Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Ένας παγκόσμιος Άγιος που καταπατά πολιτισμικές αξίες!


Πολλές φορές στην εποχή μας – τώρα πια, φτάνουμε στο σημείο να διαμαρτυρόμαστε ότι οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έχουν εμπορευματοποιηθεί πλήρως. Κι εδώ που τα λέμε, αυτή είναι η αλήθεια.
Διαμαρτυρόμαστε, σε γενικό επίπεδο κυρίως, ότι οι μέρες αυτές έπαψαν να εορτάζονται παραδοσιακά. Χωρίς βεβαίως πολλές φορές να ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει «παραδοσιακός εορτασμός» των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Γενιές ολόκληρες μεγαλώσαμε με τον «Μίκυ Μάους», τον «Ντόναλντ Ντακ», τον «Ποπάυ» και το σπανάκι του, τον «Superman» και δεκάδες άλλους ήρωες των αμερικανικών κόμικς, που πλέον εμείς εδώ στην πολύπαθη Ελλάδα, έχουμε ξεχάσει αν έχουμε κάτι δικό μας να παρουσιάσουμε. Γενιές ολόκληρες μεγαλώσαμε μεταπολεμικά στην Ελλάδα, με εκείνον τον χοντρό χαμογελαστό τύπο, με την κόκκινη στολή και τα λευκά πλούσια μαλλιά και γένια. Με έναν, όχι μόνο ξενόφερτο, «Άγιο Βασίλη» (καλύτερα Σάντα Κλάους να λέμε), αλλά ένα διαφημιστικό προϊόν που εφεύρε η εταιρεία της Coca-Cola και που με επιτυχία πλάσαρε στο κοινό της το 1931. Αυτός ο Αγιοβασίλης, κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο. Κι αναρωτιέται κανείς πώς θα ήταν αυτός, αν τα χρώματα της εν λόγω εταιρείας ήταν πράσινα, γαλάζια ή κίτρινα!
Στη Δύση το πρόσωπο του Αγίου Βασιλείου συνδέθηκε με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί της Ευρώπης έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ) μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή αυτή φαίνεται να πέρασε περίπου στη δεκαετία του 1950-1960, κυρίως στον αστικό πληθυσμό από τους «συγγενείς» μετανάστες που με τις ευχητήριες κάρτες τους εισήγαγαν τον «Δυτικό» Άϊ-Βασίλη και μαζί του το χιονισμένο και στολισμένο έλατο, σε αντίθεση με το ελληνικό καραβάκι με τα φωτάκια και τις σημαιούλες του.
Αυτός ο κατακόκκινος Αγιοβασίλης λοιπόν, μονοπωλεί τα πάντα τις ημέρες αυτές. Γυρνάει όλο τον κόσμο και μοιράζει δώρα και ευχές. Βέβαια, πανέξυπνα, ο χοντρούλης Άγιος (σε αντίθεση με την ελληνορθόδοξη παράδοση των ...καχεκτικών Αγίων της), κατάφερε να συνθέσει την πραγματικότητα του χριστιανορθόδοξου Αγίου Βασιλείου από την Καισαρεία με τη μυθολογία της βόρειας Ευρώπης, μέσα στον πάμφτωχο πλανήτη του μεσοπολέμου που έβγαινε μόλις από το οικονομικό Κραχ του 1930 και το τέλος του αιματηρού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Όλος ο γνωστός σήμερα κόσμος, καλοπροαίρετα δέχεται τον Αγιοβασίλη με τα όποια δώρα του, ακόμα κι αν η θρησκεία την οποία υιοθετεί επίσημα ως χώρα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον δυτικοχριστιαννό Άγιο. Είναι μια ιστορία εμπορευματοποίησης, η οποία γεννήθηκε στις φτωχές και πολεμόχαρες μέρες του γνωστού πολιτισμένου κόσμου μας, που έμελλε να κατακτήσει τον πλανήτη. Αυτός ο Σάντα Κλάους, σαρώνει τα πάντα σήμερα στο πέρασμά του εδώ και 77 χρόνια. Τίποτα δεν του αντιστέκεται, όπως για παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έμεινε να μνημονεύεται στα κάλαντα: «Αη Βασίλης έρχεται... από την Καισαρείαν».
Δεν θα πω βαρύγδουπες κουβέντες του στυλ ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην δική μας παράδοση. Ούτε θα πω ότι οι δικές μας παραδόσεις έχουν χαθεί. Όλα αυτά έχουν συνδεθεί μεταξύ τους, έχουν ενσωματωθεί σε μια μορφή που θυμίζει σαλατοποίηση. Το ισχυρότερο βεβαίως είναι αυτό που υπερέχει πάντα σε κάθε εποχή. Σε μερικά χρόνια μπορεί όλα αυτά να παρουσιάσουν τη δική τους πτώση και κάτι διαφορετικό να κάνει την εμφάνισή του και να διεκδικήσει τον χώρο που θα του ανήκει.
Γεγονός είναι πάντως, ότι, αυτή η παγκόσμια ομοιομορφία και η... καταστολή των τοπικών εθίμων, δημιουργούν παράξενα συναισθήματα, οργή πολλές φορές και χάσιμο των πολιτισμικών αξιών των λαών. Βεβαίως, ο καθένας είναι ελεύθερος να γιορτάσει όπως θέλει, να απορρίψει αυτό που δεν του αρέσει, όμως, δεν μπορεί να αποφύγει την ισχύουσα πραγματικότητα, η οποία μονοπωλεί τα πάντα. Και πιστεύω προσωπικά ότι, όλο αυτό, κάποια μέρα θα ξεσπάσει μέσα από μια μορφή που θα θυμίζει πολιτισμική έκρηξη ή επανάσταση. Όχι βεβαίως τον επόμενο χρόνο, αλλά σύντομα...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Πεταμε... (σ.σ. ο τόνος ίπταται ελεύθερος προς χρήση!)


Μου λέει προχθές μια φίλη που βρίσκεται στη Μυτιλήνη και θέλει να ταξιδέψει τα Χριστούγεννα για τη Θεσσαλονίκη. «Έκλεισα εισιτήριο με την Ολυμπιακή. Λες να προλάβω ή θα κλείσει; Μήπως εσύ ξέρεις;». «Ε, και τι ανησυχείς; Αν δεν πετάξετε... θα σας πάνε με βαρκούλες...»
Τι λέτε άραγε να γίνει, εσείς πού ξέρετε; Γι’ αυτό άφησα και τον τίτλο σήμερα χωρίς τόνο (πεταμε...), ελεύθερο να ίπταται πάνω από τη λέξη ως Δαμόκλειο Σπάθη και ...ο χρόνος θα δείξει που θα προσγειωθεί. Στο «πετάμε» ή στο «πέταμε»!
Οι υπάλληλοι της Κομισιόν στην Ελλάδα, επιμένουν να την κλείσουν. Από τη μια μας παραμυθιάζουν ότι θα της αλλάξουν όνομα και όλα θα διορθωθούν, από την άλλη μας λένε ότι η γάγγραινα προχώρησε σε βάθος και πρέπει να πεθάνει ο ασθενής, από την τρίτη πλευρά μας λένε ξεκάθαρα ότι, τέρμα τα ...δίευρα (κατά τα δίφραγκα), ήρθε το τέλος αυτού που λέμε «δημόσια ασφάλεια» για την Ολυμπιακή.
Προφανώς, ο υποφαινόμενος δεν θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα αν η Ολυμπιακή κλείσει οριστικά και πότε. Αι βουλαί των υψηλά ιστάμενων κρατικών λειτουργών του Ευρωπαϊκού κράτους και της ελληνικής επαρχίας άλλα πρεσβεύουν και έχουν δείξει τις προθέσεις τους.
Τόσα και τόσα χρόνια πέρασαν και κανένας εκ των κυβερνώντων (ονόματα δεν λέμε, πρόσωπα δεν θίγουμε...), δεν φρόντισε να εξασφαλίσει ένα σταθερό μέλλον στην μεγάλη αυτή επιχείρηση που λέγεται Ολυμπιακή Αεροπορία. Κανένας δεν φρόντισε να της εξασφαλίσει ένα «δαχτυλίδι» να έχει «προίκα». ΚΑΝΕΝΑΣ, κι ας κόπτονται σήμερα και φωνασκούν ότι «Η Ν.Δ. κατεβάζει τη σημαία της Ελλάδας από τους ουρανούς» (βλέπε ΠΑΣΟΚ). Για να φτάσουμε ως εδώ που φτάσαμε, δεν φταίει μόνο η πολιτική των τεσσάρων χρόνων της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Παρθενογένεση δεν υπάρχει ούτε στην πολιτική, ούτε στα προβλήματα μιας εταιρείας, ούτε στα χρέη, τα οποία – κρατηθείτε – ανέρχονται σε 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, δηλαδή 1,5 φορά το κόστος του Μετρό Θεσσαλονίκης, τέσσερις φορές τους κόστους για την επέκταση του Μετρό στον Πειραιά. (Αν αληθεύουν τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Αντώναρος).
Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει δια στόματος του εκπροσώπου του κ. Ραγκούση, ότι, τα τρία τελευταία χρόνια η Ν.Δ. «φόρτωσε» την Ολυμπιακή με νέας γενιάς ελλείμματα, που υπερβαίνουν τα 370 εκατομμύρια ευρώ.
Πόσο εύκολα μιλάμε σε ορισμένες περιπτώσεις με εκατομμύρια ευρώ, έτσι; Λες και είναι μαρουλόφυλλα!
Ο ελληνικός λαός σήμερα βρίσκεται σε σημείο αγανάκτησης. Οι κυβερνώντες του, αυτοί τους οποίους εκλέγει, οι αιρετοί του άρχοντες, έχουν πάρει φόρα και ξεπουλάνε. Ξεπουλήματα που σημειωτέον, έχουν ξεκινήσει επί εποχής κυβερνήσεων Σημίτη (για να μην ξεχνιόμαστε...) Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σημίτης χαρακτηρίζεται ως από τους καλύτερους ...αιρετούς λογιστές-πρωθυπουργούς!
Το θέμα είναι να γεμίσουν τα ταμεία του κράτους με χρήμα; Ή μήπως το ζήτημα βρίσκεται απλά στο να κλείσει η Ολυμπιακή και να τελειώνουμε επειδή το ζητάει επιμόνως το κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επειδή κάποτε πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τις κρατικές εταιρείες σ’ αυτή τη χώρα, όπως ο σκληρός καπιταλισμός των πολυεθνικών εταιρειών προστάζει; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι το δεύτερο. Οι πολυεθνικές κυβερνούν αυτόν τον τόπο και εμείς απλά πρέπει να το διαπιστώσουμε, να το αποδεχθούμε και να το πάρουμε απόφαση. Κι από εκεί και πέρα, όπως στρώνει ο καθένας κοιμάται! Κάνεις το κουμάντο σου ως χώρα και ως λαός.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε όλοι εμείς από το να διαμαρτυρόμαστε; Η πραγματικότητα είναι ότι η Ολυμπιακή θα κλείσει είτε το θέλουμε είτε όχι. Μας έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου δεν υπάρχει πισωγύρισμα (για να χρησιμοποιήσουμε μια προσφιλή έκφραση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου). Πώς μπορεί το ελληνικό δημόσιο (το υπερχρεωμένο) να στηρίξει μια σούπερ-υπερχρεωμένη επιχείρηση; Η λογιστική λογική είναι απλή: μόνο αν τεμαχιστεί η εταιρεία και δουλέψει σε διαφορετική βάση. Ο ανταγωνισμός της αγοράς είναι τρομερός και μια εταιρεία στην κατάσταση της Ολυμπιακής, ούτως ή άλλως δεν μπορεί να αντέξει. Μπορεί να λέμε και να παραδεχόμαστε ότι πίσω απ’ όλα κρύβονται κακόβουλα πολυεθνικά συμφέροντα, αλλά, άντε να τεμαχίσεις το καρπούζι στο τραπέζι, με άλλα δύο στις μασχάλες!

