ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ οι 33 μεταλλωρύχοι της Χιλής να βγουν από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο είχαν εγκλωβιστεί. Οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς. Όμως, μπορεί για τους 33 εγκλωβισμένους μεταλλωρύχους ν’ αλλάξει η ζωή τους, τουλάχιστον για το επόμενο χρονικό διάστημα, όμως για τα εκατομμύρια των Χιλιανών εργαζομένων, ο εργασιακός Μεσαίωνας θα συνεχίσει να είναι καθημερινότητα. Πολλοί ήταν εκείνοι που πρόσφεραν πολυήμερες διακοπές για τους πρώην εγκλωβισμένους, μεταξύ αυτών και μια μεταλλευτική εταιρεία από την Ελλάδα ...
η οποία τους προσφέρει δωρεάν διακοπές.
η οποία τους προσφέρει δωρεάν διακοπές.
Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, όταν ο Σ. Πινέιρα, πριν από λίγους μήνες εκλεγόταν στην προεδρία της Χιλής, η χώρα αριθμούσε 4.870.000 εργαζομένους. Στις 10 Αυγούστου το ίδιο νούμερο ήταν 4.857.000… Ο Πινέιρα δεσμεύθηκε προεκλογικά ότι θα δημιουργεί 250.000 θέσεις εργασίας το χρόνο. Αν δεν αλλάξει τίποτα στη σημερινή κατάσταση, δηλαδή σε ό,τι αφορά την έλλειψη προστασίας, τους μισθούς πείνας, την περιφρόνηση του εργατικού δυναμικού, ο αριθμός των μισθωτών που βρίσκονται «σε μια άλλου είδους τρύπα» από εκείνη του ορυχείου, θα αυξηθεί.
Στο μεταξύ, οι Έλληνες εργαζόμενοι βιώνουν τη δική τους Οδύσσεια και κατάβαση στο μαύρο και σκοτεινό τούνελ της οικονομικής ύφεσης που έχει μπει η χώρα. Και δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται κανένα φως ούτε στο τούνελ, ούτε και στον ορίζοντα!
Η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα συνεχώς αυξάνεται και όπως είχε προβλέψει ο πρώην υπουργός Εργασίας Ανδρ. Λοβέρδος, οι άνεργοι θα φτάσουν στο ένα εκατομμύριο! Η υποαπασχόληση είναι πια η κύρια μορφή εργασίας στη χώρα, η μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα αλλά και οι μισθοί εξαθλίωσης στον ιδιωτικό τομέα, οδηγούν τους Έλληνες εργαζόμενους στα πιο βαθιά τούνελ της απελπισίας.
Η Ελλάδα μετατρέπεται με γρήγορους ρυθμούς σε μια τριτοκοσμική χώρα, τουλάχιστον στο εργασιακό δίκαιο. Η μετάλλαξη αυτή δεν άρχισε χθες, ούτε και προχθές. Έχει ξεκινήσει σταδιακά εδώ και λίγα χρόνια. Από τότε που έκανε την εμφάνισή της η υποαπασχόληση επί κυβερνήσεων Σημίτη. Και φυσικά συνεχίστηκε ως …σταθερή αξία στη συνέχεια, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι μια μόνιμη τακτική.
Ρίξτε μια ματιά να δείτε τον τρόπο που εργάζεται κάποιος στα μεγάλα πολυκαταστήματα και θα καταλάβετε τι σημαίνει σύγχρονη σκλαβιά. Ποιες σιδερένιες αλυσίδες... Εδώ μιλάμε για δεσμά που δεν γνωρίζουν όρια, για δεσμά άλυτα που δεν μπορεί να κόψει κανένα μηχάνημα. Μιλάμε για βασικές ανθρώπινες αξίες οι οποίες έχουν υποβαθμιστεί στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν όχι, εξαφανιστεί. Μιλάμε για εργασία χωρίς προϋποθέσεις. Αναφέρομαι σε έναν κοινωνικό εκβιασμό της μορφής, ή δουλεύεις ή φεύγεις! Ή δουλεύεις με τους όρους μιας κυνικής ελεύθερης αγοράς, ή πεθαίνεις από την ανεργία! Πεθαίνεις πρώτα κοινωνικά, μετά οικογενειακά, ως μέλος μιας οικογένειας η οποία προσπαθεί να συντηρηθεί και τέλος, βιολογικά, αφού δεν μπορείς να επιβιώσεις ως φυσιολογικός άνθρωπος χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Η οικοδομή, που ήταν η κινητήριος δύναμη της ελληνικής οικονομίας έχει καταρρεύσει. Ο τουρισμός συρρικνώνεται 10% κάθε χρόνο. Η βιομηχανία στην Ελλάδα σβήνει μέρα με τη μέρα, ενώ η βιοτεχνία σφαδάζει σαν σκυλί που ξεψυχάει! Ο εφιάλτης της ανεργίας χτυπάει την πόρτα όλων μας. Ακόμα κι αν δεν είναι η δική σου, είναι σίγουρα του συγγενή, του γείτονα.
Για τους Έλληνες εργαζόμενους, δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας ανελκυστήρας να τους βγάλει από το σκοτεινό τούνελ της Τρόικας και της αποπληρωμής των δανεικών της χώρας. Οι Έλληνες εργαζόμενοι μπορούν μόνοι τους να σπάσουν τα δικά τους δεσμά με τα δικά τους χέρια, και σ’ αυτό δεν θα έχουν τη βοήθεια κανενός. Το πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι η αλλαγή της συνδικαλιστικής ηγεσίας της χώρας. Η παρούσα συνδικαλιστική ηγεσία είναι ανίκανη να διαχειριστεί τη μεγάλη κρίση. Και ο λόγος, επειδή έχει δημιουργήσει αμφίδρομες σχέσεις με την ίδια την εξουσία την οποία μάχεται. Συνδικαλιστές που μεταλλάσσονται σε βουλευτές και συνδικαλιστές που έχουν κατά νου την πολιτική τους μετάλλαξη, δεν μπορούν να βοηθήσουν στη διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Συνδικαλιστές που δεν εργάζονται παρά μόνο πληρώνονται, δεν ξέρουν και δεν νιώθουν τον εργαζόμενο. Είναι βαρίδια που μπλοκάρουν τον αγώνα, σταματούν τις διεκδικήσεις, μπλοκάρουν τις κινητοποιήσεις, αδιαφορούν για το εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, δεν μπορούν να κατανοήσουν τι σημαίνει ημιαπασχολίσιμος σε πολυκαταστήματα χωρίς ένσημα με 4 ώρες εργασίας και 100 ευρώ αμοιβή το μήνα!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ SEVENEWS ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