ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΗΜΟΤΗΤΑ έδωσε ο Δήμος Δράμας, στις φετινές εκδηλώσεις μνήμης για τους αθώους σφαγιασθέντες συμπολίτες μας, που έπεσαν θύματα της βουλγαρικής θηριωδίας, κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1941.
Με πρωτοβουλία του Δήμου Δράμας, το τελετουργικό άλλαξε μετά από είκοσι περίπου χρόνια. Θυμίζουμε ότι από το 1988, η τελετή μνήμης γινόταν στο μνημείο των αδερφών Μαίρης και Σταματίας Ζαχαροπούλου, Ελένης Μπρέζα, Χρηστάκου Ζεφαλή και Ιωάννη Μαυρίδη, καθώς και στο μνημείου το Κορυλόβου, το οποίο είχε στηθεί στη θέση αυτή, με πρωτοβουλία του αειμνήστου Δημάρχου Δράμας Σωκράτη Δημητριάδη.
Φέτος, παρέμεινε το τρισάγιο στα παραπάνω μνημεία, που έγινε το απόγευμα της Δευτέρας 28 Σεπτεμβρίου, και η μεγάλη κεντρική εκδήλωση έγινε στο μνημείο σφαγιασθέντων απέναντι από το «Ξενία».
Οι εκδηλώσεις μνήμης ξεκίνησαν από το πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου, ιερουργούντος του σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ. Παύλου μετά του Ιερού Κλήρου της πόλης. Στις 10.30 ετελέσθη το μνημόσυνο και ακολούθησε ομιλία από το Δήμαρχο Δράμας κ. Θωμά Μαργαρίτη με θέμα: «Ολοκαύτωμα της πόλης μας». Ο κ. Δήμαρχος αναφέρθηκε στο ιστορικό μέρος της ημέρας όπου μεταξύ άλλων είπε:
«(…) Με τέτοιο ακριβό τίμημα πλήρωσαν η μαρτυρική Δράμα και η περιοχή της την εξέγερση εναντίον των βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου του 1941. Εκείνη την ημέρα οι βουλγαρικές αρχές κατοχής, σε μια επίδειξη θηριωδίας, μεγαλύτερης ακόμη και από εκείνης που επιδείκνυαν την ίδια περίοδο οι ναζιστές σύμμαχοί τους στην υπόλοιπη Ελλάδα, εξαπέλυσαν μια θύελλα αντιποίνων για να εκδικηθούν κάποιους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυριαρχία τους.
Οι εξεγερθέντες της Δράμας δεν ήταν πολλοί. Αντιπροσώπευαν – είναι γεγονός – μια συγκεκριμένη ιδεολογία και η απόφασή τους να ξεσηκωθούν ήταν αναμφίβολα απονενοημένη.
Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν απλοί άνθρωποι από τη Δράμα και τα χωριά του κάμπου της, φορτωμένοι με οδυνηρές μνήμες από τις δύο προηγούμενες βουλγαρικές κατοχές του 1912-1913 και του 1916-18, που δεν άντεχαν να βλέπουν τους ίδιους αδίστακτους κατακτητές να σφετερίζονται για τρίτη φορά τη γη και τις περιουσίες τους.
Το βράδυ της Κυριακής 28 Σεπτεμβρίου οι μετέχοντες στην εξέγερση, την πρώτη, ας σημειωθεί αντιστασιακή ενέργεια στη σκλαβωμένη Ελλάδα και από τις πρώτες στη Ευρώπη, χτύπησαν ταυτόχρονα στη Δράμα και σε άλλα 21 χωριά της και σκότωσαν σαράντα εφτά (47) βούλγαρους και βουλγαρίζοντες που έπαιζαν σημαντικό ρόλο τοπικών αρχών, πολιτικών ή στρατιωτικών.
Εκείνη τη νύχτα έπνευσε ένας άνεμος Ελευθερίας στα χωριά του κάμπου, χτύπησαν οι καμπάνες, υψώθηκαν ελληνικές και επαναστατικές σημαίες, ενώ πολλοί κάτοικοι κατά τα ξημερώματα ακολούθησαν τους εξεγερθέντες είτε από ενθουσιασμό είτε από φόβο για τα αντίποινα που θα επακολουθούσαν.
Το θαύμα της κατάλυσης της βουλγαρικής εξουσίας δεν κράτησε παρά μόνο μια νύχτα. Από τα ξημερώματα της Δευτέρας 29 Σεπτεμβρίου 1941 άρχισαν στη Δράμα οι μαζικές συλλήψεις. Για τους Βούλγαρους όλοι ήταν ένοχοι.(…)»
Στη συνέχεια, σχηματίσθηκε πομπή αποτελούμενη από τις πολιτειακές και στρατιωτικές αρχές της πόλης, άγημα του στρατού, τμήμα μαθητών από τα σχολεία, οι σημαιοφόροι όλων των σχολείων της πόλης της Δράμας, και πλήθος κόσμου. Έγινε στάση στο άγαλμα του επίσης σφαγιασθέντος δημάρχου Δράμας Θεόφιλου Αθανασιάδη που βρίσκεται επί της ομώνυμης οδού πίσω από τον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου, και τελική κατεύθυνση στο μνημείο σφαγιασθέντων επί της οδού Εθνικής Αμύνης.
Στο μνημείο σφαγιασθέντων, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, έγινε κατάθεση στεφάνων από τις αρχές του τόπου, τήρηση ενός λεπτού σιγής, και ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ακολούθησε συναυλία κλασικής μουσικής με συμμετοχή καθηγητών του Δημοτικού Ωδείου Δράμας στο δημοτικό κήπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