Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Με κάθε επισημότητα οι ημέρες μνήμης για τα θύματα της βουλγαρικής θηριωδίας το 1941



ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΗΜΟΤΗΤΑ έδωσε ο Δήμος Δράμας, στις φετινές εκδηλώσεις μνήμης για τους αθώους σφαγιασθέντες συμπολίτες μας, που έπεσαν θύματα της βουλγαρικής θηριωδίας, κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1941.
Με πρωτοβουλία του Δήμου Δράμας, το τελετουργικό άλλαξε μετά από είκοσι περίπου χρόνια. Θυμίζουμε ότι από το 1988, η τελετή μνήμης γινόταν στο μνημείο των αδερφών Μαίρης και Σταματίας Ζαχαροπούλου, Ελένης Μπρέζα, Χρηστάκου Ζεφαλή και Ιωάννη Μαυρίδη, καθώς και στο μνημείου το Κορυλόβου, το οποίο είχε στηθεί στη θέση αυτή, με πρωτοβουλία του αειμνήστου Δημάρχου Δράμας Σωκράτη Δημητριάδη.
Φέτος, παρέμεινε το τρισάγιο στα παραπάνω μνημεία, που έγινε το απόγευμα της Δευτέρας 28 Σεπτεμβρίου, και η μεγάλη κεντρική εκδήλωση έγινε στο μνημείο σφαγιασθέντων απέναντι από το «Ξενία».
Οι εκδηλώσεις μνήμης ξεκίνησαν από το πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου, ιερουργούντος του σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ. Παύλου μετά του Ιερού Κλήρου της πόλης. Στις 10.30 ετελέσθη το μνημόσυνο και ακολούθησε ομιλία από το Δήμαρχο Δράμας κ. Θωμά Μαργαρίτη με θέμα: «Ολοκαύτωμα της πόλης μας». Ο κ. Δήμαρχος αναφέρθηκε στο ιστορικό μέρος της ημέρας όπου μεταξύ άλλων είπε:
«(…) Με τέτοιο ακριβό τίμημα πλήρωσαν η μαρτυρική Δράμα και η περιοχή της την εξέγερση εναντίον των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου του 1941. Εκείνη την ημέρα οι βουλγαρικές αρχές κατοχής, σε μια επίδειξη θηριωδίας, μεγαλύτερης ακόμη και από εκείνης που επιδείκνυαν την ίδια περίοδο οι ναζιστές σύμμαχοί τους στην υπόλοιπη Ελλάδα, εξαπέλυσαν μια θύελλα αντιποίνων για να εκδικηθούν κάποιους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία τους.
Οι εξεγερθέντες της Δράμας δεν ήταν πολλοί. Αντιπροσώπευαν – είναι γεγονός – μια συγκεκριμένη ιδεολογία και η απόφασή τους να ξεσηκωθούν ήταν αναμφίβολα απονενοημένη.
Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν απλοί άνθρωποι από τη Δράμα και τα χωριά του κάμπου της, φορτωμένοι με οδυνηρές μνήμες από τις δύο προηγούμενες βουλγαρικές κατοχές του 1912-1913 και του 1916-18, που δεν άντεχαν να βλέπουν τους ίδιους αδίστακτους κατακτητές να σφετερίζονται για τρίτη φορά τη γη και τις περιουσίες τους.
Το βράδυ της Κυριακής 28 Σεπτεμβρίου οι μετέχοντες στην εξέγερση, την πρώτη, ας σημειωθεί αντιστασιακή ενέργεια στη σκλαβωμένη Ελλάδα και από τις πρώτες στη Ευρώπη, χτύπησαν ταυτόχρονα στη Δράμα και σε άλλα 21 χωριά της και σκότωσαν σαράντα εφτά (47) βούλγαρους και βουλγαρίζοντες που έπαιζαν σημαντικό ρόλο τοπικών αρχών, πολιτικών ή στρατιωτικών.
Εκείνη τη νύχτα έπνευσε ένας άνεμος Ελευθερίας στα χωριά του κάμπου, χτύπησαν οι καμπάνες, υψώθηκαν ελληνικές και επαναστατικές σημαίες, ενώ πολλοί κάτοικοι κατά τα ξημερώματα ακολούθησαν τους εξεγερθέντες είτε από ενθουσιασμό είτε από φόβο για τα αντίποινα που θα επακολουθούσαν.
Το θαύμα της κατάλυσης της βουλγαρικής εξουσίας δεν κράτησε παρά μόνο μια νύχτα. Από τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Σεπτεμβρίου 1941 άρχισαν στη Δράμα οι μαζικές συλλήψεις. Για τους Βούλγαρους όλοι ήταν ένοχοι.(…)»
Στη συνέχεια, σχηματίσθηκε πομπή αποτελούμενη από τις πολιτειακές και στρατιωτικές αρχές της πόλης, άγημα του στρατού, τμήμα μαθητών από τα σχολεία, οι σημαιοφόροι όλων των σχολείων της πόλης της Δράμας, και πλήθος κόσμου. Έγινε στάση στο άγαλμα του επίσης σφαγιασθέντος δημάρχου Δράμας Θεόφιλου Αθανασιάδη που βρίσκεται επί της ομώνυμης οδού πίσω από τον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου, και τελική κατεύθυνση στο μνημείο σφαγιασθέντων επί της οδού Εθνικής Αμύνης.
Στο μνημείο σφαγιασθέντων, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, έγινε κατάθεση στεφάνων από τις αρχές του τόπου, τήρηση ενός λεπτού σιγής, και ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ακολούθησε συναυλία κλασικής μουσικής με συμμετοχή καθηγητών του Δημοτικού Ωδείου Δράμας στο δημοτικό κήπο.

Ενδιαφέρουν και προκαλούν

[Κοινό στεφάνι κατέθεσαν οι βουλευτές Δράμας Τζίμας και Αηδόνης στο μνημείο των σφαγιασθέντων την Τρίτη. Μπορεί να είναι κάτι που έχει γίνει κι άλλες φορές, όμως σε περίοδο εκλογών, η εικόνα φαίνεται διαφορετική. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο κομμάτων μεγάλος και σε τοπικό επίπεδο. Ποιος από τους δύο θα είναι ο επόμενος κυβερνητικός βουλευτής από τις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου; ]

Στη φωτογραφία από αριστερά: Αηδόνης Χρήστος και Τζίμας Μαργαρίτης.


● ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ της περασμένης Παρασκευής συνεδρίασε το νομαρχιακό συμβούλιο Δράμας, με θέματα καθαρά διαδικαστικά και χωρίς ιδιαίτερο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον

● Σημαντικό ήταν ότι σ’ αυτή τη συνεδρίαση, δήλωσε και επίσημα την παραίτησή του ο ν.σ. από το Κ. Νευροκόπι, Σάββας Ξανθόπουλος από την παράταξη του Χριστόφορου Κορυφίδη, αδερφός του υποψηφίου βουλευτή με το ΠΑΣΟΚ Γιάννη Ξανθόπουλου.

● Ο κ. Σάββας Ξανθόπουλος, δεν είχε το χρόνο να παρευρίσκεται στις συνεδριάσεις του νομαρχιακού συμβουλίου λόγω προσωπικών και επαγγελματικών ζητημάτων που τον απασχολούσαν περισσότερο, όπως δήλωσε. Τη θέση του καταλαμβάνει ο επόμενος στη σειρά, επίσης από το Νευροκόπι, Στέλιος Παπαδόπουλος, πρώην αστυνομικός.

● Από τα θέματα που κατέθεσε πριν από τη συνεδρίαση ο κ. Χριστόφορος Κορυφίδης, ήταν να γίνει μελέτη για Φιλοσοφική Σχολή στη Δράμα, μια πρόταση που κατέθεσαν δύο συμπολίτες μας. Ο πρόεδρος του ν.σ. κ. Κάργας υποσχέθηκε να τεθεί το θέμα στην επόμενη συνεδρίαση.

● Έθεσε επίσης το θέμα του οδικού άξονα Ε61 (τώρα Ε22), λέγοντας ότι η Καβάλα, δια του νομάρχη της κ. Καλλιοντζή θα ενώσει απευθείας την πόλη του με τις Σέρρες και ρώτησε τους ν.σ. του κ. Ευμοιρίδη, αν αισθάνονται «φτωχοί συγγενείς»! Απαντώντας ο κ. Θωμάς Ιωαννίδης για τον Ε61, είπε ότι το ζήτημα έχει κλείσει για τη Δράμα, και δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε.

● Αν και ο νομάρχης δεν ήταν παρών στη συνεδρίαση του ν.σ., ο κ. Κορυφίδης κατήγγειλε μεταξύ άλλων ότι, «περιοδεύει από χωρίου εις χωρίον και εγκαινιάζει ό,τι βρει μπροστά του», υπονοώντας ότι όλα αυτά γίνονται για τις εκλογές.

● Επί του θέματος, ο πρόεδρος του ν.σ. κ. Κάργας απάντησε ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, και ότι τα εγκαίνια είχαν ήδη προγραμματιστεί πριν από την ανακοίνωση των εκλογών να γίνουν.

● Ένα σοβαρό θέμα για τη δημόσια υγεία έθεσε ο ν.σ. κ. Κώστας Μιχαηλίδης, σχετικά με κάποιον κτηνοτρόφο που έχει 100 πρόβατα, μέσα στα όρια του δημοτικού διαμερίσματος Σιταγρών. Και μάλιστα, ανάμεσα στα σπίτια.

● Κατήγγειλε ο κ. Μιχαηλίδης, ότι με παλαιότερη απόφαση του νομάρχη κ. Ευμοιρίδη, τα 100 πρόβατα …βαφτίστηκαν οικόσιτα ζώα. Οικόσιτα ζώα είναι 5 κοτούλες, δύο κουνελάκια, δύο σκυλάκια κτλ, είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μιχαηλίδης.

● Τα 100 πρόβατα εντός του οικισμού Σιταγρών, αποτελούν πρόβλημα για τη δημόσια υγεία, είπε ο κ. Μιχαηλίδης, ζήτησε να ερμηνευθεί σωστά ο νόμος και να αλλάξει η απόφαση του νομάρχη.

