Το μεγάλο μας τσίρκο!

ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΙ αυτό τον τίτλο από το υπέροχο θεατρικό έργο που είχε ανεβεί για πρώτη φορά το 1973, την ώρα που η δικτατορία ήταν έτοιμη ν’ αφήσει την τελευταία της πνοή και ξεπουλούσε την Κύπρο στην Τουρκία, μέσω των αγγλικών και αμερικανικών συμφερόντων.

Κώστας Καζάκος, Τζένη Καρέζη, Νίκος Ξυλούρης, Σταύρος Ξαρχάκος, Ιάκωβος Καμπανέλης, οι συντελεστές, εκ των οποίων οι δύο πρώτοι συνελήφθησαν και πήγαν φυλακή για ένα μήνα. Το «μεγάλο μας τσίρκο», διηγούνταν την Ιστορία της χώρας από τον ερχομό του Όθωνα το 1833 μέχρι και την Κατοχή.

Σήμερα η χώρα συνεχίζει να είναι ένα μεγάλο τσίρκο, χωρίς αρχή και τέλος! Η παράσταση συνεχίζεται με σκηνή όλη την ελληνική επικράτεια. Όπου τα πάντα έχουν καταλυθεί από την οικονομική ύφεση που διατρέχει τη χώρα. Η οποία έχει χάσει ακόμα και την εθνική της ανεξαρτησία. Από την ακυβερνησία μέχρι την απραγία, μέχρι τη δυσφορία, μέχρι την αεργία που έχει πλήξει τους πάντες και τα πάντα. Ένα μεγάλο στερητικό «α» θα πρέπει να μπαίνει μπροστά από κάθε σπουδαία λέξη: α-πολιτισμός, α-παιδεία, α-πολιτική, ανα-λήθεια, α-λεξία!

Έχουν θυσιαστεί ήθη, αξίες και άνθρωποι στο βωμό μικροκομματικών και μικροπολιτικών συμφερόντων. Έχει πάψει να υφίσταται η ελευθερία της δημοκρατίας και κυριαρχεί η ασυδοσία. Η αξιοκρατία δεν ισχύει πουθενά, σε κανέναν τομέα. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που πιστεύουν πλέον σ’ αυτήν.  Η χώρα βουλιάζει και το μόνο που κάνουμε είναι η εν λόγω διαπίστωση.

Ένα τίποτα πάνω στο τίποτα.

«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», μας έλεγε προεκλογικά ο νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ανέβαινε τα σκαλιά προτρέποντάς μας: «πάμε!» Πού να πάμε; Προς τα πού να χαράξουμε πορεία αρχηγέ; Ποιο μονοπάτι ν’ ακολουθήσουμε ομαδάρχη; Και η χώρα βούλιαζε και βουλιάζει όλο και περισσότερο. Όχι στην απύθμενη και καταβαραθρώδη άβυσσο του ωκεανού, αλλά εδώ γύρω, μέσα στη λάσπη και «στα σκατά» (σ.σ. συγχωρήστε μου τη λέξη, αλλά έτσι το είπε ο κύριος Στρος Καν)! Αυτό είναι το χειρότερο… Ίσως διαφορετικά να μπορούσαμε να απολαύσουμε τη θέα του απύθμενου πυθμένα του ωκεανού της οικονομικής ύφεσης και της υποθήκευσης της χώρας!

Η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτη! Όπως εκείνο που θα λέγαμε σε άλλες περιπτώσεις, κάποιος ποιο ιδιαίτερες: η φυλή χρειάζεται φύλαρχο, ομαδάρχη, αρχηγό, ηγέτη! Να την οδηγήσει και να τη σώσει. Να στηριχθεί πάνω του και να την στηρίξει! Να τα δώσει όλα για όλα, με περισσή ευθύνη, με τσαγανό, με αξιοπρέπεια, με μάχες πραγματικές και όχι με τσιριμόνιες και παρακάλια προς τους νεκροθάφτες μας!