Εργαζόμενοι στην αιχμαλωσία......

● ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, όμως, με την πραγματική οικονομία εντός της χώρας; Επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Και η εκμετάλλευση των εργαζομένων ανεβαίνει στα ύψη, χωρίς όμως αποδοχές. Οι οποίες, τη μια με τις αυξήσεις, την άλλη με την άνοδο του ΦΠΑ, πότε με την κερδοσκοπία στη βενζίνη, αλλά και με τη φορολογική αφαίμαξη, εξαφανίζονται. Εδώ και μήνες τώρα, γίνεται κυριολεκτικά το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», στις βιοτεχνίες.

● Επιχειρήσεις κλείνουν και προχωρούν σε αδειοδότηση του προσωπικού τους. Δίνουν υποχρεωτικές άδειες μέχρι και ολόκληρο μήνα! Τους έχουν τους ανθρώπους στο περίμενε! Και τι πετυχαίνει μ’ αυτό η επιχείρηση; Αφενός κρατάει τους εργαζόμενους στη δύναμή της. Δεν εργάζονται για πολλές μέρες, εβδομάδες ολόκληρες καμιά φορά και μήνα. Φυσικά και δεν πληρώνονται, εφόσον βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια. Δεν τους απολύει, διότι πρέπει να δώσει αποζημιώσεις. Δεν μπορούν να πάρουν ταμείο ανεργίας, διότι θεωρούνται εργαζόμενοι σε άδεια!

● Κι άντε εσύ τώρα, τρέχα να βρεις δουλειά, να βγάλεις κάνα φράγκο, να στηρίξεις την οικογένειά σου! Αυτή είναι η ξεφτίλα! Είναι το κοινό μυστικό στη χώρα. Και ξέρετε ποιο είναι το κακό; Κανείς δεν μιλάει ανοικτά γι’ αυτή την κατάσταση. Και να φύγεις από την επιχείρηση που εργάζεσαι; Να πας πού; Και στις άλλες το ίδιο γίνεται. Κι αν φύγεις, φεύγεις μόνος σου. Ούτε αποζημίωση μπορείς να πάρεις, ούτε ταμείο ανεργίας, διότι δεν σε απέλυσαν, έφυγες!

● Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Μπα! Κάτι χειρότερο! Δέσμιος, αλυσοδεμένες, φυλακισμένος! Εδώ βρίσκεται η πραγματική οικονομία. Εδώ βρίσκεται η πραγματικότητα της καθημερινότητας του Έλληνα! Άνεργος – εργαζόμενος ή εργαζόμενος – άνεργος! Γι’ όλους αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους, ποιος θα ενδιαφερθεί πραγματικά, άραγε;

● Ούτε καν τα Εργατικά Κέντρα μιλάνε! Άσε που κι αυτά κατάντησαν δέσμια, πολλές, των κομματικών εξουσιών που ακολουθούν οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες! Μάθαμε και συνηθίσαμε στις «άσφαιρες» δηλώσεις. Χωρίς νόημα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα, σε άλλη περίπτωση θα ξεσήκωνε τον κόσμο στις πλατείες, με μαύρες σημαίες. Σήμερα δεν έγινε τίποτα απολύτως. Αυτές οι υποτονικές απεργίες δεν νοούνται ως εξεγέρσεις!

● Μάλλον, η επανάσταση του Έλληνα … επί του καναπέως συνεχίζεται, ράθυμη και οικτρή! Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μας κρατάει! Όσο έχουμε τηλεόραση να βλέπουμε τα ντιβιντί που μας σερβίρουν οι εφημερίδες, όσο μπορούμε να τη βρίσκουμε με την …περιπεσούσα Τζούλια, όσο μπορούμε και πληρώνουμε τον λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου, κι όσο μπορούμε ακόμα να έχουμε επιλογές στα σούπερ μάρκετ της ελληνικής δημοκρατίας, όλα πάνε καλά!

● Σιγοβράζουμε στο ζουμί μας! Μέχρι τελικού ψησίματος… Και μάλλον μας έψησαν για τα καλά!