● Για αδιαφάνεια και πελατειακές σχέσεις κατήγγειλε το νομάρχη η παράταξη Κορυφίδη, όσον αφορά την πρόσληψη μέσω stage δέκα ατόμων που ήρθαν «με φάκελο κατευθείαν από τη διοίκηση του ΟΑΕΔ από την Αθήνα» για να προσληφθούν στη Νομαρχία Δράμας. Προς στιγμήν πήγε να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πώς ξεκίνησαν και τι πρεσβεύουν τα προγράμματα stage, αλλά σταμάτησε αμέσως, μιας και οι δυο παρατάξεις είχαν πολλά να πουν!

● ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ η φετινή τελετή που έγινε μετά από είκοσι χρόνια, στο μνημείο των σφαγιασθέντων επί της οδού Εθνικής Αμύνης. Είχε την αίγλη που του έπρεπε, το μνημόσυνο που τελέστηκε στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου. Με όλες τις τιμές.

● Και πάνω απ’ όλα, ο κόσμος τίμησε με την παρουσία του τις εκδηλώσεις. Πολύς κόσμος, κάτι που δεν γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, αφού αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν πήγαιναν μέχρι το μνημείο του Κορυλόβου. Και υπήρχαν και κόλλυβα, που έλλειπαν τις προηγούμενες φορές.

● Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ, είναι υποψήφιος βουλευτής και στη Ροδόπη, όπου βρέθηκε προ ημερών για περιοδεία. Όπως αναφέρεται στη «Ναυτεμπορική», είπε μεταξύ άλλων και τα παρακάτω: «Όσοι πιστεύουν ότι θα εκχωρήσουμε την επικυριαρχία σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, κάνουν λάθος μεγάλο. Ανατέλλει μια νέα εποχή για τη Θράκη».

● Σύμφωνα με τα φτωχά ελληνικά που γνωρίζω, επικυριαρχία πάει να πει, ότι, είναι η κυριαρχία που ασκεί ένα άλλο κράτος σε μια αυτόνομη χώρα, η οποία χαρακτηρίζεται ως υποτελής. Παράδειγμα: «H Kρήτη ανακηρύχτηκε αυτόνομη ηγεμονία υπό την επικυριαρχία (του σουλτάνου) της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας».

● Άρα, σύμφωνα με τα όσα είπε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, η Θράκη είναι μια αυτόνομη χώρα, η οποία βρίσκεται υπό την επικυριαρχία της Ελλάδας; Αυτό λένε τα δικά μου ελληνικά, αν ερμηνεύω σωστά. Ή μήπως θα πρέπει να δεχθώ ότι ο Γ. Καρατζαφέρης έκανε ένα τέτοιο, φραστικό, λάθος;

● Δεν ξέρω πώς να το πάρω όλο αυτό. Αν έτσι θεωρεί ο κ. Καρατζαφέρης, τότε είναι όντως επικίνδυνες οι θέσεις του. Μετά λέμε ότι φταίει η Τουρκία, ότι φταίνε οι διάφοροι υποψήφιοι των κομμάτων που μιλάνε με περίσσιο θράσος για τουρκική μειονότητα και άλλα τέτοια. Κρίμα, κρίμα!

● Μετά, γιατί να μην βγαίνει η κάθε Γιουλμπεϊάζ Καραχασάν να μιλάει για τουρκική μειονότητα; Γιατί να μην βγαίνει η υποψήφια με τη Ν.Δ. κα Αϊσέλ στην Ξάνθη, και να λέει ότι κατεβαίνει στον νομό Ισκετσέ στην αφίσα της; Η οποία κυρία Αϊσέ, γράφει στα φυλλάδιά της μεταξύ άλλων:

● «Να αποκτηθούν τα βασικά δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας που πηγάζουν από Διεθνής Συμφωνίες και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. -Η άρση του συνόλου των εμποδίων στην εκπαίδευση και ομιλία στην δεύτερη επίσημη μητρική γλώσσα της Μειονότητας, την Τουρκική».

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ …ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ!!!


ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ …ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ!!!

Διαμάχη μεταξύ των ΤΑΞΙ και των αστικών


ΓΙΑ την στάση του αστικού επί της οδού Εθνικής Αμύνης, στο ύψος της Εμπορικής Τράπεζας, έχει ξεσπάσει διαμάχη εδώ και μερικές ημέρες, μεταξύ των ταξιτζήδων και του Αστικού ΚΤΕΛ της πόλης μας.

Το πρόβλημα ξεκίνησε, όταν με απόφαση του νομάρχη Δράμας, ορίστηκε, το αστικό που πηγαίνει προς Κρατικά και Πανόραμα, να σταθμεύει μόνιμα στη θέση αυτή. Αποτέλεσμα αυτού όμως, είναι η ταυτόχρονη κατάργηση 13 θέσεων ΤΑΞΙ από το συγκεκριμένο σημείο. Μάλιστα, τα πνεύματα εντάθηκαν χθες το πρωί, όταν οι ταξιτζήδες πραγματοποίησαν στάση εργασίας και στάθμευσαν τα οχήματά τους κανονικά στη συγκεκριμένη θέση.

Να θυμίσουμε ότι, μέχρι πρότινος, το αστικό περνούσε από τη συγκεκριμένη στάση και παραλάμβανε τον κόσμο, προς Κρατικά και Πανόραμα, χωρίς να σταθμεύει μόνιμα εκεί. Με απόφαση όμως που εξέδωσε ο νομάρχης Δράμας, αποφασίστηκε να γίνεται μόνιμη στάθμευση του αστικού εκεί, μέχρις ότου γεμίσει και φύγει στην ώρα του, αλλά και μετά από την επιστροφή του.

Αυτό όμως σημαίνει πρακτικά, ότι, καταργούνται αυτόματα 13 θέσεις αυτοκινήτων ΤΑΞΙ, τα οποία, αυτή τη στιγμή, δεν έχουν που αλλού να πάνε. Όπως υποστηρίζουν τα σωματεία ΤΑΞΙ της πόλης μας, αυτό δημιουργεί άμεσα προβλήματα, τόσο στους ίδιους που χάνουν έσοδα, όσο και στο κυκλοφοριακό της πόλης, μιας και το σημείο δεν προσφέρεται για στάση αστικού λεωφορείου και επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο η κίνηση των οχημάτων στο κέντρο της πόλης.

Μάλιστα, χθες το πρωί, αντιπροσωπεία των σωματείων ΤΑΞΙ της πόλης, συναντήθηκε με το νομάρχη Δράμας κ. Ευμοιρίδη, όπου του έθεσαν το πρόβλημα και ζήτησαν την επανεξέτασή του.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Σίχαμα κατάντησε η blogόσφαιρα!!!


Εεε, φτάνει πια! Σίχαμα κατάντησε η blogόσφαιρα. Τι κατάσταση είναι αυτή; Τόση βρώμα ρε σεις; Γιατί όλα αυτά; Ποιο είναι το κέρδος σας;
Τώρα άρχισαν και να αλληλομυνύονται κι από πάνω. Όλα τα σκατά το ίδιο χρώμα και την ίδια μυρουδιά έχουν! Ανάγκοζομαι να γράψω έτσι, γιατί σιχάθηκα όλους αυτούς.
Δημοσιογραφικά ιστολόγια σου λέει ο άλλος!!! Του κώλου ρε...
Ο καθένας απ' αυτούς, ούτε ένας εκφράζει την προσωπική του άποψη, ούτε ένας.
Βρωμιάρηδες όλοι τους, καλύπτονται πίσω από την ανωνυμία τους, και αυτοχρήζονται δημοκράτες, σκίζονται για το δικαίωμα του λόγου, αλλά κάποιον έχουν και τους πληρώνει από πάνω. Ανεβάζει ο ένας μια είδηση, δήθεν είδηση, και την αντιγράφουν όλοι οι υπόλοιποι! Και κανείς δεν ξέρει αν η είδηση ή το post, που έχουν ανεβάσει, είναι αληθινό!!!
Βρώμα και δυσωδία κατάντησε η κατάσταση!!!
Φαγώνονται μεταξύ τους για τα κλικ... γίνεται πόλεμος σωστός! Το τι κερδίζουν, μόνο οι ιδιοι το ξέρουν. Γράφουν για τον εαυτο τους σε τρίτο πρόσωπο, λες και είναι κι εγώ δεν ξέρω ποιοι!
Ουστε ρε ξεφτίλες! Ποια είναι τα αφεντικά σας; Ποιοι σας στηρίζουν για να ασχολείσται όλη την ώρα με τα blog σας; Δεν μπορεί, αυτό σημαίνει χρήμα!!!!!
Άσε που κάποιοι άλλοι έβαλαν και τις πολιτικές τους διαφημίσεις. Την άρπαξαν τη διαφημισούλα τους από τους υποψηφίους. Και μιλάνε για δημοκρατία και ανεξαρτησία και τρίχες κατσαρές. Ουστ ρε ξεφτίλες!!!
Ανώνυμοι, κρύβονται πίσω από κόμματα, και την κατάλληλη στιγμή αποκαλύπτονται. Στοχεύουν εκεί που θέλουν και καθοδηγούν τον κοσμάκη. Από που έχουν τις πηγές τους όλοι αυτοί και ανεβάζουν τις αποκαλύψεις που ανεβάζουν. Ποιοι είναι; Γιατί δεν μας λένε ποιοι είναι; Πώς μαθαίνουν όλα όσα δημοσιεύουν; Γιατί δεν αποκαλύπτονται;
Βρε ουστ ρεεεε.....

