Δημοσιογραφικές και όχι μόνο, μεγαλοστομίες!

ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ καμιά φορά οργίζομαι για λόγους που δεν θα έπρεπε ίσως, και φτάνω στο σημείο να γίνομαι κακός; Για τη σημειολογία που υπάρχει στα λεγόμενα όχι μόνο των πολιτικών, αλλά και των δημοσιογράφων, στην προσπάθειά τους είτε να παινέψουν κάποιον, είτε γιατί έτσι τους υπαγορεύει το καθήκον τους να κάνουν.
Πρώτος απ’ όλους ο Κώστας Σημίτης. Ήταν ο άνθρωπος που ηγούνταν, τότε, της «ισχυρής Ελλάδας». Ο πρωθυπουργός που μίλησε για ισχυρή Ελλάδα! Βέβαια, κάποιοι είχαν τις αντιρρήσεις τους! Που όταν έβγαιναν να τις εκφράσουν ανοιχτά, τους έτρωγε, κυριολεκτικά το μαύρο το σκοτάδι! Ο Σημίτης ήταν το γέννημα θρέμμα των δημοσκοπήσεων. Ο άνθρωπος που έβαλε την Ελλάδα στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ). Σήμερα βέβαια αποδείχθηκαν οι λογιστικές του αλχημείες, που οδήγησαν τη χώρα εδώ που την οδήγησαν. Όχι ότι μας έβαλε στην ΟΝΕ, αλλά τον τρόπο με τον οποίο εισήχθη η Ελλάδα στην Ένωση! Οι εμπνευσμένες δημοσκοπήσεις υπέρ του προσώπου του, τον ήθελαν ως τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, που όμως έχανε την εξουσία παταγωδώς και σκανδαλωδώς, χαρίζοντας το «δαχτυλίδι» του κόμματος στον Γιώργο Παπανδρέου. Στην ουσία, του το φόρτωσε, καθώς έβλεπε να έρχονται τα δύσκολα χρόνια. Έξυπνος άνθρωπος, ομολογουμένως! Την έβγαλε στον αφρό…
Κατόπιν ήρθε ο Κώστας Καραμανλής. Από εκείνη την περίφημη αποστροφή το λόγου του στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη, ότι «πέντε νταβατζήδες κυβερνούν αυτόν τον τόπο», τους οποίους δεν μπόρεσε να κάνει κουμάντο, μέχρι την τρομερή παραγωγή των μεγαλύτερων σκανδάλων που γνώρισε ποτέ η χώρα, μέχρι εκείνο το τρομερό του δικού μας βουλευτή Μαργαρίτη Τζίμα, ότι, «ο Κώστας Καραμανλής είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της χώρας από τον πόλεμο και μετά», φτάσαμε στο τραγικό αποτέλεσμα, που όλοι γίναμε θεατές, της παταγώδους πτώσης του τον Οκτώβριο του 2009!
Δεν υπήρξε άλλη κυβέρνηση που να γνώρισε τέτοια παραγωγή σκανδάλων, που να είχε τέτοια παταγώδη πτώση και τέτοια αποτυχία σε όλα τα επίπεδα. Κι όμως, ακόμα και την ώρα της μεγάλης πτώσης, ο Καραμανλής ήταν ο «καταλληλότερος πρωθυπουργός»! Πληρωμένες δημοσκοπήσεις ή γελοιότητες κάποιων στην προσπάθειά τους να κρατήσουν την εξουσία;
Σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου, οδηγεί ταχύτατα τη χώρα στη χρεοκοπία. Είτε αυτό είναι μια ζοφερή αλήθεια είτε όχι, είτε αυτά είναι παιχνίδια του κεφαλαίου όπως λένε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, η πραγματικότητα είναι ότι, ο Γιώργος Παπανδρέου, επιβάλλει στον ελληνικό λαό, τα χειρότερα φορολογικά και όχι μόνο, μέτρα που επιβλήθηκαν ποτέ!
Κι όμως, η σημειολογία ορισμένων δημοσιογράφων ανέρχεται για άλλη μια φορά στα όρια της γελοιότητας. Συγκεκριμένα, η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στο φύλλο της Τρίτης 9 Μαρτίου 2010, στη στήλη «Ριπές» (η επίσημη άποψη της εφημερίδας), και με τίτλο: «Ο Γιώργος», σημειώνει μεταξύ άλλων:
[Πολλοί το λένε ήδη: αν δεν υπήρχε ο Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Ή αλλιώς: έγινε Πρωθυπουργός ακριβώς την ώρα που η Ελλάδα χρειαζόταν έναν ηγέτη με τα δικά του χαρακτηριστικά: άνεση στις διεθνείς σχέσεις, ευχέρεια επικοινωνίας με τις πολιτικές ηγεσίες του πλανήτη, διπλωματικό ταλέντο και κουράγιο. (…) Ο Πρωθυπουργός – και επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας – μετακινείται ταχύτατα στις πρωτεύουσες όπου κρίνονται οι εξελίξεις. Και είναι πλέον η διαυγής ελληνική φωνή στο παγκόσμιο σύστημα ενημέρωσης. (…) …αναδεικνύει τον Γιώργο Παπανδρέου σε σημαντικό παράγοντα, ο οποίος επηρεάζει τις εξελίξεις υπέρ των ελληνικών επιλογών. Βγάζει την Ελλάδα από την ακινησία. (…) Δεν είναι εύκολο να φανταστεί κανείς άλλον σύγχρονο Έλληνα πολιτικό με τόσο συστηματική – και αποτελεσματική όπως προκύπτει σταδιακά – δραστηριότητα στο διεθνή χώρο. Δίνει μάχες που μόνο αυτός θα μπορούσε να οργανώσει κατά τρόπο που να ανατρέπουν τα δυσμενή δεδομένα.]
Το θέμα δεν είναι αν ο Γιώργος Παπανδρέου επιτύχει απλώς, σ’ αυτό που κάνει. Μακάρι να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Το ζήτημα είναι, με τι τίμημα θα βγει η χώρα από τη δίνη των προβλημάτων της! Η Ιστορία θα αποδείξει για το κατά πόσο ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ή όχι το κατάλληλο άτομο. Μια ιστορική στιγμή κρίνεται στη διάρκεια του χρόνου. Τα αποτελέσματα μιας πολιτικής πράξης, φαίνονται στη διάρκεια του χρόνου και όχι μιας στιγμής! Αλλά κι από την άλλη, τρομάζω να σκεφτώ ότι, ανάμεσα στους τυφλούς, υπάρχει μόνο ένας μονόφθαλμος!
Θ.Πολ.