Καλημέρα φίλες και φίλοι!
Είναι καλό να κάνει κάποιος αλλαγές στη ζωή του. Αξίζει κάπου-κάπου ν’ αλλάζουμε μονοπάτια και δρόμους. Είναι φορές που νομίζεις ότι έχεις κολλήσει και έχεις την ανάγκη να ξεφύγεις, να προχωρήσεις. Κι όπως λέει ο σοφός λαός, «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
***
Τώρα πια, έμαθα να διαγράφω. Ξέρετε τι θα πει διαγραφή; Και μάλιστα, για να το πω αλλιώτικα, ποιο μοντέρνα, ξέρετε εκείνο το κουμπάκι στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές; Del ή delete! Αξίζει, από καμιά φορά, να το πατάμε.
***
Διάβαζα προ ημερών ένα από τα υπέροχα σκίτσα του Στάθη στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (7/2/2008). Ο τύπος, μεροκαματιάρης, γυρίζει σπίτι και η συμβία του κλείνει την πόρτα κατάμουτρα φωνάζοντας: «Και μην ξανάρθεις στο σπίτι αν δεν βρεις κι εσύ μια μίζα να φέρεις!.... Ανεπρόκοπε!» Άρα λοιπόν το καρβέλι, το γάλα, η σαλατούλα και το κρεατάκι δεν αρκούν για να επιβιώσεις σήμερα στην Ελλάδα!
***
Μαστίζεται η ελληνική κοινωνία. Δεν μπορείς να κοιτάξεις τον γείτονά σου, τον συνάδελφό σου και να μην αναρωτηθείς: «Λες να τα παίρνει;» Σκέτη καχυποψία πια σ’ αυτή τη χώρα. Οι μισοί τ’ αρπάζουν απ’ όπου τα βρουν και οι άλλοι μισοί στη μιζέρια του μεροκάματου και της πιστωτικής κάρτας… των πιστωτικών καρτών μάλλον!
***
Αλλά πιστεύω ότι δεν είναι έτσι ακριβώς. Ξέρετε τι λέω; Ότι αυτός που τ’ αρπάζει, φαίνεται. Ανάλογα με τη θέση του και τον μισθό του, ανάλογα με το ντύσιμο, με τ’ αυτοκίνητό του (αν δεν έχει ή δεν έχει), και πόσα ξοδεύει για τη βραδινή του διασκέδαση. «Λαός και Κολωνάκι…» που έλεγαν κάποτε.
***
Θυμάστε εκείνη την ταινία του υπέροχου Χάρυ Κλυν, την οποία φεύγει το πρωί από το σπίτι φιλώντας τη μάνα του σταυρωτά, με το κολατσιό τυλιγμένο στην πετσέτα και στο δρόμο σκοντάφτει σ’ ένα μπαούλο γεμάτο λεφτά; Κι όταν το παραδίδει στην αστυνομία ο αδέκαρος, πέφτει καταπέλτης η ατάκα: «Φτωχός πλην τίμιος οικοδόμος».
***
Ξέρετε πόσοι «φτωχοί πλην τίμιοι» ζουν ανάμεσά μας; Πάρα πολλοί. Αρκεί να μπορούμε να τους ξεχωρίζουμε. Και να μην πέφτουμε στη λούμπα που στήνουν κάτι φιδάκια κολοβά…
***
Στην επικαιρότητα τελευταία το ζήτημα των λιγνιτών στη Δράμα, με την ευκαιρία της κατασκευής εργοστασίου καύσης λιθάνθρακα στην Καβάλα. Θα γνωρίζετε ότι λιθάνθρακας στην Ελλάδα δεν υπάρχει, εισαγόμενος θα έρχεται και θα καίγεται στην Νέα Καρβάλη. Οι Καβαλιώτες πάντως ξεσπάθωσαν. Πραγματοποίησαν ενημερωτικές ημερίδες, έκαναν συγκεντρώσεις, προσπαθούν να το αποτρέψουν.
