● Η ΕΛΛΑΔΑ είναι μια χώρα με τεράστιες ανισότητες στο εσωτερικό της. Και οι ανισότητες αυτές όλο και διογκώνονται καθημερινά. Ο τρόπος που παρουσιάζεται η χώρα στο εξωτερικό, δεν είναι καθόλου επαινετικός· το αντίθετο μάλιστα. Οι ανισότητες αυτές αναδεικνύονται στο έπακρο, και χρησιμοποιούνται κατά της ίδιας της χώρας, με αποτέλεσμα τη διαστρέβλωση της όλης κατάστασης.
● Όπως για παράδειγμα κάνει το γερμανικό περιοδικό Spiegel. Ναι μεν σωστά αναφέρεται στην κατάσταση, γι’ αυτούς που βρίσκουν τις τρύπες του φορολογικού συστήματος και μπορούν και έχουν γιοτ, ναι μεν σωστά αναφέρεται στην απαράδεκτη κατάσταση στις παραλίες το καλοκαίρι με τα ενοικιαζόμενα καθίσματα, και στον «φτωχό» ιδιοκτήτη μπαρ με τη μαζεράτι του, όμως υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος που είναι αόρατος.
● Το αμερικανικό όνειρο, είναι η απόκτηση μιας φάρμας, με μπόλικο καλαμπόκι και μερικά ζώα. Ποιο είναι το όνειρο του νεοέλληνα; Ένα καλό ακριβό αυτοκίνητο, μια μερσέντες ας πούμε, μια πόρσε, μια μαζεράτι, μπόλικο χρήμα να ρέει και γκόμενες! Κάπως έτσι πλασαρίστηκε το νεοελληνικό όνειρο, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ’80!
● Και φυσικά, ο καθένας έκανε ό,τι μπορούσε για να το αποκτήσει. Με την σταδιακή εξομάλυνση της πολιτικής κατάστασης μετά το 1974, ο Έλληνας γαλήνεψε και άρχισε να ξεσπαθώνει. Είχε στην πλάτη του μια γεμάτη πενηντάδα χρόνια, βαριά από πείνα, πολέμους και δικτατορίες. Έπρεπε να ησυχάσει, αλλά έπρεπε και να ξεδώσει.
● Ας μην πάμε μακριά. Από τη δικτατορία του Μεταξά, στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον Εμφύλιο. Χρόνια πείνας και αθλιότητας. Και μετά ήρθαν οι διωγμοί, τα ξερονήσια και οι εξορίες. Πολιτικά χρόνια γεμάτα αναστάτωση μέχρι και το 1974, με την πτώση της επτάχρονης δικτατορίας και την κατάληψη τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία. Με μια μεγάλη εθνική τραγωδία στην πλάτη και εκατοντάδες άλλες μικρές εθνικές τραγωδίες μέσα στην ψυχή.
● Τα δύσκολα χρόνια του 1912 – 1930; Λοιπόν, ο Έλληνας, ήταν κουρασμένος και εξουθενωμένος. Ξεσπάθωσε λοιπόν! Και ξεσπάθωσε άσχημα. Έδειξε τον κακό εαυτό του. Δεν το λέω για να δικαιολογήσω οτιδήποτε. Όμως αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια! Ο Έλληνας ξεσπάθωσε. Προσπάθησε να χορτάσει ψωμί, να χορτάσει κρέας, μπριζόλες, σουβλάκια, προσπάθησε να χορτάσει σπίτι, εξοχικό, διαμέρισμα με αντιπαροχή, τηλεόραση, βίντεο, τσόντα, μπαράκια, καζίνο.
● Προσπάθησε να χορτάσει θάλασσα, εκδρομές, ταβέρνες, διασκέδαση και γλέντια μέχρι πρωίας. Προσπάθησε να χορτάσει τα πάντα. Όλα όσα δεν είχε ποτέ του. Και κάπου εκεί πλάστηκε το όνειρο του νεοέλληνα. Σπίτι στην πόλη, μεγάλο διαμέρισμα με αντιπαροχή, σπίτι στην εξοχή, στο βουνό ή στη θάλασσα και σπίτι στο χωριό. Μεγάλο ακριβό αυτοκίνητο. Και δουλειά στο αργοκίνητο βασίλειο της γραφειοκρατίας, στο ελληνικό δημόσιο!
● Και του δόθηκαν απλόχερα. Μόνο που όλες αυτές οι κυβερνήσεις έκαναν ένα μεγάλο λάθος. Έδιναν από αυτά που δεν είχαν να δώσουν. Ο Έλληνας ζητούσε και οι κυβερνώντες του έδιναν. Δανειζόντουσαν για να τα βρουν, αναβάλλοντας για αύριο, για το μέλλον, το «θαύμα» στην οικονομία που έπρεπε να τολμήσουν να κάνουν. Και το «θαύμα» δεν γινόταν ποτέ.
● Από την άλλη υπήρχε και το ζήτημα των εξοπλισμών. Ο εχθρός καραδοκούσε πάντα από τα ανατολικά. Κυρίως από εκεί. Και δώστου οι εξοπλισμοί, τα νέα όπλα, νέες φρεγάτες, νέα πολεμικά αεροπλάνα και δώστου χρήμα, και δώστου μίζες, μέχρι που κάποιοι βολεύτηκαν από τους πολιτικούς μας. Κανένας δεν μιλούσε· γιατί άλλωστε; αφού «όλοι μαζί τα φάγανε»!
● Κι όταν η ψείρα χόρτασε και βγήκε στον γιακά, βγήκε να φάει κι από αλλού χρήμα. Έτσι την έπεσαν οι πολυεθνικές (είδαν τους πεινασμένους και διεφθαρμένους), που μοίραζαν τα μάρκα κι έκαναν μια χαρά τις δουλειές τους. Όπως η SIEMENS για παράδειγμα. Και μαζί με τις ψείρες βγήκαν και τα τσακάλια και οι λύκοι και οι ύαινες. Όχι απλά καρπώνονταν δημόσια περιουσία, όχι καταπατούσαν καμένα δάση, αλλά μέχρι λίμνες ολόκληρες προσπάθησαν να καταβροχθίσουν.
● Το σκάνδαλο με το Βατοπέδι, τη Βιστωνίδα και ποιος ξέρει τι άλλο έχει να κρύψει πίσω του, είναι μια καλή περίπτωση για να καταλάβουμε ότι κάποιοι, την έπεσαν κυριολεκτικά με τα μούτρα στη δημόσια γη, στη δημόσια περιουσία, στο δημόσιο πλούτο. Σ’ αυτό που λέμε ότι, οι λίμνες, τα ποτάμια, τα δάση, αντί να είναι το δημόσιο αγαθό, αυτά τεμαχίστηκαν και μοιράστηκαν από τα τσακάλια, τους λύκους και τις ύαινες.
● Μέχρι που έσκασε το όνειρο και έγινε εφιάλτης. Οι χορτασμένοι θέλαν κι άλλα, ακόμα περισσότερα, κι αυτοί που γνώριζαν και ήξεραν και έβλεπαν το φαγοπότι και δεν μιλούσαν, προσπάθησαν να φάνε από τα ψίχουλα και ζητούσαν. Όσα περισσότερα έχει κάποιος, τόσο λιγότερα χαρίζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