Open your eyes! Άνοιξε τα μάτια σου!

Ελλάδα – Αθήνα, 17 Ιουνίου 2012. Φωτογραφία: ΆγγελοςΚαλοδούκας. [http://www.aformi.gr]

Αλλαγές

ΟΛΑ τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν… τραγουδούσε κάποτε ο αείμνηστος Νίκος Παπάζογλου! Και μας άφησε παρακαταθήκη τον στίχο του να μας ακολουθεί μέσα στο χρόνο. Κι αφού λοιπόν όλα τριγύρω αλλάζουνε, είπαμε ν’ αλλάξουμε κι εμείς από σήμερα! Έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα, από τη Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012 μπήκε σε νέο αστερισμό, αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο στη σύγχρονη Ιστορία της. Κατά πόσο αυτό το νέο κεφάλαιο θα οδηγήσει στην ανάκαμψη της χώρας, κατά πόσο θα τραβήξει τους Έλληνες – κυρίως αυτούς – αλλά και την ίδια την πατρίδα φυσικά από τον βούρκο του Μνημονίου στον οποίο βουλιάζει σήμερα, μένει να αποδειχθεί. Και μένει να το προσπαθήσουν οι αρχηγοί!

Η μέχρι προχθές ακόμα στήλη των «Εδώδιμων αποικιακών», θεωρώ ότι ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Ένας κύκλος εμπνευσμένος κυρίως από το κίνημα διαμαρτυρίας που είχε ξεσπάσει στη χώρα τα δύο τελευταία χρόνια, καθώς προσπάθησε να καταγράψει όλη αυτή την μεγάλη και έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου, η οποία κατέληξε – προς το παρόν φυσικά, όχι ότι τελείωσαν όλα εδώ – στο ιστορικό, είναι αλήθεια, εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου 2012.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν… πόσο καθημερινός, πόσο αληθινός ο Παπάζογλου και πόσο τραγικός συνάμα. Όταν παρακολουθείς τις ειδήσεις και τα γεγονότα με καθημερινή συνέπεια, είσαι απ’ αυτούς που μπορούν να βλέπουν τις αλλαγές που γίνονται καθημερινά! Όταν παρακολουθείς τα γεγονότα από κάποια απόσταση, όλα σου μοιάζουν ίδια… όμως οι αλλαγές δεν παύουν να συντελούνται! Κι αναρωτιέσαι αν όντως αλλάζει κάτι! Κι όμως… έχουν αλλάξει χιλιάδες πράγματα, έχει αλλάξει η καθημερινότητά μας… αρκεί όμως να μπορέσουμε να καταλάβουμε πόσο ακριβώς έχουμε αλλάξει και πού οδηγούμαστε! Προχθές ακόμα έγραφα: Γιατί … πέφτουμε απ’ τα σύννεφα; Μα γιατί… πετάμε στα σύννεφα! Καιρός λοιπόν να πατήσουμε στο χώμα και να δούμε τι μας περιμένει κι ας αφήσουμε τις ονειρώξεις!

Η χώρα βρίσκεται στη μέγγενη των δυνάμεων που της δάνεισαν χρήματα! Αλλά και στη μέγγενη των δυνάμεων εκείνων που την οδήγησαν σ’ αυτή την τραγική κατάσταση. Και πρέπει όχι μόνο να ξεπληρώσει κάποτε αυτά τα χρήματα με τους τόκους και ό,τι άλλο ακολουθεί, αλλά να πετύχει το μεγάλο στοίχημα: να φέρει ανάπτυξη και να βγάλει τον λαό από τα αδιέξοδα στα οποία έχει εισέλθει. Δεν αρκεί να ευχόμαστε! Όμως θα πρέπει οι κυβερνώντες να βρουν τρόπο να σταματήσουν και τις αυτοκτονίες των Ελλήνων!

Είναι αλήθεια ότι τα «Εδώδιμα αποικιακά» κούρασαν ακόμα και τον συντάκτη τους. Καιρός για μια αλλαγή θεματολογίας, σε άλλο ύφος, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουμε να δούμε τον κόσμο μας ακόμα καλύτερα! Open your eyes! Άνοιξε τα μάτια σου!

Μάνος Χατζιδάκις

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από εκπομπή του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι, την Κυριακή 30 Ιουλίου 1978. Το βρήκα συμπτωματικά ψάχνοντας. Αξίζει να το διαβάσουμε… κάτι μου λέει ότι είναι πολύ σημερινό: [Από την ώρα που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ’ το μυαλό της κότας. Απ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα, ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο δυνατό που βρυχάται. Τι να τους πω και πώς να τους το πω. Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;

Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;

Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.]

Ποιητές!

