Τοπικά και περιφερειακά δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης

Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ «ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ» Θ. ΜΑΚΡΗΣ ΜΙΛΑ ΣΤΟΝ «Π.Τ.»

Τοπικά και περιφερειακά δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης

Αυξάνονται οι συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη από φαγητό, ένδυση, θέρμανση!

ΣΤΗ Δράμα βρέθηκε την περασμένη Πέμπτη, ο περιφερειακός σύμβουλος της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης της παράταξης «Οικολογία – Αλληλεγγύη» κ. Θανάσης Μακρής. Ο κ. Μακρής, συμμετείχε στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην περιφερειακή ενότητα Δράμας, προκειμένου να στηθεί ένα τοπικό και περιφερειακό δίκτυο αλληλεγγύης, για συνανθρώπους μας που έχουν άμεση ανάγκη βοήθειας σε φαγητό, ένδυση και θέρμανση!

Του Θανάση Πολυμένη

Η ιδέα του στησίματος τοπικών δικτύων αλληλεγγύης που θα εντάσσονται σε ένα αντίστοιχο περιφερειακό, ήταν ιδέα του κ. Θ. Μακρή, την οποία αποδέχθηκε το Περιφερειακό Συμβούλιο Αν. Μακεδονίας – Θράκης και ξεκίνησαν οι πρώτες προσπάθειες εφαρμογής του. Από τους βασικούς πρωτεργάτες ο κ. Θανάσης Μακρής, ο οποίος μίλησε στον «Π.Τ.», επισημαίνοντας αρχικά ότι οι δομές υπάρχουν και δεν χρειάζονται άμεσα χρήματα, αλλά κυρίως η αλληλεγγύη όλων μας.

κ. Μακρή, συμμετείχατε στη συνάντηση που έγινε στη Δράμα, σχετικά με τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, που ήταν μια δική σας ιδέα, μέσω της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας – Θράκης. Πώς είδατε τη συνάντηση της Δράμας και πια συμπεράσματα βγήκαν από αυτήν;

Η συνάντηση αυτή ήταν ουσιαστικά μια συνάντηση γνωριμίας για το εγχείρημα της δημιουργίας του τοπικού δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης, που η Περιφέρεια θα ήθελε να συνδεθεί και να έχει μια επαφή με ένα περιφερειακό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η συνάντηση, νομίζω ότι πέτυχε τον στόχο της, να αρχίσουν να επικοινωνούν και φορείς που δεν επικοινωνούσαν τόσο αποτελεσματικά, αλλά και να δούμε και τις δυνατότητες και τις ανάγκες των φορέων μεταξύ τους. Ο ενθουσιασμός κυρίως της κοινωνίας των πολιτών και των εθελοντών, θα έλεγα ότι δικαίωσε αυτή μας την επιλογή, παρά τους δισταγμούς των Δήμων και κυρίως του κεντρικού Δήμου της Δράμας. Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει ένα εργαλείο, ώστε κανένας πολίτης να μην μείνει νηστικός ή κρύος τον χειμώνα χωρίς θέρμανση και χωρίς ρουχισμό και χωρίς ψυχολογική στήριξη, χωρίς τα φάρμακά του ή την περίθαλψή του λόγω της κρίσης. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να πετύχουμε ως κοινωνία όλοι μαζί.

Αναφερθήκατε στους δισταγμούς του κεντρικού Δήμου της Δράμας. Τι ακριβώς συνέβη μ’ αυτό το ζήτημα και πώς το εξηγείται εσείς αυτό;