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Νέα επίθεση προπαγάνδας κατά της Ελλάδας από τα Σκόπια


ΟΣΟ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ο καιρός για το νέο κύκλο διαπραγματεύσεων υπό τον Μάθιου Νίμιτς για τη διευθέτηση κοινά αποδεκτού ονόματος του γειτονικού κράτους των Σκοπίων, τόσο εντείνετε η έντονη και ακραία προπαγάνδα των Σκοπίων, μέσω του διαδικτύου. Τα τελευταία 24ωρα, ακραία εθνικιστικά στοιχεία έχουν επιδοθεί σε μια μάχη εντυπώσεων και ιστορικής παραπληροφόρισης στο διαδίκτυο σε μια ακόμα μεγαλύτερη ανθελληνική προπαγάνδα με ένα ακατάσχετο όργιο παραγωγής video spot, ορισμένα από αυτά φτιαγμένα επαγγελματικά άψογα, γεγονός που το κόστος τους παραπέμπει σε δαπάνες αρκετών χιλιάδων ευρώ! Ένα μπαράζ από μια καταιγίδα τέτοιων video spot & clip άνευ προηγουμένου που φτάνει και ξεπερνά τα όρια εθνικιστικής υστερίας!

Η παραποίηση ιστορικών στοιχείων έχει ξεχυθεί στους σκοτεινούς διαδρόμους του διαδικτύου και αναπαράγεται από e-mail σε e-mail, σε σημείο που να καλούν τους «απανταχού Μακεδόνες», σε στρατιωτική εξέγερση εναντίον της Ελλάδας. Η σκοπιανή κυβέρνηση μάλιστα ενόψει της νέας καλοκαιρινής σεζόν ρίχνει πολλά εκατομμύρια με νέα διαφημιστικά (και εν προκειμένω προπαγανδιστικά σποτάκια), που προσκαλούν σε επίσκεψη σε μια χώρα που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την Ελλάδα όπως σημειολογικά παραπέμπουν τα διαφημιστικά τους. Στον νέο προκλητικό κύκλο άγριας, ακραίας και εθνικιστικής προπαγάνδας, σε σημείο μάλιστα που ξεπερνά και αυτά ακόμα τα όρια της υστερίας, το κατασκευασμένο μόρφωμα των Σκοπίων, προσπαθεί να κατασκευάσει πολιτιστικό, παράδοση και ιστορία, που φτάνουν μάλιστα στα όρια της υστερίας, αφού σκορπούν τρόμο και εκτοξεύουν απειλές εναντίον της Ελλάδας!

Πολλά από αυτά τα βίντεο, ξεκινούν με παραποιημένα αποσπάσματα από ρήσεις αρχαιοελληνικές, γνωστών πατέρων της κλασικής μας ιστορίας και φτάνουν μέχρι σήμερα. Σε αρκετές περιπτώσεις, φτάνουν να κατηγορούν την Ελλάδα για γενοκτονία και βάναυση συμπεριφορά. Για μαρτύρια που πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων και άλλα τέτοια φαιδρά. Παρουσιάζονται ως μια χώρα που περνά μαρτύρια και φτάνουν να παρουσιάζουν τις αλυτρωτικές τους διαθέσεις με συνθήματα όπως το «Ελευθερία ή Θάνατος». Μας παρουσιάζουν ως ψεύτες που έκλεψαν την γη τους και παραποιήσαμε την ιστορία!

Φτάνουν στο σημείο να σκηνοθετούν βίντεο με το γνωστό ελληνικό στρατιωτικό εμβατήριο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ και με παραποιμημένη την ιστορία παρουσιάζοντας ως σφαγείς των Μακεδόνων τον Παύλο Μελά, τον Γερμανό Καραβαγγέλη και άλλους ήρωες, ή ακόμα χειρότερα παρουσιάζουν τον Ιώνα Δραγούμη σε αποσπασματικές τους αναφορές για την Μακεδονία και τον αγώνα των Μακεδονομάχων μας! Έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο, να προβάλλουν εικόνες από ασκήσεις του ελληνικού στρατού, ως προετοιμασία εισβολής της Ελλάδας στο έδαφος των Σκοπίων!!!

Το ερώτημα που τίθεται σε αυτό το σημείο είναι πως και από που βρίσκουν τόσο ευδιάκριτα πλάνα ασκήσεων του Ελληνικού στρατού, τη στιγμή μάλιστα που τα ελληνικά ΜΜΕ εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν σταματήσει να προβάλλουν τέτοιες εικόνες και για λόγους εθνικής ασφαλείας! Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα το υλικό που προβάλλεται από τα σκοπιανά ΜΜΕ με σημεία διάταξης των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Φλώρινα και σε άλλα ακριτικά σημεία ίσως θα έπρεπε να διερευνηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ελληνικού στρατού και της ελληνικής αντικατασκοπίας! Τα ρεπορτάζ αυτά, όπως είναι ολοφάνερο, στόχο έχουν να εντείνουν το φανατισμό παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως χώρα επεκτατική και επικίνδυνη που απειλεί την εδαφική ακεραιότητα των Σκοπίων, και την ειρήνη στα Βαλκάνια, έτσι ώστε να κλιμακώνεται ο φανατισμός και η ένταση μεταξύ των δυο λαών!

Και το επίσης μεγάλο ερώτημα, είναι, τι κάνουμε εμείς ως χώρα και ως Έλληνες, απέναντι σ’ αυτή την σκληρή προπαγάνδα των Σκοπίων και την παραποίηση της ιστορίας μας. Μήπως έχουμε εφησυχάσει σε βαθμό κακουργήματος;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 17 Ιουνίου 2009

Η σιωπή των αιρετών και η ανέχεια των αμνών!


ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ οικονομικά χρόνια που ζούμε, η εργασιακή εκμετάλλευση μεγαλώνει συνεχώς. Καθημερινά, ακούμε για απολύσεις, στον ιδιωτικό κυρίως τομέα, για να μην μιλήσουμε για τους ελεύθερους επαγγελματίες, όπου εκεί γίνεται ο μεγάλος χαμός, κυριολεκτικά. Μαγαζιά ανοίγουν και κλείνουν καθημερινά, ακόμα και σε μια μικρή πόλη σαν τη Δράμα. Ο καθένας δοκιμάζει τις δυνάμεις του, και ο καθένας δοκιμάζεται, κυρίως, ως προς τη θέση που παίρνει απέναντι στο ζήτημα.

Πριν από ένα χρόνο περίπου, το καλοκαίρι του 2008, μια μεγάλη εταιρεία στο χώρο των κατασκευών, έκλεισε κρυφά το εργοστάσιό της και όλοι μίλησαν για «κανόνι». Μόνο που η εταιρεία, φόρτωσε μεσάνυχτα τα μηχανήματά της και την κοπάνησε στη Βουλγαρία, όπως έγινε γνωστό αργότερα. Οι φωνές υπήρχαν, όμως κανείς δεν τις άκουγε. Και επέμειναν συστηματικά να μην τις ακούνε και να μην κάνουν τίποτα. Ακόμα κι εκείνο το Εργατικό Κέντρο της Δράμας, μας είπε ότι δεν γνώριζε και πολλά πράγματα. Μετά, βγήκαν δακρύβρεχτοι στα κανάλια, και μιλούσαν για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τρίχες, δηλαδή, αλλά τι σημασία έχει; Σημασία έχει, ότι, είτε πρόκειται για τους εκλεγμένους άρχοντες, είτε πρόκειται για το Εργατικό Κέντρο, στάθηκαν ανίκανοι να σταματήσουν την αιμορραγία αυτή. Οι μάγκες την έκαναν στη Βουλγαρία, κυριολεκτικά μέσα στη μαύρη νύχτα.

Σήμερα που η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη από πέρυσι, πάλι δεν λαμβάνεται κανένα απολύτως μέτρο. Ακούμε καθημερινά, εργαζόμενοι σε βιοτεχνίες και εργοστάσια, να βλέπουν να μειώνεται το μεροκάματο και οι μέρες εργασίας τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα. Και κανένας δεν μπορεί να τους βοηθήσει, ή δεν θέλει να τους βοηθήσει, ή έτσι τουλάχιστον θέλει να λέει.

Υπάρχει εταιρεία στη Δράμα, η οποία, από τον περασμένο μήνα, έδωσε υποχρεωτικές δεκαπενθήμερες άδειες σε μέρος εργαζομένων της. Παρόλα αυτά, οι δεκαπέντε μέρες πέρασαν, αλλά κάποιοι δεν ειδοποιήθηκαν να επιστρέψουν στη δουλειά τους. Και ούτε ένα τηλέφωνο από την εταιρεία, να τους ενημερώσει για το τι πρόκειται να γίνει. Χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, με μειωμένα μεροκάματα, κάποιοι συνάνθρωποί μας, προσπαθούν να επιβιώσουν. Και είναι αδύνατον, σχεδόν, να το καταφέρεις κάτι τέτοιο. Και κάποιοι άλλοι, δυστυχώς, επιμένουν να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, στο όνομα της οικονομικής κρίσης.

Και να πεις ότι είναι η μοναδική εταιρεία στην περιοχή μας; Όχι βέβαια. Δυστυχώς είναι και άλλες. Και δυστυχώς, το χειρότερο όλων, είναι ότι, όλοι αυτοί οι αιρετοί μας άρχοντες, κάνουν το μόκο! Τηρούν σιγήν ιχθύος, δήθεν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Δήθεν ότι δεν μπορούν να επέμβουν, ότι τα οικονομικά προβλήματα των εταιρειών είναι τέτοια, που δεν μπορούν να την αναγκάσουν. Και δεν υπάρχει βεβαίως η ανάλογη στήριξη. Στήριξη ούτε προς τους επιχειρηματίες, αλλά ακόμα χειρότερα, καμία απολύτως στήριξη προς τους εργαζομένους – απολυμένους.

