Τρίτη 14 Απριλίου 2009

"Chicken a la Carte"


ΕΠΕΙΔΗ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ, ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ "ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ" ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ
Το Φεβρουάριο του 2006, στο 56ο Φεστιβάλ ταινιών του Βερολίνου, οι δημιουργοί ταινιών κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους με θέμα:"Φαγητό, Γεύση και Πείνα" (Food, Taste and Hunger). Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 3600 δημιουργοί από όλο τον κόσμο. Από αυτούς, μόνο 32 επιλέχθηκαν να προβληθούν στο φεστιβάλ.Το βίντεο που πρώτευσε ως το πιο δημοφιλές λέγεται "Chicken a la Carte", o δημιουργός του είναι ο Ferdinand Dimandura και είναι (δυστυχώς) αληθινή ιστορία.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Έτσι απλά, ένας μακελάρης;


[Δεν έχω πλέον λόγο να συνεχίσω να ζω. Δυστυχώς για εσάς, είμαι πολύ εγωιστής για να φύγω και να σας αφήσω να ζήσετε τις γα….νες ζωές σας. Πριν πεθάνω θα σας στερήσω ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Δεν έχω σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. Φτύνω κατάμουτρα στην «αξιοπρέπεια» και την «τιμή» σας και σε ό,τι έχετε ιερό. Έχω πάρει την απόφασή μου και δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Οποιοσδήποτε βρεθεί μπροστά μου το πρωί της 10ης Απριλίου 2009 γίνεται άμεσα στόχος - δεν θα υπάρξει καμία διάκριση στην ηλικία, το φύλο ή την καταγωγή εκείνων που θα δολοφονήσω, για εμένα είστε όλοι σκουπίδια. Θα σας σκοτώσω γιατί έτσι γουστάρω και θα φροντίσω να το ευχαριστηθώ όσο περισσότερο γίνεται. Για τους περισσότερους από εσάς μπορεί να ακούγομαι παρανοϊκός, εγκληματίας ή δολοφόνος... Κάνετε λάθος, εσείς είστε τα νοητικώς στερημένα θρασύδειλα εγκληματικά καθάρματα που βρίζουν υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, της ιδιότητας του καθηγητή ή των πολυάριθμων παρεών. Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. Σας τα επιστρέφω με την υπόσχεση να περάσετε τις τελευταίες στιγμές σας παρακαλώντας για την ελεεινή και τρισάθλια ζωή σας - σύντομα θα δείτε πως είμαι άνθρωπος που τηρεί τις υποσχέσεις του... Δεν είμαι αναγκασμένος να δώσω περαιτέρω εξηγήσεις για τις πράξεις μου. Δεν έχω γνωρίσει παρά ένα άτομο που να αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία πίστευα πως είχα ερωτευτεί. Νιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ότι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα.]

Όσα διαβάσατε παραπάνω σε αγκύλες, είναι τα λόγια του νεαρού Δημήτρη, που το πρωί της Παρασκευής 10 Απριλίου, προσπάθησε να σπείρει το θάνατο σε σχολή του ΟΑΕΔ στην Αθήνα. Είναι το πρώτο επεισόδιο που συμβαίνει στην Ελλάδα, ενώ πριν από λίγες μόνον ημέρες παρόμοιο γεγονός συνέβη για πρώτη φορά και στη Γερμανία. Μια «μόδα» που μας έρχεται επίσης από τις ΗΠΑ.
Ο Δημήτρης, χαρακτηρίζεται άτομο μοναχικό, χωρίς φίλους, χωρίς κάποιον να του μιλήσει, να του εκμυστηρευθεί όσα είχε στην καρδιά του, να του μιλήσει για το μίσος που ένιωθε για τον κόσμο. Κι όμως, ο Δήμητρης είχε γονείς, είχε αδερφό, είχε συγγενείς. Που όμως κανένας απ’ αυτούς δεν μπόρεσε να διακρίνει κάτι. Και όπως συνήθως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, φρόντισε ο ίδιος πριν από μέρες, να δημοσιοποιήσει στο ίντερνετ όλα όσα επρόκειτο να κάνει το πρωί της 10ης Απριλίου! Μόνο που ακόμα κι εκεί, κανένας δεν βρέθηκε να τα διαβάσει, κανένας δεν βρέθηκε να του πει δυο λόγια! Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στον πανελλήνιο Τύπο, ο Δημήτρης αντέγραψε το κείμενο που είχε γράψει ένας άλλος μακελάρης στις ΗΠΑ. Ακόμα και η πράξη του ήταν ολόιδια. Αντέγραψε, μιμήθηκε. Θαύμασε μήπως, ή απλώς αυτό βρήκε ως πρόσφορη λύση;
Βρήκε ένα κείμενο, το οποίο μέσα στο μυαλό του εξέφραζε αυτό που νόμιζε ότι ήθελε πραγματικά: να σκοτώσει. Να εκφράσει το μίσος του. Όπως έλεγε και ένα συγκεκριμένο τραγούδι που του άρεσε: «Free Your Hate» - «Ελευθέρωσε το μίσος σου». Το μίσος για τον κόσμο γύρω του ήταν ως φαίνεται δεδομένο. Και στο τέλος του κειμένου, αναφέρεται σε μια ερωτική απογοήτευση. Κάτι που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί.
Ένα μεγάλο ζήτημα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Η απόρριψη! Όποιος κι αν είσαι, όσο δυνατός κι αν είσαι, είναι τραγικό να νοιώθεις την απόρριψη! Επαγγελματικά, οικογενειακά, ερωτικά. Δεν διαχειρίζεται εύκολα! Κάποιοι γράφουν ποιήματα, άλλοι το ρίχνουν στη δουλειά, άλλοι πατάνε το γκάζι κι όπου τους βγάλει!
Ο Δημήτρης έφυγε από αυτή τη ζωή, χωρίς να τύχει της προσοχής, της αγάπης, της φιλίας. Ακόμα και το τέλος του ήταν μια παράλογη αντιγραφή από άλλα εκκωφαντικά περιστατικά. Αυτό διάλεξε. Πετυχαίνοντας έτσι άλλη μια τελευταία απόρριψη ακόμα και με το θάνατό του, να τον πούνε «προβληματικό», «τρελό», «ψυχοπαθή», «δολοφόνο» «μακελάρη». Ευτυχώς δεν μπόρεσε να δει τον τηλεκανιβαλισμό που έμελλε ν’ ακολουθήσει του απονενοημένου διαβήματός του!
Στη σύγχρονη Βαβέλ της ζωής μας, η μοναξιά, η περιθωριοποίηση, το μίσος για τη ζωή, η απόρριψη, η μη ανταπόκριση στην αγάπη, κερδίζουν δυστυχώς έδαφος. Και το μόνο που κρίνουμε, είναι πάντα η τελική πράξη! Είναι όμως έτσι;

