Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Η Κόλαση και ο Παράδεισος


Διαβάζα ξανά και κανά εκείνο το υπέροχο βιβλίο των Μισέλ Πικμάλ και Φιλίπ Λαγκοτριέρ: "Μυθοι για μαθυτευόμενους φιλοσόδους", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Μια από τις υπέροχες ιστορίες είναι και η παρακάτω:

[Η Κόλαση και ο Παράδεισος

Ένας σαμουράι παρουσιάστηκε μια μέρα μπροστά στο δάσκαλο ζεν Χακούιν και τον ρώτησε:

- Υπάρχουν στ' αλήθεια η Κόλαση και ο Παράδεισος; Και αν υπάρχουν, πού βρίσκονται οι πόρτες τους;

Ο Χακούιν τον περιεργάστηκε και στη συνέχεια τον ρώτησε:

- Ποιος είσαι εσύ που κάνεις μια τέτοια ερώτηση;

- Είμαι ένας σαμουράρι, ο πρώτος των σαμουράι...

- Εσύ σαμουράι; απάντησε περιφρονητικά ο δάσκαλος. Θυμίζεις περισσότερο ζητιάνο.

Κατακόκκινος από θυμό, ο σαμουράι τράβηκε το σπαθί του...

- Α μπα, έχεις και σπαθί; Σίγουρα όμως είσαι υπερβολικά αδέξιος για να μπορέσεις να μου κόψεις το κεφάλι...

Έξω φρενών, ο πολεμιστής σήκωσε το σπαθί του για να χτυπήσει το δάσκαλο. Εκείνη όμως τη στιγμη ο Χακούιν ψιθύρισε:

- Εδώ ανοίγονται οι πόρτες της Κόλασης.

Σαστισμένος από την αυτοπεποίθηση του μοναχού, ο σαμουράι έβαλε πάλι το σπαθί στο θηκάρι του και υποκλίθηκε.

- Εδώ ανοίγονται οι πόρτες του Παραδείσου, του είπε τότε ο δάσκαλος.]

Παραμύθι του δάσκαλου ζεν Χακούιν. (18ος αιώνας).

Πέτρες, η μια πάνω στην άλλη

















Οι φωτογραφίες που ανεβάζω σήμερα εδώ, τραβήχστηκαν το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής 24 Οκτωβρίου 2008. Εδώ και πολλούς μήνες, έχω παρατηρήσει ότι κάποιος τοποθετεί τις πέτρες κατά τη διάταξη που
βλέπετε εδώ. Η μία πάνω στην άλλη, και κυρίως, να σχηματίζουν μύτη προς τα πάνω.
Είναι πάντα στο πλάι του δρόμου ανεβαίνοντας τον Κορύλοβο, ένα χαμηλό βουνό, έναν λόφο, στις παριφές της πόλης της Δράμας. Δεν σηματοδοτούν κανένα απολύτως μονοπάτι. Είναι σε όλη τη διαδρομή ανεβαίνοντας το βουνό αλλά και στον περιφερειακό δρόμο του.
Επίσης, έχω συναντήσει ίδια διάταξη πετρών και στο Μενοίκιο, στο δρόμο μετά την Καλή Βρύση προς την Αλιστράτη.
Αν κάποιος γνωρίζει κάτι, ας μου πει τι είναι. Γιατί αυτη η παράξενη διάταξη;

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Η τροχαία ζούγκλα στην Ελλάδα και στην Τουρκία!


Έβλεπα προχθές ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι των Αθήνων, όπου ο παρουσιαστής, προκειμένου να παρουσιάσει ένα τροχαίο στην Τουρκία, αναφέρθηκε στην ...ζουγκλα που υπάρχει στην Τουρκία. Ναι!
Τρομερό, είπε. Ταξιτζής χτύπησε δύο παιδιά και τα εγκατέλειψε, ενώ λεωφορείο χτύπησε θανάσιμα έναν πεζό! Σιγά τα ωά δηλαδή!
Για την ζούγκλα στους ελληνικούς δρόμους δεν έχουμε μάτια να δούμε; Όταν μόλις προημερών νεαρός που έκλεψε το αυτοκίνητο μιας κοπέλας, την παρέσυρε για ένα χιλιόμετρο περίπου, καθώς η ίδια κρεμόταν από το παράθυρο του οδηγού..... Ο νεαραός σταμάτησε κάποια στιγμή, εκείνη έπεσε από την κούραση και τα τραύματά της στην άσφλατο, και αργότερα έκαψε το αυτοκίνητο σε ερημική τοποθεσία!!! Και εξαφανιστηκε...
Ποσες φορές στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη λεωφορεία με σπασμένα φρένα έχουν σκοτώσει ανθρώπους που περίμεναν στη στάση;
Πόσες φορές ασυνείδητοι οδηγοί εγκατέλειψαν στην τύχη τους, θανάσιμα τραυματισμένους, πεζούς; Η ....ζούγκλα της Τουρκίας μας ενόχλησε;
Ας κοιτάξουμε να διορθώσουμε πρώτα τη δική μας ζούγκλα κι έπειτα να γελάμε με τη ζούγκλα των άλλων. Ή μήπως πιστεύουν κάποιοι ότι έχουμε μεγάλες διαφορές με την Τουρκία, τουλάχιστον σ' αυτό το ζήτημα;
Για να μην αναφερθούμε στους τόσους νεκρούς μαθητές, για τις μπάρες που δεν λειτουργούν σωστά στις υποτιθέμενες διαβάσεις των τρένουν στην Ελλάδα...

