Ρατζίπ Ζαράκολου: Η γενοκτονία είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός και η Τουρκία πρέπει να την αναγνωρίσει
Συνεχίζοντας την τακτική της να πρωτοτυπεί στις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία η Λέσχη Ποντίων Καβάλας, - πριν δύο χρόνια είχε τιμήσει τους αθλητές του κολεγίου Μερζιφούντας με ποδοσφαιρικό αγώνα προς τιμήν τους φορώντας φανέλες, τα αυθεντικά αντίγραφα- προσκάλεσε το γνωστό Τούρκο εκδότη και αγωνιστή Ρατζίπ Ζαράκολου.
Σ’ ένα κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καβάλας, αφού κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη αυτών που χάθηκαν ο πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης τόνισε την ανάγκη να μην ξεχαστεί η γενοκτονία και να αναγνωριστεί από όλον τον κόσμο. «Δεν ζητάμε εκδίκηση. Το μόνο που ζητάμε είναι αναγνώριση και μια συγνώμη από τους Τούρκους. Η γενοκτονία είναι γεγονός αναμφισβήτητο», είπε ο κ. Αλεξανδρίδης.
Αμέσως μετά μίλησε στα τουρκικά και στα ελληνικά ο Φάνης Μαλκίδης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών, ο οποίος ανέφερε τα εξής:
«Εδώ και δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, από τη ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου με το οποίο αναγνωρίζεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, το ελληνικό κράτος αποτελεί μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Αρνούμενο να συμβάλλει στο αυτονόητο, δηλαδή στην αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας, όταν δεν απουσιάζει, τότε λειτουργεί εχθρικά. Με την απόδοση τιμής του πρωθυπουργού (2008) και του υπουργού εξωτερικών (2000) στον Κεμάλ, τον οποίο ο σχετικός νόμος του ελληνικού κράτους έχει αναγνωρίσει ως τον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας (!), έως την προκλητική απουσία του ζητήματος από τις διμερείς και διεθνείς αναφορές και κινήσεις της Ελλάδος.
Ωστόσο αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι η επανάληψη δύο τυπικών –ουσιαστικών αναφορών, οι οποίες δείχνουν τη σοβαρότητα του κράτους. Σοβαρότητα η οποία φαίνεται από τα μικρά και από τα μεγάλα.
Στα έγγραφα, δημόσια εννοείται που υπογράφονται ως εγκύκλιοι, ή οτιδήποτε άλλο που διακινούνται από το Υπουργείο Εσωτερικών κλπ, κλπ, τις Περιφέρειες, τις Περιφερειακές Ενότητες καλείται ο ελληνικός λαός να εορτάσει (!!!!!!!) τη ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας. Τι μπορείς να πεις αλήθεια παραπάνω, όταν σε πλημμυρίζει η θλίψη. Δεν βλέπουν τι υπογράφουν, τι στέλνουν, τι διακινούν στα μέσα ενημέρωσης, στους συλλόγους, στους πολίτες;
Επίσης παρότι έχει ψηφιστεί ως ημέρα μνήμης η 19η Μαΐου, και όλοι γνωρίζουμε πλέον γιατί, κάθε χρόνο με αυθαίρετο τρόπο με σχετική κρατική κίνηση, μετατίθεται η ημερομηνία σε άλλη. Έτσι χάνεται η ουσία της ημέρας και η σημασία της για όλους μας και βεβαίως απαλλάσσεται η Τουρκία. H 19η Μαΐου έχει γίνει ημέρα- λάστιχο και όταν το κράτος αποφασίζει να την «τιμήσει», αυτή έχει χάσει το ουσία της. Πέρα βεβαίως από το γεγονός της διαδικασίας με ένα τελετουργικό που θυμίζει την ρήση «να βγούμε από την υποχρέωση».
Οι κινήσεις αυτές πρέπει να σταματήσουν τώρα. Κανείς δεν εορτάζει, πόσο μάλλον οι απόγονοι των θυμάτων κανείς δεν θέλει να τιμά την 19η Μαΐου όποτε κρίνει το κράτος και τα συμφέροντά του.
