Συνέντευξη του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας Θεόφιλου Ξανθόπουλου

«Υπάρχουν δικηγόροι πολλών ταχυτήτων»

«Οι αργοί ρυθμοί απονομής της Δικαιοσύνης, αγγίζουν τα όρια της αρνησιδικίας. Ακόμα και σήμερα, τα πρακτικά γράφονται με το χέρι…»

«Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Δράμας, είναι ένας άνθρωπος που είναι απολυμένος της Σόφτεξ. Η διοίκηση του ΕΥΚ Δράμας, δεν μπορεί να εκφράσει τη σημερινή συγκυρία και τα προβλήματα των εργαζομένων».

ΜΕ ΤΟΝ Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας, από καιρό ετοιμάζαμε μια συνάντηση για συνέντευξη. Η τελική αφορμή ήρθε όμως με την πτώση της προμετωπίδας του Δικαστικού Μεγάρου. Αν και η σχετική ερώτηση αφέθηκε για το τέλος της κουβέντας μας, εδώ τη δημοσιεύουμε πρώτη λόγω της επικαιρότητάς της.

Στη συνέχεια, αναφερθήκαμε για το πώς οι δικηγόροι αντιμετωπίζουν την υφιστάμενη οικονομική κρίση, αλλά και τον συνδικαλισμό στο χώρο. Με αφορμή την ερώτηση, ο κ. Ξανθόπουλος αναφέρεται με σκληρά λόγια για τη σημερινή διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Δράμας, η οποία στη σημερινή συγκυρία δεν μπορεί να εκφράσει του εργαζομένους. Και πώς να τους εκφράσει, αναρωτιέται, όταν πρόεδρος είναι ένας πρώην εργαζόμενος στην χαρτοποιία, η οποία έχει κλείσει και δεν υφίσταται! Αναφέρεται ακόμα στα δημοτικά πράγματα, μας λέει την άποψή του για τον «Καλλικράτη» και φυσικά για την πρόταση του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας για ένα Εφετείο στους νομούς της παλιάς Ανατολικής Μακεδονίας (Δράμα, Καβάλα, Σέρρες). Ενώ τονίζει ότι, οι Φυλακές Νικηφόρου «είναι μια δραματική ιστορία, που δείχνει την αβελτηρία και την αδυναμία θα έλεγα της πολιτείας, της δημόσιας διοίκησης».

Συνέντευξη Θανάσης Πολυμένης

Προβλήματα στο Δικαστικό μέγαρο κ. Ξανθόπουλε. Τι συμβαίνει, γιατί δεν συντηρείται το κτίριο;

Αφορμή για την κουβέντα αυτή είναι η έλλειψη συντήρησης του Δικαστικού μεγάρου, είδατε ότι κατέρρευσε η μετώπη και ευτυχώς έγινε απόγευμα που δεν υπήρχαν πολίτες και ευτυχώς εκείνη την ώρα δεν έπαιζαν ως συνήθως και τα παιδιά της γειτονιάς και αποφύγαμε τα χειρότερα. Είναι μια τραυματική εμπειρία το να προσπαθείς να πείσεις την «Θέμιδα Κατασκευαστική» και το Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστικών Μεγάρων (ΤΑΧΔΥΚ) που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό, ότι είναι σοβαρό το ζήτημα. Σωρεία εγγράφων έχουν γίνει, δυστυχώς δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί κανενός! Μετά και το τελευταίο γεγονός διατάχθηκε και μια προκαταρκτική εξέταση από την κα Εισαγγελέα, ήδη κινήθηκε διαδικασία για να διαπιστωθούν παραλείψεις και ευθύνες και πια, με τα έγγραφα και τις γνωματεύσεις της Πολεοδομίας που έφυγαν ήδη στο γραφείο του κ. Υπουργού, ελπίζω να κινηθούν τάχιστα, τουλάχιστον να αντικαταστήσουν τη νότια πλευρά του μεγάρου, ώστε να μπορεί ο κόσμος να πηγαινοέρχεται, διότι υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα: της εξόδου ασφαλείας. Εκ του νόμου πρέπει να υπάρχουν δύο έξοδοι. Μία η κλασική και μία η πίσω έξοδος ασφαλείας. Καταλαβαίνεται αν ο μη γένειτο συμβεί κάτι. Ελπίζω την άλλη φορά που θα τα πούμε να σας δεχτούμε από την μπροστινή πόρτα…