ΣΤΟΥΣ δύσκολους καιρούς, οι ποιητές ήταν εκείνοι που πάντα κρατούσαν τα πρωτεία! Σήμερα μοιάζει να έχουν εξαφανιστεί! Καβάφης, Παλαμάς, Σεφέρης, Ρίτσος, Σικελιανός, Ελύτης, Καββαδίας, Καρούζος και πολλοί άλλοι! Ποιους να πρωτοθυμηθεί κανείς! Στο καιρό της κρίσης, στον καιρό της έντονης διαμαρτυρίας, ακούστηκαν κάποιες φωνές: πού είναι οι ποιητές; Γιατί η εποχή μας δεν έχει ποιητές; Κι η ερώτηση έμεινε χωρίς απόκριση! Παρ’ όλα αυτά, οι ποιητές υπάρχουν πάντα γύρω μας, αρκεί να ψάξουμε να τους βρούμε!

Θα ήθελα σήμερα λοιπόν, να σας παρουσιάσω εδώ τρία ολιγόστοιχα ποιήματα της εξαίρετης Δραμινής ποιήτριας κας Καλλιόπης Εξάρχου από την τελευταία συλλογή της «Βιβλιάριο καταθέσεων», [εκδόσεις «γιαλός», 2012]. (Για την ίδια συλλογή έχει αναφερθεί διεξοδικότερα πριν από μερικές εβδομάδες ο συνεργάτης της εφημερίδας κ. Νίκος Κωνσταντινίδης).

[σελ. 24. Φυλλοροώ

Φυλλοροώ

όταν κενώνεται η ζωή.

Σκορπίζομαι

σαν πούπουλο,

πέρα-δώθε,

αναζητώντας να μάθω

τη διαφορά

μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Δίχως αυτόφωτα μάτια.

Τυφλός Οιδίποδας

προτού τα χέρια

προτού τα χείλη

και πάλι αυθαδιάσουν.]

[σελ. 25. Ένδεια

Πώς να τα βγάλω πέρα

με τόση ένδεια;

Μήπως να εφεύρω

τη ζωή εκ νέου;]

[σελ. 26. Αιθεροβάμονες

Αναρωτιέμαι

πόσες ψευδαισθήσεις

μπορεί να αντέξουν

οι αιθεροβάμονες;

Ίσως πολλές.

Όμως αρκεί

μια αιφνίδια λεξιθεσία

για να εκτοπίσει

τους αιθέρες

από τα βήματά τους.]

Τηλεόραση…

ΤΙ ΝΑ έγιναν άραγε οι ποιητές, αναρωτιόμαστε! Μάλλον τους έφαγε και τους χώνεψε όλους η τηλεόραση και η φασίζουσα προπαγάνδα της! Σαρωτικό μέσον η τηλεόραση, ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Μπορεί όμως και να ανυψώσει, να εξυψώσει, να υμνήσει! Αρκεί να το θέλει… ο τηλεοπτικός αέρας χωράει τα πάντα και τους πάντες… Μόνο που η πληθωρική φασίζουσα προπαγάνδα της τραγικής και θλιβερής μας μονομέριας… καταλαμβάνει τα πάντα! Δεν υπάρχει χώρος για κάτι άλλο πέρα απ’ αυτό που ήδη βλέπουμε, πέρα από την καθημερινή διαπίστωση ενός πολιτισμού που πνίγεται μέσα στην αφέλειά του! Κατάντησε τις ζωές μας ασπρόμαυρες, μονόχρωμες και μονόχνωτες… μέσα από την πολύχρωμη πλαστότητα!

Διχασμός!

ΠΟΙΟΣ νίκησε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου; Η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως η «Χρυσή Αυγή» με την εντυπωσιακή της άνοδο; Μπααα… Μάλλον ο διχασμός, καθώς το εκλογικό σώμα βγήκε διχασμένο από την ιστορικότερη εκλογική μάχη της Μεταπολίτευσης! Και αυτόν τον διχασμό η Ελλάδα θα τον πληρώσει ακόμα…. καθώς μόλις τώρα αρχίζει! Δεν έχει ιδιαίτερα σημασία ποια πλευρά θα υπερισχύσει… σημασία έχει μόνο ο διχασμός!

Αυτός ο νέος εθνικός μας διχασμός, έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Τόσο μεταξύ της καταμέτρησης της δυναμικής στων κομμάτων, όσο και μεταξύ του κέντρου βάρους στη διαχείριση της εξουσίας! Αλλά πάνω απ’ όλα, αυτές οι εκλογές έχουν θέσει έναν σοβαρό προβληματισμό: ευρωπαϊκός προσανατολισμός ή κάτι άλλο; Και πέρα από κάθε άλλη φορά, τίθεται ξεκάθαρα το ζήτημα, κατά πόσο οι δυνάμεις εκείνες που μέχρι σήμερα κυβέρνησαν τον τόπο από το 1974 και μετά, μπορούν πια να συνεχίσουν να κυβερνούν!

[ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ: Η νέα στήλη μου στην τοπική εφημερίδα "Πρωινός Τύπος" της Δράμας]