Όχι!!! Δεν ψηφίζω…

Συχνά – πυκνά, λαβαίνω διάφορα ηλεκτρονικά μηνύματα (e-mails) με τα οποία διάφοροι άγνωστοι ή φίλοι, μου προτρέπουν, με ένα κείμενο γεμάτο άγχος, να βρω μια συγκεκριμένη ιστοσελίδα, συνήθως αμερικανική, και να ψηφίσω εκεί για την Μακεδονία, ότι είναι ελληνική.

Μια αμερικανική διαδικτυακή τοποθεσία, αγνώστου πατρότητας, μητρότητας, πολιτικών πεποιθήσεων, αγνώστου ιδεολογικής βάσης, χωρίς οποιαδήποτε ταυτότητα, μας προτρέπει να ψηφίσουμε με ένα απλό YES (ναι) ή με ένα απλό NO (όχι), για το αν η Μακεδονία είναι ελληνική!!! Έτσι, με ένα απλό κλικ στον υπολογιστική μας, από το σπίτι μας ή από το γραφείο μας. Έτσι, αβίαστα! Χωρίς ντροπή! Χωρίς αισχύνη. Είναι ελληνική ή όχι η Μακεδονία;

Και ποιος το ζητάει αυτό; Μια αμερικανική ιστοσελίδα, χωρίς όνομα. Χωρίς να μας πει πού θα το χρησιμοποιήσει και για ποιο λόγο. Από τη στιγμή μάλιστα, που η Αμερική (οι ΗΠΑ να λέμε βέβαια καλύτερα και μην παίρνουμε στο λαιμό μας ολόκληρη την ήπειρο), οι ΗΠΑ λοιπόν, αναγνώρισαν πρώτοι και καλύτεροι απ’ όλους το Σκοπιανό κρατίδιο – προτεκτοράτο τους, ως «Μακεδονία»!

Ε, λοιπόν, ΟΧΙ! Δεν θα ψηφίσουμε! Και δεν μπορούμε εμείς οι Έλληνες να τρέχουμε, παραπλανημένοι από αυτά τα, αγνώστων συμφερόντων ηλεκτρονικά μηνύματα, να ψηφίζουμε για το αν η Μακεδονία είναι ελληνική ή δεν είναι! Αφενός, μπαίνουμε μόνοι μας, σαν τον ποντικό στη φάκα, στο τρυπάκι, ότι, όντως αμφισβητούμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Μπαίνουμε δηλαδή στη λογική να κάνουμε συζήτηση, άρα να δεχθούμε ή να θέσουμε με τη σειρά μας, όρους, για το αν η Μακεδονία είναι ελληνική ή δεν είναι.

Αυτή είναι η βάση της λογικής παρόμοιων ιστοσελίδων. Κατά βάση, αυτές οι ιστοσελίδες, αμφισβητούν ούτως ή άλλως την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Κι από τη στιγμή που την αμφισβητούν, προσπαθούν να βάλουν όσους περισσότερους Έλληνες μπορούν, να δεχθούν αυτή την αμφισβήτηση, ακόμα κι αν ψηφίσουν ναι, στην ερώτηση αν η Μακεδονία είναι ελληνική! Εκεί βρίσκεται το παιχνίδι. Από εκείνη τη στιγμή, ξέρουμε καλά όλοι μας, ότι, και εμείς ακόμα, ασυνείδητα έστω, μπαίνουμε στο παιχνίδι της συζήτησης. Όπως στο ίδιο παιχνίδι έχουν μπει και οι ελληνικές κυβερνήσεις και συζητούν για το όνομα των Σκοπίων.

Όλη αυτή η υπόθεση, είναι ένα ακόμα σκέλος, στο μεγάλο παιχνίδι των ΗΠΑ και όποιων άλλων αγνώστων σ’ εμάς ξένων κέντρων, που υποκινούν τα παιχνίδια τους με το κρατίδιο – προτεκτοράτο τους, στα Σκόπια. Το παιχνίδι είναι ξεκάθαρο. Αρκεί να έχουμε τα μάτια ανοιχτά να το βλέπουμε και να το παρακολουθούμε. Η δική μας αντίδραση, θα πρέπει να είναι ακριβώς αυτή: να μην δίνουμε βήμα στα παιχνίδια τους, όσο αθώα κι αν μας φαίνονται, όπως αυτή η δήθεν ψηφοφορία. Και τι θα γίνει δηλαδή αν ψηφίσουμε ναι; Μήπως το υποτιθέμενο αποτέλεσμα, θα αλλάξει την ταυτότητα της Μακεδονίας; Μας διαβεβαιώνει κάποιος, ότι, αυτή η ψηφοφορία διεξάγεται σωστά ή όχι; Πώς ξέρουμε ότι κάποιοι άλλοι, όταν ψηφίζουν, η ψήφος τους δεν διπλασιάζεται ή δεν τριπλασιάζεται για άγνωστο σ’ εμάς επιθυμητό αποτέλεσμα;

Είναι χρόνια, στα οποία η Ελλάδα οφείλει να κρατήσει άμυνα και να παίξει επίθεση ταυτόχρονα! Τα εθνικά της συμφέροντα κινδυνεύουν άμεσα, από πολλές πλευρές. Και μάλιστα, με τέτοιο τρόπο, που δεν γίνεται άμεσα αντιληπτός.

Πριν από αρκετούς μήνες, γινόταν μια παρόμοια ψηφοφορία για τα σύγχρονα θαύματα του κόσμου. Και η, επίσης αγνώστων συμφερόντων ιστοσελίδα που τη διενεργούσε, έθεσε «υποψηφιότητα» και για την Ακρόπολη. Και επειδή «κινδύνευε» η Ακρόπολη να μην εκλεγεί μέσα στα επτά θαύματα του κόσμου, μας προέτρεπαν διάφοροι «καλοθελητές» πάλι, που είχαν πέσει στην ίδια παγίδα, να ψηφίσουμε. Τι να ψηφίσουμε; Ότι η Ακρόπολη δεν ανήκει στα μεγαλύτερα των έργων που έκτισε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Δηλαδή αν η Ακρόπολη έβγαινε στην τρίτη, στην πέμπτη ή στην έβδομη θέση, θα έπαυε να είχε την αξία την οποία κατέχει μέσα από τους αιώνες; Θα έχανε την αρχιτεκτονική της αξία; Θα έχανε τις πολιτισμικές της αξίες; Θα έχανε την ιστορικότητά της; Αν ήθελαν να συγκρίνουν την Ακρόπολη με τους σύγχρονους πύργους στο Ντουμπάι ή στη Νέα Υόρκη, γιατί θα έπρεπε εμείς να δεχθούμε μια τέτοια αμφισβήτηση; Και γιατί να συγκρίνουμε την αξεπέραστη Ακρόπολη με ένα τσιμεντένιο κτήριο το οποίο, αύριο μεθαύριο θα γίνει σίγουρα κομμάτια από μια τρομοκρατική έκρηξη ή από μια οικονομική κρίση; Πώς υπολογίζεται η αξία της Ακρόπολης μέσα στους αιώνες; Πώς υπολογίζει κανείς την ελληνικότητα της Μακεδονίας, όταν η Ιστορία το αποδεικνύει περίτρανα ανά τους αιώνας; Τι παραλογισμός είναι αυτός;

Όχι, λοιπόν, δεν πρόκειται να αμφισβητήσω τίποτα απ’ όλα αυτά. Όχι, δεν θα παίξω το παιχνίδι κανενός που θέλει να με κάνει ν’ αμφισβητήσω την Ιστορία μου. Όχι, δεν πρόκειται να ψηφίσω!