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Το ενοχλητικό ...σφουγγαράκι!


Η είδηση κυκλοφόρησε στη δημοσιότητα στις 21 Νοεμβρίου. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, μεταξύ 4 ή 18 Δεκεμβρίου, θα ασχοληθεί με καταγγελία που του έγινε, σχετικά με την προβολή από το ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι «Channel Nine», του παιδικού προγράμματος «Μπομπ Σφουγγαράκης» ο τετραγωνοπαντελονής! Η καταγγελία που έγινε προς το ΕΣΡ, είναι επίσης ξεκάθαρη: στη συγκεκριμένη εκπομπή της 21/5/2007 που προβλήθηκε ο Μπομπ Σφουγγαράκης εμφανίζεται να έχει «συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό». Προφανώς όλοι καταλαβαίνουμε ποιος ακριβώς ο «συγκεκριμένος σεξουαλικός προσανατολισμός» του Σφουγγαράκι του τετραγωνοπαντελονή. Αν και δεν έχω δει το συγκεκριμένο επεισόδιο, ούτε και κάποιο άλλο, παρ’ όλα αυτά, προσπαθώ να καταλάβω πόσο ενοχλητικός μπορεί να είναι άραγε ένας διαφορετικός – προφανώς – από τους άλλους συγκεκριμένος σεξουαλικός προσανατολισμός! Άραγε, στα τόσα σίριαλ που προβάλλονται καθημερινά από την ελληνική τηλεόραση σε ώρες που βλέπουν ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ, εκεί δεν τίθεται ζήτημα συγκεκριμένου ή διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού; Και ποιος να είναι άραγε ο «ενδεδειγμένος» σεξουαλικός προσανατολισμός που θα πρέπει να ...δέχονται τα παιδιά; Τεράστια η συζήτηση και ....ασήκωτη! Βεβαίως, υποθέτω, ότι θα είναι οι ίδιοι που θίχθηκαν και με το ανόητο βίντεο της κας Στεφανή που έδειχνε ένα αιδοίο με τον εθνικό ύμνο να παιανίζει..., αλλά και από όλους αυτούς που ακόμα δεν επιτρέπουν να προβληθεί στην ελληνική τηλεόραση ο «Τελευταίος πειρασμός» του Σκορτσέζε βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Καζαντζάκη. Προφανώς, όλα αυτά ενοχλούν, αλλά, τι να κάνουμε; Το τι προβάλλεται, τι δεν προβάλλεται και τι θα έπρεπε να προβάλλεται από τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, είναι μια συζήτηση που δεν έχει γίνει ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνει, υποθέτω. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ελληνικά σίριαλ και θα καταλάβει!

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Βλέπουμε μόνο το δάχτυλο!

Διαβάζω τίτλους από τη χθεσινή ειδησεογραφία και βλέπω ότι η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή, το μέλλον εμφανίζεται μπροστά μου μάλλον προς το ζοφερό και ούτε μια νότα αισιοδοξίας δεν διαφαίνεται πουθενά, παρ’ εκτός από τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια που σε λίγες μέρες θ’ αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους.
Μεσοσταθμική αύξηση των τιμολογίων της κατά 21,7% ζητά η ΔΕΗ από την 1η Δεκεμβρίου. Εντάξει, την αύξηση την κατάλαβα, η «μεσοσταθμική» τι είναι; Μπορεί τα λογιστικά τερτίπια να φαίνεται ότι δικαιολογούν ή όχι τις αυξήσεις που ζητά η ΔΕΗ, όμως όταν το μακρύ χέρι της εταιρείας μπει πιο βαθιά στην τσέπη μας, άντε να το σταματήσεις και δεν ξέρεις και που θα φτάσει τελικά! Για ηλεκτροσόκ μιλά ο πανελλήνιος Τύπος και δεν έχει άδικο. Σωστή ηλεκτρική καρέκλα είναι!
Μας εμπαίζουν στην κυριολεξία. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί και αυτό που φαίνεται είναι ότι δεν μπορεί να γίνει και τίποτα. Δεν ξέρω αν αρκούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά δεν βλέπω φως στο μακρύ τούνελ που έχουμε εισέλθει. Ο δήθεν διάλογος για το ασφαλιστικό είναι ήδη προδιαγεγραμμένος. Ό,τι και να πεις, το ζήτημα είναι ήδη προαποφασισμένο, έστω κι αν αυτό έχει αποφασιστεί από την κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και οι κατά τόπους κυβερνήσεις προσπαθούν να το εφαρμόσουν, έστω και σπασμωδικά. Βέβαια, περνούν τα χρόνια, γίνονται αγώνες, γίνονται απεργιακές κινητοποιήσεις, κοινωνική αναταραχή όπως είπε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ! Στο τέλος, τα μέτρα θα περάσουν, έστω και δια της πλαγίας οδού, έστω και με το «μαλακό» η το «σκληρό»!
Αλήθεια, όταν οι βουλευτές ψηφίζουν εκεί στη Βουλή τις δικές τους αυξήσεις και τις δικές μας μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, πώς νιώθουν;
Ο Έλληνας πολίτης βρίσκεται σε δυσοίωνη θέση. Δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα, όχι μόνο οικονομικά αλλά και εθνικά και ηθικά! Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το ζήτημα των Σκοπίων που θέλουν να καπηλευτούν την Ιστορία μας βρίσκεται σε πτώση. Η ελληνική διπλωματία έχει ήδη καταρρεύσει προ πολλού. Είναι κολλημένη στο πάτο της θάλασσας με τα πόδια της σ’ έναν κουβά τσιμέντο, στο λιμάνι της Νέας Υόρκης!
Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται υπό χαμηλό βαρομετρικό, περιμένοντας τον Γιώργο Παπανδρέου να καταλάβει τι ακριβώς θέλει ο λαός, προκειμένου να αντεπιτεθεί. Μπορεί τα μεσάνυχτα της 11ης Νοεμβρίου οι ψηφοφόροι του να του φώναξαν για δεύτερη φορά «Γιώργο άλλαξέ τα όλα», αλλά μάλλον δεν καλάκουσε και δεν κατάλαβε τι έγινε. Ήταν απλώς χαρούμενος!
Στην Ελλάδα, τα δάση καίγονται το κατακαλόκαιρο και τον χειμώνα γίνονται χείμαρροι κατεβάζοντας το νερό στις πόλεις και στα χωριά. Τα δήθεν αντιπλημμυρικά έργα είναι συνήθως ανύπαρκτα, και όταν οι βροχές έρχονται παρασέρνουν ακόμα και τα υφιστάμενα τα οποία είναι στην ουσία άχρηστα. Το θέμα δεν είναι ότι πλημμυρίζουμε μόνο στα νερά του χειμάρρων, αλλά και το ότι πλημμυρίζουμε και στην αδιαφορία ενός κράτους που συνεχίζει να βρίσκεται σε επανίδρυση από το 1821 και βάλε!
Κι όσο για τις κάμερες παρακολούθησης στους δρόμους της Αθήνας (προς το παρόν), πήραν ήδη «φύλλο πορείας» για τη νομιμότητά τους. Και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στέλνεται στον κάλαθο των αχρήστων, μιας και η ύπαρξή της μοιάζει να περισσεύει. Είναι κυβερνητική τακτική αυτή, από ανθρώπους που γεννήθηκε και ανδρώθηκαν πολιτικά με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γράφαμε πολύ καιρό πριν, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καταστέλλει ελευθερίες με νόμους και διατάγματα. Αλλά και τι έγινε; Στην επίπλαστη ελευθερία μας μπορούμε να κοιτάμε μόνο το δέντρο και όχι το δάσος. Μπορούμε να βλέπουμε μόνο το δάχτυλο και όχι το φεγγάρι!

Κλωνοποιήσαμε «μαϊμού» μαϊμούδες!

