Πεταμε... (σ.σ. ο τόνος ίπταται ελεύθερος προς χρήση!)

Μου λέει προχθές μια φίλη που βρίσκεται στη Μυτιλήνη και θέλει να ταξιδέψει τα Χριστούγεννα για τη Θεσσαλονίκη. «Έκλεισα εισιτήριο με την Ολυμπιακή. Λες να προλάβω ή θα κλείσει; Μήπως εσύ ξέρεις;». «Ε, και τι ανησυχείς; Αν δεν πετάξετε... θα σας πάνε με βαρκούλες...»
Τι λέτε άραγε να γίνει, εσείς πού ξέρετε; Γι’ αυτό άφησα και τον τίτλο σήμερα χωρίς τόνο (πεταμε...), ελεύθερο να ίπταται πάνω από τη λέξη ως Δαμόκλειο Σπάθη και ...ο χρόνος θα δείξει που θα προσγειωθεί. Στο «πετάμε» ή στο «πέταμε»!
Οι υπάλληλοι της Κομισιόν στην Ελλάδα, επιμένουν να την κλείσουν. Από τη μια μας παραμυθιάζουν ότι θα της αλλάξουν όνομα και όλα θα διορθωθούν, από την άλλη μας λένε ότι η γάγγραινα προχώρησε σε βάθος και πρέπει να πεθάνει ο ασθενής, από την τρίτη πλευρά μας λένε ξεκάθαρα ότι, τέρμα τα ...δίευρα (κατά τα δίφραγκα), ήρθε το τέλος αυτού που λέμε «δημόσια ασφάλεια» για την Ολυμπιακή.
Προφανώς, ο υποφαινόμενος δεν θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα αν η Ολυμπιακή κλείσει οριστικά και πότε. Αι βουλαί των υψηλά ιστάμενων κρατικών λειτουργών του Ευρωπαϊκού κράτους και της ελληνικής επαρχίας άλλα πρεσβεύουν και έχουν δείξει τις προθέσεις τους.
Τόσα και τόσα χρόνια πέρασαν και κανένας εκ των κυβερνώντων (ονόματα δεν λέμε, πρόσωπα δεν θίγουμε...), δεν φρόντισε να εξασφαλίσει ένα σταθερό μέλλον στην μεγάλη αυτή επιχείρηση που λέγεται Ολυμπιακή Αεροπορία. Κανένας δεν φρόντισε να της εξασφαλίσει ένα «δαχτυλίδι» να έχει «προίκα». ΚΑΝΕΝΑΣ, κι ας κόπτονται σήμερα και φωνασκούν ότι «Η Ν.Δ. κατεβάζει τη σημαία της Ελλάδας από τους ουρανούς» (βλέπε ΠΑΣΟΚ). Για να φτάσουμε ως εδώ που φτάσαμε, δεν φταίει μόνο η πολιτική των τεσσάρων χρόνων της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Παρθενογένεση δεν υπάρχει ούτε στην πολιτική, ούτε στα προβλήματα μιας εταιρείας, ούτε στα χρέη, τα οποία – κρατηθείτε – ανέρχονται σε 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, δηλαδή 1,5 φορά το κόστος του Μετρό Θεσσαλονίκης, τέσσερις φορές τους κόστους για την επέκταση του Μετρό στον Πειραιά. (Αν αληθεύουν τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Αντώναρος).
Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει δια στόματος του εκπροσώπου του κ. Ραγκούση, ότι, τα τρία τελευταία χρόνια η Ν.Δ. «φόρτωσε» την Ολυμπιακή με νέας γενιάς ελλείμματα, που υπερβαίνουν τα 370 εκατομμύρια ευρώ.
Πόσο εύκολα μιλάμε σε ορισμένες περιπτώσεις με εκατομμύρια ευρώ, έτσι; Λες και είναι μαρουλόφυλλα!
Ο ελληνικός λαός σήμερα βρίσκεται σε σημείο αγανάκτησης. Οι κυβερνώντες του, αυτοί τους οποίους εκλέγει, οι αιρετοί του άρχοντες, έχουν πάρει φόρα και ξεπουλάνε. Ξεπουλήματα που σημειωτέον, έχουν ξεκινήσει επί εποχής κυβερνήσεων Σημίτη (για να μην ξεχνιόμαστε...) Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σημίτης χαρακτηρίζεται ως από τους καλύτερους ...αιρετούς λογιστές-πρωθυπουργούς!
Το θέμα είναι να γεμίσουν τα ταμεία του κράτους με χρήμα; Ή μήπως το ζήτημα βρίσκεται απλά στο να κλείσει η Ολυμπιακή και να τελειώνουμε επειδή το ζητάει επιμόνως το κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επειδή κάποτε πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τις κρατικές εταιρείες σ’ αυτή τη χώρα, όπως ο σκληρός καπιταλισμός των πολυεθνικών εταιρειών προστάζει; Προσωπικά πιστεύω ότι είναι το δεύτερο. Οι πολυεθνικές κυβερνούν αυτόν τον τόπο και εμείς απλά πρέπει να το διαπιστώσουμε, να το αποδεχθούμε και να το πάρουμε απόφαση. Κι από εκεί και πέρα, όπως στρώνει ο καθένας κοιμάται! Κάνεις το κουμάντο σου ως χώρα και ως λαός.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε όλοι εμείς από το να διαμαρτυρόμαστε; Η πραγματικότητα είναι ότι η Ολυμπιακή θα κλείσει είτε το θέλουμε είτε όχι. Μας έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου δεν υπάρχει πισωγύρισμα (για να χρησιμοποιήσουμε μια προσφιλή έκφραση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου). Πώς μπορεί το ελληνικό δημόσιο (το υπερχρεωμένο) να στηρίξει μια σούπερ-υπερχρεωμένη επιχείρηση; Η λογιστική λογική είναι απλή: μόνο αν τεμαχιστεί η εταιρεία και δουλέψει σε διαφορετική βάση. Ο ανταγωνισμός της αγοράς είναι τρομερός και μια εταιρεία στην κατάσταση της Ολυμπιακής, ούτως ή άλλως δεν μπορεί να αντέξει. Μπορεί να λέμε και να παραδεχόμαστε ότι πίσω απ’ όλα κρύβονται κακόβουλα πολυεθνικά συμφέροντα, αλλά, άντε να τεμαχίσεις το καρπούζι στο τραπέζι, με άλλα δύο στις μασχάλες!