κ. Ξανθόπουλε. Πώς αντιμετωπίζουν οι δικηγόροι την οικονομική κρίση που υφίσταται;

Κατ’ αρχήν, όπως όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι, και οι δικηγόροι αισθάνονται άμεσα τη συνέπεια αυτής της οικονομικής κρίσης. Είναι προφανές ότι όταν κάποιος δεν έχει οικονομική ρευστότητα και ευχέρεια, δυσκολεύεται να πάει σε δικηγόρο να αναθέσει την υπόθεσή του και το αναβάλει για αργότερα. Αν δε σκεφτείτε ότι είμαστε σε αποχές από τον Απρίλιο και εδώ, που σημαίνει ότι η αποχή από το ακροατήριο επιδεινώνει περαιτέρω την απώλεια του εισοδήματος των δικηγόρων, μπορούμε να μιλήσουμε πια για μια πάρα πολύ δύσκολη οικονομική χρονιά. Λάβετε δε και ως τελευταία παράμετρο, το γεγονός ότι λόγω της οικονομικής κρίσης της έλλειψης δανειοδότησης ουσιαστικά έχει νεκρώσει και η αγορά των ακινήτων, οπότε και τα προσδοκώμενα έσοδα από τα συμβόλαια είναι σχεδόν μηδενικά, για να έχετε πια μια πλήρη εικόνα των παραμέτρων της οικονομικής κρίσης που βιώνουν οι δικηγόροι.

Ποια είναι άποψή σας για τον συνδικαλισμό; Τόσο γενικότερα αλλά και όσον αφορά στον δικηγορικό κλάδο.

Γενικότερα, θα μιλήσω ως πολίτης. Η κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας έχει επηρεάσει τα συνδικάτα. Και βλέπουμε πια ότι, τα συνδικάτα δεν εκφράζουν τους εργαζόμενους. Στον δε ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα, νομίζω ότι και λιγότερο από το 20% είναι εγγεγραμμένοι σ’ αυτά. Υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα, για το οποίο δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Θα πω όμως κάτι που με απασχολεί πάρα πολύ για τα τοπικά δεδομένα.

Είναι ενδεικτικό αυτό, ότι εγώ συμμετέχω σε όλες τις κινητοποιήσεις του Εργατικού Κέντρου. Και πηγαίνω ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου και παρίσταμαι. Είναι ενδεικτικό, ότι, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει θητεύσει πάρα πολλά χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα και ο οποίος έχει την ιδιότητα του απολυμένου της ΣΟΦΤΕΞ! Έχει πάψει να υπάρχει η χαρτοποιία, έχουν πάψει να υπάρχουν εργαζόμενοι στη χαρτοποιία, οι άνθρωποι αυτοί δικαίως ζητούν να τελειώσουν τις μέρες τους και να συνταξιοδοτηθούν με κάποιο τρόπο, και ο άνθρωπος αυτός ο οποίος ουσιαστικά εκφράζει τον εαυτό του, είναι ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Δράμας. Αυτό από μόνο του είναι ένα θέμα απαξίωσης της τοπικής κοινωνίας. Πρέπει δηλαδή να το αντιληφθούν ότι – γι’ αυτό μαζευόμαστε και 40, 50 άνθρωποι οι ίδιοι κάθε φορά – δεν μπορεί να εκφράσει τον άνεργο, τον νέο εργαζόμενο, τον άνθρωπο ο οποίος μπροστά του αντιμετωπίζει πάρα πολύ έντονο το θέμα της απόλυσης, της απειλής της μείωσης των αποδοχών, μ’ αυτό το σχήμα και με τις καθιερωμένες συνταγές της δεκαετίας του ’70 και του ’80. Είναι δηλαδή καιρός οι συνδικαλιστές μας, να πάρουν γενναίες αποφάσεις.

Τι θα έπρεπε να γίνει κατά την άποψή σας ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Δεν ξέρω! Δεν το ξέρω… γνώμη έχω αλλά δεν είμαι αυτός ο οποίος θα μπορώ να προτείνω και να συστήσω λύσεις από τη θέση μου. Αλλά, αν επισημάνουμε το πρόβλημα, κάναμε το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή του. Εάν θεωρούμε ότι εμείς είμαστε, γιατί εμείς ξέρουμε αυτή τη δουλειά γιατί είμαστε οι καλύτεροι όλων και το συνεχίσουμε, είναι προφανές ότι το πρόβλημα θα διαιωνίζεται.

