Δημιουργία Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου Αλληλεγγύης στη Δράμα

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Δημιουργία Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου Αλληλεγγύης στη Δράμα

Με πρωτοβουλία της Συνέλευσης Πολιτών Δράμας

ΜΕΓΑΛΗ επιτυχία σημείωσε η πρώτη συνάντηση που έγινε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, μετά από κάλεσμα της Συνέλευσης Πολιτών Δράμας, για την προσπάθεια δημιουργίας Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου στη Δράμα.

           Καλεσμένοι για να μιλήσουν και να εξηγήσουν τον τρόπο που στήθηκε το αντίστοιχο Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη, ήταν οι γιατροί Θοδωρής Σδούκος γενικής ιατρικής και Χρυσάνθη Μπουσγιάννη νευρολόγος. Στη συνάντηση, παραβρέθηκαν ακόμα, ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Δράμας κ. Γεωργιάδης και το μέλος του Δ.Σ. κ. Σαρακώτσης, ο πρόεδρος του Οδοντιατρικού Συλλόγου Δράμας κ. Κάππος, η πρόεδρος του Συλλόγου Φαρμακοποιών κα Μπουρουτζόγλου καθώς και άλλοι γιατροί και εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Δράμας.

            Σκοπός της συνάντησης, να γίνει μια πρώτη ενημέρωση από τον κ. Σδούκο και την κα Μπουσγιάννη για το πώς στήθηκε και πώς λειτουργεί το Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αλληλεγγύης της Θεσσαλονίκης και η όλη οργάνωση που χρειάζεται. Βασικό θεμέλιο της ύπαρξης του Ιατρείου – Φαρμακείου, είναι ο εθελοντισμός των ιατρών και υγειονομικών που απαιτούνται, καθώς και δωρεές και προσφορές σε ιατρικό και φαρμακευτικό υλικό. Όλα αυτά συζητήθηκαν στη συνάντηση αυτή, εκφράστηκαν επιφυλάξεις αλλά και αναβολές για την προσπάθεια.

            Στο τέλος της συζήτησης, αποφασίστηκε κατ’ αρχάς να δοθεί κάποιος χώρος εντός του Εργατικού Κέντρου ώστε να ξεκινήσουν οι πρώτες προσπάθειες, ενώ η πρώτη συνάντηση για να προχωρήσει το στήσιμο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης της Δράμας, επρόκειτο να γίνει χθες βράδυ. Να επισημάνουμε εδώ ότι, το Κοινωνικό Ιατρείο θα προσφέρει μόνο πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όχι νοσηλεία, ενώ όπως επεσήμανε ο κ. Σδούκος, στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν ήδη και δύο οδοντιατρικές έδρες. Οι ωφελούμενοι είναι κυρίως ανασφάλιστοι και όχι ασφαλισμένοι των ταμείων.

Πώς ξεκίνησε

            Μιλώντας στον «Π.Τ.» ο κ. Σδούκος, αναφέρεται στο πώς ξεκίνησε το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης της Θεσσαλονίκης: «Η ιδέα ξεκίνησε από τους γιατρούς που παρακολουθούσαν, μαζί με τους άλλους αλληλέγγυους, τους μετανάστες απεργούς πείνας στο Εργατικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης, τέτοια εποχή πέρυσι. Όταν τελείωσε η απεργία αυτή με τη νίκη των μεταναστών, αποφασίσαμε ότι όλος αυτός ο κόσμος που βρέθηκε εκεί και βίωσε μια συντροφική σχέση και την αξία της συλλογικότητας σε πολύ δύσκολες στιγμές, θα πρέπει να συνεχίσει αυτό που έκανε εκείνες τις μέρες, αλλά και να γίνει πράξη αυτό που πολλοί είχαν στο μυαλό τους: βλέποντας ότι πετιέται πάρα πολύς κόσμος από το δημόσιο σύστημα υγείας και επιπλέον καλούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους για στοιχειώδη θέματα περίθαλψης και για σοβαρά, ότι πρέπει να γίνει μια δομή στη Θεσσαλονίκη, που να απαντάει στην ανάγκη αυτού του κόσμου να έχει πρωτοβάθμια περίθαλψη δωρεάν, να θέτει συνεχώς το πολιτικό ζήτημα ότι χρειάζεται ένα σύστημα, δημόσιο καθολικό για όλους, πλήρως ανεπτυγμένο που να καλύπτει όλες τις ανάγκες, και να συντηρήσει την έννοια της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και του δωρεάν, σαν μια πρώτη πράξη αντίστασης σε όλο αυτό που τότε υπήρχε και είχε ενταθεί μέσα στον χρόνο που πέρασε».

