Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Τώρα αρχίζει το στοίχημα!

Ένας από τους δυσκολότερους, ίσως, προεκλογικούς αγώνες για το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, οι εκλογές έγιναν με επιτυχία και ο νικητής, ο νέος πρόεδρος, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει το αδιαμφισβήτητο ποσοστό τού 60%. Η εντολή είναι σίγουρα καθαρή, πεντακάθαρη, θα έλεγε κανείς.
Καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, ακούστηκαν πολλά από πολλούς. Από σήμερα όμως, λένε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά αλλάζουν, το παρελθόν τελειώνει, μια νέα εποχή αρχίζει μέσα στο κόμμα. Πώς όμως θα ξεκινήσει αυτή η νέα εποχή; Πώς θα αλλάξουν τα πράγματα με τα ίδια πρόσωπα, όταν μέχρι σήμερα τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει;
Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να εξέλεξαν «νέο» αρχηγό, ανανέωσαν όμως στην ουσία την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου. Από εδώ και πέρα, όμως, τα πράγματα σίγουρα θ’ αλλάξουν. Ως προς το ότι, η οποία κριτική θα ακούγεται απέναντι στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, θα είναι πλέον αυστηρότερη. Μπορεί να του δόθηκε καθαρή εντολή με 60%, αλλά γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν θα παραμείνει έτσι;
Παρ’ όλα αυτά, το βράδυ της Κυριακής 11 Νοεμβρίου, είδαμε πάλι και πάλι, σε τραγικές επαναλήψεις, τα ίδια πρόσωπα, να εκστομίζουν την ίδια βαρετή συνθηματολογία περί δημοκρατικών διαδικασιών, περί λαϊκού σοσιαλισμού, περί εργατικού κινήματος, για το ότι τώρα μπορεί το κόμμα να κάνει –επιτέλους- αντιπολίτευση και άλλα τέτοια. Λες και όλα αυτά δεν είναι λογικά, λες και οι διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να είναι δημοκρατικές. Γιατί όλα αυτά μου φαίνονται περίσσια λόγια;
Όπως και να ’χει, θα μου πείτε, Κυριακή κοντή γιορτή. Όπως ήρθε η μέρα που έδειξε τον διχασμό του ΠΑΣΟΚ επί του άρθρου 16, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τις θέσεις του στην Παιδεία, έτσι ήρθε η μέρα που έβγαλε νέο αρχηγό, όπως θα ’ρθει η μέρα εκείνη, που το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί και πάλι να εκφράσει τις θέσεις του απέναντι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια (διότι το θέμα δεν έκλεισε), στο άρθρο 16 και πάλι ο διχασμός θα μπορεί να κάνει την εμφάνισή του στα σκαλοπάτια της Βουλής.
Οι απόψεις και οι θέσεις ενός πολιτικού, πώς μπορούν ν’ αλλάζουν ανάλογα με το πότε και πώς εκλέγεται πρόεδρος σε ένα κόμμα, άραγε; Όλη αυτή την περίοδο είδαμε παράξενα πράγματα και καταστάσεις. Αλλά το σπουδαιότερο απ’ όλα, είδαμε όλα αυτά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αδειάζουν κυριολεκτικά στους κάδους της Ιστορίας τον Κώστα Σημίτη, στου οποίου τις κυβερνήσεις ήταν υπουργοί και υψηλόβαθμα στελέχη. Τότε δεν εκφραζόταν κανείς αρνητικά, ενώ τώρα έγιναν άπειρες προσπάθειες να αποτινάξουν από πάνω τους τα βαρίδια του συγκεκριμένου παρελθόντος χρόνου. Τι άλλαξε άραγε;
Είδαμε τη Βάσω Παπανδρέου να εκστομίζει φράσεις οι οποίες έμειναν αναπάντητες: ότι κάποιοι πλούτισαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κουβέντες που πέρασαν, δυστυχώς, κι αυτές στην Ιστορία. Όπως εκείνη περίφημη φράση του αείμνηστου Ευάγγελου Γιαννόπουλου ότι, αν κάποιοι δεν ψήφιζαν Σημίτη για πρόεδρο κινδύνευαν να πάνε φυλακή! Πόσοι άραγε τις θυμούνται μέσα σε ένα κόμμα το οποίο φημίζεται για τις δημοκρατικές του διαδικασίες;
Το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, καλείται να κερδίζει το στοίχημα μέσα από την ίδια την ύπαρξή του. Καλείται να γίνει ο πόλος συσπείρωσης στην αντιπολίτευση, να μιλήσει για την καθημερινότητά μας, να μιλήσει για την ακρίβεια και να καταθέσει προτάσεις, να μιλήσει για τα εθνικά θέματα, για το ζήτημα της «Μακεδονίας», να αντιπαραβάλει τις θέσεις του. Θα μπορέσει να το κάνει; Θα μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να είναι σοσιαλιστικό; Ας ελπίσουμε πως ναι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