[Αυτή η γη δεν είναι για πούλημα: / αυτή η γη ανήκει στο λαό μας. / Κάποιοι είναι νεκροί, / κάποιοι είναι ζωντανοί, / αλλά, πολλοί ακόμη δεν έχουν γεννηθεί...]
ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ στίχοι άγνωστου ποιητή, που απεικονίζουν το ιερό δικαίωμα του κάθε λαού, να κατοικεί στη γη του, να έχει τα σύνορά του, να είναι ελεύθερος, να έχει τον πολιτισμό του, τη γλώσσα του, τα έθιμά του. Και φυσικά κανένας άλλος λαός δεν μπορεί να του στερήσει κανένα από αυτά τα δικαιώματα.
Κι όμως, ο Παλαιστινιακός λαός στερείται βάναυσα αυτών των δικαιωμάτων. Των βασικών του δικαιωμάτων. Του βασικού του δικαιώματος να είναι απλά, ελεύθερος. Τι περισσότερο από αυτό; Και όχι να τον περιορίζει το Ισραήλ σε μια χούφτα χώμα, να δολοφονείται καθημερινά και κανένας από τη Διεθνή Κοινότητα να μην αντιδρά! Και όχι μόνον αυτό, αλλά να έχεις και την Ελλάδα από πάνω, την ώρα που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υπερασπίζεται των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού, να αλλάζει τις συμμαχίες της, να προσπαθεί να συνάψει νέες σχέσεις με το Ισραήλ και να δημιουργεί νέους συσχετισμούς δυνάμεων στην περιοχή.
Η περίπτωση του Παλαιστινιακού λαού, είναι το παράδειγμα ενός λαού που αντέχει για χρόνια, απέναντι σε έναν κατακτητή, που με μεθόδους καθαρά δολοφονικές, ναζιστικές και με τη μέθοδο του χασάπη κυριολεκτικά, προσπαθεί να τον εξαφανίσει. Η φαντασία έχει ξεπεράσει κάθε όριο σ’ αυτόν τον αιώνιο πόλεμο!
Για 400 χρόνια άντεξε η Ελλάδα και οι Έλληνες τον Οθωμανικό ζυγό. Και γνωρίζει αρκετά καλά τι σημαίνει κατοχή. Γιατί έζησε και άλλες μικρές κατοχές η Ελλάδα. Την κατοχή του 1940 από τους Γερμανούς, και τις δύο δύσκολες βουλγαρικές κατοχές. Όπου οι Έλληνες πλήρωσαν με το αίμα τους τις παράλογες τακτικές των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες κάθε τρεις και λίγο «χάριζαν» την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη στους Βουλγάρους. Οι σφαγές είναι γνωστές σε όλους μας. Και πολύ περισσότερο, η Δράμα, το Δοξάτο και άλλα χωριά στην περιοχή, γνώρισαν την βάναυση τακτική του κατακτητή.
Σήμερα, στην Παλαιστίνη, η κατάσταση είναι δεκάκις χειρότερη. Κι αν αυτό δεν εννοούμε να το καταλαβαίνουμε όλοι εμείς, τότε πάει να πει ότι δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα απολύτως από τα μαθήματα που έδωσε η Ιστορία στον ελληνικό λαό.
Το Ισραήλ δολοφονεί την Παλαιστίνη. Καθημερινά. Με αμέτρητες σφαγές. Με απερίγραπτες πρακτικές γενοκτονίας που δεν έχουν ούτε όνομα, ούτε προηγούμενο στην Ιστορία, παρ’ εκτός από αυτήν του Χίτλερ!
Και το χειρότερο απ’ όλα, είναι ότι, κανένα από τα σπουδαία μέλη της Διεθνούς Κοινότητας δεν τολμάει να βάλει τέλος σ’ αυτή τη διαρκή γενοκτονία. Το Διεθνές Δίκαιο έχει καταρρακωθεί κυριολεκτικά. Η Παλαιστίνη είναι μόνη της, απροστάτευτη, παρ’ εκτός ελάχιστων ονειροπόλων που προσπαθούν να βοηθήσουν τη Γάζα στέλνοντας ελάχιστα τρόφιμα με καραβάκια που τα μπλοκάρει το Ισραήλ. Το οποίο Ισραήλ, δεν διστάζει να δολοφονήσει ακόμα και αυτούς που συνοδεύουν την βοήθεια!!!
Και τι κρίμα, για την Ελλάδα, να έχει έναν πρωθυπουργό που προσπαθεί να συνάψει σχέσεις με το διάβολο, με τον σατανά, με τον δολοφόνο, με τον αιμοσταγή χασάπη, πιστεύοντας ότι έτσι αλλάζει τα γεωστρατηγικά δεδομένα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου. Που πιστεύει ότι γλείφοντας τους Αμερικανούς που μαλώνουν την Τουρκία προκειμένου να της πουλήσουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς, θα βγει κερδισμένη από τα παιχνίδια που παίζουν τα γεράκια των ΗΠΑ και της Τουρκίας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν μπορεί να καταλάβει ότι, όταν πλακώνονται οι ελέφαντες, τα μυρμήγκια είναι που την πληρώνουν. Ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου σ’ αυτή τη χρονική στιγμή με τις περίεργες συμμαχίες που προσπαθεί να κάνει, είναι τουλάχιστον ύποπτος!
[ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΣΤΗ ΣΤΗΛΗ "ΒΑΒΕΛ" 21/08/2010]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