Επανάσταση, λέει, η θεραπευτική κλωνοποίηση. Το έγραφαν χθες όλες οι εφημερίδες της χώρας, αναφερόταν σε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Μεγάλη η χάρη μας, κατάφεραν οι επιστήμονές μας να κλωνοποιήσουν έμβρυα πρωτεύοντος θηλαστικού (μακάκου πιθήκου). Επέτυχαν μάλιστα να εξαγάγουν από αυτά βλαστικά κύτταρα που μετατράπηκαν σε καρδιακά κύτταρα και σε νευρώνες του εγκεφάλου. Το επίτευγμα, μας πληροφορεί η σχετική είδηση, φέρνει ένα βήμα πιο κοντά τη δημιουργία κλωνοποιημένων ανθρώπινων εμβρύων. Και καταλήγει η σχετική είδηση, ότι, πρόκειται για ένα πεδίο έρευνας λαμπρόν... αφού η θεραπευτική κλωνοποίηση μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από πλήθος ασθενειών. Εγείρει όμως και σημαντικά ερωτήματα και αντιδράσεις σε ό,τι αφορά την πιθανή δημιουργία ανθρωπίνων κλώνων.
Χμ! Θα έλεγε κανείς με σκεπτικισμό, τι είναι τελικά καλό και τι καλύτερο; Τι είναι κακό και τι χειρότερο; Στις μέρες μας, στην εποχή μας, στα χρόνια της τεχνολογικής ανάπτυξης, της μεγαλύτερης επανάστασης ...απέναντι στον εαυτό του που γνωρίσει ιστορικά το ανθρώπινο γένος, αυτές οι έννοιες του «καλού» και του «κακού», έχουν χάσει πλέον το νόημά τους. Στην εποχή μας τα πράγματα δεν είναι πλέον άσπρο ή μαύρο. Έχουν και λίγο από γκρίζο, και λίγο από κόκκινο και λίγο από γαλάζιο, και λίγο απ’ όλα τα χρώματα, αλλά κυρίως, στην εποχή μας μάθαμε να καταλαβαίνουμε την έννοια της διττότητας. Το ότι όλα τα πράγματα, όλες οι καταστάσεις έχουν τουλάχιστον δύο όψεις για να μην πούμε πολλές περισσότερες.
Γιατί άραγε έχουμε βαλθεί να κλωνοποιήσουμε ζώα; Τι προσπαθούμε να αποδείξουμε ως άνθρωποι; Ότι έχουμε ανακαλύψει κι εμείς – πέρα από τη φύση και τους θεούς – το κόλπο να δημιουργούμε όντα ζωντανά; Είναι το ένα θέμα. Το άλλο ποιο είναι; Απώτερος στόχος όλων αυτών είναι να μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν άνθρωπο! Εκείνο δεν είναι το μεγάλο μυστικό; Και τι θα γίνει άραγε όταν κατασκευάσουμε – κλωνοποιήσουμε – δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο; Τι θα γίνει μετά;
Προς το παρόν βαυκαλιζόμαστε ότι με τις κλωνοποιήσεις μπορούμε να διορθώσουμε γενετικές ανωμαλίες στο DNA μας. Πώς θα μας φτιάξουμε δηλαδή; Βαυκαλιζόμαστε ότι θα μπορούμε να θεραπεύσουμε ασθένειες που ταλανίζουν για εκατοντάδες χρόνια το γένος μας. Τα φάρμακα δεν αρκούν πλέον να διορθώνουμε ασθένειες. Χρειάζεται να προχωρήσουμε μπροστά για να βρούμε νέες λύσεις, καλύτερες, αμεσότερες, δραστικότερες.
Για να πω την αλήθεια, δεν μπορώ να ξέρω σήμερα ακόμα, αν αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να μας βγει σε καλό. Θα μπορούσαμε προφανώς όπως λένε οι ειδικοί, να θεραπεύουμε στο μέλλον σοβαρές ασθένειες. Μιλάμε επίσης για κλωνοποίηση οργάνων του ανθρώπινου σώματος: καρδιές, νεφρά, πνευμόνια, τι άλλο αργότερα... χέρια, πόδια, μάτια, γλώσσες; Σίγουρα... αλλά! Αλλά πώς θα γίνονται όλα αυτά; Θα δημιουργούνται σκέτα όργανα ή ολόκληρα σώματα τα οποία δεν θα έχουν εγκέφαλο(;!), δεν θα νιώθουν τίποτα, και από εκεί θα επιλέγουμε; Λεπτομέρειες; Ίσως! Άραγε, πόσο μας αφορά ή όχι το πώς δουλεύει ένα εργοστάσιο; Πόσο μας ενδιαφέρει το πώς το εργοστάσιο επιλέγει την πρώτη του ύλη;
Είμαστε υπέρ ή κατά όλων αυτών; Αν πεις ότι είσαι κατά της κλωνοποίησης, τότε πρέπει ν’ αποφασίσεις ότι το ανθρώπινο γένος θα ταλανίζεται αιωνίως και αενάως με τις εκατοντάδες ασθένειες. Τότε πρέπει ν’ αποφασίσεις ότι στα 50 σου θα πεθαίνεις από καρδιά χωρίς να μπορείς να τη διορθώσεις.
Αν όμως επιλέξεις ότι πρέπει να σώσεις τη ζωή σου, όχι μόνο αυτή τη δική σου αλλά και αυτή των παιδιών σου, των απογόνων σου και να την κάνεις καλύτερη, τότε θα πρέπει κάποια στιγμή να πεις ναι στην κλωνοποίηση, έστω και αν αυτό το ναι περιέχει ένα «αλλά»! Θα μου πείτε, αυτό μας καίει σήμερα; Ίσως όχι άμεσα... όμως είναι ένα ζήτημα αρκετά σοβαρό!
Είναι απλό: όταν ζητάς να αλλάξεις νεφρό που σημαίνει ότι από κάποιον άλλον θα το πάρεις με πολλούς και διάφορους τρόπους, σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι και υπέρ του να δώσεις με πολλούς και διάφορους τρόπους. Αλλά και να πρέπει να μπορείς να βρίσκεις ευκολότερα το όργανο που χρειάζεσαι όταν αρρωστήσεις. Διότι η ζωή είναι γλυκύτατη...

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Όλοι καλυμμένοι...πλην των ...προστατευομένων!!!

Η Ελλάδα, πιστή σ’ αυτά που η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να περάσει μέσω των κυβερνήσεών της, έκανε προχθές πράξη τον «Μεγάλο Αδερφό», στην πορεία για το Πολυτεχνείο. Λειτούργησε τις κάμερες παρακολούθησης, καταγράφοντας έτσι πρόσωπα και πράγματα στη διαδήλωση. Η μεν Αστυνομία δηλώνει «καλυμμένη» επειδή ήταν παρόντες τρεις εισαγγελείς. Οι εισαγγελείς δηλώνουν «καλυμμένοι» επειδή είχαν την εντολή του Αρείου Πάγου. Και ακούστε και το καλύτερο. Η κυβέρνηση επικαλείται οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων τονίζοντας ότι εξαιρούνται περιπτώσεις που άπτονται του ποινικοί δικαίου. Δηλαδή, στην πορεία του Πολυτεχνείου το περασμένο Σάββατο, υπήρξε θέμα παρακολούθησης πράξεων που άπτονται στο ποινικό δίκαιο. Αν αυτό συμβαίνει, έστω και έμμεσα, πάει να πει ότι ήδη η διαδήλωση και η δήλωση της σκέψης έχει ήδη ποινικοποιηθεί και δεν το ξέρουμε ακόμα επίσημα. Από την άλλη πλευρά όμως, το ίδιο το «βαθύ» κράτος έρχεται να καταργήσει το άλλο κράτος, το οποίο έχει περισσότερο «κοινωνικό» πρόσωπο. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, έχει Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο κάθε φορά και με τη λήξη της θητείας του ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Θιγμένο λοιπό το Διοικητικό Συμβούλιο για τη λειτουργία των καμερών παρακολούθησης παραιτήθηκε. Τι νόημα έχει να υφίσταται μια Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων όταν αυτά παύουν να προστατεύονται; Ερώτημα στο οποίο προφανώς κανείς δεν θα πάρει καμία απολύτως απάντηση. Βέβαια, το ζήτημα είναι ακόμα βαθύτερο, από τη στιγμή κατά την οποία έχει αρχίσει ήδη να ποινικοποιείται η σκέψη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό φάνηκε εδώ και αρκετό καιρό, όμως κανείς δεν έδωσε σημασία! Όταν κάποιος καταδικάζεται για αντίθετη άποψη στο ζήτημα του Ολοκαυτώματος, αυτό είναι ήδη ένα πρόβλημα πολιτισμού και επερχόμενου φασισμού!

