Γόρδιος Δεσμός!

ΟΤΑΝ ο Μέγας Αλέξανδρος το 333 π.Χ. έφτασε στο Γόρδιο, στο ανάκτορο των παλαιών βασιλέων της Φρυγίας, βρισκόταν το άρμα του Γόρδιου ως ανάθημα στον Δία. Ο ζυγός του άρματος ήταν δεμένος με φλοιό κρανιάς και ο δεσμός ήταν τόσο περίπλοκος, ώστε δεν διακρινόταν πουθενά η αρχή του. Σύμφωνα με την κρατούσα παράδοση τότε, όποιος έλυνε τον Γόρδιο Δεσμό, θα κυριαρχούσε στην Ασία. Ο Αλέξανδρος πήγε στο ανάκτορο, εξέτασε τον δεσμό και τον έλυσε εύκολα.

Ο τρόπος με τον οποίο τον έλυσε, παραμένει ένα μυστήριο. Η πιο διαδεδομένη άποψη, που υποστηρίζει ότι έκοψε τον δεσμό με το σπαθί του, είναι η λιγότερο πιθανή εκδοχή. Ο Αριστόβουλος, που ήταν πιθανώς αυτόπτης μάρτυρας, αναφέρει ότι τον έλυσε αφαιρώντας τον πύρο από το τιμόνι του άρματος, όπου συγκρατείται ο δεσμός του ζυγού. Εξετάζοντας το συμβάν στη μυθολογική  του διάσταση θα πρέπει να δεχθούμε ότι αντίθετα με το παραμύθι, ο μύθος εμπεριέχει πολύ λίγα αυθαίρετα στοιχεία. Τούτος ο μύθος του δεσμού ως σύνολο είναι σχεδιασμένος έτσι, ώστε να αποδίδει νομιμότητα ή μη σε οποιαδήποτε αλλαγή της εξουσίας.

Φαίνεται πως σήμερα, το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα του τόπου, έφτασε ακριβώς στον Γόρδιο Δεσμό. Κάποιος πρέπει να τον λύσει, διαφορετικά δεν μπορεί να προχωρήσει ο τόπος. Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα: η οικονομική ύφεση η οποία οδηγεί μαθηματικά πλέον στην πτώχευση της χώρας, και η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην κοινωνική αποσύνθεση, στην καταβαράθρωση της πολιτικής τακτικής, στη διάλυση του ίδιου του πολιτικού συστήματος της χώρας και σε πάμπολλα αδιέξοδα.

Σήμερα, μια λύση του Γόρδιου Δεσμού που προτείνεται, είναι η συναίνεση όλων των πολιτικών – κομματικών χώρων, κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί, μιας και η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για πραγματική συναίνεση, αλλά για πλήρη αποδοχή του κυβερνητικού της προγράμματος από όλους εμάς! Επί της ουσίας, ζητάει λευκή υπογραφή στα όσα κάνει και στα όσα προτίθεται να κάνει.

Η συναίνεση όμως δεν γίνεται έτσι! Εδώ υπάρχουν σοβαρά ζητήματα, στα οποία δεν θα ήταν δυνατόν να συμφωνήσουν οι Έλληνες. Και ευτυχώς δεν μπορούν να συναινέσουν όλα τα κόμματα. Όπως για παράδειγμα η πώληση των ΔΕΚΟ, η πλήρης εκποίηση του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, επιχειρήσεων οι οποίες είναι η ραχοκοκαλιά της χώρας. Δεν μπορούμε να συναινέσουμε όλοι στο ξεπούλημα δημόσιας γης σε ξένους, αγνώστους προελεύσεις, σε κεφάλαιο που είναι άγνωστο από πού εκπορεύεται και τι ακριβώς ζητάει!

Πώς είναι δυνατόν να συναινέσουν Έλληνες να πωληθούν νησιά; Πώς είναι δυνατόν να συναινέσουν Έλληνες με την σταδιακή εκχώρηση της Ακρόπολης (αρχικά θα δώσουν την έκδοση εισιτηρίων) σε ξένες πολυεθνικές εταιρείες; Πώς είναι δυνατόν να εκχωρείς λιμάνια στο ξένο κεφάλαιο, άγνωστο ποιες άλλες πατρίδες εξυπηρετεί;

Είναι απαράδεκτο και ανιστόρητο, μια χώρα όπως η Ελλάδα, στο μεγαλύτερο σταυροδρόμι Πολιτισμού και Ιστορίας του πλανήτη, να γελοιοποιείται και να διασύρεται. Δεν μπορεί ένας λαός με βαθιές ρίζες στους ιστορικούς αιώνες να χάνει την αξιοπρέπειά του.

Από το 1821 και μετά, αυτός ο τόπος διασύρεται κυριολεκτικά. Αντί να πάει μπροστά, βουλιάζει στην αποσύνθεση και τη σαθρότητα, στην κινούμενη άμμο της Ιστορίας. Με αίμα κέρδισε όσα κέρδισε αυτός ο λαός, όμως το ανακυκλούμενο πολιτικό σύστημα συρρικνώνει διαρκώς τον Ελληνισμό. Μια χώρα με τέτοια θάλασσα, που ήταν η μεγαλύτερη ναυτική δύναμη του πλανήτη, διαπομπεύεται από τους εχθρούς της.

Και το χειρότερο απ’ όλα; Το ελληνικό κεφάλαιο, αρνείται επιδεικτικά να βοηθήσει το εσωτερικό της χώρας. Αδιαφορεί για την κατάντια της χώρας και προτιμάει να σώσει τις επιχειρήσεις του και μόνο, καθώς αποσύρει τα χρήματά του από τη χώρα. Σε λίγα χρόνια θα μας λένε ότι στάθηκαν αρωγοί στις δύσκολες στιγμές της χώρας. Ψευδόμενοι και θρασείς, θα βρίσκονται και πάλι στις επάλξεις της εξουσίας για να αρπάξουν για άλλη μια φορά, όσα περισσότερα γίνεται από τον κόπο, τον μόχθο και τον ιδρώτα του Έλληνα! Αυτού που αγόγγυστα αυτή τη στιγμή πληρώνει και πληρώνει και πληρώνει όλα τα σπασμένα!

Θανάσης Πολυμένης