ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΗΡΘΑΝ τα stage! Ή κατά το νεοελληνικότερον… οι stageier! Κάποτε τα λέγαμε στέιτζ, τώρα επί ΠΑΣΟΚ τα λέμε σταζ ή στάζε, αλλά και …στάζι… η σταγόνα της εκμετάλλευσης που ξεχείλισε τώρα πια!
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Κι όποιος δεν το βλέπει, σίγουρα δεν θέλει να δει, ή έχει συμφέροντα να μην βλέπει, ή σφυρίζει κλέφτικα! Η πραγματικότητα είναι μία και είναι σκληρή: εκμετάλλευση! Εκμετάλλευση ονείρων, αξιών, μιας ολόκληρης ζωής. Είτε το δημόσιο κάνει τις προσλήψεις των stage, είτε ο ιδιώτης, η εκμετάλλευση ξεπερνάει κάθε όριο. Και ο νέος ή η νέα που πιστεύουν ότι βρήκαν μια δουλειά και μέσω αυτής θα προσπαθήσουν να φτιάξουν τη ζωή τους, σίγουρα ονειρεύονται. Όλοι διαψεύστηκαν, ή τουλάχιστον, η πληθώρα αυτών, πλην ελαχίστων στον ιδιωτικό χώρο.
Το κράτος τους εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν! Αναλόγως την κυβέρνηση και τις εκλογές! Αυτή είναι η αλήθεια. Τι σημασία έχει πότε άρχισε η εδραίωση των stage στην Ελλάδα; Επί ΠΑΣΟΚ άρχισε. Αλλά το εκμεταλλεύτηκε αδρά και η Νέα Δημοκρατία. Και οι δύο μεγάλοι, είχαν να κάνουν με μερικές χιλιάδες εν δυνάμει ψηφοφόρους τους, αφού μπορούσαν να τους παίξουν όπως γούσταραν! Ψήφισέ μας, να σε μονιμοποιήσουμε. Ή, τουλάχιστον, υποσχόμαστε μια λύση! Μπορεί στα επόμενα 30 χρόνια να γίνεις μόνιμος… τζόγος σκέτος, δηλαδή!
Στον ιδιωτικό χώρο, η κατάσταση επίσης έχει ξευτελιστεί. Προσλαμβάνονται νέοι άνθρωποι, τους κολλάνε μεν τα ένσημα (αφού δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς), τους δίνουν 400 ευρώ το μήνα, και τα υπόλοιπα τα κρατούν οι εργοδότες!!! Άλλοτε δουλεύουν 4 ώρες την ημέρα, άλλοτε δουλεύουν 12 ώρες. Σε κάθε περίπτωση, οι αμοιβές τους δεν είναι ποτέ οι ενδεδειγμένες. Ελάχιστες οι περιπτώσεις όπου αμείβονται κανονικά και με το νόμο! Όταν κλείσει το 18μηνο, απολύονται. Για να βγουν και πάλι στο ταμείο ανεργίας, στο περιθώριο της ζωής!
Σήμερα, για άλλη μια φορά, ο Έλληνας είναι διχασμένος. Οι προσλήψεις που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή, τελευταία προεκλογική εβδομάδα, ήταν ξεκάθαρα προεκλογικές. Ας το παραδεχτούμε. Κανένας δεν πόνεσε τις στρατιές των άνεργων νέων. Και οι βουλευτές να πάψουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, αφού με σημειώματα πήγαιναν οι περισσότεροι εδώ κι εκεί!
Όμηροι όλοι, σε μια παράλογη τακτική του ελληνικού κράτους, το οποίο δεν ξέρει που του πάνε τα τέσσερα! Ένα ελληνικό δημόσιο, το οποίο βογκά από την γραφειοκρατία και τους υπεράριθμους μόνιμους υπαλλήλους, όπου δεν υπάρχει κανένα απολύτως σχέδιο εργασίας, κανένα οργανόγραμμα, καμιά τακτική το πώς να δουλεύει σωστά και να εξυπηρετεί σωστά. Κάποιοι δουλεύουν πάρα πολύ και χαρακτηρίζονται ήρωες, και κάποιοι άλλοι έχουν γίνει εξπέρ στην ηλεκτρονική πασιέντζα!
Όμως, παρ’ όλα αυτά, το δημόσιο πρέπει να πάψει να είναι η κερκόπορτα των κομματικών εξυπηρετήσεων. Το δημόσιο δεν μπορεί να συνεχίσει να καλύπτει τις λειτουργικές του ανάγκες βασιζόμενο σε επισφαλείς συμβασιούχους - ομήρους. Και επιτέλους, κάποτε, το δημόσιο θα πρέπει να πάψει να είναι το όνειρο και ο αυτοσκοπός της νεολαίας μας.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορώ να πάρω όρκο ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να τηρήσει τα λεγόμενά του, ότι δηλαδή δεν θα κάνει κάποιο παρόμοιο κόλπο, ώστε να βολέψει αύριο-μεθαύριο δικά του παιδιά. Αν το κάνει, τότε θα είναι κι αυτό με τη σειρά του κατάπτυστο. Οι λογικές αυτές θα πρέπει κάποτε ν’ αλλάξουν. Να μας γίνουν βίωμα. Το κράτος – σουρωτήρι θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