Μπορδοροδοκόκκινο κανελλογαλαζοπράσινο!(*)

ΥΠΑΡΧΕΙ μια ρήση που λέει: Μην αναρωτιέσαι τι απ’ όλα όσα βλέπεις ή διαβάζεις ή ακούς, είναι αλήθεια, πλάνη ή ψέμα. Αναρωτήσου καλύτερα πόσα αγνοείς!!!

Εδώ και ένα χρόνο περίπου, βιώνουμε μια απίστευτη κατάσταση. Μια κατάσταση την οποία δεν θα μπορούσαμε ούτε καν να φανταστούμε στις αρχές του 2009 και για να μην πούμε ακόμα και τον Ιανουάριο του 2010! Η δεκαετία του 2000 φάνταζε για πολλούς από εμάς, ως ένα σημείο αναφοράς στον 21^ο αιώνα.
Ελάχιστοι βέβαια μπορούσαν να διακρίνουν σημάδια στον ορίζοντα, διαβάζοντας τα διεθνή γεγονότα και αναλύοντας τη διεθνή οικονομία. Αλλά έπρεπε να γνωρίζουμε σε βάθος τα συμβάντα για να καταλάβουμε τα τεκταινόμενα, όσα δηλαδή σχεδιάζονταν με δόλο να συμβούν!

Άρα λοιπόν η ρήση είναι σωστή. Μην αναρωτιέσαι τι απ’ όλα όσα βλέπεις ή διαβάζεις ή ακούς, είναι αλήθεια, πλάνη ή ψέμα. Αναρωτήσου καλύτερα πόσα αγνοείς!

Στο πολιτικό παιχνίδι, στην παγκόσμια σκακιέρα του πλανήτη, όπου παίζονται παιχνίδια τεράστιας γεωστρατηγικής, γεωπολιτικής και οικονομικής σημασίας, όπου θυσιάζονται χώρες – στρατιωτάκια για να βγουν μπροστά οικονομίες Ιππείς και Αξιωματικοί που θα προστατεύσουν την μεγάλη έξοδο της Βασίλισσας, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι θα είναι αλήθεια και τι ψέμα. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τι είναι δόλος. Μεγαλύτερη σημασία έχει να μπορέσουμε να μάθουμε αυτά που αγνοούμε, αυτά που μας κρύβουν.

Όλα αυτά λοιπόν καλύπτονται από ένα τεράστιο επικοινωνιακό παιχνίδι, το οποίο είναι ικανό να αντιστρέφει τις όψεις. Μπορεί η αλήθεια να παρουσιάζεται ως ψέμα, μπορεί το ψέμα να παρουσιάζεται ως αλήθεια και αυτό που βλέπουμε ως γεγονός να είναι απλώς μια πλάνη. Πίσω απ’ όλο αυτό το παιχνίδι, υπάρχουν αυτά που αγνοούμε, αυτά που πραγματικά πρόκειται να συμβούν, σχεδιαζόμενα με δόλο: τα τεκταινόμενα!

Στην Ελλάδα του σήμερα, βιώνουμε μια σουρεαλιστική κατάσταση που μοιάζει να μην έχει τέλος. Εδώ που έχουμε φτάσει, η μόνη αλήθεια είναι αυτή η πραγματικότητα της κάθε μέρας που ξημερώνει. Η μοναδική μας αλήθεια, είναι αυτή που βλέπουν τα μάτια μας και βιώνουμε οι ίδιοι και οι οικογένειές μας.

Για την Ελλάδα, σήμερα, έχει ήδη ανοίξει μια ρωγμή της Ιστορίας της και από μέσα ξεπροβάλουν συνεχώς εφιάλτες και τέρατα. Όπως εκείνα τα τέρατα που κρυβόντουσαν το βράδυ στην ντουλάπα του παιδικού μας δωματίου. Μόνο που τώρα τα τέρατα είναι αληθινά, ξεπροβάλουν και πάλι και αυτή η ρωγμή στην Ιστορία, απειλεί να καταπιεί την ίδια τη χώρα. Πόσο μας τρομάζουν σήμερα τα τέρατα και οι εφιάλτες; Γέμισε ο τόπος Εφιάλτες. Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι, βλέπεις Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες έτοιμοι να επιτεθούν στο καράβι του Οδυσσέα στο μεγάλο ταξίδι. Αλλά η χώρα δεν είναι μόνο μια περιπέτεια. Είναι Ιστορία, είναι Πολιτισμός, είναι Γλώσσα που προσπαθούν να επιβιώσουν στη ροή του χρόνου.

Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τη ρήση; Μπορούμε να αναρωτηθούμε τι απ’ όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι αλήθεια; Τι είναι ψέμα; Τι είναι πλάνη; Μπορούμε να αναζητήσουμε να βρούμε τι είναι αυτό που αγνοούμε; Αυτό που μας κρύβουν; Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να μάθουμε για τα τεκταινόμενα!

(*) Μπορδοροδοκόκκινο κανελλογαλαζοπράσινο: Ο τίτλος αποτελεί ένα λογοπαίγνιο, από αυτά που ξέρει να λέει η κα Μοιραράκη, για να πουλήσει τα χαλιά της. Της οποίας ο πρόσφατος γάμος, παρουσιάστηκε ως τηλεοπτικό υπερθέαμα. Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή της ελληνικής τηλεόρασης, η οποία προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια ζοφερή πραγματικότητα στην προσπάθειά της να την κρύψει. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ένα μεγάλο σημείο του ψέματος, της πλάνης, της απάτης. Η παρουσίαση γεγονότων, που επί της ουσίας είναι αδιάφορα για όλους μας, όμως αναδεικνύονται ως πρωτεύοντα γεγονότα και ασχολούμαστε όλοι μ’ αυτά. Είτε για να το καταγγείλουμε, είτε για να το σατιρίσουμε, είτε για να το κοροϊδέψουμε. Όπως και να ’χει, πετυχαίνει τον σκοπό του. Είναι ένα μόνο σημείο. Δίνεται τόση μεγάλη βάση σ’ αυτό, γνωρίζοντας ότι προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε πλάνη και όμως ακολουθούμε! (Και κάθε παρόμοιο γεγονός).

Από την άλλη, αυτή ακριβώς είναι η σημερινή ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Μπορδοροδοκόκκινη και κανελλογαλαζοπράσινη! Ένα ατέλειωτο μωσαϊκό, το οποίο δεν μπορεί να δει τη μεγάλη ασπρόμαυρη πραγματικότητα γύρω μας. Τα πάντα μοιάζουν να κινούνται πάνω σ’ αυτόν τον άξονα. Το παρδαλό εκφράζεται μέσα από παρδαλούς ανθρώπους, που πιστεύουν ότι είναι έγχρωμοι αλλά τους έχουν ξεγελάσει: ασπρόμαυροι είμαστε όλοι. Όλο αυτό το παρδαλό τσίρκο ξεπετάγεται μέσα από την τηλεόραση. Δίνεται περισσότερη βάση στο τίποτα, στο μηδενικό, στο απροσδιόριστο, στο άνευ αξίας και άνευ ουσίας, παρά σε οτιδήποτε άλλο. Προτιμούν να θάψουν τη γνώση, τη γνώμη και την άποψη και κρατούν στην επιφάνεια τους φελλούς και τα σκατά που επιπλέουν!

Σκέψου αν όλα αυτά που ακούς ή διαβάζεις είναι αλήθεια ή ψέμα ή πλάνη. Αναρωτήσου όμως και πόσα δεν γνωρίζεις, αναρωτήσου πόσα αγνοείς!

Θανάσης Πολυμένης