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΕΔΩ. ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ

Η "ΔΕΛΤΟΣ - ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ" είναι μια εταιρεια που ιδρύεται από τον Θανάση Πολυμένη αυτές τις ημέρες και ξεκινάει δειλά τα πρώτα της βήματα. Θα ασχολείται με τη σχεδίαση και τη δημιουργία βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών, διαφημιστικά έντυπα, επαγγελματικές κάρτες, αφίσες κτλ.



Δημιουργήθηκε ήδη το blog της εταιρείας, η οποία ξεκίνησε τη λειτουργία της, αυτές τις ημέρες. http://deltosdrama.blogspot.com/



Το blog θα εμπλουτιστεί σχετικά τις επόμενες ημέρες.

Ο Θάνατος πάντα νικάει στο τέλος!


Δεν ξέρω αν αυτά τα νούμερα που δημοσιεύονται εδώ είναι αληθινά, αλλά έτσι κι αλλιώς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Στη συνέχεια των πολέμων, μπορούν να σκοτωθούν κάποιοι ακόμα παραπάνω, κι αυτό θα συνεχίσει να μετράει μέχρι το άπειρο.
Καμιά πολεμική διαμάχη ποτέ δεν είχε τέλος.
Αδιαφορώ αν νίκησε ο Μπους ή ο Οσάμα μπιν Λάντεν. Στα δικά μου μάτια, και οι δύο ανήκουν στο ίδιο στρατόπεδο του πολεμόχαρων, πολεμοκάπηλων, φονταμενταλιστών, που για κάποιο συγκεκριμένο λόγο... κάνουν ο καθένας, αυτό που έχουν οριστεί να κάνουν.
Τελικός νικητής είναι πάντα ο Θάνατος!

Όνειρα Οκτωβριανής νύχτας!!!


Γυρνώντας σπίτι χθες βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα, το ραδιοφωνο στο αυτοκίνητο μετέδιδε το Δεύτερο Πρόγραμμα, αν θυμάμαι καλά. Μόνο που δεν θυμάμαι τον τίτλο της εκπομπής, η οποία αναμετέδιδε και μηνύματα ακροατών.

Κάποιος ακροατής, έστειλε ένα SMS στο οποίο έλεγε ότι, αν αυτή την περίοδο ζούσε ένας Σεφέρης, ένας Ρίτσος, ένας Ελύτης, δεν θα συνέβαινε τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν. Εννοώντας βέβαια το χάος στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ίσως και κατ' επέκταση στην οικονομία;

Δικαίως βέβαια, ο οικοδεσπότης της εκπομπής εξέφρασε μαλακά τις επιφυλάξεις του, αλλά θα μπορούσε να τα πει χοντρότερα. Μάλλον δεν ήταν προετοιμασμένος ανάλογα για να μιλήσει ο άνθρωπος, αλλά προφανώς, δεν μπορεί να θίξει κάποιος εύκολα ονόματα μεγάλων ποιητών.

Όπως και νάχει, όσο ζούσε ο Ρίτσος, υπήρχαν τα ξερονήσια και οι εξορίες. Μην ξεχνάμε ότι ο Ρίτσος πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του στα ξερονήσια.... Και για να πούμε την αλήθεια, αν ο Γιάννης Ρίτσος δεν στέλνονταν στα ξερονήσια, μπορεί και να μην γινόταν ποτέ ο Γιάννης Ρίτσος που ξέρουμε.

