Έλληνες, εγέρθητε! Πείτε όχι στον φραπεδισμό!!!

ΤΟ «ΕΓΕΡΘΗΤΕ όλοι πάνω», μας το έλεγαν στο στρατό! Εκεί το πρωτακούσαμε οι περισσότεροι πρώτη φορά! Και ξαφνικά, αφού αυτό το «εγέρθητε» το είχαμε όλοι ξεχάσει, το ακούσαμε απότομα ένα βράδυ, μεταμεσονύχτιες ώρες και πεταχτήκαμε από τον ύπνο μας! Τελικά κοιμόμασταν… βρισκόμασταν εν υπνώσει, μισοναρκωμένοι στους καναπέδες μας, μπροστά στις τηλεοράσεις μας, απαθείς σχεδόν να παρακολουθούμε με νυσταγμένο ενδιαφέρον ένα ακόμα εκλογικό αποτέλεσμα!

            Ε, και τι να γίνει μωρέ; Θα τα βρούνε αυτοί, ξέρουν αυτοί, λέγαμε οι περισσότεροι! Κοιμήσου τώρα γιατί πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς για τη δουλειά… ή να πας νωρίς το πρωί για το ταμείο ανεργίας να πάμε στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσουμε… τέλειωσαν όλα! Έχουμε και τα ενοίκια, μ’ αυτούς θ’ ασχολούμαστε τώρα; Εμείς να δούμε…

            Και αιφνιδίως και ξαφνικά και στα καλά καθούμενα, ένας τύπος φώναζε μέσα στην απαλή ανοιξιάτικη νύχτα: «εγέρθητω, όλοι πάνω … σηκωθείτε όρθιοι»! Τι να ήθελε να μας πει άραγε ο άνθρωπος αυτός; Ότι τέλος όσο κοιμηθήκατε, τώρα ήρθαμε εμείς και θα πρέπει να σηκωθείτε σε ένδειξη σεβασμού! Αλλά τα λόγια του ήταν απότομα, δυνατή φωνή, στεντόρεια που λένε, βαθιά και σταθερή! Και δεν μπορούσες να μην υπακούσεις!

            Και φυσικά, αυτό το «εγέρθητε», δεν πέρασε στο ντούκου, δεν πέρασε στα ψιλά των μέσων ενημέρωσης. Έγινε θέμα καθημερινής συζήτησης, έπεσαν οι μάσκες όλων μας, έπεσαν τα μούτρα μας κάτω και είδαμε ότι, κάτι δεν πήγαινε καλά! Γιατί μας τρόμαξε πραγματικά…

            Κι όμως, αυτό το «εγέρθητε», δεν ήταν απλώς μια λέξη που ακούστηκε από έναν Χρυσαυγίτη. Ήταν κάτι περισσότερο απ’ αυτό! Ήταν μια κραυγή επίσης απότομη, δυνατή και στεντόρεια, βαθειά και σταθερή που βγήκε μέσα από την κάλπη! Δεν είναι τόσο το «εγέρθητε» του Χρυσαυγίτη που θα έπρεπε να μας τρομάζει, αλλά η φωνή της κάλπης, η φωνή εκείνων των ανθρώπων που διέλυσαν, επιτέλους, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα 38 χρόνων, που είχε εδραιωθεί στη φαυλοκρατία και στην κλεψιά, στην ψευτιά και στην απάτη, στην λαμογιά και στη ρεμούλα, που ροκάνιζε καθημερινά τα θεμέλια, όχι απλώς ενός Κράτους, ούτε μόνο ενός Έθνους, ούτε απλά ενός Λαού, αλλά της ίδιας της Δημοκρατίας!

            Κάθε πολιτική πράξη, όπως και αν εφαρμόζεται, όπως και αν εξελίσσεται, όποιο αποτέλεσμα και αν απορρέει από αυτήν, έχει άμεση επίδραση στην ίδια τη Δημοκρατία, που είναι το μοναδικό θεμέλιο! Δεν υπάρχουν άλλα θεμέλια! Ένα είναι το θεμέλιο! Και ήρθε, αιφνιδίως και αιφνιδιαστικά και ξαφνικά και απότομα, εκείνο το «εγέρθητε»! Και ήταν άγριο, δυνατό, σταθερό και στιβαρό!

            Ήρθε να μας θυμίσει ότι βρισκόμαστε εν υπνώσει στον καναπέ της αφελείας μας, στον καναπέ του καλοπερασάκια, στον καναπέ του ωχαδερφισμού! Ήρθε να μας θυμίσει ότι ο φραπεδισμός δεν είναι στάση ζωής, αλλά μορφή αδιαφορίας των νεοελλήνων!

            Και όπως είπε κι εκείνος ο Χρυσαυγίτης, «αν ήταν ο Παπανδρέου θα σηκωνόσουν;» Κι όμως, ο Παπανδρέου ήταν εκείνος που … ξεσήκωσε τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα! Από εκεί άρχισαν όλα, αυτός με το στανιό μας έφερε εδώ μέσω κακοτράχαλων μονοπατιών και μνημονίου, αλλά ήμασταν ακόμα κοιμώμενοι! Έλλειπε εκείνο το «εγέρθητω»! Κοινωνία, εγέρθητω! Έλληνες, «αγέρθητοι»! Όρθιοι … μήπως και καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα!!! Κι αν αυτό το «εγέρθητω» δεν μας ξυπνήσει, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας!!!

Θανάσης Πολυμένης