Ο Αλεξίου και ο Βασιλειάδης, είναι δυο άνθρωποι οι οποίοι, ο ένας είναι ο παλιός πρόεδρος των εργαζομένων της χαρτοποιίας, ο άλλος είναι ο νυν πρόεδρος των εργαζομένων, και δεν εκφράζουν τίποτα πια στη σημερινή συγκυρία.

Σε ό,τι αφορά εμάς, τους δικηγόρους για τους οποίους μπορώ να μιλήσω. Το συνδικαλιστικό κίνημα των δικηγόρων, ουσιαστικά διέπεται από τον Κώδικα των Δικηγόρων, ο οποίος προσδιορίζει και την οργανωτική του μορφή. Υπάρχει η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, στην οποία Ολομέλεια συμμετέχουν όλοι οι πρόεδροι, οι οποίοι έχουν μία ψήφο (μία ψήφο έχει ο πρόεδρος των 15 μελών και μία ψήφο έχει ο Παξινός των 23.000 μελών), πλην όμως στο προεδρείο προβλέπεται εξ οφίτσιο να συμμετέχει ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, ο δε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας είναι και ο πρόεδρος της Ολομέλειας των προέδρων.

Αυτό το σχήμα περπάτησε ικανοποιητικά μέχρι και τώρα. Έχω την εντύπωση όμως, με την πρωτοφανή επίθεση που υφιστάμεθα ως δικηγόροι, και να σας πω ότι σήμερα είμαστε περίπου 43.000 σ’ όλη την Ελλάδα, δηλαδή, δεν είμαστε πια η ελίτ, δεν είμαστε οι επιστήμονες… είμαστε μια πάρα πολύ μεγάλη ΔΕΚΟ… Δεν υπάρχει ΔΕΚΟ με 43.000 εργαζόμενους στην Ελλάδα! Είναι προφανές λοιπόν, ότι, αυτό το συνδικαλιστικό σχήμα έχει φτάσει στα όριά του. Δεν μπορεί να εκφράσει τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία και τον νεαρό δικηγόρο της επαρχίας. Είναι προς αποκλίνουσες κατευθύνσεις τα συμφέροντά τους. Και μένει τώρα σ’ εμάς να διαχειριστούμε την επερχόμενη κρίση σε συνθήκες ενότητας και σε ένα δυσμενές κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον. Θα τα καταφέρουμε; Είναι πολύ μεγάλο το ερώτημα!

Θα λέγαμε ότι υπάρχουν δικηγόροι δύο ταχυτήτων;

Κοιτάξτε. Υπάρχουν δικηγόροι πολλών ταχυτήτων! Να σας πω τα στοιχεία του Δικηγορικού Συλλόγου της Δράμας. Είμαστε 180 δικηγόροι. Το 2009 είχαμε γραμμάτια προείσπραξης περί τις 7.500. Δηλαδή έγιναν 7.500 υποθέσεις στο Πρωτοδικείο της Δράμας. Να λάβετε υπόψη σας ότι, το 2008, ήταν περίπου 8.000 τα γραμμάτια και το 2007 ήταν 8.600! Δηλαδή έχουμε μια πτώση της τάξης του 10%-12% το χρόνο. Αυτό είναι καταγεγραμμένο στατιστικά. Από τις παραστάσεις αυτές, από αυτά τα γραμμάτια των 7.500 δηλαδή, περίπου το 20% με 25% των συναδέλφων, έχει κάτω από 10 παραστάσεις το χρόνο. Αυτό τώρα είναι ενδεικτικό. Το ένα τέταρτο των συναδέλφων δηλαδή, πηγαίνει λιγότερο από δέκα φορές στο δικαστήριο το χρόνο. Βεβαίως, ευτυχώς η δικηγορία δεν εξαντλείται μόνο στην παράσταση των Δικαστηρίων. Κάνεις και συμβουλευτική δικηγορία κτλ. Στην επαρχία τουλάχιστον που δεν υπάρχει μεγάλος αριθμός συμβουλευτικών δικηγόρων που ασκούν συμβουλευτική δικηγορία, δεν υπάρχουν μεγάλες εταιρείες που ασχολούνται με νομικά ζητήματα κτλ., ένας σχετικά αψευδής δείκτης λοιπόν, είναι οι παραστάσεις στο δικαστήριο. Είναι ενδεικτικό λοιπόν, ότι, το ένα τέταρτο των συναδέλφων έχει κάτω από 10 παραστάσεις το χρόνο.