Τι κάνει άραγε το Εργατικό Κέντρο της Δράμας; Μπορεί να επέμβει; Μπορεί να ενσκήψει και να πάρει τον έλεγχο στα χέρια του; Μπορεί να προστατέψει τα δικαιώματα των εργαζομένων;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 10 Ιουνίου 2009

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Καταστολή ελευθεριών μέσω του ελέγχου της καρτοκινητής τηλεφωνίας


ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ που ετοιμάζεται να ψηφιστεί στη Βουλή για τα καρτοκινητά τηλέφωνα, πρόκειται να δοθεί τέλος σε 13.500.000 ανώνυμα καρτοκινητά τηλέφωνα που υπάρχουν στη χώρα μας. Με διαδικασίες εξπρές, η κυβέρνηση, προχωρά στην πλήρη αλλαγή του συστήματος της κινητής τηλεφωνίας με δύο στόχους: Ο πρώτος- όπως υποστηρίζουν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη- είναι να περιοριστεί η μεγάλη εγκληματικότητα, και ο δεύτερος να προστατευθούν οι πολίτες από εκβιασμούς, απειλές και κακόβουλες φάρσες.
Κατ’ αρχήν, μπορούμε να υποθέσουμε ότι καλώς γίνεται αυτό που γίνεται. Λέτε όμως να υπάρχει περίπτωση να μειωθεί το έγκλημα; Άραγε, αν ο Παλαιοκώστας δεν είχε καρτοκινητό τηλέφωνο, θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τους συνεργάτες του ώστε να δραπετεύσει με το ελικόπτερο; Και θα μπορέσουν πραγματικά να σταματήσουν οι εκβιασμοί, οι απειλές και οι κακόβουλες φάρσες; Ή μήπως όλα αυτά είναι απλά μια δικαιολογία; Δεν σας θυμίζει εκείνο που λέει ο λαός μας, φταίει ο γάιδαρος χτυπάμε το σαμάρι;
Μία από τις πραγματικότητες, είναι ότι η κυβέρνηση οδηγήθηκε σ’ αυτή την επιλογή, μετά από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες των διωκτικών αρχών να εντοπίσουν τα ίχνη μελών τρομοκρατικών οργανώσεων, τους απαγωγείς του Περικλή Παναγόπουλου καθώς και άλλους κοινούς εγκληματίες οι οποίοι χρησιμοποιούσαν καρτοκινητά στις συνεννοήσεις τους. Αυτοί φταίνε λοιπόν που έγινε ό,τι έγινε. Σ’ αυτούς θα πρέπει να χρεώσουμε αυτή την κατάσταση.
Μια άλλη πραγματικότητα λέει ότι όντως υπάρχει πρόβλημα με όλη αυτή την υπόθεση και κάτι πρέπει να γίνει. Είναι αλήθεια ότι κάποια μορφή ελέγχου θα πρέπει να υπάρξει στην καρτοκινητή τηλεφωνία, αφού σ’ αυτήν …οφείλεται(;!) ένα μέρος εγκληματικών πράξεων. Ή τουλάχιστον, υποτίθεται ότι θα βεβαιωθούν οι διωκτικές αρχές να βρίσκουν σε ποιους ανήκουν τα τηλέφωνα – μέσω ανάλογης εντολής εισαγγελέως πάντα(;!) – ώστε να οδηγούνται στους ενόχους.
Όμως υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα, η οποία λέει ότι, εφαρμόζεται άλλη μια καταστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών. Ή τουλάχιστον, είναι ένα μέτρο, το οποίο θα επιφέρει και άλλα μέτρα στο άμεσο μέλλον, για καταστολή δικαιωμάτων και ελευθερίας του λόγου προς τους πολίτες και όχι μόνο. Και αυτή κατά την γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη αλήθεια από όλες.
Η τρομοκρατία - τρομοφοβία που μας έχουν περάσει, άρχισε να αποδίδει καρπούς! Πλέον άρχισαν και οι Έλληνες να θέτουν στην άκρη τις ελευθερίες τους για να αισθάνονται ασφαλείς. (Θα είναι όμως;) Προτιμούν πλέον να υπάρχουν κάμερες με λογισμικά αναγνώρισης προσώπων, κάμερες στους δρόμους, παρακολουθήσεις επικοινωνιών για να... αισθάνονται ασφαλείς! Αυτό που κατάφεραν στην Αμερική με την πτώση των Δίδυμων Πύργων, στο Λονδίνο και στη Μαδρίτη με τις επιθέσεις, το κατάφεραν και στην Ελλάδα με το κλίμα της αναρχίας που συστηματικά καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια.
Στην Ελλάδα, εδώ και μερικά χρόνια, γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα επικίνδυνο κλίμα φοβίας των πολιτών. Προσπάθειες να τονωθεί το αίσθημα ανασφάλειας που νοιώθουν. Και αυτό το κατάφεραν με το να αφήσουν ελεύθερες να δράσουν, διάφορες οργανώσεις οι οποίες τοποθετούν γκαζάκια και βόμβες σε οποιοδήποτε σημείο της πρωτεύουσας μπορούν. Οι διωκτικές αρχές της χώρας παρουσιάζονται ανίκανες στο να εντοπίσουν τους εγκληματίες αυτούς, οι οποίοι, στο δήθεν όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, προετοιμάζουν το κλίμα τρομοφοβίας. Στο παιχνίδι επίσης και οι λεγόμενοι κουκουλοφόροι, για τους οποίους έχω γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου, ότι τους θεωρώ δωσίλογους του παρακράτους.
Έτσι φτάσαμε σήμερα στην κατάργηση της ανωνυμίας των καρτοκινητών τηλεφώνων. Τι πρόκειται να ακολουθήσει; Τι θα έχει σειρά στο άμεσο μέλλον, με αφορμή διάφορες εγκληματικές ενέργειες; Ποιο δικαίωμά μας πρόκειται να καταργηθεί; Ποιες ελευθερίες μας πρόκειται να κατασταλούν, με τη δικαιολογία καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος; Μήπως ο Μπους δεν έκανε προληπτικούς πολέμους με την δικαιολογία της καταπολέμησης της τρομοκρατίας; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Χιλιάδες νεκροί, πωλήσεις όπλων και κονόμα εκατομμυρίων δολαρίων, και φυσικά, καταστολή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών εκατομμυρίων πολιτών, τόσο Αμερικανών όσο και Ευρωπαίων!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 3 Ιουνίου 2009

Οι φελλοί ποτέ δεν πατώνουν!


ΑΝ Ο ΣΑΚΗΣ κέρδιζε στη Eurovision, τότε, στην Ελλάδα, θα είχαμε πανηγύρια. Όλα θα ήταν καλά, όλα θα ήταν πρίμα. Θα είχαμε ούριο άνεμο, η χώρα θα βρισκόταν στην «κορυφή της Ευρώπης» (δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά έτσι έγραψαν κάποιες εφημερίδες), και ίσως οι άνεργοι να λιγόστευαν σ’ αυτόν τον τόπο. Μπορεί ακόμα και ο Καραμανλής ν’ ανέβαζε τα ποσοστά του, αφού η κυβέρνηση έχει κι αυτή τη δική της συμμετοχή σ’ αυτό το σόου.

Ο Σάκης όμως πάτωσε! Και δεν πάτωσε μόνον ο Σάκης, αλλά μαζί του πάτωσε ένα ολόκληρο σύστημα που τον στηρίζει. Πίσω από αυτό το σύστημα υπάρχουν ονόματα, πρόσωπα, στελέχη της ΕΡΤ, στην ουσία δημόσιοι – κρατικοί υπάλληλοι. Η ιστορία της Eurovision φέτος βγήκε 900.000 ευρώ. Έτσι τουλάχιστον λένε τα δημοσιογραφικά στοιχεία που βγαίνουν στον αέρα.

Τις ευθύνες δεν έχει μόνον ο Σάκης φυσικά. Αυτός έκανε καλά τη δουλειά του, ζήτησε τη συγνώμη του, πήρε ή θα πάρει τα φράγκα του, και θα βγάλει και κάτι παραπάνω από τα CDιά που θα πουληθούν στη συνέχεια. Γιατί, έβδομος ή όχι, τα CD θα πουληθούν έτσι κι αλλιώς. Ο Σάκης είναι αυτό που φαίνεται προς τα έξω. Πίσω από τον κάθε Σάκη, την κάθε Καλομοίρα, την κάθε Παπαρίζου, υπάρχουν οι μουσικοί, υπάρχει ο συνθέτης, ο στιχουργός, υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα, το οποίο στηρίζει συγκεκριμένες επιλογές. Για να πω την αλήθεια, προσωπικά δεν μ’ απασχολεί καθόλου αν ο Σάκης κέρδιζε ή όχι! Χαίρομαι που πάτωσε, γιατί το σύστημα που διαλέγει αυτά τα χαζοτράγουδα, υπέστη μια ήττα. Τον πόλεμο δεν τον έχασε, αλλά υπέστη μια ήττα αρκετά σοβαρή.

Αν και το σύστημα αυτό δεν πτοείται. Λένε ότι ετοιμάζουν την Καλομοίρα για του χρόνου! Το θέμα δεν είναι αν «βάζουν μυαλό» ή όχι. Το θέμα είναι ότι θα συνεχίσουν να επιμένουν σ’ αυτά τα πρόσωπα, γιατί διατηρώντας τα στην επιφάνεια, διατηρείται και το σύστημα με τα χαζοτράγουδα. Διατηρείται στην επιφάνεια η υποκουλτούρα, η αδιαφορία για την τέχνη, η μη σκέψη μέσω της τέχνης. Προωθούν προς τον κόσμο τον ωχαδερφισμό και την αδιαφορία για την κοινωνία γύρω μας. Αυτή την εποχή πουλάνε «Σάκης». Μεθαύριο μπορεί να πουλάνε ξανά «Καλομοίρα», μπορεί να πουλάνε οποιοδήποτε όνομα, όταν ο Σάκης τελειώσει. Δεν έχει σημασία το όνομα. Αλήθεια, πού χάθηκαν τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες σ’ αυτή τη χώρα; Όχι για να πάνε Eurovision, αλλά για να τους δούμε βρε παιδί μου στην ελληνική τηλεόραση! Τους έχουν εξαφανίσει!!!

Δίνοντας στον κόσμο «Σάκηδες», «Καλομοίρες», ριάλιτι τύπου «έχεις ταλέντο», αηδιαστικές εκπομπές τύπου «η στιγμή της αλήθειας» (αλήθεια, το περίφημο Ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο ούτε που συγκινήθηκε), κρατούν τον κόσμο μακριά από τα πραγματικά του προβλήματα, και εξαφανίζουν στην κυριολεξία το ενδιαφέρον από σπουδαιότερα γεγονότα. Κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, υγεία, περιβάλλον, μόλυνση, λογοτεχνία, ποίηση κ.ά.