Η συμμετοχή ιατρών

Σε ερώτηση για την συμμετοχή των ιατρών, ο κ. Σδούκος σημειώνει ότι, αυτή «ήταν εντυπωσιακή πέρα από αυτό που περιμέναμε. Αυτή τη στιγμή, αυτοί που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μετά το πρώτο τρίμηνο λειτουργίας του Κοινωνικού Ιατρείου, είναι πάνω από 80 υγειονομικοί, χωρίς να βάζουμε τους ψυχολόγους και τους ιατρούς που έχουμε ως δίκτυο και συνεργαζόμαστε σε δημόσια νοσοκομεία και σε ιδιωτικά ιατρεία που εκεί βλέπουν δωρεάν ασθενείς που χρειάζονται πιο εξειδικευμένα πράγματα και τους παραπέμπουμε από το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης. Συνολικά έχουν εμπλακεί περίπου 200 άτομα σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη.»

Οι ωφελούμενοι

Αναφερόμενος στα στοιχεία του πόσοι έχουν ωφεληθεί από αυτή τη δράση, ο κ. Σδούκος σημείωσε ότι «μέσα στο πρώτο τρίμηνο έχουν ξεπεράσει τις 1.000 επισκέψεις. Και αυτό που έχουμε να καταθέσουμε είναι ότι, πέρα από τους μετανάστες και τους αποκλεισμένους χρόνια που ξέραμε ως κατηγορίες, είναι η δραματική αύξηση των Ελλήνων που μέχρι πριν από λίγους μήνες είχαν ασφάλιση, όσοι είχαν ΤΕΒΕ και έκλεισαν τα μαγαζιά τους, ασφαλισμένοι του ΙΚΑ που έχασαν τον χρόνο του επιδόματος και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δεν έχουν τα 60 ένσημα που προβλέπει ο νόμος. Και εδώ να θυμίσουμε ότι τα 60 ένσημα είναι μια νίκη, γιατί 100  προέβλεπε ο νόμος παλαιότερα και χάρις στην περυσινή απεργία πείνας των μεταναστών και τη νίκη τους, έπεσαν στα 60», επισημαίνει ο κ. Σδούκος και συνεχίζει:

«Παρ’ όλα αυτά με τις συνθήκες που επικρατούν, πολύς κόσμος δεν έχει ούτε αυτά. Όλοι αυτοί δεν έχουν περίθαλψη χωρίς να πληρώσουν, ούτε για τα στοιχειώδη. Και πολύ περισσότερο, αν πάθουν κάτι σοβαρό και πρέπει να πάνε στο δημόσιο νοσοκομείο, ένας πολυτραυματίας, για μια χειρουργική επέμβαση, εκεί καλείται να πληρώσει το σύνολο του κόστους σε τιμές ιδιωτικού τομέα! Με τα νέα κλειστά ενοποιημένα νοσήλια, για μια χολοκυστεκτομή πρέπει ο ανασφάλιστος να πληρώσει 1.500 ευρώ. Ένας τοκετός κοστίζει 1.500 ευρώ. Ένας πιτσαδόρος αν πέσει από το μηχανάκι και γίνει πολυτραυματίας πρέπει να πληρώσει 8.000 ευρώ για τη νοσηλεία του. Είναι απαγορευτικά ποσά. Ουσιαστικά, σήμερα λένε στον κόσμο: μπορείς να πεθάνεις ελεύθερα! Έχει αναιρεθεί πλήρως το δικαίωμα στη δωρεάν περίθαλψη, που ήταν κατάκτηση ιστορική για την λαϊκή κοινωνία στην δεκαετία του ’80, γιατί το ΕΣΥ προέβλεπε μέχρι το 1998 τουλάχιστον, ελεύθερη πρόσβαση όλων, ανεξάρτητα από φύλλο, οικονομική κατάσταση, θρησκεία, πολιτική άποψη κτλ.»

Άλλες προσπάθειες

Πριν από τη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε το Κοινωνικό Ιατρείου Ρεθύμνου και το Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο του Κιλκίς. Επίσης έχει προηγηθεί μια προσπάθεια στην Πρέβεζα, ενώ αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι θα στηθούν τέτοιες πρωτοβουλίες σε πολλές πόλεις όπως στα Τρίκαλα, στη Δράμα και αλλού. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί όλοι κατανοούν ότι πρέπει να υπάρξει αλληλεγγύη και αντίσταση ταυτόχρονα σ’ αυτή την πολιτική, να σωθούν άνθρωποι και ταυτόχρονα να ανοίξει ο δρόμος για ένα καθολικό δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας για όλους.

Θανάσης Πολυμένης