Είναι προφανές ότι αυτός ο συνάδελφος δεν μπορεί να είναι της ίδιας ταχύτητας με τον συνάδελφο που έχει δέκα κακουργήματα! Τόσο πρέπει να είναι της ίδιας ταχύτητας. Γι’ αυτό σας λέω… ο Κώδικας των Δικηγόρων, είναι ένα νομοθέτημα του 1952. Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε, αλλά έχουν περάσει ποιοτικά έτη φωτός! Οι δικηγόροι είμαστε πια μια μεγάλη μάζα εργαζομένων, με προβλήματα όπως όλοι οι εργαζόμενοι, προφανώς υπάρχουν δικηγόροι πολλών ταχυτήτων και η επίλυση των όποιων προβλημάτων θα προέλθει μέσα από ενωτικές διαδικασίες και μέσα από τις προσπάθειες των ενωμένων δικηγορικών συλλόγων και όχι κατά μόνας.

Ακούσαμε προ ημερών τον κ. Ρακιντζή, τον επικεφαλής των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, να μιλάει για μη σωστή απόδοση της Δικαιοσύνης στη χώρα μας.

Άκουσα τον κ. Ρακιντζή, ο οποίος μίλησε για αργούς ρυθμούς απονομής της Δικαιοσύνης, οι οποίοι αγγίζουν τα όρια της αρνησιδικίας. Ο κ. Ρακιντζής, ένας άνθρωπος που κατέχει μια θεσμική ιδιότητα πολύ σοβαρή, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπεισέρθει και δεν υπεισέρχεται σε θέματα ορθής ή μη ορθής απονομής της Δικαιοσύνης. Έχει απόλυτο δίκαιο, είναι κάτι που το λέμε μονίμως, είναι επωδός στις συνεδριάσεις της ολομέλειας των προέδρων. Κι αυτό γίνεται πρωτίστως γιατί η Δικαιοσύνη δεν αντιμετωπίζεται ως παραγωγικός τομέας από πλευράς πολιτείας και ειδικότερα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Δηλαδή, υπάρχει έλλειψη γραμματέων. Είναι αδιανόητο να κρατούνται στη σημερινή εποχή πρακτικά με το χέρι… Αν εξαιρέσουμε ένα δικαστήριο και μια διαδικασία στο δικαστήριο, στην οποία υπάρχει μαγνητοφώνηση των πρακτικών και εξειδικευμένο συνεργείο απομαγνητοφώνησης, όλα τα υπόλοιπα γίνονται με το χέρι. Αυτή είναι η θεσμική αδυναμία.

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να πούμε ότι η πλειονότητα των δικαστών έχει αναπτύξει μια δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη, αρκούνται στα ελάχιστα – εννοώ στο να βγάζουν αποφάσεις – χρεώνονται λίγες υποθέσεις, με αποτέλεσμα να κολλήσουν και να καθυστερούν οι υποθέσεις.

Πώς βλέπεις την κατάσταση στα δημοτικά πράγματα της πόλης;

Ως πολίτης παρακολουθώ αλλά και από τη θέση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου, έχω και μια ευθύνη γνώσης αυτών των πραγμάτων, πρέπει να τα γνωρίζω… έχει ανακατευθεί συνολικά το πολιτικό τοπίο και με τον «Καλλικράτη» και με τους διευρυμένους Δήμους και με τις υποψηφιότητες. Ήδη ο κ. Νομάρχης ανακοίνωσε την κάθοδό του στις δημοτικές εκλογές, άρα από τον χώρο της ίδιας παράταξης έχουμε ήδη δύο υποψηφιότητες, δεν ξέρω τι θα γίνει από την άλλη πλευρά, από την Αριστερά, δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει το ΠΑΣΟΚ, γενικώς τα πράγματα είναι πάρα πολλή ρευστά για να μπορέσεις να κάνεις μια πρώτη κουβέντα. Ελπίζω το ενδιαφέρον όλων όσων κινούνται περί τα δημοτικά και νομαρχιακά πράγματα να είναι ευθέως ανάλογο με τις δυνατότητές τους να προσφέρουν και να μην υποκρύπτονται δεύτερες και τρίτες σκέψεις πίσω απ’ αυτή την στράτευση. Είναι προφανές ότι αυτή η συζήτηση που ανοίγει στην τοπική κοινωνία σχετικά με τους επικεφαλής, με τα ψηφοδέλτια του καθενός, με τα προγράμματα, τις συγκλίσεις, τις αποκλίσεις, τις διαφωνίες, μόνο καλό μπορεί να κάνει. Ελπίζω ότι οι παγιωμένοι κομματικοί μηχανισμοί δεν θα μπορέσουν να επιβάλουν τουλάχιστον καθ’ ολοκληρίαν τις επιλογές τους στην τοπική κοινωνία και ότι η τοπική κοινωνία θα κρίνει με τοπικά, αυτοδιοικητικά, όπως θέλετε πέστε το, αλλά με κριτήρια ποιοτικά σε σχέση με τους υποψηφίους και το πρόγραμμά τους.

