ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, όταν βγαίνουν στον «αέρα» αποκαλύψεις για διάφορα σκάνδαλα στο χώρο της Εκκλησίας, υπάρχει μια τάση να αποκρύπτονται, τόσο από τους ανθρώπους της ίδιας της Εκκλησίας, όσο και από τους πιστούς της. Κυρίως από τους πιο φανατικούς πιστούς.
Όπως είχε γίνει για παράδειγμα πριν από μερικά χρόνια με τα διάφορα σκάνδαλα στη χώρα μας. Διάφορες αξιόποινες πράξεις που έγιναν από ιεράρχες, από άτομα που είχαν εξουσία στον εκκλησιαστικό χώρο, που έχρηζαν της άμεσης επέμβασης της Δικαιοσύνης.
Η προσπάθεια συγκάλυψης των γεγονότων αυτών από την Εκκλησία την εποχή εκείνη, ήταν πέραν του δέοντος. Και φυσικά, η μόνιμη επωδός των ιεραρχών, ότι, κάποιοι (πάντα άγνωστοι αυτοί οι κάποιοι), προσπαθούσαν να πλήξουν τόσο το κύρος της Εκκλησίας, όσο και τη θρησκεία αλλά και τη δύναμη των πιστών. Και φυσικά, τα περίφημα …ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Κι όμως, ο παραλογικός είχε φτάσει στα όριά του. Η αλήθεια είναι ότι, όποιος τελεί αξιόποινες πράξεις θα πρέπει να παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη και τέλος. Και τι σχέση έχουν άραγε η θρησκεία, η πίστη και τα …ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, αν ο άλλος ήταν κλέφτης, κίναιδος ή κομπιναδόρος παπάς;
Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Συμβαίνει και αλλού. Και μάλιστα στην ιρλανδική Καθολική Εκκλησία, η οποία, για χρόνια ολόκληρα συγκάλυπτε κακοποιήσεις παιδιών από ιερείς της. Κι όλα αυτά, για να «προστατεύσουν», όπως είπαν, τη φήμη της Καθολικής Εκκλησίας.
Ο αρχιεπίσκοπος του Δουβλίνου Μάρτιν Ντιαρμουίντ εξέφρασε σήμερα τη «συγγνώμη, τη θλίψη και τη ντροπή του» μετά τη δημοσίευση της έκθεσης. Τη συγγνώμη της εξέφρασε και η κυβέρνηση της Ιρλανδίας για την αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει την σεξουαλική κακοποίηση που αναγκάζονταν να υποστούν επί δεκαετίες παιδιά από καθολικούς ιερείς. «Όποιοι κι αν είναι οι ιστορικοί ή κοινωνικοί λόγοι η κυβέρνηση, στο όνομα του κράτους, εκφράζει την συγγνώμη της, χωρίς επιφύλαξη και αμφιβολία, για την αδυναμία των υπηρεσιών του κράτους να αντιμετωπίσουν αυτό το θέμα» τονίζει.
Η έκθεση είναι αποτέλεσμα έρευνας που διήρκεσε τρία χρόνια και εξετάζει το πως οι Αρχές και η Εκκλησία μεταχειρίστηκαν τις καταγγελίες για κακοποίηση παιδιών κατά 46 ιερέων, ανάμεσα στα έτη 1975 και 2004.
Το συμπέρασμα ήταν πως η Καθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας έθεσε την φήμη της πάνω από το συμφέρον των θυμάτων. Παράλληλα, ανέφερε ότι και οι κρατικοί λειτουργοί βοήθησαν στη συγκάλυψη των υποθέσεων, επιτρέποντας στην Εκκλησία να λειτουργεί έξω από το πλαίσιο του νόμου.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι αντί να οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, οι ιερείς που αντιμετώπιζαν τις καταγγελίες των θυμάτων, μεταφέρονταν από την Εκκλησία από ενορία σε ενορία, όπου υπήρχε ο κίνδυνος να επαναλάβουν τα εγκλήματά τους.
Αυτά δίδαξε λοιπόν ο Θεός; Την συγκάλυψη των ενόχων και των εγκληματικών τους πράξεων; Το ίδιο δεν γίνεται κατά καιρούς και εδώ στην Ελλάδα. Όχι με τα ίδια εγκλήματα, αλλά με άλλα. Αυτά διδάσκει λοιπόν η θρησκεία; Μόνο ό,τι συμφέρει στη φήμη και στην εξουσία της Εκκλησίας και τα υπόλοιπα …εις το πυρ το εξώτερον; Πού πάει ο άνθρωπος; Τι θα απογίνουν αυτές οι ψυχές τις οποίες υποτίθεται ότι θα πρέπει να σώζουν και να καθοδηγούν οι ποιμενάρχες; Ας μην απορούν λοιπόν στις Εκκλησίες, αν κάτι δεν πάει καλά τελευταία με τις εξουσίες τους και για ποιο λόγο αυτές κλονίζονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