί έγιναν καλύτεροι. Ο Έλληνας οδηγός, συνεχίζει να πληρώνει με το αίμα του και με τη ζωή του, το βαρύ τίμημα στους ελληνικούς δρόμους. Οι οποίοι, δυστυχώς, δεν είναι και οι καλύτεροι της Ευρώπης! Για να μην πούμε ότι ίσως είναι και οι χειρότεροι. Μπορεί ο Έλληνας οδηγός να είναι κακός, αλλά οι δρόμοι στην Ελλάδα είναι για να βεβαιώνει η Τροχαία πρόστιμα και να προκαλούν ατυχήματα. Όταν σ’ αυτή τη χώρα, το ίδιο το κράτος, οι νομαρχίες και οι δήμοι, καταλάβουν επιτέλους ότι θα πρέπει να πληρώνουν κάποτε αποζημιώσεις για τους νεκρούς οδηγούς, τότε οι δρόμοι μας θα γίνουν καλύτεροι!

***
Στην Ελλάδα, δεν γίνεται καμία σοβαρή έρευνα από κανέναν αρμόδιο φορέα, για τα πραγματικά αίτια των τροχαίων ατυχημάτων. Τα όρια ταχύτητας που αυθαίρετα υπάρχουν οπουδήποτε, αρκούν, για να βεβαιώσουν ότι ο οδηγός απλώς έτρεχε! Ως εκεί. Από εκεί και πέρα, το χάος… Πόσες φορές για παράδειγμα, βεβαιώθηκε ότι για κάποιο τροχαίο ατύχημα έφταιγε ο κακός δρόμος και όχι ο κακός οδηγός;

***
Τραγικά επίσης παραμένουν τα στοιχεία στο ζήτημα της μικροεγκληματικότητας, όπως ονομάζει τις κλοπές και τις ληστείες η ΕΛ.ΑΣ. Καταγγέλθηκαν λοιπόν πέντε ληστείες (αύξηση κατά 150% σε σχέση με το 2006) από τις οποίες εξιχνιάσθηκαν οι 3 (60%), για το 2007. Καταγγέλθηκαν επίσης 150 περιπτώσεις κλοπών – διαρρήξεων (αύξηση 40% σε σχέση με το 2006), από τις οποίες εξιχνιάσθηκαν συνολικά 70 (ποσοστό 46,6%).

***
Βέβαια, υπάρχουν πολλά ακόμα για τα οποία θα μπορούσαμε να κάνουμε αναφορές. Σε μια κοινωνία κατά την οποία η ανεργία έχει αυξανόμενες τάσεις, ο πολιτισμός πτωτική τάση και τα ήθη και οι αξίες καταποντίζονται, τότε η κοινωνική παθογένεια φυσικό είναι να ευημερεί!

Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 6 Μαρτίου 2008