Το Κόσοβο οδεύει προς την ανεξαρτητοποίησή του

Φαίνεται πως η κατάσταση μάλλον δεν πρόκειται να ησυχάσει στα Βαλκάνια, όσον αφορά τις αλλαγές των συνόρων που προετοιμάζονται να γίνουν. Η κατάσταση δεν είναι εύκολη και τα γεράκια κάθε είδους τριγυρνούν ακόμα πάνω από το ήδη αποσυντεθημένο πτώμα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας.
Την Κυριακή που μας πέρασε, 18 Νοεμβρίου 2007, οι Αλβανοκοσοβάροι κλήθηκαν στις κάλπες προκειμένου να εκλέξουν τη Βουλή, η οποία θα κηρύξει μονομερώς την ανεξαρτησία της περιοχής τους. Αυτή ήταν η κοινή δέσμευση των δύο πρωταγωνιστών της αναμέτρησης. Του απερχόμενου πρωθυπουργού Αγκίμ Τσέκου, ηγέτη της Δημοκρατικής Ένωσης (IDK) και του νικητή των εκλογών τελικά Χασίμ Θάτσι ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος (PDK).
Ο Χασίμ Θάτσι είναι το άτομο εκείνο που καλείται να παίξει έναν από τους σημαντικότερους ρόλους στην ιστορία των Βαλκανίων, γιατί οι αλλαγές στον χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας αφορούν και επηρεάζουν άμεσα τις σχέσεις όχι μόνο των γειτονικών χωρών αλλά και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τους Σέρβους ο Θάτσι είναι ένας «εγκληματίας πολέμου», ενώ ως πρώην ηγέτης του Αλβανών Κοσοβάρων φοιτητών ήταν γνωστός με το όνομα «Φίδι».
Η αλήθεια είναι ότι οι πληγές του πολέμου στο Κόσοβο παραμένουν ακόμα ανοιχτές. Ωστόσο, οι λαοί προσπαθούν να συμβιώσουν μεταξύ τους, όσο αυτό είναι δυνατόν, αρκεί η ζωή να κυλάει ήσυχα, γράφει ο διεθνής Τύπος, αναφερόμενος στο χιονοδρομικό κέντρο της Μπρεζόβιτσα, όπου περιμένουν να χιονίσει για να ξεκινήσουν οι δουλειές με το σκι. Οι Σέρβοι κάτοικοι και οι 100.000 περίπου Αλβανοί, παραμερίζουν, προσωρινά τουλάχιστον τις διαφορές τους, μιας και το σκι στο χιόνι θα τους επιτρέψει να βγάλουν αρκετά χρήματα για τη νέα χειμερινή περίοδο.
Προς το παρόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να βρει μια κοινή γραμμή για τον τρόπο αντιμετώπισης των εξελίξεων στο Κόσοβο, αφού ο νικητής των εκλογών Χασίμ Θάτσι δηλώνει ότι θα προχωρήσει μονομερώς στην ανεξαρτησία του. Οι ΗΠΑ και τα περισσότερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποστηρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσόβου, αλλά τουλάχιστον έξι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δείχνουν επιφυλακτικές να υποστηρίξουν μια τέτοια εξέλιξη χωρίς τις ευλογίες του ΟΗΕ.
Οι περισσότερες χώρες που συνορεύουν με τη Βαλκανική, αλλά και η Γερμανία με την Ισπανία δείχνουν απροθυμία να υποστηρίξουν τη μονομερή κήρυξη της ανεξαρτησίας από τους Αλβανούς Κοσοβάρους. Ωστόσο, διπλωμάτες εκτιμούν ότι η Μαδρίτη και το Βερολίνο μπορούν να πεισθούν να αλλάξουν θέση, αν καταστεί σαφές ότι έχουν εξαντληθεί όλες οι προσπάθειες για την εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης μεταξύ της Σερβίας και των Αλβανών του Κοσόβου.
Φυσικά η Σερβία παραμένει αντίθετη με όλα αυτά, καθώς φοβάται ότι η εμφάνιση ενός νέου κράτος στο έδαφός της «θα δημιουργήσει προηγούμενο με επικίνδυνες συνέπειες για την περιοχή και τον κόσμο γενικότερα. Με μια τέτοια πράξη θα καταρρεύσει η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και θα απειληθεί η πολιτική και οικονομική σταθερότητα σε παγκόσμιο επίπεδο».
Η πολιτική κατάσταση είναι δύσκολη στα Βαλκάνια. Και όλα αυτά μέχρι την 10η Δεκεμβρίου, οπότε αναμένεται να γίνει και η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από τον νέο πρωθυπουργό του Χασίμ Θάτσι. Στόχος για τον οποίο αγωνίζονται από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, οπότε και άρχισε η σταδιακή συρρίκνωση της αυτονομίας του, από το καθεστώς Μιλόσεβιτς, την οποία απολάμβαναν από το 1974 ως αυτοδιοικούμενη περιοχή της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.

Τι άχτι είναι αυτό με το κυνήγι;

Καλά βρε παιδιά! Τι άχτι είναι αυτό με το κυνήγι; Γιατί δηλαδή θα πρέπει σώνει και καλά να βγείτε να σκοτώσετε τα καημένα τα ζωάκια; Υπομονή δεν μπορείτε να κάνετε; Αλλά κι εκείνος ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κιλτίδης με τ’ όνομα, δεν άντεξε ούτε βδομάδα από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο είχε απαγορεύσει το κυνήγι σε όλη τη χώρα, λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών του περασμένου καλοκαιρού. Το ΣτΕ είχε προσφάτως δικαιώσει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε καταθέσει οργάνωση, με την αιτιολογία ότι η προηγούμενη υπουργική απόφαση για κυνήγι την περίοδο 2007-2008 έγινε χωρίς να έχει προηγηθεί μελέτη σχετικά με τις επιπτώσεις των πρόσφατων πυρκαγιών στο περιβάλλον. Η νέα υπουργική απόφαση απαγορεύει το κυνήγι μόνο στις καμένες εκτάσεις, για τις οποίες έχουν εκδοθεί σχετικές αποφάσεις απαγόρευσης κυνηγίου. Ειδικά για το κυνήγι του αγριόχοιρου σε όλη τη χώρα, επιτρέπεται σε ομάδες μέχρι δέκα κυνηγών, με δικαίωμα θήρευσης μέχρι δύο ζώων κατά ομάδα την ημέρα. Στην περιοχή της Πελοποννήσου η νέα ρυθμιστική απόφαση δεν απαγορεύει το κυνήγι αγριόχοιρου, αλλά το περιορίζει έως τις 15 Δεκεμβρίου 2007 και μειώνει τον επιτρεπόμενο αριθμό θηρευομένων ζώων σε έναν αγριόχοιρο. Τελικά, μήπως κάποτε θα πρέπει ν’ αρχίσει να απαγορεύεται μια δια παντός το κυνήγι; Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούμε καλύτερα; Έτσι κι αλλιώς, το κυνήγι χόμπι είναι, παρά εξασφαλίζει τροφή για την καθημερινή διαβίωση κάποιων. Για να μην αναφερθούμε στα θύματα μεταξύ συγγενών και φίλων, που κάποιες φορές μπορεί να είναι και ξεκαθαρίσματα!

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Τώρα αρχίζει το στοίχημα!

Ένας από τους δυσκολότερους, ίσως, προεκλογικούς αγώνες για το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, οι εκλογές έγιναν με επιτυχία και ο νικητής, ο νέος πρόεδρος, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει το αδιαμφισβήτητο ποσοστό τού 60%. Η εντολή είναι σίγουρα καθαρή, πεντακάθαρη, θα έλεγε κανείς.
Καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, ακούστηκαν πολλά από πολλούς. Από σήμερα όμως, λένε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά αλλάζουν, το παρελθόν τελειώνει, μια νέα εποχή αρχίζει μέσα στο κόμμα. Πώς όμως θα ξεκινήσει αυτή η νέα εποχή; Πώς θα αλλάξουν τα πράγματα με τα ίδια πρόσωπα, όταν μέχρι σήμερα τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει;
Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να εξέλεξαν «νέο» αρχηγό, ανανέωσαν όμως στην ουσία την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου. Από εδώ και πέρα, όμως, τα πράγματα σίγουρα θ’ αλλάξουν. Ως προς το ότι, η οποία κριτική θα ακούγεται απέναντι στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, θα είναι πλέον αυστηρότερη. Μπορεί να του δόθηκε καθαρή εντολή με 60%, αλλά γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν θα παραμείνει έτσι;
Παρ’ όλα αυτά, το βράδυ της Κυριακής 11 Νοεμβρίου, είδαμε πάλι και πάλι, σε τραγικές επαναλήψεις, τα ίδια πρόσωπα, να εκστομίζουν την ίδια βαρετή συνθηματολογία περί δημοκρατικών διαδικασιών, περί λαϊκού σοσιαλισμού, περί εργατικού κινήματος, για το ότι τώρα μπορεί το κόμμα να κάνει –επιτέλους- αντιπολίτευση και άλλα τέτοια. Λες και όλα αυτά δεν είναι λογικά, λες και οι διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να είναι δημοκρατικές. Γιατί όλα αυτά μου φαίνονται περίσσια λόγια;
Όπως και να ’χει, θα μου πείτε, Κυριακή κοντή γιορτή. Όπως ήρθε η μέρα που έδειξε τον διχασμό του ΠΑΣΟΚ επί του άρθρου 16, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τις θέσεις του στην Παιδεία, έτσι ήρθε η μέρα που έβγαλε νέο αρχηγό, όπως θα ’ρθει η μέρα εκείνη, που το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί και πάλι να εκφράσει τις θέσεις του απέναντι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια (διότι το θέμα δεν έκλεισε), στο άρθρο 16 και πάλι ο διχασμός θα μπορεί να κάνει την εμφάνισή του στα σκαλοπάτια της Βουλής.
Οι απόψεις και οι θέσεις ενός πολιτικού, πώς μπορούν ν’ αλλάζουν ανάλογα με το πότε και πώς εκλέγεται πρόεδρος σε ένα κόμμα, άραγε; Όλη αυτή την περίοδο είδαμε παράξενα πράγματα και καταστάσεις. Αλλά το σπουδαιότερο απ’ όλα, είδαμε όλα αυτά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αδειάζουν κυριολεκτικά στους κάδους της Ιστορίας τον Κώστα Σημίτη, στου οποίου τις κυβερνήσεις ήταν υπουργοί και υψηλόβαθμα στελέχη. Τότε δεν εκφραζόταν κανείς αρνητικά, ενώ τώρα έγιναν άπειρες προσπάθειες να αποτινάξουν από πάνω τους τα βαρίδια του συγκεκριμένου παρελθόντος χρόνου. Τι άλλαξε άραγε;
Είδαμε τη Βάσω Παπανδρέου να εκστομίζει φράσεις οι οποίες έμειναν αναπάντητες: ότι κάποιοι πλούτισαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κουβέντες που πέρασαν, δυστυχώς, κι αυτές στην Ιστορία. Όπως εκείνη περίφημη φράση του αείμνηστου Ευάγγελου Γιαννόπουλου ότι, αν κάποιοι δεν ψήφιζαν Σημίτη για πρόεδρο κινδύνευαν να πάνε φυλακή! Πόσοι άραγε τις θυμούνται μέσα σε ένα κόμμα το οποίο φημίζεται για τις δημοκρατικές του διαδικασίες;
Το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, καλείται να κερδίζει το στοίχημα μέσα από την ίδια την ύπαρξή του. Καλείται να γίνει ο πόλος συσπείρωσης στην αντιπολίτευση, να μιλήσει για την καθημερινότητά μας, να μιλήσει για την ακρίβεια και να καταθέσει προτάσεις, να μιλήσει για τα εθνικά θέματα, για το ζήτημα της «Μακεδονίας», να αντιπαραβάλει τις θέσεις του. Θα μπορέσει να το κάνει; Θα μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να είναι σοσιαλιστικό; Ας ελπίσουμε πως ναι!

