Θα ανοίγατε το σπίτι σας στην παρακμή;

ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ! Άνοιξη του 1983. Από τηλεόραση, μόνο τα δυο κρατικά κανάλια της ΕΡΤ. Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, αρχιεπίσκοπος ο Σεραφείμ. Όλοι πεθαμένοι σήμερα.

Είναι Σάββατο βράδυ, και σε κάποιο από τα δύο κρατικά κανάλια της ΕΡΤ, προβάλλεται η ταινία του σκηνοθέτη Νίκου Αλευρά, ανιψιού του γνωστού βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκου Αλευρά, με τίτλο: «Οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι». Μερικά χρόνια αργότερα, ο σκηνοθέτης Νίκος Αλευράς, σκοτώνεται νεότατος σε τροχαίο στην εθνική οδό, καθ’ οδόν για τα γυρίσματα κάποιου ντοκιμαντέρ.

Το θυμάμαι χαρακτηριστικά, γιατί υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία, και πέντε φίλοι, είχαμε κάτσει στο Κ.Ψ.Μ. για να δούμε την ταινία στην τηλεόραση. Ο Αλευράς στην ταινία του, είχε κάποιες αναφορές στη δικτατορία (νωπές ακόμα τότε οι αναμνήσεις από τον πολιτικό γύψο των συνταγματαρχών), και στη συνέχεια, παρουσίαζε μια …παράξενη σκηνή. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ένας τύπος με μακριά μαλλιά και γένια, ντυμένος ως βρέφος με πάνες και πιπίλα, να πιπιλίζει βυζαίνοντας το στήθος μιας θείας του με πλούσια τα ελέη! Και ξαφνικά, κόβεται το σήμα και στην τηλεόραση προβάλλονται «χιόνια». Η κατάσταση αυτή διαρκεί ίσως και δέκα ολόκληρα λεπτά. Έπειτα πέφτει η γνωστή κάρτα της τότε ΕΙΡΤ «ζητούμε συγνώμη για τη διακοπή». Όταν μετά από λίγο επανέρχεται το σήμα του σταθμού, η εκπομπή συνεχίζεται με κάτι άλλο.

Η ταινία του Νίκου Αλευρά «Οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι», κόβεται, κυριολεκτικά στον αέρα. Με εντολές υψηλά ιστάμενων προσώπων. Την επόμενη μέρα στις εφημερίδες γίνεται πανικός. Ποιος έδωσε εντολή και κόπηκε η ταινία κατά τη διάρκεια της προβολής της; Άλλοι έλεγαν για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, άλλοι για τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Άγνωστο τι είχε γίνει.

Όπως και να ’χει, ήταν μια στιγμή της κρατικής ελληνικής τηλεόρασης. 1983. 2010. Είκοσι χρόνια, ιδιωτική και «ελεύθερη τηλεόραση». Σήμερα, ποιος θα τολμούσε να κόψει μια ταινία στον αέρα; Το πιθανότερο, κανένας, αν και μια φορά υπήρξε παρέμβαση του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ή τουλάχιστον της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τον ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό STAR της Αθήνας. Όταν αυτό είχε ανακοινώσει στο πρόγραμμά του, την προβολή της ταινίας του Μάρτιν Σκορτσέζε «Τελευταίος πειρασμός» βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη, με τη δική του άποψη για τη ζωή του Ιησού Χριστού. Το ίδιο το κανάλι ποτέ δεν παραδέχθηκε την …ιερή άνωθεν επέμβαση. Την εν λόγω ταινία, κανένα τηλεοπτικό κανάλι στην Ελλάδα δεν τόλμησε, όμως, ποτέ να προβάλει! Όταν πριν από μερικά χρόνια αυτή κυκλοφόρησε σε ντιβιντί, την πουλούσαν χωρίς να την έχουν αναρτημένη στις προθήκες τους!

Σήμερα, η ιδιωτική «ελεύθερη» τηλεόραση, είκοσι χρόνια μετά το ξεκίνημά της, μπορεί να προβάλει οποιαδήποτε σαβούρα, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι! Κι αυτή η σαβούρα, να είναι και της μόδας, να φιγουράρει ως ο εθνικός μας πολιτισμός. Η ιδιωτική «ελεύθερη» τηλεόραση, μας έμαθε να βλέπουμε τα ριάλιτι και να παρακολουθούμε τη ζωή των άλλων από την κλειδαρότρυπα. Μας έμαθε να «ψηφίζουμε» στα ριάλιτι και να πιστεύουμε ότι συμμετέχουμε σε «δημοκρατικές διαδικασίες», ενώ στην πραγματικότητα εκθέτουμε τη ζωή και καταρρακώνουμε την αξιοπρέπεια συνανθρώπων μας.

Μας έμαθε να δεχόμαστε αυτό που έχει «ακροαματικότητα», πολλές φορές πλαστή, έστω κι αν είναι σαβούρα! Ενώ την ίδια ώρα, πολτοποιούμε προσωπικότητες και τις εξισώνουμε με το γελοίο, λες και έχουμε το δικαίωμα να διαγράφουμε την Ιστορία και τον πολιτισμό μας.

Η ιδιωτική «ελεύθερη» τηλεόραση, μας έχει εθίσει στο πορνό της Τζούλιας, χωρίς να αντιδρούμε καν। Έγινε καθημερινότητα η πορνεία και η μοντελοβίζιτα. Αλήθεια, θα ανοίγατε ποτέ την πόρτα να βάλετε στο σπίτι σας τον Ψινάκη; Ή την Τζούλια; Ή κάτι άλλους γελοίους τύπους και τύπισσες, που μόνο την παρακμή και το σαθρό προωθούν; Όχι βέβαια! Τώρα όμως, όποιος δεν το κάνει…

Θ.Πολ.