Η φτωχεια των Ελλήνων

● ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ! Όπως λέμε, αρχίζει το ματς! Και τώρα αρχίζει ο πόλεμος! Γιατί περί πολέμου πρόκειται, με όλη τη σημασία της λέξης, ασχέτως αν δεν έχουν βγει τα όπλα. Και να είστε βέβαιοι ότι, και τα όπλα θα βγουν κάποια στιγμή, και δεν θα είναι αυτά του συμβατικού πολέμου αλλά της εγκληματικότητας!

● Το παρόν είναι ξεκάθαρο όπως και το άμεσο μέλλον: ζωή χωρίς δουλειά, ή δουλειά χωρίς ζωή! Εκεί μας έφτασαν λοιπόν! Ή θα δουλεύεις και δεν θα μπορείς να ζεις, δεν θα μπορείς να απολαύσεις τη ζωή σου, ή δεν θα έχεις δουλειά και φυσικά δεν θα έχεις ζωή! Η κατάσταση τραγική, κι αν θέλετε πείτε με πεσιμιστή κι απαισιόδοξο.

● Αυτό που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα πρόκειται σύντομα ν’ αλλάξει. Και ήδη άρχισε ν’ αλλάζει. Μέχρι σήμερα η δουλειά, μας έδινε ελπίδα για ζωή και αξιοπρέπεια. Ανάλογα με την οικονομική και κοινωνική θέση του καθενός. Η δουλειά βοηθάει να ζήσεις, να είσαι κάποιος στο χώρο σου. Ένας καλός μάστορας, ένας καλός τεχνίτης, ένας καλός δάσκαλος, καθηγητής, γιατρός, υπάλληλος. Η καθημερινότητα και ένας μισθός, έφερναν την όποια αξιοπρέπεια αναζητούσε ο καθένας να επιβιώνει.

● Η αξιοπρέπεια του να ζεις με την οικογένειά σου, να μην υποθηκεύεις το μέλλον της, το μέλλον και την αξιοπρέπεια των παιδιών σου. Μέχρι σήμερα αυτά. Οι συγγενείς, οι φίλοι, οι παρέες, η διασκέδαση και οι δυσκολίες της ζωής. Η καθημερινότητα εν ολίγοις! Τώρα όμως αλλάζουν τα πράγματα, αλλάζουν τα δεδομένα.

● Αυτά που ξέραμε μέχρι τώρα, θα μείνουν στο τώρα και θα περάσουν στο παρελθόν. Η ζωή όλων μας αλλάζει. Το σλόγκαν της νέας εποχής που μας εισάγει πλέον η νέα οικονομική κατάσταση της χώρας μας είναι πιο απλή από ποτέ: ζωή χωρίς δουλειά – δουλειά χωρίς ζωή! Είτε θα υπάρχεις συρρικνωμένος, αποκαμωμένος και με κατεβασμένο το κεφάλι, ή δεν θα υπάρχεις καθόλου.

● Χωρίς δουλειά δεν έχει ζωή! Στην εποχή μας, εκείνο το περίφημο «την υγειά μας να ’χουμε» κατάντησε πλέον ανεδαφικό. Πώς να έχεις την υγειά σου όταν δεν έχεις δουλειά; Όταν δεν έχεις δουλειά δεν έχεις περίθαλψη. Σε ποιον γιατρό θα πας, ποιο νοσοκομείο θα σε δεχθεί, πώς θ’ αγοράσεις φάρμακα; Πώς θα επιβιώνεις με δανεικά; Η εξαθλίωση είναι ένα βήμα στο να χτυπήσει την πόρτα μας.

● Και το χειρότερο σε όλα αυτά είναι η αξιοπρέπεια! Το χειρότερο είναι η ψυχολογική κατάσταση του καθενός που θα υποβαθμιστεί η ζωή του, η σχέση του με την εργασία, με την οικογένεια, με τους συγγενείς και τους φίλους. Ο μόνος που μπορεί να καταλάβει έναν άνεργο, έναν άνθρωπο που του παίρνουν τη δουλειά, που οδηγούν τη ζωή του στην εξαθλίωση, είναι μόνο ένας άλλος που βρίσκεται στην ίδια ακριβώς κατάσταση!

● Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Η VPRC έδωσε στη δημοσιότητα την καθιερωμένη της Ετήσια Έκθεση Οικονομικών και Κοινωνικών Δεικτών 2009 για τα Ελληνικά Νοικοκυριά, στην οποία διαπιστώνει σταθερότητα της κακής οικονομικής κατάστασης μεγάλου μέρους των ελληνικών νοικοκυριών. Στην έκθεση δεν περιλαμβάνονται τα αλλοδαπά νοικοκυριά.

● Το περιβάλλον της φτώχειας λοιπόν στην Ελλάδα, μεταφράζεται στα παρακάτω νούμερα: 39% των Ελλήνων, ήτοι 3.445.660 άτομα, δεν είχαν κατά το 2009 την οικονομική δυνατότητα τουλάχιστον για μία εβδομάδα διακοπών το χρόνο.
20% των Ελλήνων, ήτοι 1.767.005 άτομα, δεν διέθεταν κατά το τελευταίο έτος την οικονομική δυνατότητα για να τρώνε κάθε δεύτερη μέρα κρέας, κοτόπουλο, ψάρι, ή λαχανικά (ίσης αξίας για χορτοφάγους).
40% των Ελλήνων, ήτοι 3.534.010 άτομα, δεν διέθεταν κατά το 2009 την οικονομική δυνατότητα να αντιμετωπίσουν έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες, όπως αυτές της υγείας π.χ., αν προέκυπταν στο νοικοκυριό τους.
13% των Ελλήνων, ήτοι 1.148.553 άτομα, δεν διέθεταν κατά το 2009 την οικονομική δυνατότητα ώστε να έχουν ικανοποιητική θέρμανση στο νοικοκυριό τους.

● Οι περισσότερο «φτωχές» κοινωνικο-επαγγελματικές ομάδες της ελληνικής κοινωνίας είναι οι αγρότες (γεωργοί – κτηνοτρόφοι - ψαράδες) όπου το ποσοστό των «φτωχών» φτάνει το 22.9% της κατηγορίας, οι συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα (28.5%), οι άνεργοι που προέρχονται από απώλεια εργασίας (38.7%), ενώ ευδιάκριτη γίνεται η οικονομική πίεση στους αυτοαπασχολούμενους μικρούς επαγγελματίες και βιοτέχνες (14.6%). Το «περιβάλλον της φτώχειας» στην ελληνική κοινωνία, καταγράφεται για το 2009 σε 17% του ενήλικου πληθυσμού, ήτοι κατά προσέγγιση 1.501.954 άτομα. Διευκρινίζεται ότι το ποσοστό αυτό δεν περιλαμβάνει τον αλλοδαπό πληθυσμό που κατοικεί και εργάζεται στη χώρα.