Οι ίδιοι οι πολιτικοί απαξιώνουν την πολιτική

ΒΕΒΙΑΣΜΕΝΕΣ κινήσεις του Κώστα Καραμανλή για τα όσα συμβαίνουν και δεν μπορεί, προφανώς, να τα ελέγξει. Κινήσεις που είναι αμφίβολο το πού θα οδηγήσουν τον ίδιο και το κόμμα του. Ο Κώστας Καραμανλής παίζει τα χαρτιά του με μεγάλο ρίσκο χωρίς σίγουρα αποτελέσματα γι’ αυτόν. Τα σκάνδαλα, τον έχουν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί, κυριολεκτικά, χωρίς άμεση διέξοδο, πέρα από αυτήν της παραγραφής και του κουκουλώματος.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες που δημοσιεύονται στις εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας, από σήμερα Τετάρτη ανοίγει ο φάκελος «Γερμανός» και ο τρόπος εξαγοράς του από την Cosmote. Αρχίζει επίσης η «παρέλαση» των υπόπτων για το σκάνδαλο της Siemens, ενώ στο βάθος προχωρούν οι διώξεις για μη πολιτικά πρόσωπα για το Βατοπέδι.
Τι φοβήθηκε λοιπόν ο Κώστας Καραμανλής και βιάστηκε να κλείσει τη Βουλή ενόψει Ευρωεκλογών; Η Βουλή θα έκλεινε έτσι κι αλλιώς σε 15 μέρες, ίσως και λιγότερες. Προηγούμενο υπάρχει, όταν στις Ευρωεκλογές του 1989 η Βουλή έκλεισε επίσης για ένα μήνα. Πού βρίσκεται το ζήτημα όμως;
Στο ότι η κυβέρνηση Καραμανλή έκλεισε τη Βουλή εν κρυπτώ, με ένα διάταγμα που θυροκολλήθηκε τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς το Σάββατο, χωρίς να το γνωρίζει κανένας, πέραν δύο-τριών ατόμων και του ίδιου του πρωθυπουργού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η θεσμική εκτροπή για την οποία διατείνεται το ΠΑΣΟΚ.
Με την ίδια λογική όμως, όταν το ΠΑΣΟΚ ζητά εδώ και τώρα εκλογές, αυτό δεν σημαίνει ότι θα κλείσει η Βουλή έτσι κι αλλιώς; Άρα, πάλι θα παραγραφούν τα σκάνδαλα αν κηρύξει εθνικές εκλογές ο Καραμανλής. Δίκοπο μαχαίρι; Ή μήπως δεν μας απασχολεί πραγματικά το ζήτημα των σκανδάλων, που είναι αφορμή για εκλογές;
Προσωπικά δεν ξέρω αν τα σκάνδαλα παραγράφονται, τυπικά και νομικά. Το θέμα για μένα δεν βρίσκεται ακριβώς εκεί. Τα σκάνδαλα θα παραμείνουν σκάνδαλα στη συνείδηση του ελληνικού λαού (όχι του Έλληνα ψηφοφόρου...). Το Βατοπέδι, είναι από τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα σκάνδαλα στη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας. Το σκάνδαλο της Siemens, σηματοδοτεί για άλλη μια φορά, ότι, σ’ αυτή τη χώρα, για να «πας μπροστά», για να βγάλεις χρήμα, για να πλουτίσεις σε μια νύχτα, πρέπει να κλέψεις, πρέπει να είσαι στη ρεμούλα, πρέπει να κάνεις τις αρπαχτές σου. Διαφορετικά είσαι κόπανος, είσαι ηλίθιος, είσαι μίζερος. «Εκεί έξω», που λένε, στην αγορά, τα πράγματα είναι άγρια και αδυσώπητα.
Ποιος Έλληνας βουλευτής εν θητεία, θα ήθελε πραγματικές εκλογές; Προσωπικά πιστεύω κανένας. Ίσως να υπάρχουν εξαιρέσεις για τις οποίες ζητώ προκαταβολικά συγνώμη. Γιατί να κινδυνεύσει να χάσει τη βουλευτική του αποζημίωση; Γιατί να ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ για την καμπάνια του;
Η Βουλή, εν συνόλω της, ψήφισε τη μη παραπομπή του Αριστοτέλη Παυλίδη για τα δικά του σκάνδαλα, ενώ ο ίδιος ο βουλευτής αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί. Εδώ ακριβώς έγκειται η αδυναμία ενός πραγματικού ηγέτη, αρχηγού κόμματος και πρωθυπουργού να επιβληθεί. Εδώ βρίσκεται το «λάθος». Ή μήπως είναι επιλογή να παραμένει ο Αρ. Παυλίδης στη θέση του; Περισσό θράσος, όταν διακηρύττεις ότι είσαι αθώος, ότι σε ενοχοποίησαν και σε στοχοποίησαν, από τη στιγμή που έχεις τη μέγιστη ευκαιρία να το αποδείξεις περίτρανα και στην ουσία το αρνείσαι.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η απαξίωση της πολιτικής, των πολιτικών, των κομμάτων, των θεσμών, των δημοκρατικών διαδικασιών, της ίδιας της Δημοκρατίας σε τελική ανάλυση. Ας μην παραπονιούνται οι πολιτικοί ότι ο λαός απαξιώνει την πολιτική. Οι ίδιοι την απαξιώνουν, με τις μεθόδους τους, με τις πράξεις τους. Ο Έλληνας σήμερα ψηφίζει βουλευτές γιατί θα του κάνουν το ρουσφέτι του, ή γιατί θα ωφεληθούν με τον οποιοδήποτε τρόπο, είτε γιατί παραπλανάτε. Όχι γιατί ο βουλευτής θα αγωνιστεί για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσιεύθηκε στον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ στις 13 Μαϊου 2009