Ποιος μισεί τη διευθύντρια; Να σηκώσει το χέρι…

Ο ΕΦΗΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΗΒΟΣ! «Είμαι 16αρης και σας γ…ώ τα λύκεια», τραγουδούσε κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος και μαζί του όλη η χώρα. Και κυρίως όλοι οι έφηβοι τότε. Σήμερα βέβαια, το τραγούδι του Σαββόπουλου μπορεί να μην είναι «πρώτη μούρη» στο τραγούδι, αλλά οι 16αρηδες έφηβοι είναι σίγουρα!
Ο έφηβος είναι εδώ για να ξεσπάει, για να αμφισβητεί, για να καταρρίπτει μύθους, για να λέει όχι στις αυθεντίες, για να λέει όχι στο νοθευμένο, για να παίρνει ένα ρόπαλο και να ξεσπάει όταν θυμώνει. Όλοι μας υπήρξαμε έφηβοι, και όλοι περίπου κάναμε το ίδιο. Ποιος δεν αμφισβήτησε τον δάσκαλο, τον καθηγητή, τη μαμά και τον μπαμπά; Ποιος δεν τσίριξε μέσα στο σπίτι μόνο και μόνο για να αντιδράσει στο καθιερωμένο, στο καθημερινό, στο μονότονο; Ποιος δεν τόλμησε τη δική του μικρούλα επανάσταση μέσα στο σπίτι αλλά και έξω απ’ αυτό;
Το πρόβλημα είναι μετά την εφηβεία! Αυτό που προκύπτει, αυτό που σ’ ακολουθεί, αυτό που αφήνεις πίσω σου. Τα αποτυπώματα της εφηβείας τα κουβαλάς μαζί σου. Τα σέρνεις μαζί με το κεφάλι σου, που ώρες-ώρες, όταν φτάσεις τα 40 και τα ξεπεράσεις, αρχίζεις και βαραίνεις! Εκεί αναρωτιέσαι, γιατί δεν ξέσπασες τότε κι εσύ μαζί με τους άλλους. Γιατί δεν έκανες κι εσύ τη δική σου επανάσταση. Αλλά είναι αργά στα 40 σου…
Ποιος λοιπόν μισεί τη διευθύντρια; Ποιος μισεί τον δάσκαλο; Ποιος μισεί τον δυσκοίλιο καθηγητή που μας προγκίζει συνέχεια για το τάδε και το δείνα και δεν μας αφήνει στην εφηβική μας ονείρωξη; Να σηκώσει το χέρι!
Έτσι έκανε και μια 14χρονη μαθήτρια στα Χανιά! 14χρονη ηρωίδα, σήκωσε πρώτη το χέρι ότι μισεί τη διευθύντρια του σχολείου της. Και πήρε πρώτη τη δική της «πέτρα» κι έκανε μια ιστοσελίδα στο Facebook! Με θέμα: «Ναι, κι εγώ μισώ τη διευθύντρια…» Κι έγινε ο χαμός! Κόσμος γέμισε την ιστοσελίδα της. Κι άλλοι συμμαθητές της έτρεξαν να δηλώσουν: «κι εγώ μισώ τη διευθύντρια»! Και έδειχναν εξοργισμένοι! Βέβαια, η 14χρονη μαθήτρια από τα Χανιά εισέπραξε μια περιποιημένη αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Όταν ο έφηβος θυμώσει, εξεγείρεται. Με το δικό του τρόπο! Μπορεί να πάει να πέσει από το πιο ψηλό μπαλκόνι του σχολείου! Μπορεί να πάρει τους δρόμους και να τριγυρνάει στα μαύρα μεσάνυχτα. Μπορεί να πάρει τις σύριγγες και ν’ αρχίσει να τρυπιέται. Μπορεί να αραδιάσει τα κουτάκια μπύρες μπροστά του και να τα μετράει. Μπορεί να πάρει τα πανό και τις πέτρες και να βγει στο δρόμο και να φωνάζει για τον δολοφονημένο Αλέξανδρο! Μπορεί να πάει έξω από το αστυνομικό τμήμα και να αμφισβητήσει με φωνές και λουλούδια την εξουσία. Το έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει! Και το χειρότερο; Μπορεί να κρύψει βαθιά μέσα του τον πόνο και να μισήσει. Να πάρει ένα όπλο και να πάει στο σχολείο και ν’ αρχίσει να πυροβολεί!
Όταν ο έφηβος επαναστατεί, το κάνει με το δικό του τρόπο! Και δεν ξέρει πώς να το κάνει. Απλά το κάνει!
Ναι, κι εγώ μισώ τώρα τη διευθύντρια, για την ανάλγητη συμπεριφορά της και όλο το συμβούλιο καθηγητών του σχολείου, που πρότεινε την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος στην 14χρονη που εξέφρασε τη σκέψη της! Γι’ αυτό δεν είναι ο έφηβος; Για να εκφράζει ελεύθερα τη σκέψη του και να αμφισβητεί;
Τι κρίμα! Διευθύντρια και καθηγητές, δείχνουν ότι στερούνται φαντασίας σ’ αυτό που κάνουν! Τι κρίμα! Όλοι μαζί οι καθηγητές, και η ίδια η διευθύντρια θα έπρεπε να δηλώσουν εξοργισμένοι στην ιστοσελίδα της 14χρονης, ότι «κι εγώ μισώ τη διευθύντρια…»! Δώστε χώρο στον έφηβο να μας αμφισβητήσει! Όλους μας… Για να αποκτήσουμε επιτέλους φαντασία, για να πάμε επιτέλους μπροστά! Να πάψουμε να είμαστε η δυσκοίλια κοινωνία!
Θ.Πολ.