«Η ΕΛΛΑΔΑ ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά, μια στιγμή μοναχά ξαποσταίνει και ξανά προς την Δόξα τραβά…»
… και ξανά προς την Δόξα τραβά!
Όπως και να το δούμε, απ’ όποια πλευρά και αν το εξετάσουμε, τα γεγονότα της παρέλασης προς τιμήν των ηρώων της 28ης Οκτωβρίου 1940, ήταν από τα πλέον απαράδεκτα. Προφανώς κανένας δεν θα μπορούσε να τα ερμηνεύσει ως θετικά. Υπάρχει όμως, πάντα, ένα αλλά. Και αυτό το αλλά, βρίσκεται ακριβώς σ’ εκείνο το σημείο, όπου ο κόσμος πλέον αγανακτεί για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει!
Είναι στιγμές της Ιστορίας, κατά τις οποίες μοιάζει να μην υπάρχει πλέον άλλος δρόμος. Γιατί τον δρόμο αυτόν τον ορίζουν συνήθως οι κυβερνώντες. Όταν η κυβέρνηση δεν αφήνει περιθώρια στον λαό να αντιδράσει, όταν δεν δίνει διεξόδους στην σκληρή καθημερινότητα, όταν παίρνει το ψωμί του λαού από το τραπέζι, δεν υπάρχει πλέον άλλη λύση πέρα από τις διαμαρτυρίες. Είναι σχεδόν μονόδρομος, όπως μονόδρομος είναι η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Όπως η ίδια τουλάχιστον ισχυρίζεται. Και στους δεν ταιριάζουν οι μονόδρομοι. Και οι μονόδρομοι είναι πάντα δύσβατοι και πάντα οδηγούν σε βίαια ιστορικά γεγονότα.
Όταν μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, δημοκρατικά εκλεγμένη, φτάνει να μην δίνει πλέον σημασία στις διαμαρτυρίες του λαού, ενεργεί εν λευκώ και με την τακτική της οδηγεί την χώρα στην εξαθλίωση και την καταβαράθρωση, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να φύγει από τους κυβερνητικούς θώκους. Και όχι απλά να φύγει, αλλά να ορίσει εκλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, ώστε να δώσει διέξοδο στο λαό να εκφραστεί με τις πολιτικές δυνάμεις εντός των πλαισίων της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, όταν αυτές προέρχονται μέσα από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, δεν πρέπει να φοβίζουν κανέναν. Αυτό που πρέπει να μας φοβίζει είναι το να μην οδηγούμαστε σε εκλογές, σε πείσμα μιας κυβέρνησης που δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι απέτυχε πια, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε ακόμα και σε οποιαδήποτε μορφή δικτατορίας!
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει κλείσει πια οριστικά τον κύκλο της. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα απολύτως σ’ αυτόν τον τόπο, παρά μόνο να τον οδηγήσει σε εκλογές, διαφυλάσσοντας την ιστορική στιγμή με όσο πιο ομαλό τρόπο και δημοκρατικό τρόπο γίνεται. Και σ’ αυτό έχουν την άμεση ευθύνη όλοι. Από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο βουλευτή και τα υψηλά στελέχη του κόμματος.
Τα επεισόδια που έγιναν την ημέρα της μεγάλης εθνικής επετείου, σηματοδότησαν την κατάσταση και έδειξαν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί. Είναι ξεκάθαρο πια, ότι ο λαός θέλει εκλογές. Ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός.
Η εφευρετικότητα του λαού να εκφραστεί είναι μεγάλη. Πέρα από τους δρόμους και τις πλατείες, τον είδαμε να εκφράζεται ακόμα και μέσα από τις κερκίδες των γηπέδων. Και αυτό θα τραβήξει σε μάκρος πια και θα δυσκολέψει την πολιτική ζωή της χώρας, αν δεν σταματήσει εδώ και τώρα! Ο λαός οδηγείται σ’ αυτό ακριβώς που ζήτησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας: «στην επανάσταση του αυτονόητου»! Μόνο που ο ίδιος δεν το κατάλαβε.
Και όταν λέμε ότι ο τόπος αυτός χρειάζεται εκλογές, πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας, ότι είναι η μοναδική λύση. Ήδη τα κοράκια καραδοκούν από ψηλά! Μυρίστηκαν πτώμα και περιμένουν! Και όσοι δεν τους βλέπουν να περιμένουν στη γωνία να εφορμήσουν, τόσο χειρότερα για όλους μας. Οι φασίζοντες θα πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν και η χώρα να προχωρήσει μπροστά! Τώρα!
Θανάσης Πολυμένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