Όσο για τον Γιώργο Σεφέρη, μην ξεχνάμε ότι ήταν διπλωμάτης των ελληνικών κυβερνήσεων της εποχής που ο Γιάννης Ρίτσος ήταν στα ξερονήσια. Αντιγράφω από το ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:

[Το 1941 ο Γιώργος Σεφέρης τελεί τους γάμους του με την Μαρία Ζάννου και στις 22 Απριλίου το ζεύγος ακολουθεί την Ελληνική κυβέρνηση που μέσω Κρήτης στις 16 Μαΐου φθάνει στην Αίγυπτο παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια. Τον Άυγουστο συνοδεύοντας την Πριγκίπισσα Διαδόχου Φρειδερίκη και τα δύο παιδιά της Σοφία και Κωνσταντίνο φθάνει στο Γιοχάνεσμπουργκ και από εκεί στη Πραιτόρια υπηρετώντας στην εκεί Ελληνική Πρεσβεία μεχρι το 1942 . όλη του τη ζωή σχεδόν ταξίδευε. Στην αρχή ως ακόλουθος κι αργότερα ως πρεσβευτής, υπηρέτησε σε πολλές ελληνικές πρεσβείες του εξωτερικού. Αυτό, βέβαια, υπήρξε πηγή έμπνευσης αρκετών έργων του.]

Λοιπόν, τι ακριβώς δεν έγινε όσο ζούσε ο Γιώργος Σεφέρης ή Σεφεριάδης;

Τι να πούμε για τον Οδυσσέα Ελύτη; Τι δεν έγινε όσο ζούσε; Δεν έγινε μια χούντα στην Ελλάδα; Προσωπικά δεν κατηγορώ κανέναν για όλα αυτά. Τι θα μπορούσαν να κάνουν άλλωστε οι άνθρωποι αυτοί όσο ζούσαν; Θα μπορούσαν απλώς να διαμαρτυρηθούν; Και λοιπόν; Θα έπεφταν οι χούντες από τις διαμαρτυρίες τους; Ελάτε τώρα.....

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν κυβερνούν οι ποιητές. Δεν κατέχουν οι ποιητές θέσεις εξουσίες. Οι ποιητές όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Καβάφης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός, ο Ελύτης, πέρα από ποιητές ήταν και άνθρωποι. Υπάρχει ένα συνήθειο, στην Ελλάδα τουλάχιστον, να μην αγγίζουμε καθόλου το πολιτικό ζήτημα των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων στην Ελλάδα. Εκτός βεβαίως από άτομα σαν τον Ρίτσο, τον Βάρναλη και άλλους του χώρου τους, που είναι δηλωμένοι πολιτικά, κομματικά και στρατευμένοι στις πολιτικές και όχι μόνο, αξίες τους.

Αλήθεια, αναρωτηθήκαμε ποτέ τι ήταν πολιτικά ο Σεφέρης; Τι ήταν πολιτικά ο Ελύτης; Και τόσοι άλλοι φυσικά σ' αυτήν την πολύπαθη χώρα; Μάλλον όχι. Εξειδανικεύουμε την ποίηση τους, αλλά σε μεγάλες πολιτικές στιγμές, μια φράση τους, έπαιξε πάντα τον δικό της ρόλο.

Για όσους έχουν ξεχάσει ποιος είπε την περίφημη φράση αμέσως με την πτώση της χούντας: "Καραμανλής ή τανκς", θυμίζω ότι το είπε ο Μίκης Θεοδωράκης. Όχι βέβαια ότι ο Θεοδωράκης δεν πέρασε δύσκολα χρόνια και δεν καταδιώχθηκε και δεν φυλακίστηκε για τις ιδέες του. Το αντίθετο μάλιστα και είναι τιμή του και ούτε στο δαχτυλάκι του μπορούμε να φτάσουμε. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν φράσεις που μένουν ιστορικά.

Λέτε λοιπόν σήμερα, αν ζούσε ένας Σεφέρης, ένας Ρίτσος και ένας Ελύτης, να μην συνέβαιναν όσα συμβαίνουν με κάποιους απατεώνες, αεριτζήδες και φαταούληδες που βρίσκονται σε κυβερνητικούς θώκους και ροκανίζουν τα θεμέλια του κρατικού μηχανισμού και διαλύουν κοινωνίες ολόκληρες;

Ούτως ή άλλως, ζούμε σε κοινωνίες καταστολής με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ούτως ή άλλως, ζούμε σε κοινωνίες κατ' επίφασην δημοκρατικές!

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Παραπλανήθηκα κύριε Σερίφη μου!!!