Πόσοι από εσάς ξέρετε αλήθεια, ότι κάποιος κύριος Θοδωρής Τενέζος κάνει απεργία πείνας στην Αθήνα κοντά 80 μέρες τώρα, (από 13 Φεβρουαρίου 2009) ενάντια στα οικονομικά καρτέλ (συγκεκριμένα του χάλυβα…) που λυμαίνονται τη χώρα και εξώθησαν τον ίδιο σ’ αυτήν την τραγική κατάσταση; Το ακούσατε ποτέ από – έστω ένα – τηλεοπτικό κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας; Ο άνθρωπος αυτός πεθαίνει, και κανένας πολιτικός, ή «ευαίσθητος έγκυρος δημοσιογράφος» «έγκυρων» τηλεοπτικών καναλιών ή εφημερίδων, δεν βρέθηκε δίπλα του! Το ξέρατε; Όχι! Γιατί; Γιατί μέλημα αυτής της πατρίδας και συμφέρον(;!) είναι να πάει καλεί ο Σάκης στη Eurovision. Και τι θα κερδίζαμε άραγε όλοι εμείς;

Ως γνήσιοι Έλληνες, στήσαμε τις τηλεοράσεις στις καφετέριες, πήραμε ποτά και ξηρούς καρπούς και την αράξαμε, βέβαιοι ότι, αν ο Σάκης μας κερδίσει, τότε θα κοιμηθούμε ευτυχισμένοι τον ύπνο του δικαίου!

Δεν θα γράψω τίποτα άλλο, παρά μόνο μια φράση από ένα πρόσφατο δημοσίευμα του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά: «Η πολιτική αλογία πηγάζει από το σχολείο». Δικές σας οι σκέψεις!


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ στις 20 Μαϊου 2009

Οι ίδιοι οι πολιτικοί απαξιώνουν την πολιτική


ΒΕΒΙΑΣΜΕΝΕΣ κινήσεις του Κώστα Καραμανλή για τα όσα συμβαίνουν και δεν μπορεί, προφανώς, να τα ελέγξει. Κινήσεις που είναι αμφίβολο το πού θα οδηγήσουν τον ίδιο και το κόμμα του. Ο Κώστας Καραμανλής παίζει τα χαρτιά του με μεγάλο ρίσκο χωρίς σίγουρα αποτελέσματα γι’ αυτόν. Τα σκάνδαλα, τον έχουν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί, κυριολεκτικά, χωρίς άμεση διέξοδο, πέρα από αυτήν της παραγραφής και του κουκουλώματος.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες που δημοσιεύονται στις εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας, από σήμερα Τετάρτη ανοίγει ο φάκελος «Γερμανός» και ο τρόπος εξαγοράς του από την Cosmote. Αρχίζει επίσης η «παρέλαση» των υπόπτων για το σκάνδαλο της Siemens, ενώ στο βάθος προχωρούν οι διώξεις για μη πολιτικά πρόσωπα για το Βατοπέδι.
Τι φοβήθηκε λοιπόν ο Κώστας Καραμανλής και βιάστηκε να κλείσει τη Βουλή ενόψει Ευρωεκλογών; Η Βουλή θα έκλεινε έτσι κι αλλιώς σε 15 μέρες, ίσως και λιγότερες. Προηγούμενο υπάρχει, όταν στις Ευρωεκλογές του 1989 η Βουλή έκλεισε επίσης για ένα μήνα. Πού βρίσκεται το ζήτημα όμως;
Στο ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έκλεισε τη Βουλή εν κρυπτώ, με ένα διάταγμα που θυροκολλήθηκε τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο, χωρίς να το γνωρίζει κανένας, πέραν δύο-τριών ατόμων και του ίδιου του πρωθυπουργού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η θεσμική εκτροπή για την οποία διατείνεται το ΠΑΣΟΚ.
Με την ίδια λογική όμως, όταν το ΠΑΣΟΚ ζητά εδώ και τώρα εκλογές, αυτό δεν σημαίνει ότι θα κλείσει η Βουλή έτσι κι αλλιώς; Άρα, πάλι θα παραγραφούν τα σκάνδαλα αν κηρύξει εθνικές εκλογές ο Καραμανλής. Δίκοπο μαχαίρι; Ή μήπως δεν μας απασχολεί πραγματικά το ζήτημα των σκανδάλων, που είναι αφορμή για εκλογές;
Προσωπικά δεν ξέρω αν τα σκάνδαλα παραγράφονται, τυπικά και νομικά. Το θέμα για μένα δεν βρίσκεται ακριβώς εκεί. Τα σκάνδαλα θα παραμείνουν σκάνδαλα στη συνείδηση του ελληνικού λαού (όχι του Έλληνα ψηφοφόρου...). Το Βατοπέδι, είναι από τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα σκάνδαλα στη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας. Το σκάνδαλο της Siemens, σηματοδοτεί για άλλη μια φορά, ότι, σ’ αυτή τη χώρα, για να «πας μπροστά», για να βγάλεις χρήμα, για να πλουτίσεις σε μια νύχτα, πρέπει να κλέψεις, πρέπει να είσαι στη ρεμούλα, πρέπει να κάνεις τις αρπαχτές σου. Διαφορετικά είσαι κόπανος, είσαι ηλίθιος, είσαι μίζερος. «Εκεί έξω», που λένε, στην αγορά, τα πράγματα είναι άγρια και αδυσώπητα.
Ποιος Έλληνας βουλευτής εν θητεία, θα ήθελε πραγματικές εκλογές; Προσωπικά πιστεύω κανένας. Ίσως να υπάρχουν εξαιρέσεις για τις οποίες ζητώ προκαταβολικά συγνώμη. Γιατί να κινδυνεύσει να χάσει τη βουλευτική του αποζημίωση; Γιατί να ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ για την καμπάνια του;
Η Βουλή, εν συνόλω της, ψήφισε τη μη παραπομπή του Αριστοτέλη Παυλίδη για τα δικά του σκάνδαλα, ενώ ο ίδιος ο βουλευτής αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί. Εδώ ακριβώς έγκειται η αδυναμία ενός πραγματικού ηγέτη, αρχηγού κόμματος και πρωθυπουργού να επιβληθεί. Εδώ βρίσκεται το «λάθος». Ή μήπως είναι επιλογή να παραμένει ο Αρ. Παυλίδης στη θέση του; Περισσό θράσος, όταν διακηρύττεις ότι είσαι αθώος, ότι σε ενοχοποίησαν και σε στοχοποίησαν, από τη στιγμή που έχεις τη μέγιστη ευκαιρία να το αποδείξεις περίτρανα και στην ουσία το αρνείσαι.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η απαξίωση της πολιτικής, των πολιτικών, των κομμάτων, των θεσμών, των δημοκρατικών διαδικασιών, της ίδιας της Δημοκρατίας σε τελική ανάλυση. Ας μην παραπονιούνται οι πολιτικοί ότι ο λαός απαξιώνει την πολιτική. Οι ίδιοι την απαξιώνουν, με τις μεθόδους τους, με τις πράξεις τους. Ο Έλληνας σήμερα ψηφίζει βουλευτές γιατί θα του κάνουν το ρουσφέτι του, ή γιατί θα ωφεληθούν με τον οποιοδήποτε τρόπο, είτε γιατί παραπλανάτε. Όχι γιατί ο βουλευτής θα αγωνιστεί για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 13 Μαϊου 2009

Το άλλο με το μαξιλάρι το ξέρεις;


Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ είναι αμφίδρομη διαδικασία. Αν δεν σέβεσαι τον άλλον, δεν σε σέβεται και εκείνος και το αντίστροφο. Ο σεβασμός αναφέρεται βεβαίως σε όλα τα επίπεδα. Προσωπικά, επαγγελματικά, κοινωνικά δικαιώματα, δικαιώματα στοιχειώδους επιβίωσης.

Δεν προτίθεμαι να αναφερθώ στο ζήτημα της μεγάλης συγκάλυψης για το σκάνδαλο Παυλίδη, ή της ακόμα μεγαλύτερης ...κουκουλοποίησης του μεγαλύτερου ίσως σκανδάλου που είδε η χώρα, αυτό της Μονής Βατοπεδίου! Εκεί να δείτε σεβασμός απέναντι στον Έλληνα πολίτη: Ανύπαρκτος! Το ότι επίσης μάθαμε σ’ αυτή τη χώρα να ζούμε με την συγκάλυψη των σκανδάλων, είναι γενική παραδοχή. Μπράβο τους και μπράβο μας! Σ’ αυτή τη χώρα, συνεχίζουμε να πιστεύουμε στο: «τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή» και συνεχίζουμε τη ζωή μας όσο παθητικότερα γίνεται.

Η συγκάλυψη των σκανδάλων, θα μου πείτε, είναι ένα ζήτημα. Είτε το σκάνδαλο λέγεται Μονή Βατοπεδίου, είτε λέγεται Παυλίδης, είτε έχει το οποιοδήποτε όνομα, παραμένει ένα ζήτημα. Ακόμα όμως μεγαλύτερο σκάνδαλο παραμένει η κάκιστη ποιότητα υγείας που προσφέρει σήμερα το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Προτιμότερο όλων είναι να μην αρρωσταίνεις ποτέ. Έτσι όμως κι αρρωστήσεις και πρέπει να πας στο νοσοκομείο, εκεί είναι που σε περιμένει η μεγάλη ταλαιπωρία. Τον ίδιο το Θεό να έχεις μέσον, δεν πρόκειται να τη γλιτώσεις! Κάποιον κολλητό όμως γιατρό του γιατρού και τα λοιπά, τότε μπορείς να ελπίζεις ότι θα ενδιαφερθούν κάπως. Και όχι πάντα!

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Έχεις πόνους. Πηγαίνεις σε ιδιώτη γιατρό, ο οποίος τυχαίνει να ενδιαφέρεται και σε βοηθάει σημαντικά. Κάνεις τις αναλύσεις αίματος και ό,τι άλλο χρειαστεί. Ο γιατρός υποψιάζεται σκωληκοειδίτιδα και σε στέλνει στο νοσοκομείο να σε δει ένας χειρουργός. Στα έκτακτα περιστατικά, γίνεται πολλές φορές ένας μικρός πανικός. Είναι αλήθεια ότι εκεί οι γιατροί πρέπει να εξετάζουν δύο και τρεις ασθενείς ταυτόχρονα.

