Ατάκτως ερριμμένα 6

Παλιοκατάσταση. Έτσι όπως γίναμε, άντε να βρεις άκρη σ’ αυτή τη χώρα. Ο μισθός ολοένα και δεν περισσεύει με τίποτα, δεν αρκεί πλέον ούτε για τ’ αναγκαία. Τι να προφτάσεις; Ενοίκια, ηλεκτρικό, κοινόχρηστα, φαγητό, τηλέφωνο σταθερό και κινητό, φροντιστήρια, σ’ αυτή τη χώρα τελικά το θαύμα του να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε, συνεχίζεται ως δια μαγείας! Απορώ πολλές φορές ακόμα και με τον εαυτό μου, αλλά στο τέλος, βέβαια, όταν κάθεσαι να λογαριάσεις τι πήρες και τι έδωσες και τι ξόδεψες, το παιχνίδι το έχεις χαμένο! Ποτέ δεν περισσεύει τίποτα… Μόνο η ανέχεια περισσεύει σ’ αυτή τη χώρα.

***
Και ξέρετε τι εννοώ λέγοντας ανέχεια; Ανέχεια είναι ν’ ανέχεσαι μια κυβέρνηση η οποία τα έχει κάνει τόσο …θάλασσα, που είναι ολοφάνερο πια ότι δεν μπορεί να βάλει τάξη σε τίποτα απολύτως, παρά μόνο να αρχειοθετεί τα σκάνδαλά της… Μια κυβέρνηση η οποία ξεσηκώνει ακόμα και τους δικούς της οπαδούς, η πλειοψηφία των οποίων βεβαίως είναι κι αυτοί φτωχαδάκια! Απλά, αργούν να το καταλάβουν ότι είναι φτωχαδάκια. Στην Ελλάδα, ο κόσμος έμαθε να ψηφίζει …παραδοσιακά! Όπως κάποτε ήθελαν τον βασιλιά επειδή έτσι έμαθαν από τον παππού που ίσως ήταν παιδί της Φρειδερίκης…

***
Αργότερα, ο κόσμος έμαθε να ψηφίζει Καραμανλή (τον αείμνηστο, φυσικά) και οι προοδευτικότεροι σ’ αυτή τη χώρα μάθαιναν να ψηφίζουν τον Γέρο της Δημοκρατίας, τον Γεώργιο Παπανδρέου. (Καμία σχέση με τον εγγονό όμως…) Μετά ήρθε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου (μεγάλη μορφή στα πολιτικά πράγματα της χώρας). Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, είναι αλήθεια ότι άλλαξαν τη χώρα μετά την μεταπολίτευση. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με κάποιον από τους δύο αείμνηστους, αυτοί πέρασαν πλέον στην Ιστορία, και οι πολιτικές τους πρακτικές δημιούργησαν τη νέα σύγχρονη Ελλάδα.

***
Αλλά, δυστυχώς, οι σχέσεις των απογόνων τους, τόσο του ανιψιού Κώστα Καραμανλή όσο και του υιού Γιώργου Παπανδρέου, με τους προγόνους τους, δεν είναι παρά μόνο συμπτωματικές! Το μόνο πράγμα που συνδέει τους ανθρώπους αυτούς με τους προγόνους τους, είναι η συγγένειά τους και το όνομά τους. Τίποτα περισσότερο. Η κατάσταση είναι ακόμα τραγικότερη, όταν μιλάμε για το χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπου πίστευαν ότι το όνομα θα μπορούσε να φέρει την πολυπόθητη νίκη για την εξουσία, όμως, απλά, ατύχησαν!

***
Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, λέει ο σοφός λαός! Σ’ αυτή τη χώρα, δυστυχώς, μάθαμε ν’ ακολουθούμε την πεπατημένη παράδοση από τον μπαμπά στον γιο κι από κει στον εγγονό ή και στον ανιψιό, όταν η συνέχεια της οικογένειας λοξοδρομεί κάπως. Σ’ αυτή τη χώρα, μπορεί να αντιδρούμε με την οικογενειοκρατία, αλλά αυτή είναι που κυβερνάει από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και μας ταλανίζει μέχρι και σήμερα. Σ’ αυτή τη χώρα, όσο κι αν δήθεν μισούμε την οικογενειοκρατία και δεν μας αρέσει, παρ’ όλα αυτά, όταν κλεινόμαστε πίσω από το σκούρο μπλε παραβάν πριν την κάλπη, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού προτιμάει να ψηφίσει… οικογενειακά!

