Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Έτσι απλά, ένας μακελάρης;

[Δεν έχω πλέον λόγο να συνεχίσω να ζω. Δυστυχώς για εσάς, είμαι πολύ εγωιστής για να φύγω και να σας αφήσω να ζήσετε τις γα….νες ζωές σας. Πριν πεθάνω θα σας στερήσω ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Δεν έχω σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. Φτύνω κατάμουτρα στην «αξιοπρέπεια» και την «τιμή» σας και σε ό,τι έχετε ιερό. Έχω πάρει την απόφασή μου και δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Οποιοσδήποτε βρεθεί μπροστά μου το πρωί της 10ης Απριλίου 2009 γίνεται άμεσα στόχος - δεν θα υπάρξει καμία διάκριση στην ηλικία, το φύλο ή την καταγωγή εκείνων που θα δολοφονήσω, για εμένα είστε όλοι σκουπίδια. Θα σας σκοτώσω γιατί έτσι γουστάρω και θα φροντίσω να το ευχαριστηθώ όσο περισσότερο γίνεται. Για τους περισσότερους από εσάς μπορεί να ακούγομαι παρανοϊκός, εγκληματίας ή δολοφόνος... Κάνετε λάθος, εσείς είστε τα νοητικώς στερημένα θρασύδειλα εγκληματικά καθάρματα που βρίζουν υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, της ιδιότητας του καθηγητή ή των πολυάριθμων παρεών. Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. Σας τα επιστρέφω με την υπόσχεση να περάσετε τις τελευταίες στιγμές σας παρακαλώντας για την ελεεινή και τρισάθλια ζωή σας - σύντομα θα δείτε πως είμαι άνθρωπος που τηρεί τις υποσχέσεις του... Δεν είμαι αναγκασμένος να δώσω περαιτέρω εξηγήσεις για τις πράξεις μου. Δεν έχω γνωρίσει παρά ένα άτομο που να αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία πίστευα πως είχα ερωτευτεί. Νιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ότι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα.]

Όσα διαβάσατε παραπάνω σε αγκύλες, είναι τα λόγια του νεαρού Δημήτρη, που το πρωί της Παρασκευής 10 Απριλίου, προσπάθησε να σπείρει το θάνατο σε σχολή του ΟΑΕΔ στην Αθήνα. Είναι το πρώτο επεισόδιο που συμβαίνει στην Ελλάδα, ενώ πριν από λίγες μόνον ημέρες παρόμοιο γεγονός συνέβη για πρώτη φορά και στη Γερμανία. Μια «μόδα» που μας έρχεται επίσης από τις ΗΠΑ.

Ο Δημήτρης, χαρακτηρίζεται άτομο μοναχικό, χωρίς φίλους, χωρίς κάποιον να του μιλήσει, να του εκμυστηρευθεί όσα είχε στην καρδιά του, να του μιλήσει για το μίσος που ένιωθε για τον κόσμο. Κι όμως, ο Δήμητρης είχε γονείς, είχε αδερφό, είχε συγγενείς. Που όμως κανένας απ’ αυτούς δεν μπόρεσε να διακρίνει κάτι. Και όπως συνήθως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, φρόντισε ο ίδιος πριν από μέρες, να δημοσιοποιήσει στο ίντερνετ όλα όσα επρόκειτο να κάνει το πρωί της 10ης Απριλίου! Μόνο που ακόμα κι εκεί, κανένας δεν βρέθηκε να τα διαβάσει, κανένας δεν βρέθηκε να του πει δυο λόγια! Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στον πανελλήνιο Τύπο, ο Δημήτρης αντέγραψε το κείμενο που είχε γράψει ένας άλλος μακελάρης στις ΗΠΑ. Ακόμα και η πράξη του ήταν ολόιδια. Αντέγραψε, μιμήθηκε. Θαύμασε μήπως, ή απλώς αυτό βρήκε ως πρόσφορη λύση;

Βρήκε ένα κείμενο, το οποίο μέσα στο μυαλό του εξέφραζε αυτό που νόμιζε ότι ήθελε πραγματικά: να σκοτώσει. Να εκφράσει το μίσος του. Όπως έλεγε και ένα συγκεκριμένο τραγούδι που του άρεσε: «Free Your Hate» - «Ελευθέρωσε το μίσος σου». Το μίσος για τον κόσμο γύρω του ήταν ως φαίνεται δεδομένο. Και στο τέλος του κειμένου, αναφέρεται σε μια ερωτική απογοήτευση. Κάτι που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί.

Ένα μεγάλο ζήτημα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Η απόρριψη! Όποιος κι αν είσαι, όσο δυνατός κι αν είσαι, είναι τραγικό να νοιώθεις την απόρριψη! Επαγγελματικά, οικογενειακά, ερωτικά. Δεν διαχειρίζεται εύκολα! Κάποιοι γράφουν ποιήματα, άλλοι το ρίχνουν στη δουλειά, άλλοι πατάνε το γκάζι κι όπου τους βγάλει!

Ο Δημήτρης έφυγε από αυτή τη ζωή, χωρίς να τύχει της προσοχής, της αγάπης, της φιλίας. Ακόμα και το τέλος του ήταν μια παράλογη αντιγραφή από άλλα εκκωφαντικά περιστατικά. Αυτό διάλεξε. Πετυχαίνοντας έτσι άλλη μια τελευταία απόρριψη ακόμα και με το θάνατό του, να τον πούνε «προβληματικό», «τρελό», «ψυχοπαθή», «δολοφόνο» «μακελάρη». Ευτυχώς δεν μπόρεσε να δει τον τηλεκανιβαλισμό που έμελλε ν’ ακολουθήσει του απονενοημένου διαβήματός του!

Στη σύγχρονη Βαβέλ της ζωής μας, η μοναξιά, η περιθωριοποίηση, το μίσος για τη ζωή, η απόρριψη, η μη ανταπόκριση στην αγάπη, κερδίζουν δυστυχώς έδαφος. Και το μόνο που κρίνουμε, είναι πάντα η τελική πράξη! Είναι όμως έτσι;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις14 Απριλίου 2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