Και ξαφνικά κολλάς στο πρωτόκολλο! Ο γιατρός στο νοσοκομείο σου λέει να ξανακάνεις τις εξετάσεις, γιατί αυτές τις έκανες σε ιδιώτη. (Μόλις το ίδιο πρωί, πριν από 4-5 ώρες). Δεν τις δέχεται. Κι εσύ απορείς! Όμως, για να σε δει ο χειρουργός, πρέπει να κάνεις τις εξετάσεις με παραπεμπτικό! Και οι ώρες περνούν. Με τα πολλά και μετά από ένταση, αναγκάζεται και τηλεφωνεί στον ιδιώτη γιατρό που σ’ έστειλε, ο οποίος τηλεφωνεί προσωπικά στον χειρουργό για να σε δει! Στην ξευτίλα δηλαδή! Πρέπει κάποιος άλλος να μιλήσει για σένα. Και είσαι τυχερός που ο ιδιώτης γιατρός σου, είναι άνθρωπος με Α κεφαλαίο και δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον. Διαφορετικά ξανά τις εξετάσεις από την αρχή, αυτές που έκανες μόλις πριν από 5 ώρες! Τα δικαιώματά σου στην υγεία, τα έχουν ήδη εξαφανίσει. Κι ας πληρώνεις ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και άλλα ασφαλιστικά ταμεία!

Ο χειρουργός επιτέλους σε δέχεται. Κάνει την απαραίτητη εξέταση και αποφαίνεται ότι δεν τρέχει τίποτα και σε διώχνει. Τα συμπτώματα όμως επιμένουν. Παρόλα αυτά, η συμπεριφορά τους σε τσακίζει. Σου δείχνουν όλη τους την αδιαφορία κατά πρόσωπο. Κι όταν χάνουν το οικογενειακό βιβλιάριο υγείας που σου είναι απαραίτητο, εκεί να δεις. Σε βγάζουν και υπεύθυνο επειδή χάθηκε πάνω από τον πάγκο. Ό,τι και να πεις, ατάραχοι, αδιάφοροι, σου ρίχνουν και τις ευθύνες από πάνω, επειδή εκεί μέσα οι ασθενείς «το έχουν κάνει μπαρ» (τον πάγκο εννοεί). Όταν τους ρίχνεις τις ευθύνες, αρχίζει κι αναφέρεται στο σύστημα που είναι έτσι, είναι αλλιώς, είναι το άλλο.

Οι πόνοι συνεχίζουν και επανέρχεσαι στο νοσοκομείο κι αναγκάζονται με τα πολλά να σου κάνουν εισαγωγή, να παρακολουθήσουν την πορεία της υγείας σου. Και ηρεμείς κάπως.

Και κάποια στιγμή, συγγενής του ασθενούς ζητά από κάποιον με πράσινες φόρμες ένα μαξιλάρι για τον ασθενή στο τάδε δωμάτιο. Τον πιάνουν τα γέλια και απαντάει σκασμένος ο άνθρωπος: «έχουμε έλλειψη από μαξιλάρια»!

Αλλά θα μου πείτε, τα μαξιλάρια σε μάραναν; Εδώ δεν έχουν γάζες, δεν έχουν τα απολύτως απαραίτητα και τα μαξιλάρια σου έφταιξαν; Δεν υπάρχει ενδιαφέρον, δεν υπάρχει η απαραίτητη προσοχή στον ασθενή, στο μαξιλάρι κόλλησες;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 6 Μαϊου 2009

Ελεύθεροι πολιορκημένοι!


ΑΡΕΣΚΟΜΑΣΤΕ, στις σύγχρονες κοινωνίες που ζούμε να λέμε ότι, η ελευθερία του ενός, σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Ο καθένας από εμάς, το αντιμετωπίζει συχνά αυτό στην καθημερινότητά του, στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους – συμπολίτες του, στις επαφές του με τις διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου, με τη γραφειοκρατία, με το κράτος.
Κάθε άνθρωπος υπάρχει ζει και κινείται σε δυο διαστάσεις: με τους άλλους σε οργανωμένες κοινωνίες και με τον εαυτό του. Αν παραδεχθούμε ότι βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι η ισότητα και η ισοπολιτεία, αυτόματα παραδεχόμαστε ότι σε μια δημοκρατική κοινωνία όλοι οι άνθρωποι έχουν και δικαιούνται ίση ελευθερία, δηλαδή ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Επομένως, σε δημοκρατικές και ευνομούμενες πολιτείες όλοι οι άνθρωποι αδιακρίτως φύλου, κοινωνικής καταγωγής, κοινωνικής θέσης, θρησκευτικής πίστης έχουν τα ίδια δικαιώματα και υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς (π.χ. κανείς δεν δικαιούται να αφαιρέσει τη ζωή του συνανθρώπου του). Επομένως η ελευθερία του ενός δε σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου, για τον απλούστατο λόγο ότι η ελευθερία τους ταυτίζεται. Είναι όμως έτσι, στην εφαρμογή της δημοκρατίας;
Η φράση ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου, ανήκει στον Βολταίρο. Από την εποχή του Βολταίρου μέχρι σήμερα όμως, οι αστικές κοινωνίες έχουν διαμορφώσει εκατοντάδες νόμους, οι οποίοι υποτίθεται ότι διακηρύσσουν την ανεξαρτησία του ατόμου, ότι κάθε άτομο έχει ίσα δικαιώματα με τα υπόλοιπα της ίδιας κοινωνίας, του ίδιου κράτους, του ίδιου πολιτικού συστήματος. Είναι όμως έτσι τελικά;
Στις σύγχρονες δημοκρατίες, οι πολίτες εκλέγουν κυβέρνηση και στην ουσία πολίτευμα και πολιτική γραμμή με την ψήφο τους. Υπάρχει μια ειδική συμφωνία μεταξύ των πολιτών ενός κράτους, η οποία λέει ότι, όποιος πάρει τις περισσότερες ψήφους εκλέγεται κυβέρνηση και διοικεί το κράτος για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ή όσο αντέξει στους κυβερνητικούς θώκους. Άρα, για τα επόμενα 4 χρόνια, η όποια κυβέρνηση, ενεργεί σύμφωνα με το πρόγραμμά της. Διοικεί και νομοθετεί. Από τα έργα και τις πράξεις της, μπορεί να ωφελούνται αυτοί που την ψήφισαν και αυτοί που δεν την ψήφισαν. Μπορεί όμως να ταλαιπωρούνται και αυτοί που την ψήφισαν και αυτοί που δεν την ψήφισαν.
Δημοκρατικό και αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός είναι να ψηφίζει και να εκλέγει κυβέρνηση. Τι γίνεται όμως όταν η ψήφος του κάθε ελεύθερου πολίτη υφαρπάζεται με πολλούς και διάφορους τρόπους, όπως με τα ρουσφέτια, με τους εκβιασμούς για επαγγελματική αποκατάσταση, με ψευδείς υποσχέσεις και άλλα τινά; Τότε, πώς είναι δυνατόν να είναι δημοκρατικά και ελεύθερα εκλεγμένη μία κυβέρνηση; Ή, για να το πούμε αλλιώς: πόσο ελεύθερα και συνειδητά επιλέγει ένας πολίτης μια κυβέρνηση, όταν η ψήφος του υφαρπάζεται με διάφορους εκβιασμούς; Και ακόμα, πόσο σωστά λειτουργεί ο εκάστοτε εκλογικός νόμος;
Διαβάζοντας την προσωπική ιστοσελίδα κάποιου στο ίντερνετ, γράφει μεταξύ άλλων, απηυδισμένος από το ελληνικό κράτος και την γραφειοκρατία του: η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζουν τα ψηφουλάκια των άλλων! Τελικά, η υπόθεση της ψήφου, είναι μια περίπλοκη υπόθεση. Σήμερα μάλιστα, διαμορφώνεται, διαφοροποιείται και κατευθύνεται μέσω δημοσκοπήσεων, οι οποίες στην τελική ευθεία, καθοδηγούν το πλήθος να «επιλέξει ελεύθερα» την κυβέρνησή του.
Αλήθεια, πόσο έτοιμοι είμαστε ως πολίτες και ως άνθρωποι, να αποδεχτούμε ότι η ελευθερία του ενός ταυτίζεται με την ελευθερία του άλλου γιατί απλά έχουμε τα ίδια συμφέροντα: κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά; Και πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Πώς μπορούμε να πούμε ότι οι ελευθερίες όλων μας ταυτίζονται; Σίγουρα έχουμε κατακτήσει πολλά δικαιώματα και πολλές ατομικές ελευθερίες. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Δεν σημαίνει ότι αυτές υπάρχουν και σ’ άλλα κράτη, για παράδειγμα στο Πακιστάν, ή στο Ιράκ, ή οπουδήποτε αλλού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαμε να τα χάσουμε στο μέλλον. Όπως και να ’χει, οι δημοκρατίες που έχουμε κατακτήσει και τα δικαιώματά μας, χρειάζονται καθημερινή περιφρούρηση και συνεχή εδραίωση, για να μπορούμε να τα απολαμβάνουμε. Έστω, αυτά τα λιγοστά!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 29 Απριλίου 2009

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Ξεχάσαμε τη γνώση της αντίδρασης στο τίποτα!


Η οικονομική ύφεση που διατρέχει τον πλανήτη απ’ άκρη σ’ άκρη, επηρεάζει σαφώς όλους μας. Η Ελλάδα, λένε, βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης αυτής, αν δεν έχει ήδη εισέλθει. Δεν είμαι οικονομικός αναλυτής κι ούτε έχω πρόθεση να μιλήσω γι’ αυτό το ζήτημα. Υπάρχουν αρμοδιότεροι από εμένα να τα πουν αυτά. Εμείς βλέπουμε δίπλα μας και γύρω μας τι συμβαίνει, βλέπουμε τους ανθρώπους να δυστυχούν από την ανέχεια, βλέπουμε τη φτώχεια να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Και ως γνωστόν, όπου υπάρχει φτώχεια, όπου υπάρχει ανέχεια, υπάρχει και μιζέρια, υπάρχει και γκρίνια.