***
Το μόνο που έχω να πω, είναι ότι βαρέθηκα να τους ακούω να μου μιλάνε για δημοκρατία, όταν οι ίδιοι καλοζούν με κάτι περιουσίες ναααα… με το συμπάθιο, όλοι οι βουλευτάδες, οι τεχνοκράτες και ορισμένα κομματικά στελέχη που είναι σε επιτροπές, που έχουν δυο και τρεις μισθούς να μπαίνουν μέσα στο σπίτι και πάει λέγοντας! Όχι μόνο βαρέθηκα να τους ακούω, αλλά βαρέθηκα να τους ψηφίζω κιόλας! Παίζουν με τη δική μας τσέπη, παίζουν με τις δικές μας ανοχές, παίζουν με τις δικές μας συνειδήσεις. Όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, ξεχνούν τι έχουν κάνει όταν ήταν κυβέρνηση. Και όταν γίνονται κυβέρνηση, ξεχνούν τι λέγανε όταν ήταν αντιπολίτευση.

***
Εν’ ολίγοις, καθώς οι πράσινοι και οι γαλάζιοι εναλλάσσονται στον κυβερνητικό θώκο της χώρας, από κάτω παραμένει εκείνος ο διαιωνιζόμενος σάπιος κρατικός μηχανισμός, που από τον κορβανά του σιτίζονται μερικές εκατοντάδες τρωκτικά! Το είχε πει κάποτε ο νυν πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ότι «πέντε νταβατζήδες κυβερνούν τον τόπο», αλλά όπως αποδείχθηκε, η διαπίστωσή του ήταν τελικά άκρως ρητορική, διότι αυτοί οι πέντε συνεχίζουν να κυβερνούν τον τόπο… ή λέτε να άρχισε να τους πετάει έναν-έναν από τα μπαλκόνια; Μπαααα!!!

***
Τι έγινε αλήθεια εκείνη η υπόθεση Ζαχόπουλου; Το μέγα θύμα, η κυρία Τσέκου, συνεχίζει να βρίσκεται προφυλακισμένη… από τα απίθανα πλέον της Ελληνικής Δικαιοσύνης! Μπράβο μας… Ξεπεράσαμε κάθε έννοια δημοκρατίας στη χώρα της Ψωροκώσταινας μωρέ! Η κυρία Τσέκου είναι προφυλακισμένη για μήνες, χωρίς να έχει δικαστεί, χωρίς να ξέρουμε καλά-καλά για ποιο λόγο! Για προσβολή δημοσίας αιδούς; Για εκβιασμό δημοσίου προσώπου; Για εκβιασμό της κυβέρνησης; Επειδή κυκλοφορούσε με παράνομα ντιβιντί; Για τι, τελικά; Ή μήπως γιατί προσέβαλε την αισθητική άποψη αυτής της χώρας επειδή συνευρισκόταν με τον εν λόγω κύριο του οποίου το όνομα ταλαιπώρησε για μήνες την ηρεμία αυτής της χώρας και τα νεύρα των κυβερνώντων; Στην Ελλάδα τελικά, είσαι ένοχος μέχρι να αποδειχθεί ότι είσαι αθώος! Κι ας μου λένε ό,τι θέλουν για δημοκρατίες μετά!

***
Κλείνοντας, ένα ωραίο που βρήκα καθώς έκανα τη βόλτα μου στα διάφορα blog στο διαδίκτυο. Έπεσα πάνω σ’ έναν κύριο, που κάτω από τη φωτογραφία του με στολή στρατιωτικού, σημειώνει για τον εαυτό του: «Τολμηρός, ριψοκίνδυνος, σκληρός, επικοινωνιακός και αισιόδοξος». Ίσως έτσι πρέπει να είμαστε όλοι μας για να επιβιώσουμε!

Δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Δράμας ΨΙΘΥΡΟΙ στις 20 Μαρτίου 2008