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Μποϊκοτάζ στις καφετέριες στις 11 Απριλίου 2009 για να πέσει η τιμή του καφέ!


Μποϊκοτάζ στις καφετέριες στις 11 Απριλίου 2009 για να πέσει η τιμή του καφέ!


Αγαπητοί εσπρεσάκηδες, φραπεδάκηδες, καπουτσινάκηδες, όπως όλοι γνωρίζετε στα καταστήματα που μας σερβίρουν τους καφέδες μας, μας πιάνουν τα
.... υπερχρεώνοντας τα ροφήματα, κερδοσκοπώντας σε βάρος των απλών καταναλωτών.

Ένα απλό προϊόν που στα σούπερ μάρκετ κοστίζει ανάμεσα στα 0,75 - 4 ευρώ η συσκευασία, στα καφέ
που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και στις περιοχές αναψυχής και διασκέδασης της Αθήνας, των
μεγάλων αστικών κέντρων και των τουριστικών προορισμών, οι τιμές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ένας
ελληνικός καφές ξεκινάει από 2,5 ευρώ, η τιμή εκκίνησης του γαλλικού είναι στα 3 ευρώ, ενώ ο
καπουτσίνο - ως προϊόν ιταλικής φινέτσας και μόδας - ξεκινάει στα 3,5 ευρώ.

Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα, που στο εξωτερικό οι τιμές αυτών το υπηρεσιών,
δεν ξεπερνούν ούτε κατά το ήμισυ των παραπάνω "ελληνικών" τιμών.

Συνήθως οι τιμές του καφέ εκτινάσσονται σε περιόδους πολέμου. Τελικά, η Ελλάδα βρίσκεται σε
ακήρυχτο πόλεμο με τη γενιά των 700 ευρώ - τους συνήθεις πελάτες, λόγω ηλικίας, των καφετεριών. Τα
παιδιά αυτά τιμούν τον παραδοσιακό τρόπο συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης των Ελλήνων, δίνοντας με
αυτό τον τρόπο ζωή και οικονομική στήριξη στις επιχειρήσεις και στους χιλιάδες εργαζόμενους αυτών.

Καλούμε λοιπόν όλους εσάς να διεκδικήσετε δυναμικά τον απαιτούμενο σεβασμό
προς τον πελάτη, την τσέπη του και τη νοημοσύνη του.

Το Σάββατο 11 Απριλίου 2009 δεν θα πάμε για τον καθιερωμένο καφέ με φίλους.
Ας απολαύσουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά και στους δρόμους και ας μαζευτούμε στα σπίτια μας για καφέ.

Αν λοιπόν αυτές οι επιχειρήσεις θέλουν να επιβιώσουν εν μέσω κρίσης,
ας ρίξουν τις τιμές, προκειμένου να διατηρήσουν την πελατεία τους.

ΑΠΟ ΤΡΩΚΤΙΚΟ