Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος!

● Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ όλα αυτά τα χρόνια, με τις πολιτικές πρακτικές της, συνηθίζει να δίνει βήμα στις τουρκικές διεκδικήσεις. Όπως το ίδιο έγινε με τα Ίμια και καθημερινά χάνονται μίλια ελληνικών υδάτων και εναέριου χώρου. Η ίδια πρακτική ισχύει και για όλα τα άλλα. Η ελληνική διπλωματία βρίσκεται σε ύφεση και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από την πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα την περασμένη άνοιξη, ο οποίος έμοιαζε να επισκέπτεται το βιλαέτι του!

● Η κατάσταση χειροτερεύει. Και χειροτερεύει σε όλα τα επίπεδα. Παραχωρούμε στην Τουρκία Γη και Ύδωρ και δεν γίνεται τίποτα. Κανείς δεν αντιδρά. Αλλά και οι όποιες αντιδράσεις, είναι τόσο χλιαρές και αδύναμες, που λες και δεν συμβαίνουν. Τι φοβόμαστε; Είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε τη χώρα κομμάτι – κομμάτι, τμήμα – τμήμα;

● Η τραγωδία και η παράδοση της Κύπρου από την υπόδουλη αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών στην Τουρκία, έμελλε να ανοίξει νέο κεφάλαιο στις τουρκικές διεκδικήσεις. Το Τουρκικό Προξενείο στη Θράκη θερίζει κυριολεκτικά και το αυτί της ελληνικής πολιτείας δεν ιδρώνει. Οι Τούρκοι, πράκτορες και μη, αλωνίζουν κυριολεκτικά στη Θράκη.

● Φωτεινό παράδειγμα η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου στο Μέγα Δέρειο, η οποία βίωσε στο πετσί και στην ψυχή της τη βία των Τούρκων πρακτόρων και ποιος ξέρει ποιων άλλων προβοκατόρων και παρακρατικών που δρουν υπέρ των τουρκικών συμφερόντων και ίσως όχι μόνον!

● Φωτεινό παράδειγμα επίσης, η στάση που κρατάει η χώρα μας, απέναντι στους Πομάκους της Δυτικής Θράκης. Οι οποίοι, επιμένουν να δηλώνουν Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι και επιμένουν να μετέχουν της ελληνικής παιδείας και του ελληνικού πολιτισμού. Με τη διαφορά ότι η ελληνική Πολιτεία αδιαφορεί για τις διαμαρτυρίες τους.

● Οι άνθρωποι αυτοί, διαμαρτύρονται συνεχώς ότι η Ελλάδα τους σπρώχνει στην Τουρκία και ότι προσπαθεί με το ζόρι να τους εκτουρκίσει. Γιατί αλήθεια συμβαίνει αυτό; Γιατί η Ελλάδα επιμένει να χαρίζει στην Τουρκία μια μειονότητα η οποία επιμένει να δηλώνει ότι προτιμά την Ελλάδα και τα ελληνικά γράμματα και όχι την Τουρκία; Προφανώς, όλοι μπορούμε να σκεφτούμε, ότι, ίσως, εδώ, υπάρχει μια μυστική συμφωνία!

● Αυτή η στάση λοιπόν της Ελλάδας, άνοιξε την όρεξη των πιράνχας της τουρκικής διπλωματίας, και ανοιχτά τώρα πια, οι μουσουλμάνοι της Θράκης απαιτούν και δικό τους πανεπιστήμιο! Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει η εφημερίδα «ΘΕΜΑ», η αυτοαποκαλούμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» έχει ζητήσει εδώ και καιρό να αντικατασταθεί η Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, στην οποία εισάγονται ύστερα από εξετάσεις αποκλειστικά μουσουλμάνοι – μέλη της μειονότητας της Θράκης, από μια παιδαγωγική σχολή πανεπιστημιακού επιπέδου τετραετούς φοίτησης, όπου θα εκπαιδεύονται μόνο νέοι που θέλουν να γίνουν δάσκαλοι στα μειονοτικά σχολεία.

● Σε όλη αυτή την κίνηση οι Έλληνες πανεπιστημιακοί έχουν ανακαλύψει κρυφά κίνητρα από τους υποκινητές της. «Κάποιοι θέλουν να ελέγχουν την όλη διαδικασία, δηλαδή την παραγωγή δασκάλων, και στη συνέχεια την εκπαιδευτική διαδικασία στα μειονοτικά σχολεία, την επιμόρφωση αλλά και τους διορισμούς», καταγγέλλει στην εφημερίδα «ΘΕΜΑ» ο ιστορικός αναλυτής κ. Νεκτάριος Δαπέργολας, υπογραμμίζοντας πως δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί κάποιο ανάλογο πανεπιστήμιο.

● Στο ίδιο μήκος κύματος και στην ίδια λογική, κινείται η πρακτική της Τουρκίας, όταν αναφέρει το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ως τουρκικό ίδρυμα και ζητάει από τους κληρικούς που ανήκουν σ’ αυτό, να πολιτογραφηθούν Τούρκοι, απειλώντας ακόμα και με τη διακοπή της λειτουργίας του! Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν εν έτη 2010!

● Το παράλογο στην όλη υπόθεση, είναι ότι πολλοί ιεράρχες από την Κρήτη κυρίως, λαμβάνουν την τουρκική υπηκοότητα, ώστε να μπορούν στο μέλλον να θέσουν την υποψηφιότητά τους για το θρόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε περίπτωση που ο νυν Πατριάρχης πεθάνει. Κρήτες Θεολόγοι μάλιστα, με σχετικό τους υπόμνημα, έχουν αντιληφθεί την παγίδα της Τουρκίας και αναφέρουν σχετικά:

● [Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα. Η ανοχή της Ελλαδικής πολιτείας σε κάθε τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ, και η απουσία στήριξης του χειμαζόμενου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε δεινή θέση. Ο Πατριάρχης είναι με την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά. Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει το Πατριαρχείο στις επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό Ορθόδοξους. Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία, που ασκεί σ’ αυτό, θέλει να το χρησιμοποιεί ως όργανό της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της φιλοδοξιών].

● Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός μετράνε ήττες. Και ήττες σημαντικές, ιστορικές, οι οποίες θα καταχωρηθούν με μαύρα γράμματα στις δέλτους της Ιστορίας. Αποδεχόμενοι το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως τουρκικό θεσμό, ως τουρκικό ίδρυμα και όχι ως οικουμενικό, αυτό σημαίνει ότι λογικά και θεσμικά το Πατριαρχείο απευθύνεται μόνο σε Τούρκους πολίτες. Άρα, κατά την ίδια την Τουρκία, οι ιεράρχες του πρέπει να λάβουν την τουρκική υπηκοότητα. Αυτό είναι μια μεγάλη ήττα.

● Μ’ αυτή τη λογική λοιπόν, έχουν αρχίσει και πολιτογραφούνται Τούρκοι, Κρήτες ιεράρχες και έπονται με τη σειρά τους οι Δωδεκανήσιοι. Όταν οι Τούρκοι ανοίγουν κερκόπορτες, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός πρέπει να αντιδράσουν. Η αυτόματη δήλωση ότι «στηρίζουμε» το Πατριαρχείο δεν αρκεί. Χρειάζονται λύσεις, χρειάζονται πράξεις.