ΝΙΚΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ – ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ – ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ
«Τα ερεθίσματα της καρδιάς μου είναι ο κόσμος γύρω μου»

Ο ΝΙΚΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ, είναι ένας νέος καλλιτέχνης, τόσο ως προς την ηλικία, όσο και προς τον χώρο με τον οποίο ασχολείται, την ζωγραφική. Γεννήθηκε στη Δράμα το 1971 και πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου και χρώματος στο «Σπίτι Ανοικτής Φιλοξενίας» στη Δράμα και στη συνέχεια το εργαστήριο του Κων/νου Τσίγκρη στην Αθήνα.
Από το 2006 σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών, τμήμα εικαστικ΄ψν και εφαρμοσμένων τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με καθηγητή τον Ιωάννη Φωκά. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Ξενή Σαχίνη.
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Τον Ιούνιο του 2007 σε έκθεση των φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών, στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά. Τον Νοέμβριο του 2007 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, σε έκθεση των φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών.
Τον Δεκέμβριο τα ου 2007 εκθέτει στην αίθουσα Zip Art Collection στη Δράμα, ενώ το Μάιο του 2008 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, συμμετέχει σε έκθεση των φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών.
Τον Σεπτέμβριο του 2009, πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στην αίθουσα «Μελίνα» της Δράμας, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

«Ζωγραφίζω με ό,τι μ’ ερεθίζει»
«Ζωγραφίζω με ό,τι μ’ ερεθίζει», μας λέει ο Νίκος Φωτιάδης. Υλικά του είναι τα πάντα. Ζωγραφίζει πίνακες, κάνει χαρακτικό με λινόλεουμ, ακόμα και με κομμάτια από σκουπίδια, τα οποία μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν και να ενσωματωθούν σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Άλλωστε, όπως λέει, και τα σκουπίδια είναι στοιχεία πολιτισμού. «Μπορώ να κάνω τα σκουπίδια να φαίνονται με διαφορετικό μάτι. Ουσιαστικά είναι στοιχεία πολιτισμού που επανέρχονται και ξαναχρησιμοποιούνται, κάτι σαν την ανακύκλωση, δεν χάνεται τίποτα. Για κάποιον που θεωρούνται σκουπίδια και τα πετάει, για μένα είναι στοιχεία πολιτισμού τα οποία μπορώ να επαναχρησιμοποιήσω».
Η έκθεσή του στη Δράμα, αποτελούσε ουσιαστικά μία ενότητα, που έχει να κάνει με τον άνθρωπο ως οντότητα. «Η πρώτη ενότητα είναι αυτή που έχει να κάνει με την πηγή της ζωής, την γέννηση, ουσιαστικά έχει μέσα τον Δαρβίνο γιατί είναι μια γέννηση μέσα από ένα αυγό και μπερδεύει ιστορίες μέσα από μύθο, θρησκείας, μιας γκάμας από όλη αυτή την κλίμακα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον κόσμο και ταλανατεύεται από πού ουσιαστικά προερχόμαστε με ένα μεγάλο ερωτηματικό, μέχρι την πηγή ζωή, το τελευταίο, που είναι το νερό», λέει ο Νίκος Φωτιάδης.
Για ένα έργο του, όπου απεικονίζεται μια παχύσαρκη κυρία η οποία από τη μέση και κάτω είναι αδύναμη, ο Ν.Φ. την παρομοιάζει με την Ευρώπη, «την κοινωνική ανισότητα, και το αδύναμο μέρος της οι ασιάτες, η Αφρική που κουβαλάνε στην πλάτη τους εμάς και μεταφορικά και κυριολεκτικά και σατιρικά».
Ακολουθεί μια μεγάλη ενότητα, η οποία αρχίζει με μια τεράστια καρδιά και ένα καρδιογράφημα. «Το σημαντικότερο κομμάτι του ανθρώπινου οργανισμού, που είναι η καρδιά και όλα όσα περιλαμβάνει η καρδιά. Η αγάπη που ξετυλίγεται σε μια μεγάλη καρδιά, γι’ αυτό και οι μεγάλες διαστάσεις του πίνακα. Σώμα, νους, ψυχή και μέσα από όλα αυτά, η έκφραση ενός ανθρώπου, και πως αυτός, ανά πάσα, 24 ώρες το 24ωρο, πώς εκφράζεται, νιώθει, συμπεριφέρεται ανάλογα με τα συναισθήματά του, που τον επηρεάζουν.»
Ρωτάμε τον Ν.Φ., πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι, να είναι κάποιος καλλιτέχνης σήμερα. «Ταυτόχρονα είναι και δύσκολο και εύκολο. Όσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο που περνάει την καθημερινότητά του ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού του για να πάει στη δουλειά του, μέχρι να επιστρέψει σ’ αυτήν, άλλο τόσο πιο εύκολο γίνεται για μένα, γιατί όλα αυτά που βλέπω καθημερινά, γίνονται στα μάτια μου ερεθίσματα και στα χέρια μου πράξεις. Αλλά είναι το ίδιο δύσκολο μέσα από την καθημερινότητα και ενός ανθρώπου. Δεν διαχωρίζω τη θέση μου, επειδή μπορώ και κάνω αυτό το πράγμα, είναι κάτι διαφορετικό. Απλά έχω ίσως αυτή την ευχέρεια και την αποδοτικότητα που βγαίνει από μέσα μου, να τις μεταφράσω σε χαρτί, σε πολτό, σε πίνακα, μπογιές ή οτιδήποτε.»
Θ.Πολ.