Κλωνοποιήσαμε «μαϊμού» μαϊμούδες!

Επανάσταση, λέει, η θεραπευτική κλωνοποίηση. Το έγραφαν χθες όλες οι εφημερίδες της χώρας, αναφερόταν σε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Μεγάλη η χάρη μας, κατάφεραν οι επιστήμονές μας να κλωνοποιήσουν έμβρυα πρωτεύοντος θηλαστικού (μακάκου πιθήκου). Επέτυχαν μάλιστα να εξαγάγουν από αυτά βλαστικά κύτταρα που μετατράπηκαν σε καρδιακά κύτταρα και σε νευρώνες του εγκεφάλου. Το επίτευγμα, μας πληροφορεί η σχετική είδηση, φέρνει ένα βήμα πιο κοντά τη δημιουργία κλωνοποιημένων ανθρώπινων εμβρύων. Και καταλήγει η σχετική είδηση, ότι, πρόκειται για ένα πεδίο έρευνας λαμπρόν... αφού η θεραπευτική κλωνοποίηση μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από πλήθος ασθενειών. Εγείρει όμως και σημαντικά ερωτήματα και αντιδράσεις σε ό,τι αφορά την πιθανή δημιουργία ανθρωπίνων κλώνων.
Χμ! Θα έλεγε κανείς με σκεπτικισμό, τι είναι τελικά καλό και τι καλύτερο; Τι είναι κακό και τι χειρότερο; Στις μέρες μας, στην εποχή μας, στα χρόνια της τεχνολογικής ανάπτυξης, της μεγαλύτερης επανάστασης ...απέναντι στον εαυτό του που γνωρίσει ιστορικά το ανθρώπινο γένος, αυτές οι έννοιες του «καλού» και του «κακού», έχουν χάσει πλέον το νόημά τους. Στην εποχή μας τα πράγματα δεν είναι πλέον άσπρο ή μαύρο. Έχουν και λίγο από γκρίζο, και λίγο από κόκκινο και λίγο από γαλάζιο, και λίγο απ’ όλα τα χρώματα, αλλά κυρίως, στην εποχή μας μάθαμε να καταλαβαίνουμε την έννοια της διττότητας. Το ότι όλα τα πράγματα, όλες οι καταστάσεις έχουν τουλάχιστον δύο όψεις για να μην πούμε πολλές περισσότερες.
Γιατί άραγε έχουμε βαλθεί να κλωνοποιήσουμε ζώα; Τι προσπαθούμε να αποδείξουμε ως άνθρωποι; Ότι έχουμε ανακαλύψει κι εμείς – πέρα από τη φύση και τους θεούς – το κόλπο να δημιουργούμε όντα ζωντανά; Είναι το ένα θέμα. Το άλλο ποιο είναι; Απώτερος στόχος όλων αυτών είναι να μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν άνθρωπο! Εκείνο δεν είναι το μεγάλο μυστικό; Και τι θα γίνει άραγε όταν κατασκευάσουμε – κλωνοποιήσουμε – δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο; Τι θα γίνει μετά;
Προς το παρόν βαυκαλιζόμαστε ότι με τις κλωνοποιήσεις μπορούμε να διορθώσουμε γενετικές ανωμαλίες στο DNA μας. Πώς θα μας φτιάξουμε δηλαδή; Βαυκαλιζόμαστε ότι θα μπορούμε να θεραπεύσουμε ασθένειες που ταλανίζουν για εκατοντάδες χρόνια το γένος μας. Τα φάρμακα δεν αρκούν πλέον να διορθώνουμε ασθένειες. Χρειάζεται να προχωρήσουμε μπροστά για να βρούμε νέες λύσεις, καλύτερες, αμεσότερες, δραστικότερες.
Για να πω την αλήθεια, δεν μπορώ να ξέρω σήμερα ακόμα, αν αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να μας βγει σε καλό. Θα μπορούσαμε προφανώς όπως λένε οι ειδικοί, να θεραπεύουμε στο μέλλον σοβαρές ασθένειες. Μιλάμε επίσης για κλωνοποίηση οργάνων του ανθρώπινου σώματος: καρδιές, νεφρά, πνευμόνια, τι άλλο αργότερα... χέρια, πόδια, μάτια, γλώσσες; Σίγουρα... αλλά! Αλλά πώς θα γίνονται όλα αυτά; Θα δημιουργούνται σκέτα όργανα ή ολόκληρα σώματα τα οποία δεν θα έχουν εγκέφαλο(;!), δεν θα νιώθουν τίποτα, και από εκεί θα επιλέγουμε; Λεπτομέρειες; Ίσως! Άραγε, πόσο μας αφορά ή όχι το πώς δουλεύει ένα εργοστάσιο; Πόσο μας ενδιαφέρει το πώς το εργοστάσιο επιλέγει την πρώτη του ύλη;
Είμαστε υπέρ ή κατά όλων αυτών; Αν πεις ότι είσαι κατά της κλωνοποίησης, τότε πρέπει ν’ αποφασίσεις ότι το ανθρώπινο γένος θα ταλανίζεται αιωνίως και αενάως με τις εκατοντάδες ασθένειες. Τότε πρέπει ν’ αποφασίσεις ότι στα 50 σου θα πεθαίνεις από καρδιά χωρίς να μπορείς να τη διορθώσεις.
Αν όμως επιλέξεις ότι πρέπει να σώσεις τη ζωή σου, όχι μόνο αυτή τη δική σου αλλά και αυτή των παιδιών σου, των απογόνων σου και να την κάνεις καλύτερη, τότε θα πρέπει κάποια στιγμή να πεις ναι στην κλωνοποίηση, έστω και αν αυτό το ναι περιέχει ένα «αλλά»! Θα μου πείτε, αυτό μας καίει σήμερα; Ίσως όχι άμεσα... όμως είναι ένα ζήτημα αρκετά σοβαρό!
Είναι απλό: όταν ζητάς να αλλάξεις νεφρό που σημαίνει ότι από κάποιον άλλον θα το πάρεις με πολλούς και διάφορους τρόπους, σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι και υπέρ του να δώσεις με πολλούς και διάφορους τρόπους. Αλλά και να πρέπει να μπορείς να βρίσκεις ευκολότερα το όργανο που χρειάζεσαι όταν αρρωστήσεις. Διότι η ζωή είναι γλυκύτατη...