Ο ελληνικός λαός υποβαθμίζεται

Ο ελληνικός λαός υποβαθμίζεται υπό την αδιαφορία των κυβερνώντων!

ΝΕΑ στοιχεία έρχονται στη δημοσιότητα, για την ελληνική κοινωνία, η οποία οδηγείται πλέον στο χείλος του γκρεμού! Και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προτείνει ούτε μισή λύση, αλλά ούτε και έχει τη διάθεση να το κάνει. (Αναφέρομαι στον πολιτικό κόσμο που κυβερνάει αυτή τη χώρα, και δυστυχώς αυτοί χρίζουν επιδόματος κώφωσης ως αναπηρία!)

          Πριν απ’ όλα, θα επαναλάβω κάτι που είχε πει και πριν από καιρό: την αστική τάξη στην Ελλάδα, την μετέτρεψαν μέσα σε μια νύχτα σε προλετάριους και μάλιστα χαμηλής αμοιβής! Λες και οι προλετάριοι θα μπορούσαν ποτέ να αμείβονται πλουσιοπάροχα ή τουλάχιστον με κάποια δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα, οδήγησαν χιλιάδες κόσμο στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας και ανέδειξαν έτσι την … φιλανθρωπία των Ελλήνων, που ακόμα μπορούν να έχουν κάποιο μισθό στην τσέπη τους!

          Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), η αποκάλυψη μιας νέας κοινωνικής ομάδας στην Ελλάδα, συγκλονίζει τους πάντες: Πρόκειται για τη νέα τάξη των «νέων φτωχών», ή αλλιώς των «νεόπτωχων»!!!

          Ποιοι συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτήν; Είναι οι εργαζόμενοι – φτωχοί, άνθρωποι που εργάζονται αλλά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Αυτή η κατηγορία αποτελεί το 13,8% του συνόλου, ενώ εργαζόμενοι – φτωχοί είναι το 25,4% των μισθωτών. Μέσα σε μόλις δυόμισι χρόνια, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΚΚΕ, η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας έχει αλλάξει δραματικά: η ανεργία καλπάζει και 13,2 δισεκατομμύρια ευρώ έκαναν φτερά από τις τσέπες των εργαζομένων εξαιτίας των περικοπών. Παράλληλα, το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα, είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη.

          Εκτός από τους ανέργους, τους μετανάστες και τα νοικοκυριά με πολλά παιδιά που ανήκουν στην κατηγορία των παραδοσιακά φτωχών, φαίνεται ότι πλέον έχουμε και τη νέα αυτή κατηγορία στην οποία μπορούμε να συμπεριλάβουμε τους εργαζόμενους-φτωχούς, ανθρώπους που έχουν κάποια εργασιακή σχέση, ωστόσο δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδά τους. Το ποσοστό αυτό, βάσει των τελευταίων στοιχείων, φτάνει το 13,8% ενώ εργαζόμενοι-φτωχοί είναι το 25,4% των μισθωτών».

Παράλληλα σε αυτή τη νέα ομάδα θα πρέπει να περιληφθούν οι νέοι έως 24 ετών, το ποσοστό φτώχειας των οποίων το 2010 έφτασε το 27,8%, όταν πριν από έναν χρόνο ήταν 23%. Είναι ολοφάνερο πλέον, ακόμα και ένα παιδί δημοτικού σχολείου θα μπορούσε να καταλάβει, ότι στην Ελλάδα απειλείται μια από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις που θα περάσει ποτέ η χώρα στην Ιστορία της. Δεν θα έχει να κάνει σε τίποτα με περιστατικά του παρελθόντος, αφού μιλάμε πλέον για καιρό ειρήνης και όχι θερμού πολέμου ή προσφυγιάς ή κάτι παρόμοιο!

Το πρόβλημα εντείνεται ακόμα περισσότερο, καθώς το πρόβλημα της παγκόσμιας απειλής της διατροφικής κρίσης, πλησιάζει ολοένα και την Ελλάδα μεσούσης της οικονομικής κρίσης. Το πρόβλημα με την παγκόσμια διατροφική κρίσης, αναδεικνύεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο, καθώς οι τιμές των δημητριακών και των τροφίμων γενικότερα, σταθεροποιούνται ολοένα και σε υψηλότερες τιμές.

Για να μην μείνουμε όμως στο σοβαρότατο θέμα της παγκόσμιας διατροφικής κρίσης που σίγουρα θα φέρει εκατομμύρια ανθρώπους και δεκάδες λαούς στα όρια της πείνας και της εξαθλίωσης, να σημειώσουμε ότι οι Έλληνες, ζουν ήδη τη δική τους διατροφική κρίση. Τα προϊόντα στα σούπερ-μάρκετ είναι ήδη ακριβά – συντελούν πολλοί παράγοντες σ’ αυτό το θέμα – αλλά κυρίως, οι καλές τροφές παραμένουν σε ακριβές τιμές. Που σημαίνει ότι η πλειοψηφία των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων (νεόπτωχοι), άνεργοι, συνταξιούχοι κτλ., δεν μπορούν να τα πλησιάσουν.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, την στροφή του Έλληνα καταναλωτή σε τρόφιμα κατώτερης ποιότητας και κατώτερης διατροφικής αξίας. Μπορεί να νοιώθει ότι μπορεί να διαλέξει από μια σειρά προϊόντων στα σούπερ-μάρκετ ξένων αλυσίδων, επί της ουσίας όμως πρόκειται για τρόφιμα εισαγόμενα, όχι ελληνικά και φυσικά αμφιβόλου ποιότητας! Πράγμα που σημαίνει ότι σύντομα θα προκύψουν προβλήματα υγείας στον πληθυσμό από την κακής ποιότητας διατροφικά προϊόντα!

Αλήθεια! Οι ελληνικές κυβερνήσεις, που απαιτούν θυσίες για να σώσουν το σκληρό ευρώ, πότε θα δεήσουν να ασχοληθούν με έναν λαό  που καταρρέει στην κυριολεξία και οδηγείται σε μαρασμό; Όταν δεν θα έχει απομείνει κανείς για να τους ψηφίζει ή όταν αναδείξουν την «Χρυσή Αυγή» δεύτερο κόμμα;