ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ!

23 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ

ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ!

    Κάθε μέρα που περνά, όλο και περισσότεροι Πολίτες της χώρας συνειδητοποιούν πως το Μνημόνιο και οι πολιτικές που απορρέουν απ’  αυτό, ήρθαν για να ενταφιάσουν δικαιώματα, κατακτήσεις και να μεταβάλλουν δραματικά τους όρους ζωής του κόσμου της εργασίας.

Του Δημήτρη Καρβούνη - Γραμματέα ΝΕ Συνασπισμού Δράμας

Μειώσεις μισθών τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, μειώσεις συντάξεων, εκτίναξη των έμμεσων φόρων, κλείσιμο μαγαζιών, φούντωμα της ακρίβειας, μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό και πάνω απ’  όλα δραματική αύξηση της ανεργίας. Παράλληλα χάιδεμα όλων αυτών που στα χρόνια της ανάπτυξης «παντελόνιαζαν» ζεστό κρατικό χρήμα τάχα για να επενδύσουν, ενώ το μόνο που κυρίως έκαναν ήταν να αυξάνουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς είτε στην Ελλάδα είτε – κυρίως – στις Ελβετικές Τράπεζες ή σε φορολογικούς ανά τον κόσμο παραδείσους. Η διαπλεκόμενη δικομματική πολιτική και οικονομική ολιγαρχία έκανε πάρτυ και καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν τον λογαριασμό. Κι ούτε ένας στη φυλακή για τα κλεμμένα, έτσι για τα μάτια του κόσμου βρε αδερφέ! Τι είπατε; SIEMENS; Βατοπέδι; Δομημένα Ομόλογα; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Δανειστήκαμε, μας είπε ο κ. Παπανδρέου, 110 δις ευρώ από την Τρόικα  γιατί θα χρεοκοπούσε η χώρα και δεν θα είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Και την ίδια στιγμή έχουν δοθεί στις Τράπεζες 100 δις ευρώ είτε με τη μορφή εγγυήσεων είτε με ζεστό κρατικό χρήμα! Τυχαίο; Δεν το νομίζω. Στις Τράπεζες που όμως έχουν κλείσει τις στρόφιγγες των χρηματοδοτήσεων και η αγορά στενάζει. Μήπως τα λεφτά πάνε στις τσέπες των μετόχων τους; Μήπως;

    Να είμαστε καθαροί: Με πρόσχημα το – υπαρκτό – πρόβλημα του χρέους επιβάλλονται σκληρές πολιτικές λιτότητας και ζητείται να πειθαρχήσουν οι εργαζόμενοι στις επιταγές του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου. Η κρίση μετατρέπεται σε ευκαιρία από τους οικονομικά ισχυρούς σε βάρος των εργαζομένων που καλούνται να δουλεύουν περισσότερο, με λιγότερα, χωρίς δικαιώματα και να τους λένε και «κοπρίτες» από πάνω!

    Το χειρότερο είναι πως το βαρέλι της εξαθλίωσης δεν έχει πάτο, με το προωθούμενο από την κυβέρνηση και την Τρόικα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ μέχρι το 2015 θα λεηλατηθεί όλη η χώρα, ο δημόσιος και κοινωνικός της πλούτος. Μόνο εγώ άραγε έχω την αίσθηση ότι η χώρα θα μετατραπεί σε ιδιωτικό θέρετρο των δανειστών της ;

    Α! και για όσους, ανάμεσά τους και ο Έλληνας Πρωθυπουργός,  λέγανε ότι η Ελλάδα ήταν ειδική περίπτωση στην ΕΕ και για όσους λοιδορούσαν τους Έλληνες εργαζόμενους τι έχουν να πουν μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής; Μήπως αποδείχτηκε πως η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι μια όψη της οικονομικής κρίσης, μια όψη της κρίσης του νεοφιλελεύθερου  μοντέλου που οικοδομήθηκε η ΕΕ, μια κρίση και του ίδιου του ευρώ; Αλλιώς πώς εξηγείται η κατεύθυνση για υπογραφή «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» με αιώνια λιτότητα για όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 τουλάχιστον χρόνια, με μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, με ενιαία, και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένη, οικονομική διακυβέρνηση με βάση τις επιταγές – και τα συμφέροντα βεβαίως - της Γερμανικής Κυβέρνησης και των Γάλλων συνεταίρων της;

    Όταν πια σε  όλο και περισσότερους γίνεται κατανοητό ότι οι εξελίξεις είναι αδιέξοδες για τον κόσμο της εργασίας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη, όταν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι φτωχαίνουν ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, όταν κάθε ελληνική οικογένεια έχει και έναν άνεργο, όταν υποθηκεύεται το μέλλον μιας και δυο γενιών νέων ανθρώπων τότε ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ είναι η αντίσταση, ο αγώνας. Να βγούμε από τον μικρόκοσμό του ο καθένας και από το μικροσυμφέρον του, να συναντηθούμε με άλλους εργαζόμενους και κινήματα, να είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε συνδικάτο που αγωνίζεται, να ενισχύσουμε τα κινήματα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και να δημιουργήσουμε νέα, να δημιουργήσουμε σωματεία παντού και να δώσουμε αγωνιστική υπόσταση σε όσα είναι ανενεργά ή εργοδοτικά, να περάσουμε από το «εγώ» στο «εμείς», να σπάσουμε την αδράνεια και το φόβο

    Να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε:

·         Τη συρρίκνωση μισθών και εισοδημάτων

·         Το ξεπούλημα και την λεηλασία του δημόσιου πλούτου

·         Το κλείσιμο και τον αφανισμό των μικροεπιχειρήσεων

·         Την καταστροφή του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων αγαθών

·         Τη βαρβαρότητα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των απολύσεων

·         Την εκτίναξη της ανεργίας

·         Τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης

·         Το Μνημόνιο

    Η Γενική Απεργία στις 23 Φλεβάρη πρέπει να αποτελέσει σταθμό, άλλον έναν – τον μεγαλύτερο ως τον επόμενο. Την Τετάρτη στη Δράμα πρέπει να σταματήσει κάθε παραγωγική δραστηριότητα και να είμαστε όλοι στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου. Εργαζόμενοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, νέοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, άνεργοι,  δάσκαλοι, καθηγητές, νοσοκομειακοί, μηχανικοί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, αγρότες, πολύτεκνοι, αριστεροί, δεξιοί, πασόκοι,  ( … ) όλοι μαζί και καθένας από εμάς να κάνει δική του υπόθεση αυτή την απεργία, για να δρομολογήσουμε εξελίξεις προς όφελος των εργαζόμενων της χώρας και όχι των δανειστών, των τραπεζιτών και των εργοδοτών.

ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ! ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ!

ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΝΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΔΡΑΜΑΣ