Όνειρα Οκτωβριανής νύχτας!!!

Γυρνώντας σπίτι χθες βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα, το ραδιοφωνο στο αυτοκίνητο μετέδιδε το Δεύτερο Πρόγραμμα, αν θυμάμαι καλά. Μόνο που δεν θυμάμαι τον τίτλο της εκπομπής, η οποία αναμετέδιδε και μηνύματα ακροατών.

Κάποιος ακροατής, έστειλε ένα SMS στο οποίο έλεγε ότι, αν αυτή την περίοδο ζούσε ένας Σεφέρης, ένας Ρίτσος, ένας Ελύτης, δεν θα συνέβαινε τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν. Εννοώντας βέβαια το χάος στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ίσως και κατ' επέκταση στην οικονομία;

Δικαίως βέβαια, ο οικοδεσπότης της εκπομπής εξέφρασε μαλακά τις επιφυλάξεις του, αλλά θα μπορούσε να τα πει χοντρότερα. Μάλλον δεν ήταν προετοιμασμένος ανάλογα για να μιλήσει ο άνθρωπος, αλλά προφανώς, δεν μπορεί να θίξει κάποιος εύκολα ονόματα μεγάλων ποιητών.

Όπως και νάχει, όσο ζούσε ο Ρίτσος, υπήρχαν τα ξερονήσια και οι εξορίες. Μην ξεχνάμε ότι ο Ρίτσος πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του στα ξερονήσια.... Και για να πούμε την αλήθεια, αν ο Γιάννης Ρίτσος δεν στέλνονταν στα ξερονήσια, μπορεί και να μην γινόταν ποτέ ο Γιάννης Ρίτσος που ξέρουμε.

Όσο για τον Γιώργο Σεφέρη, μην ξεχνάμε ότι ήταν διπλωμάτης των ελληνικών κυβερνήσεων της εποχής που ο Γιάννης Ρίτσος ήταν στα ξερονήσια. Αντιγράφω από το ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:

[Το 1941 ο Γιώργος Σεφέρης τελεί τους γάμους του με την Μαρία Ζάννου και στις 22 Απριλίου το ζεύγος ακολουθεί την Ελληνική κυβέρνηση που μέσω Κρήτης στις 16 Μαΐου φθάνει στην Αίγυπτο παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια. Τον Άυγουστο συνοδεύοντας την Πριγκίπισσα Διαδόχου Φρειδερίκη και τα δύο παιδιά της Σοφία και Κωνσταντίνο φθάνει στο Γιοχάνεσμπουργκ και από εκεί στη Πραιτόρια υπηρετώντας στην εκεί Ελληνική Πρεσβεία μεχρι το 1942 . όλη του τη ζωή σχεδόν ταξίδευε. Στην αρχή ως ακόλουθος κι αργότερα ως πρεσβευτής, υπηρέτησε σε πολλές ελληνικές πρεσβείες του εξωτερικού. Αυτό, βέβαια, υπήρξε πηγή έμπνευσης αρκετών έργων του.]

Λοιπόν, τι ακριβώς δεν έγινε όσο ζούσε ο Γιώργος Σεφέρης ή Σεφεριάδης;

Τι να πούμε για τον Οδυσσέα Ελύτη; Τι δεν έγινε όσο ζούσε; Δεν έγινε μια χούντα στην Ελλάδα; Προσωπικά δεν κατηγορώ κανέναν για όλα αυτά. Τι θα μπορούσαν να κάνουν άλλωστε οι άνθρωποι αυτοί όσο ζούσαν; Θα μπορούσαν απλώς να διαμαρτυρηθούν; Και λοιπόν; Θα έπεφταν οι χούντες από τις διαμαρτυρίες τους; Ελάτε τώρα.....

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν κυβερνούν οι ποιητές. Δεν κατέχουν οι ποιητές θέσεις εξουσίες. Οι ποιητές όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Καβάφης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός, ο Ελύτης, πέρα από ποιητές ήταν και άνθρωποι. Υπάρχει ένα συνήθειο, στην Ελλάδα τουλάχιστον, να μην αγγίζουμε καθόλου το πολιτικό ζήτημα των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων στην Ελλάδα. Εκτός βεβαίως από άτομα σαν τον Ρίτσο, τον Βάρναλη και άλλους του χώρου τους, που είναι δηλωμένοι πολιτικά, κομματικά και στρατευμένοι στις πολιτικές και όχι μόνο, αξίες τους.

Αλήθεια, αναρωτηθήκαμε ποτέ τι ήταν πολιτικά ο Σεφέρης; Τι ήταν πολιτικά ο Ελύτης; Και τόσοι άλλοι φυσικά σ' αυτήν την πολύπαθη χώρα; Μάλλον όχι. Εξειδανικεύουμε την ποίηση τους, αλλά σε μεγάλες πολιτικές στιγμές, μια φράση τους, έπαιξε πάντα τον δικό της ρόλο.

Για όσους έχουν ξεχάσει ποιος είπε την περίφημη φράση αμέσως με την πτώση της χούντας: "Καραμανλής ή τανκς", θυμίζω ότι το είπε ο Μίκης Θεοδωράκης. Όχι βέβαια ότι ο Θεοδωράκης δεν πέρασε δύσκολα χρόνια και δεν καταδιώχθηκε και δεν φυλακίστηκε για τις ιδέες του. Το αντίθετο μάλιστα και είναι τιμή του και ούτε στο δαχτυλάκι του μπορούμε να φτάσουμε. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν φράσεις που μένουν ιστορικά.

Λέτε λοιπόν σήμερα, αν ζούσε ένας Σεφέρης, ένας Ρίτσος και ένας Ελύτης, να μην συνέβαιναν όσα συμβαίνουν με κάποιους απατεώνες, αεριτζήδες και φαταούληδες που βρίσκονται σε κυβερνητικούς θώκους και ροκανίζουν τα θεμέλια του κρατικού μηχανισμού και διαλύουν κοινωνίες ολόκληρες;

Ούτως ή άλλως, ζούμε σε κοινωνίες καταστολής με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ούτως ή άλλως, ζούμε σε κοινωνίες κατ' επίφασην δημοκρατικές!