Η Ελλάδα στο νοσοκομείο… αν όχι στην εντατική!!!

Η Ελλάδα στο νοσοκομείο… αν όχι στην εντατική!!! (Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!)

Παρανόηση…

ΕΧΟΥΜΕ παρανοήσει πια και τουλάχιστον το δικό μου το μυαλό δεν μπορεί να το χωρέσει! Είναι λογικό (είναι;), σκέφτομαι… ότι, σε μια συνεχώς υποβαθμιζόμενη κοινωνία, όταν η φτώχεια ξεπερνάει πια τα όρια και η ανέχεια περισσεύει, να έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας. Το λένε όλες οι στατιστικές, το λένε οι ειδικές ερευνητές που ασχολούνται μ’ αυτά τα θέματα, το λένε όσοι γνωρίζουν.

Από εκεί και πέρα όμως, φαίνεται πως το έγκλημα έχει περισσέψει! Θα μπορούσα να «δικαιολογήσω» (λέμε τώρα, σχήμα λόγου…), ότι μπορεί κάποιος να σκοτώσει για χίλιους δυο λόγους. Για κτηματικά, για ερωτικές αντιζηλίες, για κληρονομικά ίσως, άλλα εγκλήματα μίσους, πάθους, πληρωμένες δολοφονίες και τα λοιπά!

Εδώ όμως η αδιαφορία για την ζωή, πλέον, έχει περισσέψει! Διάβαζα την είδηση και δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Δύο άτομα, 30 και 27 ετών, Έλληνες και όχι αλλοδαποί, σκότωσαν έναν 37χρονο υπάλληλο εταιρείας φύλαξης κάπου στην Αθήνα, επειδή τους έκανε παρατήρηση ότι ο σκύλος τους άφηνε ακαθαρσίες!

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, όταν ο φύλακες τους έκανε παρατήρηση για τον σκύλο, οι δύο άντρες λογομάχησαν με τον φύλακα και στη συνέχεια έφυγαν. Για να ξαναγυρίσουν όμως λίγο αργότερα οπλισμένοι με μαχαίρι και να τους επιτεθούν χωρίς κάποιο άλλο λόγο! Αποτέλεσμα της επίθεσης, ήταν να χάσει τη ζωή του τελικά ο φύλακας!

Πέρα από το «τυπικό» μέρος της επίθεσης, είναι παράλογο, αν το σκεφτεί κανείς καλά, αυτό που έγινε! Πώς είναι δυνατόν επειδή κάποιος σου έκανε μια παρατήρηση για τις ακαθαρσίες του σκύλου σου, να παίρνεις μαχαίρι και να τον σκοτώνεις!

Μπορεί να είναι απλώς θέμα συγκράτησης των νεύρων και του θυμού ή πρόκειται για κάτι περισσότερο; Ο κόσμος έχει τρελαθεί, έχει χάσει τη λογική του, έχει χάσει το μυαλό του! Δεν υπάρχει λογική σ’ αυτό το ζήτημα, είναι πέρα από κάθε σκέψη και δικαιολογία! Πρόκειται για ένα έγκλημα που αφορά όλη την κοινωνία! Και κανείς δεν ξέρει πού θα μπορούσε να σταματήσει όλο αυτό!

Προφανώς, πρόκειται για την άμεση σχέση που έχουν στη ζωή μας, όλα όσα συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία σήμερα… δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά. Όμως, κατά πόσο, τελικά, όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, μας κάνουν να εξαγριωνόμαστε με το παραμικρό; Αυτό σημαίνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει γρήγορα στην ελληνική κοινωνία.

Η κρίση έπαψε πια να είναι απλώς οικονομική. Είναι ήδη πολιτισμική και φυσικά μόλις έχει περάσει τα σύνορα της ανθρωπιστικής! Η ελληνική κοινωνία καταρρέει ολοταχώς σε όλα τα επίπεδα… και δεν υπάρχει πουθενά μια τροχοπέδη!

Πού πάμε;

ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ πού πάμε; Με την έννοια του: «Πού βαδίζουμε, ορέ Έλληνες;» Μπα… Θα μου απαντήσει κανείς; Δεν νομίζω! Το κεφάλι της κυβέρνησης ασθενεί και ο … τσάρος της Οικονομίας είναι αμφίβολο αν μπορέσει να μας σώσει, αφού προς το παρόν είναι αμφίβολο αν προλάβει καν να ορκιστεί και δεν αλλάξει!

Αλλά το θέμα δεν είναι, τώρα πια, μόνο το οικονομικό! Υπάρχει και το εθνικό, το πατριωτικό κομμάτι, αυτό που ορίζεται ως ζήτημα διαφύλαξης των συνόρων μας! Το ερώτημα «πού βαδίζουμε ορέ Έλληνες», δεν είναι καθόλου ρητορικό… είναι πραγματικό, είναι χρηστικό, αντιπροσωπεύει τις απορίες όλων μας, για το τι πραγματικά συμβαίνει και δεν μας λένε!

Το πρωί της Δευτέρας χθες, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, κήρυξαν άσκηση ετοιμότητας για το Σύστημα Αεράμυνας «με στόχο την περαιτέρω βελτίωση των χρόνων αντίδρασης του συστήματος αεράμυνας της χώρας»! Τουλάχιστον αυτή είναι η επίσημη είδηση, η οποία σε χρόνο μηδέν έκανε τον γύρο του ελληνικού διαδικτύου και όχι μόνο!