Πώς βλέπετε τον «Καλλικράτη» στην τοπική αυτοδιοίκηση;

Θα σας πω το εξής. Κατά την άποψή μου είναι μια αναγκαία θεσμική εξέλιξη. Δεν νοούνται Δήμοι των 500, 1.000 και 1.500 κατοίκων! Το πλαίσιο, είναι ένα βήμα ίσως και περισσότερα μπροστά, αλλά η εμπειρία μου και η νομική μου ιδιότητα, συνηγορεί σ’ αυτό, ότι, έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιοι άνθρωποι θα κληθούν να εφαρμόσουν τον θεσμό. Οι θεσμοί δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναδεικνύονται οι πρωτοβουλίες και οι προσπάθειες των ανθρώπων. Από μόνο του το πλαίσιο δεν μπορεί να τις καθορίσει. Άρα λοιπόν, οι άνθρωποι οι οποίοι θα κληθούν να λειτουργήσουν στα πλαίσια του «Καλλικράτη», πρέπει να προσπαθήσουν να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη που προκύπτουν απ’ αυτές τις διευρυμένες εδαφικές περιφέρειες, να δούμε τι μειονεκτήματα αθροίζονται, να υπάρξουν προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτών των μειονεκτημάτων και να δούμε ως κοινωνία την επόμενη μέρα. Σαφώς ήταν μια αναγκαία συνθήκη η διεύρυνση αυτή, η επαύξηση των Δήμων, μένει τώρα να δούμε αν η πολιτεία θα τιμήσει το λόγο της, αν υπάρξουν ανάλογοι πόροι χρηματοδότησης και μένει να δούμε αν οι τοπικοί άρχοντες είναι έτοιμοι να ξεφύγουν από το χωριό τους και να αντικρίσουν την κοινωνία με όρους περιφέρειας.

Τι γίνεται με το περιβόητο Εφετείο κ. Ξανθόπουλε; Θα έχουμε ποτέ Εφετείο στη Δράμα;

Κανείς δεν ξέρει… Αυτά τα πράγματα δεν είναι κατ’ αρχήν στατικά. Μπορεί να πούμε ότι θα έχουμε και να έρθει την άλλη μέρα το Υπουργείο και να πει ότι δεν έχουμε και το αντίθετο. Νομίζω ότι είναι ένα θέμα το οποίο ως Δικηγορικός Σύλλογος με την προηγούμενη ηγεσία του ο κ. Θωμάς Μαργαρίτης το είχε κάνει ζήτημα όλης της τοπικής κοινωνίας, είναι ένα θέμα πολιτικής επιλογής, το ξεκαθαρίζω αυτό. Εάν το Υπουργείο Δικαιοσύνης επιλέξει να δημιουργήσει επιπλέον Εφετεία, που σ’ αυτή τη φάση δεν το βλέπω διότι προέχει ο «Καλλικράτης», να δούνε κι αυτοί πώς θα προχωρήσει η νέα διοικητική δομή και ενδεχομένως να το συναρτήσουν με τον «Καλλικράτη», από εκεί και μετά θα ανοίξει ενδεχομένως το θέμα των Εφετείων.