Κοιτάξτε. Φοβούνται μήπως ανακατευτούμε ως Περιφέρεια στα πόδια των Δήμων που έχουν την αρμοδιότητα της κοινωνικής πρόνοιας. Αυτό ήταν το ένα στοιχείο. Και το άλλο στοιχείο, ήταν σαφέστατα ότι, το ζήτημα της κοινωνικής πρόνοιας έχει πολιτικά οφέλη γι’ αυτόν ο οποίος έχει την επικοινωνία με τον πολίτη. Ως Περιφέρεια εμείς, όχι μόνο δεν αμφισβητήσαμε, αλλά ήταν και κεντρική επιλογή μας, ότι το σημείο επαφής με τους πολίτες θα είναι υπηρεσίες του Δήμου εξαρχής. Οπότε δεν υπήρχε ζήτημα για μας πάνω σ’ αυτό. Έτσι πρέπει να γίνει, όχι επειδή έτσι επιλέγουμε και μας αρέσει. Επειδή έτσι μόνο μπορεί να γίνει. Οι Δήμοι έχουν την επαφή με τους πολίτες. Ο δικός μας ρόλος είναι συντονιστικός. Και θα πρέπει να υπάρχουν σε επίπεδο των Δήμων, όχι υποχρεωτικά δομής των Δήμων αλλά στην περιοχή των Δήμων και με κεντρική παρουσία των Δήμων και της Εκκλησίας που έχουν και τις ενορίες τους που είναι ένα πολύ καλό δίκτυο, τοπικά δίκτυα, και ο Δήμος θα πρέπει να έχει το δικό του δίκτυο. Σε περιπτώσεις που κάποια οργάνωση ή κάποιος Δήμος έχει μεγαλύτερες δυνάμεις, έτσι κι αλλιώς θεσμικά ο κεντρικός Δήμος έχει εξοπλιστεί θεσμικά με όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες του νομού, της περιφερειακής ενότητας, πρέπει να βοηθήσει και τους γειτονικούς Δήμους. Το ίδιο συμβαίνει και για τις μεγάλες οργανώσεις. Παράδειγμα, οι Γιατροί του Κόσμου στην Καβάλα, δεν θα περιοριστούν στον Δήμο Καβάλας, αλλά θα βοηθήσουν και τους άλλους Δήμους και θα βοηθήσουν στην ανάγκη και τη Δράμα αν δεν έχει δικό της τμήμα. Το ίδιο και με άλλες οργανώσεις. Αυτός είναι ο τρόπος που εμείς αντιλαμβανόμαστε.

Είδαμε αυτή την επιφύλαξη του Δήμου Δράμας, υπάρχει όμως μια βασική διαφορά με το τον τρόπο φιλοσοφίας που ξεκινήσαμε. Ξέρουμε ότι χρειάζονται χρήματα και δομές και επαγγελματίες. Όμως υπάρχει και η κοινωνία των πολιτών. Και δεν μιλάω μόνο για τους οργανωμένους φορείς. Η οποία κοινωνία των πολιτών, μπορεί να λειτουργήσει και σε εθελοντικό επίπεδο και σε πρωτοβουλιακό επίπεδο και με άλλους τρόπους μη γραφειοκρατικούς και πολύ πιο οικονομικούς στο αποτέλεσμά τους. Αυτή είναι η δική μας πρόταση. Να λειτουργήσουμε και να κινητοποιήσουμε ως κοινωνία και όχι με την παλιά αντίληψη, ότι το κράτος είναι εργολάβος, να μας λύσει τα προβλήματα.

Εντούτοις όμως κ. Μακρή, για να στηθούν τέτοια δίκτυα δεν χρειάζονται χρήματα; Πώς μπορούν να εξοικονομηθούν αυτά τα κονδύλια;

Για το στήσιμο του δικτύου δεν χρειάζονται χρήματα γιατί υπάρχουν οι δομές. Από πλευράς του κάθε Δήμου, χρειάζεται να υπάρχει μια υπηρεσία, που οποιαδήποτε κοινωνική ανάγκη παρουσιάζεται, κατ’ αρχήν να καταγράφεται. Γιατί, για να την αντιμετωπίσουμε, πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχει. Και εφόσον καταγραφεί, να ξέρει πού να την στείλει αυτή την ανάγκη να ικανοποιηθεί. Εάν δεν έχει που να την στείλει επειδή είναι πρωτόγνωρη ή υπερβάλουσα, είναι πολύ μεγάλες οι ανάγκες και δεν μπορούν οι θεσμοί να τις καλύψουν, επικοινωνεί με την Περιφέρεια και ζητάει από αυτήν να μπορέσει να βοηθήσει για να δώσει λύση. Αυτή είναι η δομή που εμείς σκεφτόμαστε. Αυτό δεν χρειάζεται χρήματα. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και να βελτιώσουμε την αξιοποίηση των δομών που υπάρχουν και εκεί που έχουμε προβλήματα στις δομές λόγω της περικοπής του δημοσίου τομέα και των κονδυλίων, εκεί να δούμε αν μπορούν, η κοινωνία με τους υπόλοιπους φορείς, να βοηθήσουν.