Η Ελλάδα περνάει αυτή τη στιγμή όμως και μια άλλη μεγάλη κρίση. Ίσως τη μεγαλύτερη στην Ιστορία της. Την κρίση του «τίποτα». Το τίποτα σήμερα κυριαρχεί σ’ αυτή τη χώρα, και κάνει την οικονομική ύφεση να μοιάζει... παιχνιδάκι μπροστά στην κοινωνική κατάρρευση που αντιμετωπίζει η χώρα. Κοινωνική κατάρρευση χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς πάτο στο βαρέλι.

Η εγκληματικότητα στο κόκκινο. Τόσο κόκκινο που σίγουρα έχει κι άλλο ακόμα να πάει, εφόσον κανείς απολύτως δεν κάνει τίποτα απολύτως. Κράτος, πολιτεία, κυβέρνηση, αστυνομία ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΡΓΟ απέναντι στο έγκλημα. Δεν ξέρω τι κάνει η αστυνομία, αν μπορεί ή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση, όμως μοιάζει λες και δεν ενδιαφέρεται ή δεν έχει καμιά διάθεση να το κάνει. Όσες δήθεν περιπολίες και να βγάλει στους δρόμους, με περιπολικά, ζητάδες, την ομάδα «Δέλτα» με τα μηχανάκια που δεν μπορούν να σηκώσουν δύο άνδρες των 90 κιλών ο καθένας, τίποτα. Το έγκλημα όλο και μεγαλώνει, όλο και αυξάνεται.

Καθόμαστε και υπομένουμε όλα όσα συμβαίνουν και όλα όσα πρόκειται να συμβούν. Παθητικά, χωρίς αντίδραση, χωρίς διαμαρτυρία καμία. Υπάρχει πλήρης απαξίωση ηθών και αξιών. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον διπλανό του, που ίσως να πεθαίνει. Παθητικοί δέκτες, αδυνατούμε να συντονιστούμε ώστε να αντιδράσουμε στην κατάκλιση του τίποτα. Παθητικά ανθρωποειδή, σπεύδουμε κατά αγέλες στα πολυεθνικά σούπερ-μάρκετ, αγοράζουμε οτιδήποτε σαβούρα ως «χρειαζούμενη» και την αράζουμε στην τηλεόραση για να παρακολουθήσουμε την απόλυτη ξεφτίλα, την απόλυτη φθορά, την απόλυτη κατάπτωση, την απόλυτη απραξία μας, την απόλυτη καταρράκωση της αξιοπρέπειας, τόσο των συμμετεχόντων στην ελληνική τηλεόραση όσο και τη δική μας που γελάμε μ’ αυτήν! Αλλά, ξεχνάμε ότι γελάμε με τη δική μας κατάπτωση! Γιατί κι εμείς ως τηλεθεατές συμμετέχουμε ενεργά σ’ αυτό το παιχνίδι προς το πλήρες τίποτα, επικροτώντας με την παρουσία μας μπροστά στη μικρή οθόνη αυτό που βλέπουμε.

Κανένας σήμερα δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Παγιδευμένοι σε μια δίνη που μας οδηγεί ολοταχώς στο απύθμενο βαρέλι, έχουμε ξεχάσει τη γνώση της αντίδρασης σε όλα όσα συμβαίνουν. Άραγε, όταν θα ξυπνήσουμε και θ’ αντιδράσουμε, θα έχουμε ακόμα χρόνο να διορθώσουμε τα σφάλματα του σήμερα;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ στις 22 Απριλίου 2009

Έτσι απλά, ένας μακελάρης;

[Δεν έχω πλέον λόγο να συνεχίσω να ζω. Δυστυχώς για εσάς, είμαι πολύ εγωιστής για να φύγω και να σας αφήσω να ζήσετε τις γα….νες ζωές σας. Πριν πεθάνω θα σας στερήσω ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Δεν έχω σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. Φτύνω κατάμουτρα στην «αξιοπρέπεια» και την «τιμή» σας και σε ό,τι έχετε ιερό. Έχω πάρει την απόφασή μου και δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Οποιοσδήποτε βρεθεί μπροστά μου το πρωί της 10ης Απριλίου 2009 γίνεται άμεσα στόχος - δεν θα υπάρξει καμία διάκριση στην ηλικία, το φύλο ή την καταγωγή εκείνων που θα δολοφονήσω, για εμένα είστε όλοι σκουπίδια. Θα σας σκοτώσω γιατί έτσι γουστάρω και θα φροντίσω να το ευχαριστηθώ όσο περισσότερο γίνεται. Για τους περισσότερους από εσάς μπορεί να ακούγομαι παρανοϊκός, εγκληματίας ή δολοφόνος... Κάνετε λάθος, εσείς είστε τα νοητικώς στερημένα θρασύδειλα εγκληματικά καθάρματα που βρίζουν υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, της ιδιότητας του καθηγητή ή των πολυάριθμων παρεών. Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. Σας τα επιστρέφω με την υπόσχεση να περάσετε τις τελευταίες στιγμές σας παρακαλώντας για την ελεεινή και τρισάθλια ζωή σας - σύντομα θα δείτε πως είμαι άνθρωπος που τηρεί τις υποσχέσεις του... Δεν είμαι αναγκασμένος να δώσω περαιτέρω εξηγήσεις για τις πράξεις μου. Δεν έχω γνωρίσει παρά ένα άτομο που να αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία πίστευα πως είχα ερωτευτεί. Νιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ότι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα.]

Όσα διαβάσατε παραπάνω σε αγκύλες, είναι τα λόγια του νεαρού Δημήτρη, που το πρωί της Παρασκευής 10 Απριλίου, προσπάθησε να σπείρει το θάνατο σε σχολή του ΟΑΕΔ στην Αθήνα. Είναι το πρώτο επεισόδιο που συμβαίνει στην Ελλάδα, ενώ πριν από λίγες μόνον ημέρες παρόμοιο γεγονός συνέβη για πρώτη φορά και στη Γερμανία. Μια «μόδα» που μας έρχεται επίσης από τις ΗΠΑ.

Ο Δημήτρης, χαρακτηρίζεται άτομο μοναχικό, χωρίς φίλους, χωρίς κάποιον να του μιλήσει, να του εκμυστηρευθεί όσα είχε στην καρδιά του, να του μιλήσει για το μίσος που ένιωθε για τον κόσμο. Κι όμως, ο Δήμητρης είχε γονείς, είχε αδερφό, είχε συγγενείς. Που όμως κανένας απ’ αυτούς δεν μπόρεσε να διακρίνει κάτι. Και όπως συνήθως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, φρόντισε ο ίδιος πριν από μέρες, να δημοσιοποιήσει στο ίντερνετ όλα όσα επρόκειτο να κάνει το πρωί της 10ης Απριλίου! Μόνο που ακόμα κι εκεί, κανένας δεν βρέθηκε να τα διαβάσει, κανένας δεν βρέθηκε να του πει δυο λόγια! Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στον πανελλήνιο Τύπο, ο Δημήτρης αντέγραψε το κείμενο που είχε γράψει ένας άλλος μακελάρης στις ΗΠΑ. Ακόμα και η πράξη του ήταν ολόιδια. Αντέγραψε, μιμήθηκε. Θαύμασε μήπως, ή απλώς αυτό βρήκε ως πρόσφορη λύση;

Βρήκε ένα κείμενο, το οποίο μέσα στο μυαλό του εξέφραζε αυτό που νόμιζε ότι ήθελε πραγματικά: να σκοτώσει. Να εκφράσει το μίσος του. Όπως έλεγε και ένα συγκεκριμένο τραγούδι που του άρεσε: «Free Your Hate» - «Ελευθέρωσε το μίσος σου». Το μίσος για τον κόσμο γύρω του ήταν ως φαίνεται δεδομένο. Και στο τέλος του κειμένου, αναφέρεται σε μια ερωτική απογοήτευση. Κάτι που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί.

Ένα μεγάλο ζήτημα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Η απόρριψη! Όποιος κι αν είσαι, όσο δυνατός κι αν είσαι, είναι τραγικό να νοιώθεις την απόρριψη! Επαγγελματικά, οικογενειακά, ερωτικά. Δεν διαχειρίζεται εύκολα! Κάποιοι γράφουν ποιήματα, άλλοι το ρίχνουν στη δουλειά, άλλοι πατάνε το γκάζι κι όπου τους βγάλει!

Ο Δημήτρης έφυγε από αυτή τη ζωή, χωρίς να τύχει της προσοχής, της αγάπης, της φιλίας. Ακόμα και το τέλος του ήταν μια παράλογη αντιγραφή από άλλα εκκωφαντικά περιστατικά. Αυτό διάλεξε. Πετυχαίνοντας έτσι άλλη μια τελευταία απόρριψη ακόμα και με το θάνατό του, να τον πούνε «προβληματικό», «τρελό», «ψυχοπαθή», «δολοφόνο» «μακελάρη». Ευτυχώς δεν μπόρεσε να δει τον τηλεκανιβαλισμό που έμελλε ν’ ακολουθήσει του απονενοημένου διαβήματός του!

Στη σύγχρονη Βαβέλ της ζωής μας, η μοναξιά, η περιθωριοποίηση, το μίσος για τη ζωή, η απόρριψη, η μη ανταπόκριση στην αγάπη, κερδίζουν δυστυχώς έδαφος. Και το μόνο που κρίνουμε, είναι πάντα η τελική πράξη! Είναι όμως έτσι;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις14 Απριλίου 2009

Κουκούλες φορούσαν οι δωσίλογοι!