Στην άσκηση συμμετέχουν το σύνολο των σταθμών ελέγχου ΣΑΕ, κέντρων επιχειρήσεων, Α/Α συστημάτων και όπλων των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας! Κι όλα αυτά, μόλις τρεις μέρες μετά την κατάρριψη του τουρκικού μαχητικού στον εναέριο χώρο της Συρίας! Μήπως συμβαίνει κάτι και δεν μας το λένε;

Προ ημερών, από τον υπηρεσιακό υπουργό Άμυνας κ. Φράγκο, είχε γίνει αιφνιδιαστικά η μεγαλύτερη άσκηση όλων των όπλων για ετοιμότητα πολέμου! Τι συμβαίνει στ’ αλήθεια; Και κατά πόσον όλα αυτά έχουν σχέση με τα γεγονότα στην Συρία; Ή μήπως έχουν να κάνουν με την Κύπρο και τα πετρέλαια και φυσικά την ελληνική ΑΟΖ και το Καστελόριζο;

Θα πρέπει κάποτε οι κυβερνώντες να μπουν στον κόπο να μιλήσουν στον ελληνικό λαό, να μας πουν τι συμβαίνει! Κάτι μεγάλο ετοιμάζεται, που είναι άγνωστο πώς ακριβώς θα ξεσπάσει και τι ακριβώς θα μας στοιχίσει!

Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ η δράση του Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου Αλληλεγγύης που ξεκίνησε και λειτουργεί στη Δράμα εδώ και λίγους μήνες. Σύνθημά του είναι, ότι η αλληλεγγύη είναι μια αμφίδρομη πράξη, που αποδεικνύεται από τον βαθμό συμμετοχής όλων μας.

Οι πολίτες που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση μπορούν να προσέρχονται στην Γραμματεία του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης καθημερινά (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ.) και τις ώρες λειτουργίας του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου (σύμφωνα με το πρόγραμμα εβδομάδας) ή να τηλεφωνούν στο 6984.286.106 ή στο 2521.777.038 για να κλείνουν ραντεβού.

Το πρόγραμμα της εβδομάδας 26-29 Ιουνίου στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης, είναι: Τρίτη 26/6:  10-11π.μ. Παιδίατρος  – 6-8μ.μ. Παθολόγος, Φαρμακοποιός. - Τετάρτη 27/6: 6-8μ.μ. Φαρμακοποιός. Πέμπτη 28/6: 10-11π.μ. Παιδίατρος 6-8μ.μ. Γενικής Ιατρικής.

Παράλληλα, το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης συνεργάζεται με εξωτερικούς ιατρούς και εργαστήρια (π.χ. καρδιολόγους, ακτινολόγους, πυρηνικούς, οφθαλμίατρους, οδοντίατρους, μικροβιολόγους) για τη δωρεάν, και πάλι, πρόσβαση από τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης στεγάζεται στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, Ηπείρου 2.

Τα δίστιχα

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ στα βιβλία μου, βρήκα ένα μικρό πράσινο βιβλιαράκι, του Δραμινού ποιητή Νίκου Κωνσταντινίδη, με τίτλο: «Δίστιχα». [Θεσσαλονίκη 1994]. Είναι γεμάτο από όμορφα δίστιχα κομματάκια, που μιλάνε για έρωτα, για αγάπη, για ομορφιά, για την ίδια τη ζωή. Διάλεξα λοιπόν τυχαία μερικά απ’ αυτά, έτσι, ως μιαν ανάπαυλα στις δύσκολες αυτές ημέρες. Απολαύστε τα.

[Βραχήκαν τα μαλλάκια σου, τα μάγουλά σου στάζουν, / πέφτουν σταγόνες στο λαιμό, στο στήθος σου λιμνάζουν.]

[Η πέτρα που κατρακυλά ρίζα στη γη δεν πιάνει, / μια δω, μια κει, μια παρακεί κι απέ το νου της χάνει.]

[Ένα αστεράκι κάθησε στην άκρα των μαλλιών σου, / είναι δικό του τόσο φως ή να ’ναι των ματιών σου;]

[Της παντρεμένης το φιλί μοιάζει με μαρμελάδα, / έχει μιαν άλλην ομορφιά, μιαν άλλη νοστιμάδα.]

[Λεφτά δεν έχω, σ’ αγαπώ, περνά και δε κοιτάζεις, / διόλου δε βλέπεις την ψυχή, το χρήμα λογαριάζεις.]

Απεργίες…

ΣΤΗΝ εποχή μας απεργούμε για διάφορα πράγματα. Επιδόματα, εργασιακές κατακτήσεις, οικονομικές απολαβές και πολλά άλλα. Όμως δεν απεργούμε για ένα μεγάλο γεγονός, δεν απεργούμε για μειωμένες τιμές, δεν απεργούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να πέσει το πετρέλαιο για παράδειγμα, για να μην μας κλέβουν … στο ζύγι! Δεν απεργούμε κατά της αισχροκέρδειας!

Το 1919, την εποχή που το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα ήταν ακόμα στα σπάργανά του, την εποχή που μόλις ξεκινούσε ο αγώνας για τη διεκδίκηση του οκταώρου, όταν ακόμα δούλευαν ακόμα και 20 ώρες την ημέρας, τότε οι Έλληνες έκαναν μια από τις μεγαλύτερες απεργίες που είχε γίνει ποτέ: κατά της αισχροκέρδειας!

Σήμερα, το γεγονός αυτό το έχουμε ξεχάσει! Φυσικά, διαμαρτυρόμαστε για τα χαράτσια, για τους φόρους και άλλα πολλά. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι όλα αυτά αφορούν και αυτό, όμως δεν είναι έτσι! Θα πρέπει να υπάρξει ένα μεγάλο κίνημα, μια οργάνωση τέτοια, η οποία να οργανώσει τη μεγαλύτερη κινητοποίηση που έχει γίνει ποτέ στη χώρα. Κατά της αισχροκέρδειας! Και μη μου πείτε ότι δεν θα άξιζε τον κόπο!!!