***
Εμείς εδώ στη Δράμα πάντως επαναπαυόμαστε, ακόμα. Δεν μας ενδιαφέρει; Η καύση του λιθάνθρακα στην Καβάλα λέτε να μην μας ενοχλήσει εδώ στη μικρή Δράμα; Θα φυσάει μόνο κατά Ξάνθη άραγε ή μόνο προς τη θάλασσα;
***
Αυτό που φοβούνται όσοι όλοι δεν θέλουν την εξόρυξη του λιγνίτη από τον κάμπο της Δράμας, είναι ότι το εργοστάσιο που ετοιμάζει η ΔΕΗ στη Νέα Καρβάλη, θα είναι μάλλον ο προπομπός και τη Δράμα. Πόσο σύντομα μπορεί να γίνει αυτό; Ποιος ξέρει… Πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια; Ξέρετε πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος; Γάργαρο νεράκι…
***
Γεγονός είναι πάντως, ότι, στη Δράμα, μόνο ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Αηδόνης πήρε σαφή και ξεκάθαρη θέση. Κανένας άλλος αιρετός άρχοντας δεν ξεκαθάρισε τη θέση του. Στο φλου, όλα παίζονται… Τι φοβούνται; Μη χάσουν τα ψηφαλάκια τους; Αξίζουν περισσότερο από τις ζωές των παιδιών τους και των εγγονών τους; Αλλά όπως λέμε πάντα σ’ αυτό το νομό, θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τι ανάπτυξη θέλουμε. Βιομηχανική; Οικολογική; Τουριστική; Ή μήπως επαφιόμαστε στις δάφνες μας και περιμένουμε την κεντρική εξουσία να μας ρίξει ψιχουλάκια;
***
Αλήθεια, τι έγινε μ’ εκείνες τις σχολές ΤΕΙ ή τις άλλες τις πανεπιστημιακές του περιμέναμε; Ακόμα; Πάλι νεκρές υποσχέσεις; Ως πότε βρε παιδιά; Σχέδια επί σχεδίων, έκτακτες συσκέψεις μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού, προβολή σχεδίων με σλάιτς στη Νομαρχία Δράμας, αλλά στα νέα μηχανογραφικά δελτία για το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009, η Δράμα παραμένει στις δύο γνωστές σχολές ΤΕΙ που έχει. Προίκα παλαιά, χωρίς αντίκρισμα!
***
Για να λέμε και την αλήθεια πάντως, στην Ελλάδα, πρέπει να έχεις και μεγάλη τύχη για να επιβιώσεις, πλέον, και χρήματα αρκετά, γιατί, έτσι κι αρρωστήσεις από καμιά χρόνια ασθένεια… μαύρο φίδι που σ’ έφαγε. Ο ίδιος ο τομέας της δημόσιας υγείας είναι για κλάματα και για πέταμα στην κυριολεξία. Μόνο ραντεβού να πεις να κλείσεις για να στηθείς στην ουρά να γράψεις φάρμακα, κάθε τρεις και λίγο, πάνε οι ώρες σου. Σκέψου να μην είσαι συνταξιούχος αλλά εργαζόμενος… Και δουλειά θα χάνεις, και την υγεία σου δεν θα ’χεις.
***
Συνταξιούχος με πονόδοντο για παράδειγμα, κλείνει ραντεβού στο ΙΚΑ (πού να πλησιάσει ιδιωτικό οδοντιατρείο…) και μετά από δύο-τρεις εβδομάδες, αφού καταφέρνει να φτάσει στο ιατρείο, ο γιατρός άλλοτε απουσιάζει, άλλοτε έχει άδεια, άλλοτε είναι άρρωστος και μετά από ένα μήνα και κάτι μέρες, καταφέρνει να βγάλει το χαλασμένο δόντι. Αν αυτό λέγεται δημόσια δωρεάν υγεία, αν αυτό λέγεται ασφάλιση, τότε, εντάξει, είμαστε άξιοι της μοίρας μας σ’ αυτή τη χώρα, ως λαός.
***
Τελικά, αληθεύει φαίνεται αυτό που λέγεται, ότι, κάθε λαός, έχει την ηγεσία που του αξίζει! Τι μας αξίζει όμως ως Έλληνες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