Η ύβρις να σταματήσει τώρα και το ελληνικό κράτος, το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του, κεντρικοί και περιφερειακοί να αναλάβουν τα ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Όπως μας νουθετούν να πράξουμε εμείς. Οι πολίτες όμως έχουν δικαιώματα και κυρίως ευθύνη και χρέος. Και αυτά έχουμε αναλάβει εδώ και καιρό και η παρουσία του Ρατζίπ Ζαράκολου δείχνει ότι έχουμε και συμμάχους στον αγώνα μας»
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ρατζίπ Ζαράκολου, μέλος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, ο οποίος έχει υποστεί πολλές διώξεις στη γειτονική χώρα για τη δράση του. Ο κ. Ζαράκολου, Ο Ραγκίπ Ζαράκολου γεννήθηκε το 1948 στην Πρίγκηπο, και μεγάλωσε με μέλη της ελληνικής και της αρμενικής μειονότητας. In 1968 he began writing for "Ant" and "Yeni Ufuklar" magazines. Σε ηλικία 20 ετών άρχισε να γράφει για τα περιοδικά "Ant" και "Γενί Ufuklar» και όταν στην Τουρκία πραγματοποιήθηκε
In 1971 a military junta assumed power in Turkey.ακόμη ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, ο Ζαράκολου δικάστηκε με την κατηγορία μυστικών σχέσεων με τη Διεθνή Αμνηστία. Του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα μέχρι και το 1991 και πHe spent five months in prison, before the charges were dropped.έρασε πέντε μήνες στη φυλακή, πριν αποσυρθούν οι κατηγορίες εναντίον. In 1972 Ragıp Zarakolu was sentenced to 2 years' imprisonment for his article in the journal Ant (Pledge) on Ho Chi Minh and the Vietnam War . Το 1972 ο Ζαράκολου καταδικάστηκε σε χρόνια φυλάκιση 2 ετών για το άρθρο του στο περιοδικό Ant για τον Ho Chi Minh και τον πόλεμο του Βιετνάμ . He stayed in Selimiye Prison (Istanbul) and was released in 1974 following a general amnesty. [ 2 ] On his release Zarakolu refused to abandon his campaign for freedom of thought, striving for an "attitude of respect for different thoughts and cultures to become widespread in Turkey".
Έμεινε στη φυλακή και αφέθηκε ελεύθερος το 1974 μετά από τη γενική αμνηστία. Με την αποφυλάκισή του ο Ζαράκολου αρνήθηκε να εγκαταλείψει την εκστρατεία του για την ελευθερία της σκέψης, σε μια προσπάθεια «σεβασμού των διαφορετικών σκέψεων και των πολιτισμών στην Τουρκία».
The Belge Publishing House, established in Istanbul in 1977 by Zarakolu and his wife Ayşenur , has been a focus for Turkish censorship laws ever since.Το 1977 ο Ζαράκολου και η σύζυγός του Αυσενούρ δημιουργούν τον εκδοτικό οίκο Belge, με έδρα στην Κωνσταντινούπολη. Aπό τότε οι εκδόσεις τους έχουν αποτελέσει το επίκεντρο για την τουρκική λογοκρισία και τους νόμους απαγόρευσης κυκλοφορίας. Charges brought against the couple resulted in imprisonment for both Ayşenur and Ragıp Zarakolu, the wholesale confiscation and destruction of books and the imposition of heavy fines. Με την έκδοση των πρώτων βιβλίων, απαγγέλθηκαν κατηγορίες κατά του ζεύγους, οδηγήθηκαν στη φυλακή, έγινε κατάσχεση και καταστροφή των βιβλίων, ενώ επιβλήθηκαν βαρύτατα πρόστιμα.
Η νέα στρατιωτική δικτατορία στην Τουρκία της 12ης Σεπτεμβρίου 1980 στέλνει ξανά στη φυλακή τον Ζαράκολου, λόγω της θέσης του στην εφημερίδα Demokrat και He was banned from leaving the country between 1971 and 1991. [ 2 ] In 1986 he became one of 98 founders of the Human Rights Association in Turkey (HRA or in Turkish IHD).για το γεγονός ότι κατήγγειλε πως 600.000 άνθρωποι συνελήφθησαν, 50 άνθρωποι εκτελέστηκαν, χιλιάδες εξαφανίστηκαν, 20.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα και να φύγουν εξορία, και σχεδόν 100.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν.
Μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980 ο εκδοτικός οίκος Belge δημοσίευε κυρίως ακαδημαϊκά και θεωρητικά βιβλία. Afterwards Belge started to publish a series of books written by political prisoners. Στη συνέχεια ο Belge άρχισε να δημοσιεύει μια σειρά από βιβλία γραμμένα για πολύ σημαντικά και καυτά, για την τουρκική κοινωνία, ζητήματα. The series of 35 books consisted of poems, shorts stories, novels.
Ο κατάλογος των δημοσιεύσεων περιλαμβάνει βιβλία (μεταφράσεις) της ελληνικής λογοτεχνίας, ανάμεσά τους η Λωξάνδρα, το «Ματωμένα χώματα» της Δ. Σωτηρίου, για την εκδίωξη των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη το 1955, για τον Πολιτισμό του Πόντου με συγγραφείς τον Ομέρ Ασάν, τον Γιώργο Ανδρεάδη, βιβλία σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων, βιβλία για τους Κούρδους στην Τουρκία.
In 1995 the Belge Publishing House offices were firebombed by a far right group, forcing it to be housed in a cellar. Το 1994, ο εκδοτικός οίκος Belge υπέστη εμπρησμό, καταστρέφοντας τα πάντα, υποχρεώνοντάς τον, να στεγάζεται σε ένα κελάρι. Since his wife's death in 2002, Zarakolu continued to face further prosecutions. Από το θάνατο της συζύγου του το 2002, η οποία είχε φτάσει στις 34 δικαστικές διώξεις, ο Ραγκίπ Ζαράκολου εξακολουθεί να αντιμετωπίζει περαιτέρω διώξεις.
Οι διώξεις του Ζαράκολου αφορούν συνήθως κατηγορίες για αποσχιστική προπαγάνδα και για «προσβολή των οργάνων της Τουρκικής Δημοκρατίας» (άρθρο 301 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα)
Το 1986 έγινε ένα από τα 98 ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, το 2007 διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής για την Ελευθερία της δημοσίευσης στην Ένωση Εκδοτών και πολλοί διεθνείς οργανισμοί (π.χ Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη ) έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για τις διώξεις του Ραγκίπ Ζαράκολου.
Ο Ζαράκολου έχει τιμηθεί από διάφορους φορείς στο εξωτερικό (Διεθνής Ένωσης συγγραφέων, Διεθνής Ένωση Εκδοτών, κ.α ) για τους αγώνες του για ελεύθερη έκφραση, ωστόσο πολλές φορές δεν μπόρεσε να λάβει τα βραβεία του αφού το διαβατήριό του είχε κατασχεθεί από τις τουρκικές αρχές (περίπτωση της τελετής στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης).
Στην ομιλία του ο Ζαράκολου αφού έκανε μία ιστορική αναδρομή για τους λαούς οι οποίοι ως αυτόχθονες ζούσαν στη χώρα, τόνισε τη Γενοκτονία που υπέστησαν από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς αναφέροντας μάλιστα στοιχεία της Γενοκτονίας από την Τραπεζούντα μέχρι τη Σμύρνη.
Τόνισε ότι «σήμερα μπορεί να καλυτέρευσαν οι σχέσεις των δυο χωρών, αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελέσει λησμονιά για όσα έγιναν. Όμως από το 1980 και μετά, το εκπαιδευτικό σύστημα της γείτονος ελέγχεται πλήρως από τον στρατό, που προσπαθεί να μεταφέρει παραχαραγμένη την ιστορία. Όμως οι απλοί άνθρωποι να είστε σίγουροι πως γνωρίζουν την πραγματική ιστορία, αφού την μαθαίνουν από τους γονείς και τους παππούδες τους που την έζησαν. Έτσι υπάρχει πραγματική αμφισβήτηση από τον απλό κόσμο για όσα προσπαθούν οι μεγάλοι να τους περάσουν. Οι γενοκτονίες έγιναν. Απομένει να προσπαθήσουμε να αναγνωριστούν από όλους». Ο Ζαράκολου ο οποίος τιμήθηκε από τη Λέσχη Ποντίων, αναφέρθηκε και στη δολοφονία των Ελλήνων που φοιτούσαν στο Κολλέγιο Ανατόλια της Μερζιφούντας, ενώ έκλεισε την ομιλία του λέγοντας «ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση στην Τουρκία, όπου το καθεστώς έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε σκλάβους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