Για παράδειγμα, μπορεί να έχουμε εξοικονόμηση στη διατροφή, τόσο όπως είχαμε πει για το Νευροκόπι και την πατάτα, αλλά και οι υπόλοιποι αγροτικοί συνεταιρισμοί, θα μπορούσαν να μπουν στην ιστορία αυτή, και με όφελος ότι πουλάνε την παραγωγή τους σε φθηνές τιμές για τους αγοραστές, αλλά αυτοί θα πάρουν την τιμή που θέλουν και η άλλη πλευρά θα έχει πολύ φθηνές τιμές γιατί δεν θα έχει τους μεσάζοντες για τη διαδικασία αυτή. Οπότε πετυχαίνουμε πολλαπλούς στόχους μ’ αυτόν τον τρόπο.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν χρήματα σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Είναι γνωστό ότι η απορροφητικότητα μας είναι πολύ χαμηλή σε πάρα πολλά προγράμματα και δράσεις και υπάρχουν δυνατότητες τις οποίες δεν έχουμε εκμεταλλευτεί. Οπότε, το πρώτο είναι να σχεδιάζουμε χωρίς χρήματα, και όταν χρειάζονται χρήματα τότε μπορούν να βρεθούν. Υπάρχουν στα ευρωπαϊκά προγράμματα και είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν αυτά και σε πολλούς τομείς. Γι’ αυτό είναι και μια διαφορετική φιλοσοφία, που πρέπει να αλλάξει ως πολιτική δομή, να μην σκεφτόμαστε με τα χρήματα αλλά να σκεφτόμαστε με πολιτικές.

Έχει γίνει κάποια καταγραφή από την Περιφέρεια σε σύνολο Περιφέρειας ή κατά Περιφερειακές Ενότητας, πόσος είναι ο πληθυσμός των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη μας, το καθημερινό φαγητό, ρουχισμό κτλ.;

Όχι, δεν υπάρχει τέτοια καταγραφή. Στόχος είναι να υπάρξει μια τέτοια καταγραφή, να δούμε και την μεταβολή του. Για παράδειγμα ξέρουμε ότι στην Καβάλα έχει υπερδιπλασιαστεί το συσσίτιο της Εκκλησίας από τον Αύγουστο του 2011, δυόμισι φορές πάνω, που σημαίνει ότι έχουμε πλέον ανάγκες πιεστικές. Και από εκεί και πέρα χρειάζεται να υπάρξουν και δομές ψυχολογικής υποστήριξης, σύσφιξης των κοινωνικών σχέσεων, ακόμα και όταν δεν έχουμε την φυσική θερμότητα μπορούμε να έχουμε την κοινωνική θερμότητα, είναι σημαντικό και μπορούν να επιτευχθούν αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ σημαντική η κοινωνική συνοχή. Γιατί, αν αποτύχουμε σ’ αυτό το πεδίο, θα έχουμε ραγδαία άνοδο και της εγκληματικότητας την οποία θα πληρώσουμε όλοι. Πέρα από το ότι δεν αποδέχομαι, άνθρωποι να ζουν στη φτώχεια από την στιγμή που μπορούμε να το αποτρέψουμε αυτό, ως κοινωνία δηλαδή έχουμε τα μέσα, υπάρχει και το στοιχείο ότι αν αμελήσουμε, δυστυχώς και θα το πληρώσουμε. Και από την εγκληματικότητα κανένας δεν μπορεί να γλυτώσει. Τυχαία μπορεί ο καθένας να είναι θύμα της εγκληματικότητας. Οπότε πρέπει να σκεφτόμαστε και αυτή την πτυχή, πέρα από το ζήτημα της ανθρώπινης αλληλεγγύης που έτσι κι αλλιώς το θέλουμε.