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Ανεξέλεγκτη η ακρίβεια

Τελικά, νοιώθω ανυπεράσπιστος ως καταναλωτής απέναντι στα όσα συμβαίνουν γύρω μου. Κι αναρωτιέμαι – αφελώς ίσως; - αν εκείνη η περίφημη Αγορανομία υπάρχει για να κάνει τους απαιτούμενους ελέγχους. Πραγματικά δεν γνωρίζω. Έχει καταργηθεί; Και αν ναι, από πότε; Υπάρχει; Και αν ναι, τι κάνει;
Η μια-δυο ενώσεις καταναλωτών που υπάρχουν στη χώρα, φαίνονται αδύναμες να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Άλλωστε, δεν είναι παρά ενώσεις καταναλωτών, χωρίς αρμοδιότητες, χωρίς μηχανισμούς ικανούς να καταστείλουν τα κύματα ακρίβειας και κερδοσκοπίας που έρχονται και ξανάρχονται.
Αφορμή αυτού του σημειώματος, όταν θέλησα προχθές να ζητήσω φαγητό μέσω τελεμενού! Τα γνωστά καταστήματα γρήγορου φαγητού, τα οποία, πολλές φορές, έχουν βγάλει όλους μας από το αδιέξοδο ενός άμεσου γεύματος. Τηλεφωνείς και σε λίγη ώρα, τα παιδιά με το μηχανάκι, άψογα στην συμπεριφορά τους πολλές φορές, με πραγματική ...αυτοθυσία (μέσα στο κρύο, στη βροχή, στο λιοπύρι), πρόθυμα να σου φέρουν το φαγητό στο χώρο σου. Είναι βλέπετε οι νέες θέσεις που δημιούργησε και στη χώρα μας ο σκληρός καπιταλισμός, η αύξηση των ...θέσεων ανεργίας, η ανέχεια και η φτώχια, η οποία, εδώ και μερικά χρονάκια έχει χτυπήσει την πόρτα μας.
Πολλές φορές, καταστήματα όπως τα τελεμενού, έχουν δημιουργήσει θέσεις εργασίας εκεί που δεν υπήρχαν, αλλά και όσοι άνοιξαν τέτοια καταστήματα δουλεύουν, θα τολμήσω να πω, αρκετά καλά. Θα ήμουν αρκετά περίεργος μάλιστα, να δω, τι τζίρους έχουν από τα τελεμενού και τι από τον πελάτη ο οποίος καταφθάνει ο ίδιος στο κατάστημα. Εξαρτάται πάντα, βεβαίως, από το ίδιο το κατάστημα.
Το προηγούμενο βραδάκι, κι αφού είχα καθυστερήσει στη δουλειά ως συνήθως, είπα να ζητήσω ένα σαντουιτσάκι από κατάστημα από το οποίο αγοράζω συχνά έτοιμο φαγητό. Ζητώ αυτό που ήθελα, παραγγελία η οποία έβγαινε περίπου 4 ευρώ μαζί με το πενηντάλεπτο του ντιλίβερι. Η κυρία στο τηλέφωνο μου λέει: «Κάτι άλλο;» «Όχι», απαντώ και λέω: «θα τα φέρεται στην εφημερίδα ΗΧΩ». «Ξέρετε...», συνεχίζει, «...εσείς είστε εδώ κοντά μας;» Απαντώ θετικά και λέω ότι τα παιδιά έρχονται συχνά, ξέρουν που είναι. «Όχι μου λέει... απλά η ελάχιστα παραγγελία έγινε πέντε (5) ευρώ», μου απαντά ευγενέστατα η κυρία! Έχω μείνει κόκαλο με το τηλέφωνο στο χέρι και ανοιχτό το στόμα... όχι από την πείνα, αλλά από την απορία; Βεβαίως, η κυρία, προθυμοποιήθηκε να μου στείλει την παραγγελία, και εφόσον ήταν κοντά η παραγγελία, δεν θα ζητούσε πέντε ευρώ ελάχιστη παραγγελία! Δεν μπορούσα να το χωνέψω. Αρνήθηκε την ...χάρη και έκλεισα το τηλέφωνο!
Τι είναι αυτά τα τρελά και παλαβά που συμβαίνουν; Με ποια λογική η ελάχιστη παραγγελία θα πρέπει να είναι πέντε ευρώ; Θέλουν να δουλέψουν ή όχι; Θα μου πείτε, όταν υπάρχει παρέα, μπορεί να ζητήσει παραγγελία άνω των πέντε ευρώ. Λογικό! Αλλά γιατί όταν είμαι μόνος πρέπει να παραγγείλω άνω των πέντε ευρώ;
Πώς γίνονται αυτά τα πράγματα; Ξυπνάει απλά το πρωί ο επαγγελματίας και αποφασίζει ότι ο πελάτης δεν θα τρώει κάτω από πέντε ευρώ φαγητό τελεμενού; Πού είναι οι νόμοι της αγοράς; Αυτή είναι η λογική του άγριου καπιταλισμού λοιπόν; Μερικές φορές είμαι αφελής!

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Άνθισε κι ο Άνθιμος!

Τι λέγαμε χθες για κάτι εθνικιστές σ’ αυτή τη χώρα, που αντί να βοηθήσουν στα προβλήματα, προτιμούν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά; Κάτι είπε για το ένωμα των υπόλοιπων κομματιών της Μακεδονίας ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος προχθές, κάτι είπε για κατάληψη, κάτι για προσάρτιση, να μπούμε δηλαδή στα Σκόπια, να χιμήξουμε βρε παιδί μου, να τους καταλάβουμε, να τους εξαφανίσουμε... Ο Άνθιμος, ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης! Αυτό είναι εθνικισμός, αυτό είναι επεκτατισμός! Άραγε, αυτό θέλουμε ως χώρα; Αυτό που δεν θέλουμε οι άλλοι να μας κάνουν, να το κάνουμε εμείς; Αυτή είναι η καλή γειτονία; Όταν μιλούσα χθες για επίθεση, βεβαίως και δεν εννοούσα κάτι τέτοιο, ούτε κατά διάνοια. Τι κάνει τώρα ο Άνθιμος; Παίζει το παιχνίδι – είμαι βέβαιος εν γνώση του και όχι με αφέλεια – των ίδιων των Σκοπιανιών αλλά και του Νίμιτς και των Αμερικανών, που επιδιώκουν την άμεση αλλαγή συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων. Διότι, το παιχνίδι των ΗΠΑ δεν τελείωσε στην περιοχή. Αυτοί ξέρουν να κάνουν σωστά τις δουλειές τους. Διαλύουν πρώτα μία χώρα εκμεταλλευόμενοι το οποιοδήποτε χάος, και αργότερα σπέρνουν τα εθνικιστικά ζιζάνια ένθεν και ένθεν και περιμένουν ν’ ανθίσουν. Άνθισε λοιπόν και ο Άνθιμος! Μια χαρά και γλαφυρότατος! Και μετά ορμούν για μπίζνες... για χοντρές δουλειές με τις αλλαγές συνόρων! Έχουν πάντα έτοιμο ένα προτεκτοράτο το οποίο, όπως πάντα, διεκδικεί Ιστορία και εδάφη και ζωτικό χώρο από τους γείτονές του. Αυτό γίνεται τώρα. Σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε. Αλλά πάντα πρέπει να υπάρχει – και πάντα υπάρχει – ένας Άνθιμος, που είναι έτοιμος να ...ευλογήσει την έφοδο και τα όπλα της «απελευθέρωσης» και της αλλαγής συνόρων! Υπό την σκέψη της Εκκλησίας... δυστυχώς! Πάντα εκεί βρίσκεται το παιχνίδι! Χωρίς το παπαδαριό του είδους γίνεται εθνικιστικό παιχνίδι; Όχι βέβαια!

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Να αποδεικνύεις ποιος είσαι καθημερινά!

Στην εποχή μας, το να χαρακτηρίζεσαι πατριώτης, υποβόσκει εμμέσως και μια αδιόριστη έννοια τού να είσαι εθνικιστής! Ομολογώ ότι δεν ξέρω πώς ακριβώς... ξεφύτρωσε η συνύφανση αυτή, αλλά φαντάζομαι ότι υπάρχουν δυο τουλάχιστον λόγοι γι’ αυτό.
Ο ένας είναι ότι, εξαιτίας της ανικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια να μπορέσουν να υπερασπιστούν τα ελληνικά σύνορα, τα εδάφη και τις θάλασσες, αλλά και την ιστορία του έθνους μας, διάφορες φασίζουσες οργανώσεις, ομάδες που έχουν τις βάσεις τους και τις.... πολιτικές τους ρίζες στην χούντα αλλά και διάφοροι εθνικιστές, βρήκαν ευκαιρία να κάνουν πιο έντονη την εμφάνισή τους.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, διάφορες αριστερές, «αριστερές» και αριστερίζουσες οργανώσεις, «σνομπάρουν» εθνικά σοβαρά θέματα όπως την ονομασία των Σκοπίων ως «Μακεδονία», αλλά και επιμένουν να χαρακτηρίζουν τον Μεγαλέξανδρο ως «σφαγέα των λαών», προσδίδοντας σ’ αυτό την έννοια του συνθήματος «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Όμως φυσικά, το να είσαι πατριώτης, το να ενδιαφέρεσαι για τα σύνορα της χώρας σου που δυστυχώς πάντα κινδυνεύουν, δεν σημαίνει ότι είσαι εθνικιστής! Το να ενδιαφέρεσαι για την Ιστορία σου η οποία θα μπορούσε άνετα να βεβηλωθεί και να καπηλευθεί από τον οποιονδήποτε στην οποιαδήποτε στιγμή, το να υπερασπίζεσαι τον Μεγαλέξανδρο ως ήρωα της Ιστορίας του έθνους σου, δεν σημαίνει ότι έχεις χουντικές καταβολές.
Το να μιλάς για τη σημαία σου (χωρίς όμως εκείνες τις περίεργες φασίζουσες και ρατσιστικές εθνικοπατριωτικές κορώνες για τους Αλβανούς μαθητές σημαιοφόρους) και να διεκδικείς τον σεβασμό της ως σύμβολο του έθνους, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υπερασπίζεσαι και τις παρελάσεις οι οποίες από τη μια έχουν τις καταβολές τους στα φασιστικά ιδεώδη του Μεταξά και από την άλλη συνεχίζουν να ενισχύουν ρόλους ρατσιστικούς, διαχωριστικούς, καλούς και κακούς μαθητές, διμοιρίτες, αρχηγούς και ακολουθούντες, αλλά και να ενισχύουν τις σωματικές διακρίσεις όπως το ύψος ή το πάχος ή το «κακό βάδισμα». Βέβαια, στην εποχή μας, άτομα με ειδικές ανάγκες φτάνουν να γίνονται θέμα στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών, όχι τόσο γι’ αυτή την μεγάλη τους προσπάθεια, αλλά γιατί πουλάει (άλλες δραστηριότητες των ΑμεΑ, θάβονται στην κυριολεξία με κάτι τεράστια φτυάρια...) Πόσα παιδιά δεν έχουν υποστεί ψυχολογικό εκβιασμό για το ότι δεν είναι ψηλά, για το ότι είναι παχουλά, για το ότι δεν έχουν «το σωστό βάδισμα», ή είναι κακοί μαθητές άρα θα πάνε στις τελευταίες αράδες!
Βέβαια, στην Ελλάδα, υπάρχει ένα ακόμα από τα πολλά παράδοξα. Είσαι κακόβουλος και υποκινητής ξένων δυνάμεων, όταν ενδιαφέρεσαι για την σωστή εκμάθηση της Ιστορίας σου και όχι την παραπλανητική: εννοώντας μ’ αυτό ότι, επιτέλους, κάποτε, κάποιος πρέπει να διαχωρίσει σ’ αυτή τη χώρα, την Επανάσταση του 1821 από την ημέρα της 25ης Μαρτίου, γιατί έτσι το θέλησε κάποτε η Εκκλησιαστική εξουσία του τόπου, προσδοκώντας η ίδια να δώσει στον εαυτό της ρόλους πατριωτικούς, περισσότερο από όσο στην πραγματικότητα της αξίζουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι συμφωνείς και με την άποψη εκείνη που λέει ότι «οι Έλληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης για να πάρουν το πλοίο...», χωρίς να αναφέρει καν ότι σφαζόντουσαν και καιγόντουσαν και λεηλατούνταν από τους νεότουρκους επαναστάτες του Κεμάλ!
Στην Ελλάδα του 2007, όταν διαφωνείς με την επίσημη Εκκλησία, είτε επειδή είσαι άθεος, άθρησκος ή δεν συμφωνείς με την εξουσία του παπαδαριού που γεμίζει τα φαρδιά του ράσα με χρήμα και περίσσια δόξα επίγεια, τότε στηλιτεύεσαι άμεσα ως όργανο του οξαποδώ και κάτι άβουλα όντα με τεράστιους σταυρούς και εικόνες σε καταριούνται για όλη σου τη ζωή. (Βλέπε και Καζαντζάκη...)
Στην Ελλάδα του 2007, οι φασίστες, οι χουντικοί και κάτι ναζιστές μπορούν να έχουν λόγο στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, δυστυχώς, χωρίς να ερυθριά κανείς! Δυστυχώς...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