Τι Εφετείο θα κάνουμε όμως; Θα κάνουμε ένα Εφετείο Δράμας – Καβάλας, το οποίο είναι αδύναμο ουσιαστικά και θα είναι πάλι περιφερειακό, δορυφορικό, μεταβατικό όπως θέλετε πέστε το, ή ενδεχομένως αυτή η πρόταση που κάνουμε εμείς και είναι γενναία πρόταση, να γίνει ένα Εφετείο της παλιάς Ανατολικής Μακεδονίας, Σερρών – Δράμας – Καβάλας; Το οποίο έχει και το εξής πλεονέκτημα. Αποφορτίζει το Εφετείο Θεσσαλονίκης από το νομό Σερρών που είναι ένας μεγάλος νομός με μεγάλη δικηγορική ύλη, και αποφορτίζει το Εφετείο Θράκης από το νομό Καβάλας που έχει τις περισσότερες υποθέσεις και το νομό Δράμας. Κι αφού αποφασίσουμε να κάνουμε Εφετείο των τριών νομών της παλιάς Ανατολικής Μακεδονίας, ας δουν πού μπορεί να γίνει το Εφετείο. Εμείς λέμε ότι μπορεί να γίνει εδώ, διότι εδώ υπάρχει το κτίριο, είμαστε στη μέση και μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τη λειτουργία του νέου Εφετείου. Αν υπάρξει άλλη πρόταση, ας ακούσουμε τα επιχειρήματα. Αλλά εν πάση περιπτώσει, να ανοίξει μια συζήτηση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν συζητιέται, αλλά γίνεται παραγοντίστικη και παρασκηνιακή δουλειά. Εμείς προσπαθούμε να το φέρουμε εδώ, οι Καβαλιώτες βάζουν προσχώματα να μην έρθει εδώ, οι Κομοτηναίοι φυσικά δεν θέλουν να χάσουν κάτι από το Εφετείο γιατί θεωρούν ότι για εθνικούς λόγους πρέπει να παραμείνει όπως είναι, οι Καβαλιώτες προσπαθούν να το πάρουν εν κρυπτώ και παραβύστω και παρεμβαίνουμε εμείς, δηλαδή, δεν είναι σωστή μεθοδολογία αυτή. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνουν μια, δυο, τρεις, πέντε δημόσιες συζητήσεις, να δούμε αν υπάρχει θέμα! Τι λέει ο Άρειος Πάγος; Υπάρχει θέμα ίδρυσης Εφετείου μ’ αυτή τη διάταξη Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης; Κι αν ναι, ποια πρέπει να είναι η έδρα του; Αυτές πρέπει να είναι οι προϋποθέσεις.

Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, εμείς ως Δικηγορικός Σύλλογος έχουμε θέσει το θέμα στην κοινωνία, το θέμα έχει αποτελέσει πρώτη πολιτική επιλογή των πολιτικών δυνάμεων της περιοχής, είναι πολιτική η απόφαση που θα ληφθεί, εμείς επικουρικά, συνοδευτικά και θεσμικά θα προσπαθήσουμε για την υλοποίηση της απόφασης αυτής. Δεν είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο Δικηγορικός Σύλλογος. Είναι κάτι που ξεπερνάει και τον θεσμικό του ρόλο.

Που βρίσκεται το ζήτημα με τις Φυλακές Νικηφόρου;

Είναι μια δραματική ιστορία, που δείχνει την αβελτηρία και την αδυναμία θα έλεγα της πολιτείας, της δημόσιας διοίκησης. Οι φυλακές είναι στο τελείωμά τους. Εδώ και 6-8 μήνες είναι στο στάδιο που θα μπουν κουφώματα και ξενοδοχειακός εξοπλισμός. Δεν εκταμιεύεται όμως το κονδύλι με το οποίο θα γίνουν αυτοί οι διαγωνισμοί, να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία και να περάσουμε στη φάση της στελέχωσης του προσωπικού. Η οποία στελέχωση θα γίνει μέσω ΑΣΕΠ, θα πρέπει να περάσουν μια εκπαίδευση έξι μηνών και αυτό σημαίνει ότι θα πάμε πίσω, ακόμα κι αν είμαστε αρκετά έτοιμοι.