Το ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει πλέον στη χώρα της Ψωροκώσταινας, (Παλαιοκώσταινα κατά το νεότερον), αυτό είναι γενικώς παραδεκτό. Η τραγικότητα της κατάστασης είναι πέρα από κάθε φαντασία!
Από τα σημαντικότατα για την ελληνική κοινωνία γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 και του Γενάρη του 2009 με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ από τον ειδικό φρουρό μέχρι και σήμερα, η ελληνική κοινωνία έχει διχαστεί για το αν οι κουκουλοφόροι είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ατόμων που «επαναστατούν» απέναντι στο αστικό κράτος, ή κάποιοι άλλοι «άγνωστοι», που απλώς σπάνε, καίνε και ρημάζουν! Κι αυτό φαίνεται καθημερινά.... όταν κάτι δεν μας ενοχλεί άμεσα, τότε άστο να συμβαίνει! Μακριά από μας, κι όπου θέλει ας είναι, έλεγαν κάποιοι άλλοι! Όμως δεν είναι έτσι!
Ποτέ κανένας αγωνιστής, ποτέ κανένα κίνημα για τη δημοκρατία, για την ελευθερία, για τον πλουραλισμό, για κανέναν αγώνα, δεν χρησιμοποίησε κουκούλα. Κουκούλες φορούσαν κάποτε οι δωσίλογοι, όταν παρέδιδαν τους αγωνιστές στους Γερμανούς και στους Βουλγάρους κατακτητές στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο! Τα έζησε αυτά η Ελλάδα.
Κουκούλες φοράνε όσοι πρέπει να κρύψουν τα πρόσωπά τους, γιατί αυτό που κάνουν είτε είναι παράνομο, είτε δεν θέλουν να δει ο κόσμος ποιοι είναι οι πληρωμένοι και πουλημένοι τρομοκράτες, δωσίλογοι και άλλοι παρόμοιοι!
Διαφωνώ απόλυτα με όσα είπε ο γνωστός ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος, ότι θα φορούσε κουκούλα για να προστατευτεί! Έχει απόλυτο λάθος: γιατί πρέπει να κρυφτείς από τους αγώνες σου κύριε; Και τι θα γίνει αν σε φωτογραφήσει ο φακός του ασφαλίτη δηλαδή; Τι φοβάσαι; Τι έχεις να κρύψεις; Αν ο αγώνας σου είναι υπέρ της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, του πλουραλισμού, δίκαιος, δεν έχεις να κρύψεις τίποτα απολύτως!
Ποινικοποίησαν, λέει, την κουκούλα. Εντάξει! Ποινικοποίησαν το έγκλημα που κάνει αυτός που φοράει κουκούλα, ποινικοποίησαν τον εγκληματία με την κουκούλα! Αν και δεν βγάζεις νόημα με έναν νόμο που είναι άνευ σημασίας. Το ζήτημα δεν είναι να ποινικοποιήσεις την κουκούλα, δεν λύνεις έτσι το πρόβλημα! Ως εδώ τίποτα το παράξενο! Το παράξενο είναι όμως ΠΟΤΕ ποινικοποιήθηκε η κουκούλα! Αμέσως μετά τα γεγονότα στο Κολωνάκι! Τότε ποινικοποιήθηκε η κουκούλα! Γιατί με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008 δεν έγινε καμιά ποινικοποίηση; Γιατί πριν δεν ποινικοποιήθηκε η κουκούλα; Γιατί τόσα χρόνια δεν γινόταν τίποτα γι’ αυτό;
Άλλο ένα πλαστό δίλημμα: τα έσπασαν οι κουκουλοφόροι στο Κολωνάκι, μετά από τόσα χρόνια σαματά που κάνουν στα Εξάρχεια και σε άλλες περιοχές στην Αθήνα. Όταν έσπαγαν τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα σε άλλες περιοχές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και στο Ηράκλειο, εκεί κανένα κράτος δεν ευαισθητοποιήθηκε να ποινικοποιήσει την κουκούλα, ή να συλλάβει κάποιον κουκουλοφόρο! Τώρα που η κουκούλα έφτασε - δήθεν - στο Κολωνάκι, εκεί θυμήθηκε το αστικό κράτος ότι κινδυνεύει η υπόστασή του;
Αχά! Γιατί λοιπόν να μην υποθέσω ότι το αστικό κράτος που επιτρέπει στο παρακράτος του να βρίσκεται στον αφρό, προσπαθεί να δείξει ότι κινδυνεύουμε όλοι με τους κουκουλοφόρους και τώρα κάτι πρέπει να γίνει; Η επίθεση των κουκουλοφόρων στο Κολωνάκι, μπορεί κάλλιστα να είναι ένα προπέτασμα καπνού, μια παραπλάνηση, ένας αντιπερισπασμός, για να ....κουκουλωθούν άλλα πράγματα! Και γιατί άραγε στις επιθέσεις των κουκουλοφόρων την πληρώνει πάντα ο λαουτζίκος, ο μικρομεσαίος, ο φτωχούλης του κράτους; Αυτός που πληρώνει φόρους και φοράει και το σαμάρι; Ιδού η απορία μου!


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ της Δράμας στις 4 Απριλίου 2009

Βαβέλ - Η Βαβέλ του σήμερα!


Σύμφωνα με την αφήγηση που περιγράφεται στη «Γένεση», το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, ο «Πύργος της Βαβέλ» ήταν ένα ψηλό κτήριο, που κτιζόταν στην Μεσοποταμία, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ίσως ως ένα σύγχρονο πολιτικό κέντρο της εποχής εκείνης. Στόχος των κατασκευαστών του ήταν να φτάσουν μέχρι τον ουρανό, μέχρι τον Θεό! Όμως, λόγω της βλασφημίας αυτής προς τον Θεό, αυτός έσπειρε σύγχυση στις γλώσσες των κατασκευαστών του, με αποτέλεσμα αυτό να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Με την γενικότερη έννοια του σήμερα, ο «Πύργος της Βαβέλ», ήταν η πρώτη προσπάθεια εθνογένεσης.

Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, και μετά από μπόλικο νερό που κύλησε στους μύλους της Ιστορίας της ανθρωπότητας, μοιάζει να έχουμε φτάσει σε ένα παρόμοιο γεγονός! Οι άνθρωποι μιλάνε μεταξύ τους, αλλά κανείς, ή σχεδόν κανένας, δεν μπορεί να καταλάβει τον άλλον! Ή τουλάχιστον, έχουν δημιουργηθεί τόσες και τόσες ομάδες μεταξύ τους, που όλοι βάλουν εναντίον όλων. Ως σύγχρονος «Πύργος της Βαβέλ», μπορεί να θεωρηθεί η τρομερή ανάπτυξη της επικοινωνίας, της τηλεπικοινωνίας, των δορυφόρων, των έξυπνων μηχανών, αλλά και ακόμα οι τρομερές εξελίξεις στην ιατρική, οι τραγικές εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και η τεράστια καταστροφή που έχουμε προκαλέσει οι άνθρωποι στον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Και επιτρέψτε μου επίσης, να τολμήσω εδώ να συγκρίνω την πτώση των Δίδυμων Πύργων της Νέας Υόρκης, του «Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου», με αυτήν την πτώση του «Πύργου της Βαβέλ». Είναι σε όλους μας γνωστές οι παγκόσμιες επιπτώσεις που ακολούθησαν την τραγική πτώση τους!

Σ’ αυτό το πνεύμα λοιπόν και ο τίτλος της στήλης: «Βαβέλ». Γιατί ζούμε στην εποχή της πλήρους αμφισβήτησης, γιατί οι διοικούντες τα κράτη, οι κυβερνώντες, οι εξουσιαστές του πλανήτη, δεν ακούν ποτέ τους λαούς που τους αναδεικνύουν στις θέσεις αυτές. «Βαβέλ», γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ώστε να σώσουμε την οικονομία μας, τον πλανήτη μας, τους εαυτούς μας από όσα λυπηρά συμβαίνουν καθημερινά. «Βαβέλ», για την μεταξύ μας ασυνεννοησία, αφού μια χούφτα άνθρωποι στην Ελλάδα, δεν μπορούν να κάτσουν κάτω και να δουν ποιο είναι το καλό της χώρας, το καλό του λαού αυτής της χώρας! «Βαβέλ», γιατί όλα γύρω μας κατάντησαν γελοία πια, γιατί δεν έμειναν ούτε αξίες, ούτε ήθη, το έγκλημα κάνει πορεία ανενόχλητο, γιατί κάποιοι κουκουλοφόροι αυτοχρήστηκαν «προστάτες» της δημοκρατίας ημών και υμών και «τιμωροί» της εξουσίας και των πλουσίων! Και ακόμα, γιατί, η τηλεόραση γέμισε με τόση καφρίλα, που κατάντησε πλέον άκρως επικίνδυνη και επιθετική προς τον άνθρωπο!

«Βαβέλ», γιατί ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να γκρεμίζεται και κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το αύριο. Οι πολυεθνικοί κολοσσοί καταρρέουν παρασύροντας μαζί τους εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία, στη φτώχεια και στη μιζέρια, καθώς τα στελέχη του έχουν γεμίσει τόσο χρήμα τις τσέπες τους που ξεπερνάει το μυθικό! Γιατί επιμένουν στην καραμέλα ότι η τροφή στον πλανήτη δεν αρκεί για να επιβιώσουν οι πεινασμένες μάζες της Αφρικής, ενώ η αλήθεια είναι ότι ο υπέρμετρος φαταουλισμός συσσωρεύει τροφή και χρήμα υπέρ του Βορρά και της Δύσης εναντίον του Νότου και της Ανατολής. Γιατί το ισχύον καπιταλιστικό σύστημα προτιμά να μαζεύει χρήμα και τροφή για τον εαυτό του παρά να το κατανέμει και στους μη έχοντες!

«Βαβέλ», γιατί ο άνθρωπος, έπαψε να είναι άνθρωπος και μεταλλάχθηκε σε έναν αμείλικτο καταναλωτή! Γιατί όπως είπε και ο μεγάλος οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, «ενώ στη Δύση πεθαίνουμε από το πολύ φαγητό, στο Νότο πεθαίνουν από την έλλειψή του».


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από τον Απρίλιο του 2009, ξεκίνησα να δημοσιεύω μια εβδομαδιαία στήλη στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ, καθημερινή εφημερίδα της Δράμας. Το πρώτο κείμνο της στήλης, δημοσιεύθηκε στις 7 Απριλίου 2009. Σήμερα το αναδημοσιεύω εδώ. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν στη συνέχεια.