Ονομασία προέλευσης: «Μακεδονία»!

Στην Ελλάδα του 2007, τα πράγμα είναι αρκετά δύσκολα, όσον αφορά το εθνικό επίπεδο του καθενός από εμάς, τι και πως το εκφράζει. Κατ’ αρχάς υπάρχει μια αδιόρατη κατάσταση για το τι πρόκειται να γίνει σχετικά μ’ αυτήν την υπόθεση του ονόματος των Σκοπίων που τριβελίζει την Ελλάδα και ορισμένα διπλωματικά στελέχη των ΗΠΑ, μιας κι αυτοί είναι τ’ «αφεντικά» του πλανήτη.
Η χώρα μας, όπως πολλές φορές έχει πράξει στο παρελθόν δια μέσω των κυβερνήσεών της, υποκύπτει για άλλη μια φορά στις όποιες παράλογες απαιτήσεις των όποιων παράλογων εθνικιστικών που θέλουν. Αίφνης, να καπηλευτούν ένα όνομα με ιστορία ελληνική χιλιάδων χρόνων. Και η απορία μου είναι: τόσο πολύ πια ζήλωσαν τα ονόματά μας; Ή μήπως αυτός ο επεκτατισμός και οι αλλαγές συνόρων έχουν καταντήσει παιχνιδάκι στα χέρια ψυχοπαθών αρχηγίσκων; Ή μήπως απ’ όλη αυτή την υπόθεση, σε βάθος χρόνου, κάποιοι ονειρεύονται να συνεχίσουν τις «χοντρές μπίζνες» στα Βαλκάνια;
Είναι τόσο απλές οι λέξεις να εκφράζεται κανείς; Καμιά φορά, ναι, αρκούν κι αυτές. Καθόμαστε ως χώρα και κοιτάμε τα Σκόπια, ενώ θα μπορούσαμε με μια ή δύο κινήσεις – οικονομικές κατά κύριο λόγο –να τους διαλύσουμε κι άστους να ψάχνονται. Αλλά όπως είπαμε, σ’ αυτή τη χώρα, οι διπλωμάτες της πλάκας που μας κυβερνούν έχουν μάθει να σκύβουν τη μεσούλα τους τόσο, που οι μύτες τους ακουμπούν στις άκρες των παπουτσιών τους. Είτε είναι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας όπως αυτή του Μητσοτάκη, είτε του Καραμανλή του εθνικού ανιψιού, είτε ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με Σημίτη αρχηγό (μην ξεχνάτε εκείνες τις ευχαριστίες που τόλμησε να εκστομίσει ο περίφημος …αμέτοχος Σημίτης στην Ελληνική Βουλή … Πρωτοφανές και πρωτάκουστο. Για να μην ξεχνάμε κι εκείνη την κατάθεση στεφάνου του Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη στο μνημείο του Κεμάλ Ατατούρκ στην Τουρκία, του μοναδικού Έλληνα πολιτικού μετά από την Μικρασιατική καταστροφή!)
Όποτε θέλουν οι γείτονές μας, και όποτε τους τραβάει κέφι, έρχονται ανέτως και διεκδικούν κι από ένα κομματάκι από τη χώρα, από το έθνος, από τον ελληνισμό. Μονίμως είναι οι Τούρκοι, που όμως τα καταφέρνουν σχεδόν πάντα, όσο χρόνο κι αν απαιτεί η προσπάθειά τους. Ήθελαν μέρος της Κύπρου, το κατέλαβαν και το πήραν. Το έκαναν και κράτος Βόρειας Κύπρου. Μέρος του Αιγαίου είναι στις διεκδικήσεις τους. Μπόρεσαν και έθεσαν θέμα αμφισβήτησης μιας βραχονησίδας, η οποία θα ήταν, ενδεχομένως ζήτημα μιας… χειροβομβίδας η ανυπαρξία της, και έθεσαν ταυτόχρονα θέμα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Δεν το πέτυχαν; Και φυσικά οι διεκδικήσεις τους για τη Δυτική Θράκη είναι μόνιμες. Κάνουν προσπάθειες οι άνθρωποι, κι αν δεν κατοικούνταν σίγουρα θα την είχαν προσαρτήσει μέχρι σήμερα.
Από την άλλη είναι οι Σκοπιανοί! Μια ομάδα εθνικιστών και αμερικανοτραφών κορακιών, κάνει επιτυχημένες μέχρι σήμερα προσπάθειες, να βαφτίσει το προτεκτοράτο της με το ελληνικότατο όνομα «Μακεδονία». Έχοντας κατά νου την αμέσως επόμενη κίνηση να θέσουν ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα (όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε Μακεδόνες) και να διεκδικήσουν έτσι την πατρότητα του ονόματος. Όπως είχε παλαιότερα και ο Στέλιος Παπαθεμελής, θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν ακόμα και μηνύσεις σε Έλληνες που θα λένε ότι είναι Μακεδόνες.
Δυστυχώς, αυτή η χώρα κι αυτό το έθνος που λέγεται Ελλάδα, δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε διπλωματικό επίπεδο και απέναντι στον οποιονδήποτε επιβουλεύεται τα εδάφη του, την Ιστορία του, τις ονομασίες του. Τι να φταίει άραγε;

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Πανεπιστήμιο στη Δράμα; Ναι, γιατί όχι!

Ένα από τα θέματα τα οποία τα τελευταία χρόνια απασχολούν έντονα το νομό της Δράμας, τους πολίτες του και τα αιρετά στελέχη του, είναι η δημιουργία αυτόνομου ΤΕΙ και πανεπιστημιακής σχολής. Τους τελευταίους μήνες μάλιστα, είτε λόγω της προεκλογικής περιόδου αλλά και μετά από αυτήν εξαιτίας των δηλώσεων του αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (βλέπε προηγούμενα φύλλα εφημερίδας ΗΧΩ), το θέμα κυριαρχεί για άλλη μια φορά.

Η «ΗΧΩ» πρώτη ανακίνησε το ζήτημα των δηλώσεων του αντιπρύτανη του Δ.Π.Θ. κ. Καραμπίνη σε εφημερίδα της Κομοτηνής, και μάλιστα σε δηλώσεις του ο ίδιος είπε ότι τα λόγια του παρερμηνεύτηκαν, ότι δηλαδή το Δ.Π.Θ. δεν ενδιαφέρεται άμεσα για την επέκτασή του στην Καβάλα και στη Δράμα. Η «ΗΧΩ» μάλιστα είχε φιλοξενήσει και δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα. Ο ίδιος, μπήκε στον κόπο να δημοσιοποιήσει μια επιστολή διάψευσης όσων γράφτηκαν για τις δηλώσεις του στην Κομοτηνή, προς τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δράμας κ. Αηδόνη ο οποίος είχε καταθέσει σχετική ερώτηση στη Βουλή, μόνο που η επιστολή αυτή έφτασε μόνο σε μερίδα του Τύπου (όχι σε όλους), αλλά δεν έφτασε ποτέ στο ίδιο το γραφείο του κ. Αηδόνη. Και ο ίδιος ο βουλευτής πληροφορήθηκε την επιστολή του κ. Καραμπίνη από την μερίδα του Τύπου Καβάλας και Δράμας όπου δημοσιεύθηκε.

Από εκεί και πέρα, οι απόψεις των πολιτών για το αν θα πρέπει ή όχι να ασχολούμαστε με την ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών στη Δράμα, διίστανται, πραγματικά. Βεβαίως και καλό θα ήταν να δημιουργηθεί μία τουλάχιστον πανεπιστημιακή σχολή. Το θέμα είναι όμως, αν αξίζει τον κόπο να γίνεται αυτό κυρίαρχο θέμα, ή αν αξίζει τον κόπο να καταναλώνονται εργατοώρες για ένα ζήτημα αμφιβόλου κατάληξης, ή αν το ζήτημα αυτό είναι πανάκεια για τη Δράμα.

