Περίσεψαν τα αυτοκίνητα!

Αυτό το ρομβοϊδές αυτοκόλλητο χαρτάκι, έκανε πολλές φορές τον γύρο της Ελλάδος. Εδώ και τέσσερα χρόνια τουλάχιστον, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, και κολλιέται στα αυτοκίνητα αυτών που παρκάρουν σε θέσεις που εμποδίζουν την κίνηση των πεζών, των ατόμων με κινητικές αναπηρίες, και των τυφλών. Γράφει: «Είμαι γάιδαρος! Παρκάρω όπου γουστάρω».




● ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ παρκαρίσματος των αυτοκινήτων σ’ αυτή τη χώρα, είναι άλυτο και τεράστιο. Και μάλλον έχει ακόμα πολύ δρόμο για να λυθεί οριστικά. Σε πόλεις όπως οι ελληνικές, οι οποίες είναι δομημένες με στενούς δρόμους και πυκνή κατοίκιση, είναι όντως δύσκολο πολλές φορές, να βρεθούν ανοιχτοί χώροι για τη δημιουργία πάρκινγκ.

● Παρ’ όλα αυτά, ο καθένας από εμάς που οδηγεί, θα έπρεπε να σέβεται τουλάχιστον τις θέσεις οι οποίες προορίζονται τόσο για άτομα με κινητικά προβλήματα, όσο και τη διέλευσή τους.

● Την περασμένη Τετάρτη, 14 Οκτωβρίου, ήταν η παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού, που καθιερώθηκε για να θυμόμαστε όλοι, ότι και οι τυφλοί έχουν το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης σε όλα τα σημεία που έχουμε και όλοι εμείς.

● Στην Αθήνα κυρίως, αλλά και σε άλλες πόλεις, προκειμένου οι τυφλοί να μπορούν να περπατούν ελεύθερα στο πεζοδρόμιο, έχουν τοποθετηθεί πλακάκια με αυλάκια, όπου μέσα μπαίνει το μπαστούνι του τυφλού και τον βοηθάει αυτό, να βαδίζει. Παρ’ όλα αυτά, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

● Δημοσιεύτηκαν πάρα πολλές φωτογραφίες, τόσο σε διάφορα έντυπα όσο και σε διάφορες ιστοσελίδες, όπου πάνω ακριβώς στα πλακάκια, έχουν τοποθετηθεί κάδοι με σκουπίδια, ολόκληρα περίπτερα και φυσικά, παρανόμως σταθμευμένα αυτοκίνητα. Ακόμα και περιπολικά της Αστυνομίας! Κι αυτό βέβαια συμβαίνει καθημερινά. Η λοξοδρόμηση ενός τυφλού από την ασφάλεια του πεζοδρομίου, μπορεί να εγκυμονεί χίλιους-δυο κινδύνους.

● Είμαστε όλοι μας περίεργοι. Όταν οδηγούμε, έχουμε την απαίτηση οι πεζοί να σταματούν στο πέρασμα του αυτοκινήτου. Αδιαφορούμε! Όταν είμαστε πεζοί, έχουμε την απαίτηση τα αυτοκίνητα να σταματούν μπροστά μας. Ποιοι είμαστε πραγματικά; Είμαστε πρώτα οδηγοί, ή μήπως είμαστε πρώτα πεζοί; Δεν γίνεται να έχουμε δίκιο και τις δύο φορές.

● Ή σκεφτόμαστε ως πεζοί, ή σκεφτόμαστε ως οδηγοί. Και το σωστό είναι να σκεφτόμαστε ως πεζοί, ακόμα και την ώρα που οδηγούμε το αυτοκίνητο ή τη μοτοσυκλέτα μας. Να σταματάμε στις διαβάσεις, να μην παρκάρουμε σε σημεία που εμποδίζουν τη διάβαση πεζών και ατόμων με κινητικά προβλήματα. Κάθε άλλη ενέργεια, σίγουρα εκθέτει σε κίνδυνο τους πεζούς.

● Η μεγάλη αύξηση των αυτοκινήτων, έφερε και τη μεγάλη αύξηση των ατόμων με κινητικά προβλήματα, λόγω τροχαίων ατυχημάτων. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάθε υγιής οδηγός, είναι και ένας μελλοντικός ανάπηρος. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να παραδεχθούμε. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα συμβεί το ατύχημα. Μπορεί εσύ να προσέχεις, ο άλλος όμως να είναι απρόσεκτος, το λιγότερο! Άρα υπάρχει πρόβλημα…

● Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται επίσης το εξής παράδοξο. Στη Δράμα, το φαινόμενο αυτό έχει παραγίνει. Ο Δήμος, δημιούργησε νέα πεζοδρόμια, αρκετά φαρδιά και μεγάλα για τους πεζούς. Δημιούργησε επίσης σε αρκετά σημεία ειδικές διαβάσεις για τα αναπηρικά καροτσάκια. Βέβαια, μειώθηκαν οι θέσεις παρκαρίσματος, αλλά αυτό φαίνεται ότι βρίσκεται λύση με τον καιρό, καθώς δημιουργούνται ανοιχτά πάρκινγκ σε διάφορα σημεία της πόλης.

● Το νέο φαινόμενο τώρα στη Δράμα, είναι, να δίνονται άδειες στάθμευσης στα πεζοδρόμια! Αυτό κι αν είναι φαινόμενο. Η δικαιολογία; Ότι, στο κομμάτι στο οποίο επιτρέπεται να παρκάρει το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο, είναι η πρασιά της πολυκατοικίας! Οι άδειες δίνονται από την Πολεοδομία και ο Δήμος συμφωνεί με αυτό, υποχρεωτικά.

● Παράγινε το κακό! Δεν έχουμε αρχές, δεν έχουμε νομοθεσίες οι οποίες να εφαρμόζονται. Κάνουμε ό,τι θέλουμε! Αν έτσι έχει η νομοθεσία, είναι πράγματι λυπηρό. Κάτι πρέπει να αλλάξει στην όλη κατάσταση. Κάτι πρέπει να γίνει. Κάπως πρέπει ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Μια βόλτα να βγείτε στη Δράμα, και θα δείτε γύρω σας το χάος.

● Και για να πούμε την αλήθεια: η πόλη της Δράμας έχει βελτιωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι αλήθεια. Σκεφτείτε τι γίνεται σε άλλες πόλεις. Και το πρόβλημα δεν θα λυθεί, όσο τα αυτοκίνητα αυξάνονται. Αν τ’ αυτοκίνητα μπορούσαν να πετάξουν, τότε θα τα παρκάραμε ακόμα και στον αέρα! Δεν είναι αστείο…