της κυριαρχίας το κάγκελο!!!

● ΑΝ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ, οι αείμνηστοι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, είχαν οράματα, συγκεκριμένη πολιτική σταθερότητα και κυβέρνησαν ως ηγέτες αυτή τη χώρα ανεβάζοντας το επίπεδό της, τότε τι μπορούμε να πούμε για τους απογόνους τους, οι οποίοι οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής;

● Ο ανιψιός αναβλητικός και άτολμος, οδηγήθηκε στην πτώση σχεδόν από μόνος του παρασύροντας μαζί του, άγνωστο τι ακριβώς μέχρι σήμερα. Ο υιός, νόμιζε ότι το όνομά του, η μεγάλη κληρονομιά του πατέρα του, θα άνοιγε τις πόρτες του μέλλοντος. Πόρτες προς την κομματική και την πολιτική εξουσία μπορεί να του ανοίχθηκαν, όμως ξέχασε να κλείσει πίσω του Κερκόπορτες!

● Προκειμένου να ευημερήσουν αρχικά οι οικονομικοί δείκτες και να δείξει ότι μπορεί να ηγηθεί μιας δύσκολης οικονομικής κατάστασης, υπήρξε προθυμότατος να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Όπως το να παραδώσει τη διοίκηση της χώρας στα ξένα Διευθυντήρια. Ο ίδιος το είπε καθαρά πολλές φορές. Μερικές ημέρες μετά που ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, είχε πει ότι η χώρα κινδύνευε να απωλέσει κυριαρχικά της δικαιώματα.

● Όταν πέρασαν πια οι περίφημες 100 μέρες της κυβέρνησής του, με περίλυπο ύφος έψαξε τον κατάλληλο χρόνο και τρόπο να μας το πετάξει κατάμουτρα: «Είναι καθαρό ότι έτσι όπως χειριστήκαμε τα οικονομικά μας, αφαιρείται ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας». Ξεχνώντας όμως να μας εξηγήσει για άλλη μια φορά, τι ακριβώς εννοεί!

● Ποια επίπεδα «της κυριαρχίας μας» χάνουμε; Πού ακριβώς; Στο ότι δεν θα μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς για τα οικονομικά μας δεδομένα; Στο ότι αυτό το Διευθυντήριο θα διοικεί τη χώρα; Μέχρι ποιου σημείου θα απλώνεται η κυριαρχία του Διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Εμείς θα είμαστε απλώς έξω από την πόρτα και θα περιμένουμε να δώσουν εντολές; «George, τον καφέ μου γρήγορα… Α, και πού ’σαι… η δεκαρούλα που θα περισσέψει δικιά σου αγόρι μου»!

● Θα αποφασίζει το Διευθυντήριο για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για παράδειγμα; Τι θα μας φορτώνουν και θα μας υποχρεώνουν να αγοράζουμε; Θα μας ορίσουν νέους «εχθρούς» ως χώρα; Θα εκχωρήσουν αυτοί, χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε, κάτι, οτιδήποτε, «γη και ύδωρ», «ονομασίες» και άλλα, σε κάποιους γείτονές μας; Θα μπορούν να ορίσουν τα σύνορά μας; Θα μπορούν να εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο και να τα διαχειρίζονται όπως αυτοί επιθυμούν;

● Το περίλυπο ύφος του Γιώργου Παπανδρέου δεν με συγκίνησε και ούτε πρόκειται να με συγκινήσει. Ο κύριος αυτός αποδείχθηκε «πολύ μικρός» για μια τέτοια θέση. Απλώς του ήρθαν βολικά τα πάντα. Και από την παλαιότερη τακτική του ως υπουργού Εξωτερικών της χώρας, είχε αποδείξει ξεκάθαρα, ότι ήταν πάντα έτοιμος … να απωλέσει κυριαρχικά δικαιώματα! Και η συνολική του στάση απέναντι στην τακτική των κυβερνήσεων του Κ. Σημίτη, αποδεικνύει ξεκάθαρα την πολιτική του πρακτική!

● ΛΟΙΠΟΝ, πέρα από την αυτολύπηση και την ωφέλιμη αυτοκριτική μας, μπορούμε επιτέλους να περάσουμε στα έργα; Πέρα από όλα αυτά, το να κριτικάρουμε ο ένας τον άλλο, κινδυνεύοντας να οδηγηθούμε άμεσα σε έναν νέο εθνικό διχασμό, μπορούμε να βάλουμε κάτω αυτό το κράτος να δουλέψει; Δεν είμαστε όλοι τεμπελχανάδες, δεν είμαστε όλοι σ’ αυτοί τη χώρα μπουζουκοδιασκεδάζοντες!

● Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να κάνει το κράτος αυτό να δουλέψει; Φτάνει πια η ανοησία και η αυτομαστίγωση. Ποτέ καμιά χώρα δεν έχει κάνει τέτοια αυτοκριτική. Επιτέλους!

● Και πριν απ’ όλα, να ιδρύσει μηχανισμούς ελέγχου στην αγορά. Δεν μπορείς να απαιτείς, αν δεν ελέγχεις. Δεν μπορείς να μην έχεις μια υπηρεσία να ελέγχει τις τιμές στην αγορά. Για παράδειγμα, αυτή η αισχρή κερδοσκοπία που έγινε στη βενζίνη από τους διαφόρους που έσπευσαν να καρπωθούν την προφορική αύξηση. Πριν καν ακόμα αυτή ψηφιστεί από τη Βουλή, επιβληθεί και πριν καν ακόμα ισχύσει.

● Ποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί θα ελέγξουν τις αγορές για να προστατεύσουν τον καταναλωτή και το εισόδημά του, αλλά και το ανεξέλεγκτο χρήμα; Όταν, οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις καταργούσαν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, στο όνομα μιας δήθεν φιλελεύθερης και ανταγωνιστικής οικονομίας; Παίζοντας στην ουσία το παιχνίδι των κερδοσκόπων και κλεφταράδων!

● Πώς περιμένει το κράτος να εισπράξει τον ΦΠΑ, αν οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί δεν βγουν πόρτα – πόρτα στους μεγαλο-φοροδιαφεύγοντες πρώτα; Πόρτα – πόρτα στον μεγαλογιατρό, στον μεγαλοδικηγόρο, σ’ αυτούς που τα παίρνουν κάτω απ’ τα τραπέζια, αυτούς που με τη θητεία τους σε διάφορα συμβούλια (βλέπε δημόσια Νοσοκομεία), άρπαζαν κυριολεκτικά το χρήμα από τα ταμεία του ίδιου του κράτους;

● Πότε επιτέλους το κράτος θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του απέναντι στον πολίτη, στέλνοντας τα λαμόγια στη φυλακή; Πότε τα κόμματα θα λογοδοτήσουν που πηγαίνουν τόσα εκατομμύρια που παίρνουν από τον κρατικό κορβανά και προς τα πού οδηγούνται για λαδώματα;
Θ.Πολ.