Βλέπουμε μόνο το δάχτυλο!

Διαβάζω τίτλους από τη χθεσινή ειδησεογραφία και βλέπω ότι η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή, το μέλλον εμφανίζεται μπροστά μου μάλλον προς το ζοφερό και ούτε μια νότα αισιοδοξίας δεν διαφαίνεται πουθενά, παρ’ εκτός από τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια που σε λίγες μέρες θ’ αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους.
Μεσοσταθμική αύξηση των τιμολογίων της κατά 21,7% ζητά η ΔΕΗ από την 1η Δεκεμβρίου. Εντάξει, την αύξηση την κατάλαβα, η «μεσοσταθμική» τι είναι; Μπορεί τα λογιστικά τερτίπια να φαίνεται ότι δικαιολογούν ή όχι τις αυξήσεις που ζητά η ΔΕΗ, όμως όταν το μακρύ χέρι της εταιρείας μπει πιο βαθιά στην τσέπη μας, άντε να το σταματήσεις και δεν ξέρεις και που θα φτάσει τελικά! Για ηλεκτροσόκ μιλά ο πανελλήνιος Τύπος και δεν έχει άδικο. Σωστή ηλεκτρική καρέκλα είναι!
Μας εμπαίζουν στην κυριολεξία. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί και αυτό που φαίνεται είναι ότι δεν μπορεί να γίνει και τίποτα. Δεν ξέρω αν αρκούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά δεν βλέπω φως στο μακρύ τούνελ που έχουμε εισέλθει. Ο δήθεν διάλογος για το ασφαλιστικό είναι ήδη προδιαγεγραμμένος. Ό,τι και να πεις, το ζήτημα είναι ήδη προαποφασισμένο, έστω κι αν αυτό έχει αποφασιστεί από την κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και οι κατά τόπους κυβερνήσεις προσπαθούν να το εφαρμόσουν, έστω και σπασμωδικά. Βέβαια, περνούν τα χρόνια, γίνονται αγώνες, γίνονται απεργιακές κινητοποιήσεις, κοινωνική αναταραχή όπως είπε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ! Στο τέλος, τα μέτρα θα περάσουν, έστω και δια της πλαγίας οδού, έστω και με το «μαλακό» η το «σκληρό»!
Αλήθεια, όταν οι βουλευτές ψηφίζουν εκεί στη Βουλή τις δικές τους αυξήσεις και τις δικές μας μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, πώς νιώθουν;
Ο Έλληνας πολίτης βρίσκεται σε δυσοίωνη θέση. Δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα, όχι μόνο οικονομικά αλλά και εθνικά και ηθικά! Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το ζήτημα των Σκοπίων που θέλουν να καπηλευτούν την Ιστορία μας βρίσκεται σε πτώση. Η ελληνική διπλωματία έχει ήδη καταρρεύσει προ πολλού. Είναι κολλημένη στο πάτο της θάλασσας με τα πόδια της σ’ έναν κουβά τσιμέντο, στο λιμάνι της Νέας Υόρκης!
Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται υπό χαμηλό βαρομετρικό, περιμένοντας τον Γιώργο Παπανδρέου να καταλάβει τι ακριβώς θέλει ο λαός, προκειμένου να αντεπιτεθεί. Μπορεί τα μεσάνυχτα της 11ης Νοεμβρίου οι ψηφοφόροι του να του φώναξαν για δεύτερη φορά «Γιώργο άλλαξέ τα όλα», αλλά μάλλον δεν καλάκουσε και δεν κατάλαβε τι έγινε. Ήταν απλώς χαρούμενος!
Στην Ελλάδα, τα δάση καίγονται το κατακαλόκαιρο και τον χειμώνα γίνονται χείμαρροι κατεβάζοντας το νερό στις πόλεις και στα χωριά. Τα δήθεν αντιπλημμυρικά έργα είναι συνήθως ανύπαρκτα, και όταν οι βροχές έρχονται παρασέρνουν ακόμα και τα υφιστάμενα τα οποία είναι στην ουσία άχρηστα. Το θέμα δεν είναι ότι πλημμυρίζουμε μόνο στα νερά του χειμάρρων, αλλά και το ότι πλημμυρίζουμε και στην αδιαφορία ενός κράτους που συνεχίζει να βρίσκεται σε επανίδρυση από το 1821 και βάλε!
Κι όσο για τις κάμερες παρακολούθησης στους δρόμους της Αθήνας (προς το παρόν), πήραν ήδη «φύλλο πορείας» για τη νομιμότητά τους. Και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στέλνεται στον κάλαθο των αχρήστων, μιας και η ύπαρξή της μοιάζει να περισσεύει. Είναι κυβερνητική τακτική αυτή, από ανθρώπους που γεννήθηκε και ανδρώθηκαν πολιτικά με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γράφαμε πολύ καιρό πριν, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καταστέλλει ελευθερίες με νόμους και διατάγματα. Αλλά και τι έγινε; Στην επίπλαστη ελευθερία μας μπορούμε να κοιτάμε μόνο το δέντρο και όχι το δάσος. Μπορούμε να βλέπουμε μόνο το δάχτυλο και όχι το φεγγάρι!