Η πραγματικότητα είναι ότι το ζήτημα της ίδρυσης πανεπιστημιακών σχολών στη Δράμα ή η δημιουργία αυτόνομου ΤΕΙ, σαφώς και δεν είναι πανάκεια. Με τίποτα! Θα είναι όμως μια σημαντική πηγή οικονομικών εσόδων για την πόλη της Δράμας, κυρίως. Όσον αφορά κυρίως στην ενοικίαση κατοικιών, φαγητό και διασκέδαση των φοιτητών. Όμως, είναι μόνο αυτό το ζήτημα; Είναι μόνο ζήτημα του τι χρήμα θα αφήσουν οι ερχόμενοι φοιτητές στη Δράμα για όσα χρόνια παραμείνουν εδώ; Όχι βεβαίως!

Αύξηση φοιτητών σε μια πόλη, σημαίνει και αύξηση επιπέδου και ποιότητας ζωής στην πόλη, πέρα από την οικονομική της πηγή. (Βεβαίως πάντα υπάρχει και η αντίθετη άποψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μένουμε εκεί). Περισσότεροι φοιτητές σε μια πόλη, σημαίνουν και αύξηση του πολιτιστικού επιπέδου, αν και η Δράμα δεν έχει να ζηλέψει σε πολλά πράγματα, κατά την ταπεινή μου άποψη, σε ζητήματα πολιτισμού. Διαφορετικές απόψεις, διαφορετικά πολιτιστικά επίπεδα. Νέες ιδέες, νέες απόψεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα σημαντικό πολιτιστικό επίπεδο στην πόλη. Αύξηση φοιτητών σε μια πόλη σαν τη Δράμα, σημαίνει και πληθυσμιακή αύξηση στο μέλλον με πολλούς τρόπους που δεν είναι ώρα να αναλύσουμε. Κοιτάξτε πόσο διαφορετικές στη λειτουργία τους είναι πόλεις που έχουν πανεπιστήμια όπως η Αλεξανδρούπολη, η Κομοτηνή, η Ξάνθη, οι Σέρρες, η Λάρισα, ο Βόλος και άλλες. Ακόμα και η Καβάλα που δεν έχει πανεπιστήμιο αλλά έχει αυτόνομες σχολές ΤΕΙ, έχει διαφορετικό τρόπο λειτουργίας. Οι πόλεις αυτές λειτουργούν διαφορετικά σε πάρα πολλά επίπεδα. Οι φοιτητές δίνουν διαφορετική ζωή λόγω των νέων ιδεών που φέρνουν μαζί τους. Μια πόλη με φοιτητές βγαίνει από την αφάνεια και τον κίνδυνο περιθωριοποίησής της.

Προσωπικά, λοιπόν, δεν έχω κανέναν λόγο να αντιδρώ στην έλευση μιας πανεπιστημιακής σχολής στη Δράμα. Το θέμα είναι, αν μπορούμε ως πόλη ή νομός να το διεκδικήσουμε και τι δυνατότητες έχουμε να το κερδίσουμε. Και πάνω απ’ όλα, και το πιστεύω αυτό, τι σχέδια επιφυλάσσει το κέντρο του κράτους στην Αθήνα για τη Δράμα. Από εκεί και πέρα, δεν συμμερίζομαι τις φωνές που λένε: έλα μωρέ και τι έγινε κι αν δεν γίνει! Ούτε βεβαίως είναι πανάκεια, αλλά είναι κάτι πολύ σημαντικό, που θα δώσει νέα ζωή στην πόλη και στο νομό της Δράμας.

Τα γνωστά διλήμματα!

Απ’ όσο μου επιτρέπεται να παρακολουθώ τα πράγματα και τις εξελίξεις σ’ αυτή τη χώρα, για άλλη μια φορά η αξιωματική αντιπολίτευση χάνει το παιχνίδι. Κι αυτό γιατί αναλίσκεται στα ...προσωπικά της προβλήματα. Πριν από την αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία, περίμενε να πέσει η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη ως ώριμο φρούτο όπως και έγινε τότε. Σήμερα, η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη χάσει το παιχνίδι, μιας και ασχολείται με το να ψάξει να βρει αρχηγό! Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ, έχει χάσει και πάλι την μπάλα. Διότι αναλώνεται σε πλαστά διλήμματα τύπου: Βενιζέλος ή Παπανδρέου. Σ΄ αυτή τη χώρα, τα πλαστά διλήμματα είχαν έφεση πάντα. Από το «τι Πλαστήρας τι Παπάγος», περνούσαμε στο «Καραμανλής ή τανκς», μετά στο Καραμανλή ή Παπανδρέου, Παπανδρέου ή Μητσοτάκης, Μητσοτάκης ή Σαμαράς... μέχρι το Βενιζέλος ή Παπανδρέου! Πόσο τραγικά επαναλαμβάνεται ως φάρσα η Ιστορία σ’ αυτή τη χώρα; Το ΠΑΣΟΚ ασχολείται με το αν θα πρέπει να εκλέξει Γιώργο Παπανδρέου - εκ νέου – ή Ευάγγελο Βενιζέλο, χωρίς να έχει κάνει καμία απολύτως αυτοκριτική γιατί έχασε τις εκλογές, γιατί έχασε δήμους και νομαρχίες σε όλη τη χώρα, γιατί χάνει συνδικαλιστικές ηγεσίες. Άραγε, αυτά δεν μετράνε; Σε τι ακριβώς διαφέρει ο Βενιζέλος από τον Παπανδρέου; Στα κιλά; Στην εμφάνιση; Στο αν ο ένας μιλάει καλύτερα από τον άλλον; Ποιος είναι ικανότερος να νικήσει τον Καραμανλή στις επόμενες εκλογές; Μα...αυτό είναι το ζήτημα; Άραγε ποιες είναι οι πολιτικές πρακτικές που θ’ ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ; Γνωρίζουμε τι ακριβώς θα ήθελε να κάνει το ΠΑΣΟΚ επί του περίφημου θέματος των ιδιωτικών πανεπιστημίων; Ποιες είναι οι θέσεις του για την καταπολέμηση της ακρίβειας και της φτώχειας; Και να μας απαντήσουν ειλικρινά: αν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία θα έκανε αύξηση του ΦΠΑ ή όχι;

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

Βρέχει!


Βροχερός ο καιρός, δυο μέρες τώρα και στη Δράμα.
Πρωί Σαββάτου ξυπνήσαμε με ψιχάλα που έγινε βροχή. Βροχή δυνατή και σταθερή, όλη την ημέρα μέχρι που νύχτωσε κι ο ουρανός κοκκίνησε από τα χαμηλά βαριά σύννεφα και τα φώτα της πόλης. Ομολογώ ότι είναι ωραίο το θέαμα, μ' αρέσει να βρέχει, αλλά γενικώς την βαριέμαι τη βροχή!
Το μεσημέρι του Σαββάτου κύλησε ως συνήθως, με την καθιερωμένη παρέα για καφέ στη στοά πλάι στον πρώην κινηματογράφο ΑΣΤΕΡΙΑ, στο καφέ του Κώστα, ένα μικρό μαγαζάκι στη στοά που είναι το βιβλιοπωλείο ΕΙΡΜΟΣ της Μάρως. Βέβαια, πριν από εκεί, προηγήθηκε ως συνήθως και ο πρώτος καφές του Σαββάτου, ο καφές του ξυπνήματος που λένε, στο βιβλιοπωλείο ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ της Ευρυδίκης και κουβεντούλα μπόλικη.
Καθώς η βροχή σταμάτησε τώρα το απόγευμα της Κυριακής, βρήκα μια φωτογραφία που είχα τραβήξει πριν από χρόνια, έναν πιτσιρικά που έτρεχε μέσα στη βροχή με το ποδήλατό του, και σίγουρα σε πολλούς θα θυμίζει κάτι.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Είσαι ικανοποιημένος από τον μισθό σου;


Κάπου στις αρχές του Σεπτέμβρη, μια εταιρεία διένειμε στους εργαζομένους της ένα ερωτηματολόγιο, μέσω του οποίου γινόταν μια... δημοσκόπηση, για το κατά πόσο αυτοί είναι ικανοποιημένοι από την εργασία τους, για τις σχέσεις τους με τους άλλους εργαζομένους, για τις σχέσεις τους με τη διοίκηση και αν έχουν γενικότερα παράπονα από την επιχείρηση.
Είχα ακούσει να κυκλοφορούν παρόμοια ερωτηματολόγια από διάφορες επιχειρήσεις, όμως δεν είχα την τύχη να το δω με τα μάτια μου. Τώρα θα έχετε κι εσείς την ευκαιρία αυτή να δείτε τι ρωτούν τους εργαζομένους τους και πείτε μου αν εσείς θα μπαίνατε στον κόπο να απαντήσετε. Το ερωτηματολόγιο αποτελείται από τέσσερις ενότητες οι οποίες έχουν και ανάλογες ερωτήσεις.

