Το μεγαλύτερο ίσως από τα προβλήματα της σύγχρονης Τουρκίας, είναι να γίνει μέλος της μεγάλης οικογένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ίσως μια λύση, η οποία θα την βγάλει από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος της Ιστορίας της, αλλά και από τον οικονομικό κλοιό στον οποίο βρίσκεται. Αλλά πέρα από αυτό, θα πρέπει να συνυπολογίζουμε και την επέκταση ενός μουσουλμανικού κράτους προς την Ευρώπη. Γι’ αυτό και κάποιοι στην Τουρκία φωνάζουν να σταματήσουν πια οι γιορτές για την Άλωση της Πόλης! Προβληματίζεται η Τουρκία…

● «ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩΣΟΥΜΕ δυναμική στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων, όπως το Κυπριακό», δήλωσε από την Λευκωσία ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ξεκαθαρίζοντας πως τάσσεται κατά μιας ειδικής σχέσης μεταξύ Τουρκίας - ΕΕ. Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Κύπρου Δ. Χριστόφιας τόνισε πως οι τελικές αποφάσεις για τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, όπου θα αξιολογηθεί η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, θα ληφθούν την κατάλληλη στιγμή.

● Για να πω την αλήθεια, είμαι ένας αναποφάσιστος. Δεν είμαι βέβαιος, ακόμα, αν η Τουρκία θα έπρεπε να γίνει μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), ή όχι. Σίγουρα υπάρχουν οφέλη τόσο για την ίδια την Τουρκία, όσο και για την Ελλάδα και την Κύπρο.

● Δεν ξέρω αν η Τουρκία με την είσοδό της στην Ε.Ε., γίνεται καλύτερη γείτονα χώρα ως προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα μπορούσε δηλαδή να σταματήσει τις επεκτατικές της βλέψεις προς Θράκη και Αιγαίο; Θα μπορούσε να αποχωρήσει από τα κατεχόμενα της Κύπρου και να αποδώσει στην Κυπριακή Δημοκρατία τα εδάφη αυτά;

● Έχοντας στο μυαλό μας τη σημερινή Τουρκία με το στρατοκρατούμενο καθεστώς της, μάλλον είναι απίθανο να μιλάμε για κάτι τέτοιο. Και μην βαυκαλιζόμαστε λέγοντας ότι, οι στρατιωτικοί επιμένουν σ’ αυτό το καθεστώς, και όχι οι πολιτικοί. Ίδιοι είναι! Η ηγεσία της Τουρκίας, όποια και να είναι, είτε στρατιωτική, είτε πολιτική, θα είναι πάντα επεκτακτική. Είναι η φύση της Τουρκίας αυτή, και δεν αλλάζει! Απλά δεν εννοούμε να το καταλάβουμε. Είναι αυτό που λέμε, η ψυχοσύνθεσή της!!!

● Ο κ. Παπανδρέου τόνισε πως δεν είναι υπέρ της ειδικής σχέσης ΕΕ - Τουρκίας, αλλά θεωρεί πως η Τουρκία έχει το δικαίωμα να ελπίζει πως θα γίνει μέλος της ΕΕ, υπό την προϋπόθεση ότι πρέπει να πληροί όλες τις υποχρεώσεις των υποψηφίων προς ένταξη μελών. Συμπλήρωσε πως υπάρχει ένα τέλμα στην πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ, και «χρειάζεται να ξαναδώσουμε δυναμική που θα συμβάλει όχι μόνο στην πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ, αλλά και για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων, όπως το Κυπριακό.

● Το βέβαιο είναι ότι, η Ελλάδα, αγωνιά περισσότερο για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. παρά η ίδια η γείτονα. Και σίγουρα το έχουμε δείξει πάρα πολλές φορές. Τι κάνει όμως η ίδια η Τουρκία γι’ αυτό; Τελευταία, υπάρχει μια τάση να κάνουν τους Τούρκους να αλλάξουν τον τρόπο εορτασμού κάποιων πραγμάτων. Και συγκεκριμένα, της Άλωσης της Πόλης.

● Είναι γνωστό ότι η Τουρκία γιορτάζει πέραν του δέοντος την Άλωση της Πόλης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Ένας γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος της εφημερίδας SABAH, o Engin Ardiç, με ένα ειλικρινές άρθρο του, στηλιτεύει τον τουρκικό τρόπο εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου.

● Ο Engin Ardiç, ξεκινάει το άρθρο του γράφοντας: «Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή βία έχουμε δώσει στην Ανατολή µε τις πράξεις µας…» και αναρωτιέται τι θα γινόταν, αν οι Έλληνες τιμούσαν την Άλωση της Πόλης διαφορετικά από ό,τι γίνεται τώρα.

● Τι θα γινόταν οι οργανωνόταν ένα συνέδριο με θέμα: «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη», ή τι θα γινόταν αν οι Έλληνες έφτιαχναν μακέτα τα τείχη της Πόλης και τους στρατιώτες με τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη… (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο).

● Τι θα γινόταν αν οι Έλληνες έφτιαχναν μια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά Σταυρό, και αν έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους. Θα μας άρεσε; συνεχίζει ο Τούρκος δημοσιογράφος. «Δεν θα μας άρεσε. Θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη μας από την Ελλάδα», παραδέχεται.

● Και καταλήγει στο άρθρο του: [Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια (από το 1453) και γιορτάζετε την Άλωση σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, με όλες αυτές τις γιορτές που κάνετε, διακηρύσσεται σε όλο τον κόσμο, ότι: «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας, ήρθαμε εκ των υστέρων και τα πήραμε με τη βία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνεται στη μνήμη μια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω;], αναρωτιέται ο Engin Ardiç και καταλήγει:

● [Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατομμυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι μια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.]

● [Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις μέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς; Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν.]

● [Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαμε μόνιμη εγκατάσταση, τέλος η νομαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα διαμερίσματα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πια…Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες…]

● Τι περίεργη ειλικρίνεια είναι αυτό λοιπόν; Άραγε, είναι γενικό ένα τέτοιο κλίμα στην Τουρκία; Και πού, πραγματικά, στοχεύει; Είναι απλά μια ειλικρινής στάση ενός Τούρκου διανοούμενου; Μήπως και άλλοι διανοούμενοι προσπαθούν να στήσουν ένα κλίμα υπέρ ενός πιο εξευρωπαϊσμένου προσώπου της Τουρκίας;

● Κι αν οι Τούρκοι, είτε αυτοί είναι διανοούμενοι, είτε για τους δικούς τους προφανείς λόγους ασκούν μια στάση …αυτοκριτικής τώρα για την Κωνσταντινούπολη, πότε θα μιλήσουν για τις γενοκτονίες που έχουν προκαλέσει; Πότε θα μιλήσουν για την Κύπρο; Θα αποποιηθούν των επεκτατικών τους βλέψεων προς τη Δυτική Θράκη και το Αιγαίο;