Ηγέτες - κοκόρια με κομμένα λειριά!

ΔΕΝ νομίζω ότι υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό! Όπως κι αν ακούγεται αυτό, είναι η μοναδική λύση που απομένει. Και χρειάζεται αυτό να γίνει σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Αυτές τις ημέρες, τις αμέσως επόμενες, είναι ανάγκη όλος ο κόσμος να τεθεί απέναντι και ενάντιος στα νέα επώδυνα μέτρα που ετοιμάζονται να ψηφίσουν στη Βουλή, με διάφορες αστείες δικαιολογίες, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την υπαλληλική κυβέρνηση Παπαδήμου.

            Είναι η μεγάλη ώρα, μια από τις μεγαλύτερες ίσως στη σύγχρονη Ιστορίας της χώρας μας, στην σύγχρονη Ιστορία όλων μας, να μπορέσουμε να αντισταθούμε. Και οι λαοί έχουν μόνο έναν τρόπο να μπορούν να αντιστέκονται: να κατεβαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους και να διαδηλώνουν, ειρηνικά και όχι βίαια, μεθοδικά και με πολιτικά επιχειρήματα.

            Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, για να σταθούμε ενάντια σε όλα όσα συμβαίνουν, ενάντια σ’ αυτούς που υποβαθμίζουν το μέλλον μας, τις ζωές μας, που αρπάζουν τα σπίτια μας, τις οικογένειες, τους μισθούς μας, τις δουλειές μας, την αξιοπρέπειά μας και μας οδηγούν στην εξαθλίωση.

            Ίσως τελικά να είναι ιστορικό θέσφατο: οι λαοί έχουν τις κυβερνήσεις που τους αξίζουν! Ή για να το πούμε διαφορετικά… σ’ αυτές τις δύσκολες Ιστορικά στιγμές, οι ηγέτες της Ελλάδας αποδείχτηκαν ολίγιστοι και μικροί! Αποδείχθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την κρίση, την τρομερή εισβολή της λαίλαπας που διαβουλεύεται τα συμφέρονται και τον πλούτο της χώρας, ανίκανοι να αντισταθούν σε μια δράκα ξένων εισβολέων που προσπαθούν να επιβάλουν την πλήρη οικονομική κατοχή, σήμερα και ίσως αύριο και την εδαφική, σε σημείο να κινδυνεύει ακόμα και η εθνική ανεξαρτησία της χώρας, τα ίδια τα σύνορά της.

            Ηγέτες που σκέφτονται μόνο την προσωπική τους βόλεψη, το πώς θα μπορέσουν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια στους κομματικούς θώκους και ίσως αύριο και στους κυβερνητικούς! Ηγέτες μικροί, που βαδίζουν μόνο με την μικροπολιτική τους τακτική, μόνο με τα νούμερα που τους δείχνουν οι δημοσκοπήσεις… αδυνατώντας να καταλάβουν και να αφουγκραστούν τον σφυγμό του λαού που τους ψηφίζει, που τους διατηρεί ακόμα σε θέσεις εξουσίας.

            Είναι τόσο μικροί, που ενώ βγαίνουν και λένε ότι «παλεύουν» και «αγωνίζονται» και «ιδρώνουν» για τον ελληνικό λαό, που κοκορεύονται σαν κοκόρια με κομμένα λειριά ότι έσωσαν τον 13ο και τον 14ο μισθό και δήθεν πάνε να σώσουν τις συντάξεις και άλλα ευτράπελα, ταυτόχρονα βάζουν την υπογραφή τους και εξωθούν τον ίδιο τους τον λαό στην εξαθλίωση και στην αιφνίδια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και όχι μόνο! Χάνοντας ταυτόχρονα πολλά περισσότερα από αυτά για τα οποία δήθεν «πάλευαν» μερόνυχτα!

            Τοποθετούν «κόκκινες γραμμές» και μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και συνεχώς επεκτείνουν το πλάτος τους! Από πού ξεκινάνε και πού τελειώνουν οι «κόκκινες γραμμές», είναι αδύνατο πια να το καταλάβουν ακόμα και οι ίδιοι. Βρίσκονται σε μια παραζάλη, γνωρίζοντας ότι ενώ βουλιάζουμε όλοι μαζί στην κινούμενη άμμο της εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης, αυτοί πιστεύουν ότι κάποιος θα πετάξει ένα σκοινί και θα τους τραβήξει έξω! Ίσως πιστεύουν ότι ο Ιντιάνα Τζόουνς να παραμονεύει κάπου εκεί γύρω έξω από τον λάκκο! Με κομματικές πειθαρχίες δεν λύνονται τα προβλήματα της χώρας! Η ανικανότητα και το σκύψιμο δεν ήταν ποτέ τακτική του Έλληνα, αλλά η αντίσταση!

            Ας ελπίσουμε ότι την τελευταία στιγμή, όλοι αυτοί οι ρεμπεσκέδες θα προβάλουν μια σοβαρή αντίσταση, για τα δικαιώματα του λαού, που δεν είναι υπήκοοι και σκλάβοι τους, αλλά είναι ελεύθεροι πολίτες, ψηφοφόροι, φορολογούμενοι, εργαζόμενοι, αξιοπρεπείς άνθρωποι! Ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια και ας διώξουν τους εισβολής!

Θανάσης Πολυμένης

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012 στην εφημερίδα "Πρωινός Τύπος")