Πολίτης ή ψηφοφόρος κόμματος;

Σήμερα, αύριο και στο μέλλον, παραμένουμε πολίτες, φορολογούμενοι, υπήκοοι μιας χώρας συγκεκριμένης, με σύνορα που εκτείνονται σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, με συγκεκριμένο πολιτιστικό και εθνολογικό πλαίσιο, με συγκεκριμένη γλώσσα, φιλοσοφία, τρόπο ζωής, νοοτροπία. Έλληνες πολίτες!

Πηγαίνουμε στα ελληνικά σχολεία, μαθαίνουμε ελληνικά γράμματα, βγαίνουμε στην αγορά εργασίας, εργαζόμαστε, πληρωνόμαστε και πληρώνουμε ενοίκια, ηλεκτρικό, τηλέφωνο, νερό, φόρους και άλλα διάφορα και προσδοκούμε ότι όλα αυτά θα έχουν τον απαιτούμενο ανταποδοτικό χαρακτήρα  που οφείλει να μας προσφέρει – ως πολίτες και φορολογούμενους – η ίδια η Πολιτεία: όπως Παιδεία, Υγεία, Σύνταξη και άλλες κοινωνικές παροχές.

Παρ’ όλα αυτά, αυτό το Κράτος και αυτή η Πολιτεία των οποίων υπήκοοι είμαστε ποτέ, σχεδόν, δεν μας τα πρόσφερε εκτός ελαχίστων χρονικών – ιστορικών περιπτώσεων και εξαιρέσεων. Γιατί από ελεύθεροι Έλληνες πολίτες με δικαιώματα, μετατραπήκαμε και μεταλλαχθήκαμε σε δούλους πολιτικών και κομματικών γραφείων, σε ζητιάνους θέσεων στο δημόσιο ή ρουσφετιών από το πελατειακό σύστημα που μέσα στα χρόνια όριζαν οι πολιτικοί – βουλευτές και βολευτές αυτού του τόπου, στην προσπάθειά τους να διατηρηθούν στην εξουσία και να επιβιώνει το δικό τους πελατειακό σύστημα.

Σε κάθε προεκλογική και εκλογική περίοδο, αφήναμε στο σπίτι και καταχωνιάζαμε στις ντουλάπες και στα πιο βαθιά σεντούκια την ιδιότητα του πολίτη – φορολογούμενο με δικαιώματα και μεταλλασσόμασταν σε σκληρούς ψηφοφόρους. Μοιραζόμασταν σε «πράσινα» και «γαλάζια» καφενεία και ελάχιστα σε «κόκκινα». Τώρα τα χρώματα κάπως έχουν αλλάξει, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία! Παγιδευμένοι στο δικομματικό παιχνίδι, ανεβάζαμε στην εξουσία της χώρας ανθρώπους οι οποίοι οδηγούσαν τον τόπο στην υπο-ανάπτυξη και όχι στην ανάπτυξη! Οδηγούσαν τον τόπο στον γκρεμό κι εμεί αδιαφορούσαμε μέχρι που φτάσαμε στο γνωστό σήμερα!

Τώρα τι; Τώρα δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε ακόμα να μάθουμε να διεκδικούμε! Δεν έχουμε ακόμα δεχθεί το κατάλληλο πολιτικό μάθημα, ώστε να ξέρουμε να διώχνουμε και να εξορίζουμε (από τους κυβερνητικούς θώκους…), πολιτικούς που μας κάθονται στον σβέρκο! Συνεχίζουμε να είμαστε υποχείρια του πελατειακού και πολιτικού συστήματος του διαίρει και βασίλευε μέσω ενός άκρατου δικομματισμού σε μια χώρα η οποία συνεχίζει να βουλιάζει με μεγάλη ταχύτητα στο τέλμα της οικονομικής της φτώχειας, στο τέλμα ενός πολιτισμού χωρίς αξίες και αξιώσεις, στο τέλμα μιας φασιστικής και νέο-ναζιστικής κινούμενης άμμου που συνεχώς μεγαλώνει, εγκλωβισμένοι στη νωχελικότητα του καναπέ και της αδιαφορίας μας!

Αν εσύ ξέρεις να ψηφίζεις και είσαι ήσυχος γι’ αυτό, τότε μην ενοχλείσαι! Όμως μην διαμαρτύρεσαι στο καφενείο ότι σου ήρθε πάλι το χαράτσι, ή σου μείωσαν τον μισθό ή την σύνταξη, ή η δωρεάν Υγεία και τα δωρεάν φάρμακα για τα οποία τόσα χρόνια πλήρωνες ασφάλεια, έπαψαν να σου χορηγούνται πια! Κοιμήσου ήσυχος!!! Όμως να θυμάσαι… αυτό για το οποίο σήμερα αδιαφορείς, αύριο θα το βρεις απέναντι ως εχθρό σου!!!

Μια μικρή ιστορία!

Αντί να διορθώνουμε προβλήματα στην Ελλάδα, εμείς κόβουμε το χέρι που πονάει! Εφόσον η δημόσια δωρεάν Υγεία στην Ελλάδα έχει πρόβλημα, εμείς για να μειώσουμε το πρόβλημά της, τότε μειώνουμε τις δαπάνες όσο παίρνει και περιμένουμε από τους ασθενείς να καταλάβουν, ότι δεν μπορούν να πηγαίνουν στα Νοσοκομεία για να γίνουν καλά, αλλά στους ιδιώτες γιατρούς για να πληρώνουν αδρά αυτό που όφειλε η Πολιτεία να τους παραχωρεί απλόχερα! Ας πρόσεχαν, να μην αρρώσταιναν!

Αυτό μου θύμισε μια μικρούλα ιστοριούλα που διάβασα, όπου μια κοπέλα στην Ινδία έφταιγε, γιατί ήταν πολύ όμορφη! Μια νεαρή κοπέλα, έπεσε θύμα απαγωγής από τον θείο της, ο οποίος είναι παντρεμένος με δύο παιδιά. Ο θείος ερωτεύτηκε την ανιψιά του και δήλωσε την πρόθεσή του να την παντρευτεί. Η κοπέλα κατάφερε να διαφύγει, ωστόσο όμως οι 16 ηλικιωμένοι «σοφοί» του χωριού της στην Ινδία, αφού το σκέφτηκαν απ’ όλες τις μεριές, έκριναν ότι για όλα αυτά έφταιγε η ίδια η κοπέλα, καθώς η ίδια ήταν πολύ όμορφη. Έτσι, αποφάσισαν αν την τιμωρήσουν ξυρίζοντάς της τα μαλλιά! Δικαιοσύνη…