Η Κόλαση και ο Παράδεισος

Διαβάζα ξανά και κανά εκείνο το υπέροχο βιβλίο των Μισέλ Πικμάλ και Φιλίπ Λαγκοτριέρ: "Μυθοι για μαθυτευόμενους φιλοσόδους", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Μια από τις υπέροχες ιστορίες είναι και η παρακάτω:

[Η Κόλαση και ο Παράδεισος

Ένας σαμουράι παρουσιάστηκε μια μέρα μπροστά στο δάσκαλο ζεν Χακούιν και τον ρώτησε:

- Υπάρχουν στ' αλήθεια η Κόλαση και ο Παράδεισος; Και αν υπάρχουν, πού βρίσκονται οι πόρτες τους;

Ο Χακούιν τον περιεργάστηκε και στη συνέχεια τον ρώτησε:

- Ποιος είσαι εσύ που κάνεις μια τέτοια ερώτηση;

- Είμαι ένας σαμουράρι, ο πρώτος των σαμουράι...

- Εσύ σαμουράι; απάντησε περιφρονητικά ο δάσκαλος. Θυμίζεις περισσότερο ζητιάνο.

Κατακόκκινος από θυμό, ο σαμουράι τράβηκε το σπαθί του...

- Α μπα, έχεις και σπαθί; Σίγουρα όμως είσαι υπερβολικά αδέξιος για να μπορέσεις να μου κόψεις το κεφάλι...

Έξω φρενών, ο πολεμιστής σήκωσε το σπαθί του για να χτυπήσει το δάσκαλο. Εκείνη όμως τη στιγμη ο Χακούιν ψιθύρισε:

- Εδώ ανοίγονται οι πόρτες της Κόλασης.

Σαστισμένος από την αυτοπεποίθηση του μοναχού, ο σαμουράι έβαλε πάλι το σπαθί στο θηκάρι του και υποκλίθηκε.

- Εδώ ανοίγονται οι πόρτες του Παραδείσου, του είπε τότε ο δάσκαλος.]

Παραμύθι του δάσκαλου ζεν Χακούιν. (18ος αιώνας).