Η πρόθεση των κυβερνητικών βουλευτών με τους οποίους συχνά μιλάω γι’ αυτό το θέμα, η λαχτάρα τους δηλαδή, είναι να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα. Τη Δευτέρα στην Καβάλα στην Ολομέλεια θα είναι και ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καστανίδης και στο περιθώριο της κουβέντας θα κάνουμε μια επιπλέον συζήτηση γι’ αυτό το θέμα μήπως τυχόν και μπορέσουμε να επισπεύσουμε κάτι. Αυτό που με στεναχωρεί ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι δεν γίνεται πια κανένα έργο στη φυλακή. Υπάρχει ένα συνεργείο 3-4 ανθρώπων οι οποίοι περισσότερο φύλαξη κάνουν παρά δουλειές, και κινδυνεύουν να απαξιωθούν κι αυτά που είναι μέσα. Αν αυτά που είναι μέσα δεν συντηρούνται θα αρχίσουν να ρημάζουν. Χώρια που όλος ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός που είναι εγκατεστημένος κινδυνεύει να γίνει βορά των επιτηδείων ως μέταλλα κτλ. Εκεί που ήμασταν ένα βήμα πριν, θα πάμε δέκα πίσω!

Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα… Δεν είναι το οικονομικό κόστος μεγάλο. Είναι ένα θέμα κυρίως διοικητικής λειτουργίας. Πρέπει να γίνει και ο βιολογικός καθαρισμός της φυλακής με τον οποίο θα ενωθούν και οι παρακείμενοι οικισμοί της Αδριανής και του Νικηφόρου και να εκταμιευθεί το ποσόν για την υλικοτεχνική υποδομή. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης και πίεσης της τοπικής κοινωνίας.

Πώς βλέπεις τον Νίκο Κωνσταντόπουλο στη θέση του προέδρου του Παναθηναϊκού; Ένας πρώην ηγέτης κόμματος της Αριστεράς σε μια τέτοια θέση; Κι από όσο γνωρίζω έχετε μια καλή σχέση.

Με εξέπληξε! Τον πήρα και τηλέφωνο μάλιστα τον συνάδελφο, ο οποίος είναι ένας δικηγόρος με προσωπικότητα, είναι δικηγόρος ολκής και … με εξέπληξε. Και με ξένισε μάλιστα! Και όχι μόνο ως πρώην ηγέτης κόμματος. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα την οποία είχαμε κατατάξει σε άλλες κατηγορίες και δημόσιες ενασχολήσεις. Όχι αυτή! Με εξέπληξε και με ξένισε. Είναι προφανώς αναφαίρετο δικαίωμά του, είναι μια προσωπική του επιλογή, ελπίζω να μην ισχύσει ο στίχος του ποιητή: «τι γύρευες εσύ στρατηγέ ένας Υδραίος στη Λάρισα…» ελπίζω!

Πολιτική και δικηγορία. Γιατί κ. Ξανθόπουλε οι περισσότεροι δικηγόροι επιλέγουν την πολιτική;

Μην ξεχνάτε ότι η πολιτική, ουσιαστικά, υπήρξε από την αρχή της, μια δημόσια τοποθέτηση για δημόσια πράγματα. Μια δημηγορία! Που σημαίνει δηλαδή εξ ορισμού, ότι, ο δικηγόρος ο οποίος έχει μάθει δημόσια να αναπτύσσει τις απόψεις του, έχει μια… έχει το know how της υπόθεση αυτής.

Δεύτερον. Η δικηγορία κ. Πολυμένη είναι σύμφυτο της Δημοκρατίας. Δεν νοείται άσκηση δικηγορίας σε αυταρχικό πολίτευμα, δεν γίνεται. Άρα, και τα μαθήματα που διδασκόμαστε, συνταγματική ιστορία, ατομικά δικαιώματα, πολιτειολογία, όλα αυτά μας φέρνουν εξ ορισμού μ’ αυτό που λέγεται κράτος και λειτουργίες του κράτους.

Τρίτον. Αντιλαμβανόμαστε καλύτερα απ’ τον καθένα, τη λειτουργία των νόμων, τη σημασία των νόμων ακόμα και τη νομοτεχνική διατύπωση. Και από επιστημονική και από καθαρά τεχνική άποψη, είμαι πολύ κοντά σ’ αυτό το πράγμα. Με αποτέλεσμα πάρα πολλοί από μας να ασχολούνται με την πολιτική είτε σε πρωτοβάθμιο επίπεδο είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μας είναι οικείο, από τα φοιτητικά αμφιθέατρα, από την ενασχόλησή μας με τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, από την επαγγελματική μας δραστηριότητα μέχρι τη Βουλή, είναι πράγματα τα οποία εμείς τα έχουμε στην καθημερινότητά μας.

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η συνέντευξη έγινε στις 16 Ιουλίου και τη δημοσίευσα στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ της Δράμας στις 20 Ιουλίου 2010]