Τελικά ξεσπάθωσε για τα καλά ο Θοδωρής Ρουσόπουλος. Ένας άνθρωπος, που είναι η προσωποποίηση της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί να λέμε ότι "τα πηρε" και είναι ο "ενορχηστρωτής" της υπόθεσης Βατοπεδίου, αλλά από μέσα μας, όλοι θα θέλαμε να του μοιάσουμε.... στο χρήμα τουλάχιστον!!! Και στην εξουσία!!! Ομολογήστε το...

Όπως και νάχει όμως, εκείνος βρίσκεται εκεί που βρίσκεται κι εμείς βρισκόμαστε, ο καθένας στη δική του την πλευρά.

Ξεσπάθωσε ο "γιός του ταχυδρόμου" - γιατί τόπε άραγε, για να μας συγκινήσει; Όχι! Το κατάλαβα όμως αμέσως, όταν η μάνα μου έθεσε το ζήτημα ξεκάθαρα: "Ειδες; ταχυδρόμος ήταν ο μπαμπάς του!!!" Σαν να έλεγε... είδες που έφτασε; "Ε, και τι να κάνω ρε μάνα; Ο δικός μου τσαγκάρης ήταν, παπούτσια πούλαγε..." Λέτε το επάγγελμα του μπαμπά να έχει διαφορά για το τι θα γίνει ο γιος; Άραγε τι να σκέφτεται ο μπαμπάς Ρουσόπουλος τώρα;

Τι να αναλύσω εγώ τώρα; Άλλωστε στην Ελλάδα όλοι αναλυτές είμαστε, ο καθένας μόνος του.

Δεν θυμάμαι που το διάβασα, αλλά μου άρεσε:

Η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα. Όλοι έχουν από μία, μόνο του άλλου όμως βρωμάει!

Ο γιος του ταχυδρόμου λοιπόν, έγινε δημοσιογράφος, προόδευσε στη ζωή του, παντρεύτηκε μια επίσης προοδευμένη δημοσιογράφο, και βγήκαν μαζί να κατακτήσουν τον κόσμο. Το έλεγε η μανούλα μου εμένα: γίνε δάσκαλος, να παντρευτείς μια δασκάλα! Όταν οι δάσκαλοι απεργούν για τον μισθό της λέω: είδες οι δάσκαλοι; Ναι, μου λέει, αλλά βρέχει χιονίσει αυτοί παίρνουν τον μισθό! Εσύ τι παίρνεις; - Άστο μάνα.... μην το πεις γιατί θα βγει ακατάλληλο!!!!

Ο γιος του ταχυδρόμου τάχωσε το λοιπόν στον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου! Του είπε ότι γεννηθηκε με την εξουσία... Ε, καλά τόλεγα εγώ... Αν δεν βγεις από πλούσια αρχίδια.... δεν είσαι τίποτα σ' αυτόν τον κόσμο!

Αυτό κατάλαβε κι ο Ρουσόπουλος στη ζωή του και έσπευσε να γίνει πλούσιος. Το προσπάθησε και το κατάφερε!!! Βέβαια, σ' αυτή τη χώρα, σημασία έχει να κατακτήσεις το μυστικό του να γίνεις πλούσιος: γίνεται πρώτα πολιτικός! Δικτυώσου, γίνε μέρος του κυκλώματος κι αν μπορείς αρχηγός του. Κι ύστερα, όταν τα μάσεις τα φράγκα, το πολύ-πολύ να φύγεις. Και λοιπόν; Μπορείς να δηλώσεις ότι παραπλανήθηκες.... Ότι εξαπατήθηκες... Άλλωστε, πολιτικός είσαι...

Οι πολιτικοί πάντα παραπλανούνται, πάντα εξαπατούνται, πάντα δεν γνώριζαν και συνήθως... δεν ήξεραν.... τι ψήφιζαν!!! Για να μην αναφερθούμε στην ασυλία τους, τρομάρα τους!

Ενώ, ο απλός Έλληνας πολίτης, ΟΦΕΙΛΕΙ να γνωρίζει τους νόμους απ' έξω κι ανακατωτά, δεν δικαιολογειται στο δικαστήριο να πει ότι παραπλανήθηκε από κάποιο, ούτε ότι δεν ήξερε τι ψήφιζε.... στην γαμημένη την κάλπη!!! ΟΧΙ!!! Ο Έλληνας πολίτης ξέρει ΠΑΝΤΑ τι και ποιος ψηφίζει, γιατί οι εκλεγμενοι το διατυμπανίζουν παντού: ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ!!! Τρομάρα μας...

Φτου σκουληκομερμηγκότρυπα...

Παραπλανήθηκε κύριε Ντόλαντ Ντακ!!!