Α. ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ 1. Είστε ικανοποιημένοι από τα χρήματα και τις οικονομικές σας απολαβές (μισθός); Αξιολόγηση: 1 = κακός, 2 = μέτριος, 3 = καλός, 4 = πολύ καλός, 5 = άριστος. 2. Είστε ικανοποιημένοι από την ίδια την εργασία σας (από αυτό που κάνετε όταν εργάζεστε;) Η ίδια αξιολόγηση με την παραπάνω ερώτηση. 3. Τι θα σας έκανε να νιώθετε περισσότερο ικανοποιημένοι;
Β. ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ: 1. Είστε ικανοποιημένοι από τις σχέσεις σας με τους άλλους εργαζομένους (τα πηγαίνετε καλά μαζί τους;) Η αξιολόγηση όπως και παραπάνω. 2. Είστε ικανοποιημένοι από τον προϊστάμενό σας; Η αξιολόγηση όπως και παραπάνω.
Γ. ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. 1. Είστε ικανοποιημένοι από τη διοίκηση της εταιρείας; Η ίδια με τα παραπάνω διαβάθμιση αξιολόγησης.
Δ. ΛΟΙΠΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ. 1. Έχετε κάποιο παράπονο ως εργαζόμενος στην (το όνομα της επιχείρησης). 2. Έχετε να προτείνετε κάτι για την βελτίωση στην εταιρεία γενικότερα; 3. Πώς βαθμολογείτε τον εαυτό σας ως εργαζόμενο στην κλίμακα του 10; Αξιολόγηση: 1 = κακός ... 10 = άριστος).
Και τέλος συμπληρώνεις προαιρετικά ευτυχώς το όνομά σου και τη θέση σου στην επιχείρηση.
Τώρα θα πείτε ορισμένοι ότι, εντάξει, θα μπορούσε κάποιος απλά να μην το απαντήσει καν. Όμως, ποιος διαβεβαιώνει ότι αυτοί που δεν θα απαντήσουν θα κριθούν με ...ελλιπή κριτήρια στη συνέχεια; Όμως αυτό δεν διευκρινίζεται πουθενά, διότι σε κάποια άλλη σελίδα επισημαίνεται ότι το απαντημένο ερωτηματολόγιο πρέπει να δοθεί στη γραμματεία! Άραγε, θα μπορούσε να σταλεί με ταχυδρομείο; Επίσης δεν διευκρινίζεται. Μήπως το σωστότερο θα ήταν να υπήρχε ένα κουτί παραπόνων και εκεί μέσα να έριχναν οι εργαζόμενοι το ερωτηματολόγιο; Ποιος διασφαλίζει ότι όταν ο εργαζόμενος παραδίδει το χαρτί στη γραμματεία δεν θα σημειώνονταν σε κάποια κρυφή λίστα το όνομά του και οι απαντήσεις του;
Το ερωτηματολόγιο περιέχει ερωτήσεις που σχετίζονται άμεσα με τις σχέσεις του εργαζομένου με την εταιρεία και τους συναδέλφους του και τίποτα άλλο.
Σε μια εποχή όπου εργάζεσαι νυχθημερόν υπερωρίες και δεν πληρώνεσαι. Σε μια εποχή όπου εργάζεσαι Σαββατοκύριακα και πολλές φορές και αργίες και δεν πληρώνονται. Σε μια εποχή κατά την οποία το ...εισαγόμενο εργατικό δυναμικό (κυρίως από την Βουλγαρία) δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να σε εξαπολύσει εις το πυρ το εξώτερον και να προσλάβει ευκολότερα άλλους που δεν θα έχουν και πολλά πολλά παράπονα, ποιος διασφαλίζει ότι αυτό το ερωτηματολόγιο δεν θα χρησιμοποιηθεί εναντίον τους;
Πόσοι από τους εργαζόμενους αυτούς που φοβούνται ότι θα μπορούσαν να χάσουν τη δουλειά τους αύριο το πρωί, δεν θα απαντούσαν στο ερωτηματολόγιο; Και επίσης, πόσοι από τους εργαζόμενους θα απαντήσουν ότι έχουν παράπονα από την επιχείρηση, για μη σωστή καταβολή μισθών, ή για μη καταβολή υπερωριών και για τόσα άλλα πράγματα; Δυστυχώς, τίποτα και κανένας δεν μπορεί να προστατεύσει τον εργαζόμενο από τον οποιοδήποτε εργοδότη, ο οποίος, προφασιζόμενος αλλαγές στην επιχείρησή του θα μπορεί να απολύει και να προσλαμβάνει κατά το δοκούν.

Σιγά παιδιά, τη μεσούλα σας!

Ιδού πάλι μπροστά μας, εκείνα τα περίεργα φληναφήματα διαφόρων περίεργων τύπων όπως αυτός ο Μάθιου Νίμιτς, που αποκαλεί τον Μέγα Αλέξανδρο ως σφαγέα χιλιάδων ανθρώπων και καταστροφέα πολλών πόλεων και άλλα πολλά παρόμοια. Βεβαίως και δεν θα μπω καν στον κόπο να μιλήσω για τον Μέγα Αλέξανδρο, διότι η Ιστορία έχει καταγράψει το ποιος ήταν, αλλά και ούτε έχω καμία απολύτως διάθεση να πείσω κανέναν  πολύ περισσότερο ετούτον τον ανόητο μπουρδολόγο Μάθιου Νίμιτς  για τον Μ. Αλέξανδρο. Η Ιστορία τοποθέτησε τον μεγάλο στρατηλάτη στη θέση του ελευθερωτή των λαών που υπέστησαν την βαναυσότητα της περσικής αυτοκρατορίας της εποχής εκείνης, αλλά και του εκπολιτιστή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι λαοί αυτοί έχουν αναγάγει τον Μ. Αλέξανδρο σε θεϊκή θέση και τον λατρεύουν μέχρι σήμερα ως θεό τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι λαοί εκείνοι δεχόντουσαν τις στρατιές του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τον ίδιο με χαρές μεγάλες. Η Ιστορία όμως, θα μιλήσει και για τους σημερινούς δολοφόνους και φονιάδες Αμερικανούς που στήνουν δικτατορίες, καταργούν και διαλύουν δημοκρατίες, προωθούν τις συνομωσίες, βασανίζουν αιχμαλώτους πολέμου σε στρατόπεδο όπως το Γκουαντάναμο, και δολοφονούν παιδιά και αθώους σε χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ή βομβαρδίζουν αδιακρίτως τον πληθυσμό όπως έκαναν στην πρώην Γιουγκοσλαβία! Προφανώς ο Μάθιου Νίμιτς και οι όμοιοί του, ξεχνούν για ποιους δουλεύουν! Το ζήτημα είναι ότι η ηγεσία της Ελλάδας σήμερα και η διπλωματική εξωτερική πολιτική της, αρκούνται σε κάτι διαβήματα της πλάκας που μόνο πίσω μας πηγαίνουν ως χώρα! Σιγά παιδιά, τη μεσούλα σας!

Νεόπτωχε, το φραπέ και τα μάτια μας!


Το ζήτημα της φτώχειας στην εποχή μας είναι σημαντικότατο. Η φτώχεια ολοένα και αυξάνεται σε χώρες όπως η Ελλάδα, σε χώρες όπου το χρήμα ...ρέει άφθονο, υποτίθεται, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν είναι και δεν θα είναι αρκετό. Οι όποιες παγκόσμιες αλλαγές στην οικονομία του πλανήτη, στην οικονομία των πλουσιότερων χωρών, οδηγούν στην απλή πρακτική: οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Οι χώρες του Βορρά παραμένουν πλουσιότερες από τις χώρες του Νότου, και όταν οι χώρες της Ανατολής πάνε να σηκώσουν κεφάλι σε ο,τιδήποτε, οι χώρες της Δύσης προλαβαίνουν και τις δίνουν μια... καρπαζιά για να κάτσουν στ' αβγά τους! Απλό και άκομψο; Ίσως. Όμως είναι η πραγματικότητα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο μάλιστα όταν 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα, που είναι αποτέλεσμα της φτώχειας. Σύμφωνα με τις στατιστικές που δίνονται συχνά - πυκνά στη δημοσιότητα, «το παγκόσμιο εμπόριο κλέβει από τις φτωχές χώρες, 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα, 14 φορές το ποσό που παίρνουν σε βοήθεια». Ασύλληπτο νούμερα για τα γνωστά μας δεδομένα!
Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. 854 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα. 18 εκατομμύρια θάνατοι, σχεδόν 50.000 άνθρωποι την ημέρα πεθαίνουν από αίτια που σχετίζονται με τη φτώχεια (έλλειψη τροφής, ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν, AIDS, άδικες εμπορικές πολιτικές).
Οι 40 φτωχότερες χώρες που αποτελούν το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, δικαιούνται το 0,4% του παγκόσμιου εμπορίου. Το μερίδιό τους έχει μειωθεί στο μισό το 1980. Το παγκόσμιο εμπόριο κοστίσει 10 εκατομμύρια το λεπτό, και το 70% αυτού ελέγχεται από πολυεθνικές εταιρείες.
Κάθε χρόνο, η Υποσαχάρια Αφρική, η φτωχότερη περιοχή του κόσμου, δαπανά 14,5 δολάρια για να ξεπληρώσει δάνεια προς τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και τους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εάν θέλουμε να επιτύχουμε τον Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίες και να μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα έως το 2015, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών. Τα χρέη χωρών όπως η Κένυα και το Μπαγκλαντές, δεν διαγράφονται με την αιτιολογία ότι το χρέος τους θεωρείται βιώσιμο, παρότι ήδη διαφαίνονται οι πρώτες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών, όπως είναι η ερημοποίηση περιοχών και οι πλημμύρες.
Εκτιμάται ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται 50 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο, προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Στο μεταξύ, κάθε χρόνο, μόνο οι φτωχότερες χώρες του κόσμου εξοφλούν δάνεια ύψους 43 δισ. δολαρίων.
Οι πλούσιες χώρες δαπανούν κάθε χρόνο 100 δισεκατομμύρια δολάρια για να προστατεύσουν τις αγορές τους με δασμούς, ποσοστώσεις και επιδοτήσεις  ποσοστό διπλάσιο από εκείνο που παρέχουν για βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Το 1970, 22 χώρες από τις πλουσιότερες του κόσμου, δεσμεύθηκαν ότι θα δαπανούν το 0,75 του εθνικού τους εισοδήματος σε βοήθεια. 34 χρόνια μετά, μόνο 5 χώρες κράτησαν την υπόσχεσή τους.
Εργαζόμενος στην Ελλάδα, με μισθός 600 ευρώ το μήνα, και πολλές φορές και με 400 ευρώ το μήνα, πολλές φορές χωρίς ένσημα, και με χρέη σε πιστωτικές κάρτες και δάνεια, σε ποια περίπτωση ανήκει; Οι νεόπτωχοι στην Ελλάδα, επιβιώνουν χάρη στην προσπάθεια αυτών που εργάζονται και μπορούν και προσφέρουν στην οικογένεια. Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη των 15 μαζί με την Ιρλανδία με δεύτερη την Πορτογαλία (20%) και τρίτη την Ιταλία (19%). Το χαμηλότερο ποσοστό φτώχειας έχει η Σουηδία (9%).
Το κείμενο γράφτηκε με αφορή την 17 Οκτωβρίου που είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας!