«Η εργασία απελευθερώνει»… τον Έλληνα!!!

Έξω…

ΓΙΑ την Ελλάδα λένε, οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι, ότι πρέπει πάση θυσία να παραμείνει στο ευρώ, όμως οι ίδιοι είναι τελικά – κυρίως οι Γερμανοί – που σκέφτονται να βγουν από τη νομισματική ένωση. Πρώην Γερμανός τραπεζίτης, σε άρθρο που πρόκειται να δημοσιευθεί τις επόμενες ημέρες στη «Le Monde diplomatique», περιγράφει «την αγωνία ενός έθνους που πλήττεται από τη μετανάστευση, το ισλάμ, το δημογραφικό». Και όλα αυτά, σε ένα βιβλίο που εξέδωσε με τίτλο πολύ επίκαιρο: «Η Ευρώπη δεν χρειάζεται το ευρώ».

Πρόκειται για τον Γερμανό Olivier Cyran, με χαρακτηριστικό ότι δεν χαμογελά ποτέ. Ο πρώην τραπεζίτης λοιπόν, υποστηρίζει ότι η ευημερούσα Γερμανία πρέπει να προχωρήσει μόνη της και να μην δώσει ούτε δεκάρα στους «εταίρους της Μεσογείου», τους οποίους κατηγορεί ότι «κατέστρεψαν την Ευρώπη» με την «αλλεργία τους στην εργασία». Το «η εργασία απελευθερώνει», δηλαδή, σε μία άλλη έκδοση.

Η άποψη αυτή δεν είναι νέα. Αποτελεί την αιχμή του δόρατος του νεοεθνικιστικού οικονομικού μοντέλου στο οποίο είχε αναφερθεί και ο πρώην πρόεδρος της πανίσχυρης Ομοσπονδίας Γερμανικών Επιχειρήσεων Hans-Olaf Henkel,το Νοέμβριο του 2010. «Σώστε τα χρήματά μας. Πουλάμε τη Γερμανία»,είχε πει και έγραψε κι ένα βιβλίο που έλεγε «πως η απάτη του ευρώ απειλεί την ευημερία μας». Είναι ο ίδιος που είχε προτείνει το χωρισμό της Ευρώπης στα δύο με το σενάριο του ισχυρού και του αδύναμου ευρώ.

Για να επιστρέψουμε στον κ. Sarrazin. Είναι μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και τον αποκαλούν «ροκ-σταρ της σοσιαλδημοκρατίας». Αυτός λοιπόν παρουσιάζει τους Έλληνες ως τον εχθρό για τη «γερμανική ευημερία»: «Ο κάθε λαός έχει το δικαίωμα να ζει όπως κρίνει σκόπιμο. Αν οι Έλληνες θέλουν να κάνουν σιέστα περισσότερο από το να δουλεύουν, αν θέλουν να εγκαταλείπουν τα γραφεία τους για να περνούν ώρες με τις ερωμένες τους είναι δικαίωμά τους, αρκεί να μην μας ζητάνε να διευθετούμε τα χρέη τους».

Όταν ρώτησαν τον θρασύτατο Γερμανό πρώην τραπεζίτη από που αντλεί τις γνώσεις του για τον ελληνικό λαό, απάντησε προκλητικά: «Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο Spiegel»!

Διχασμός!

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν πρέπει να μας εκπλήσσει! Γιατί αν μας εκπλήσσει, τότε είναι σαν να βαδίζουμε στα σύννεφα. Η Ευρώπη είναι βαθιά διχασμένη! Ο Βορράς και ο Νότος, όπως γινόταν πάντα… και τίποτα δεν είναι καινούριο. Ο πλούσιος Βορράς και ο φτωχότερος ή αναπτυσσόμενος ή υπό ανάπτυξη, Νότος! Ο πάντα εξαρτώμενος όμως από τον Βορρά, Νότος!

Παλιά Ιστορία, φτάνει μέχρι τον Μεσαίωνα, ή μάλλον από κάπου εκεί ξεκινάει. Και όλα αυτά αλλάζουν μορφή, με την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την επικράτηση της Οθωμανικής! Αλλά όλα αυτά είναι παλιά, που όμως πρέπει να μας απασχολούν και να τα γνωρίζουμε! Σήμερα, όλα κινούνται σ’ αυτό το πλαίσιο. Η πλούσια Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και οι φτωχότερες χώρες (της γεωγραφικής Ευρώπης).

Η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει και προς το παρόν παραμένει στο λεκτικό επίπεδο. Το διπλωματικό μόλις έχει ξεκινήσει! Και μπορεί να φτάσει μέχρι και τη διάλυση της συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προφανώς, το πείραμα της Ένωσης της Ευρώπης τρεκλίζει άσχημα, ταρακουνιέται άσχημα, τρίζουν τα γυάλινα πόδια. Κι αυτό γιατί κάποιοι επιθυμούν να παραμείνουν αρχηγοί και να ελέγχουν όλη την περιοχή, ικανοποιώντας αλλοτινές φιλοδοξίες.

Οι ομάδες που φαίνεται να έχουν σχηματιστεί είναι δύο. Ο γαλλοϊταλικός άξονας, που ζητά άμεσα δραστικά μέτρα, όπως τραπεζική ενοποίηση, κοινή εγγύηση καταθέσεων και κάποιου είδους ευρωομόλογα. Και η ομάδα των βορειοευρωπαϊκών κρατών, την οποία εκφράζει η Γερμανία, επιμένει στη γραμμή της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των μεταρρυθμίσεων για την έξοδο από την κρίση, απορρίπτει την κοινή εγγύηση των καταθέσεων και θέτει ως προϋπόθεση για το ευρωομόλογο την πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση και τον απόλυτο έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Και στη μέση των δύο κεντρικών πολιτικών και οικονομικών μέτρων, οι λαοί! Οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν ερωτούνται για το αν πρέπει να ακολουθήσουν την αυστηρή λιτότητα, την αβάσταχτη φορολογία και τον απίστευτο εξευτελισμό στον οποίο υπόκεινται κυρίως οι Έλληνες! Και η λύση πουθενά! Ούτε καν στο κέντρο, στη χρυσή τομή, σε μια ενδιάμεση συμφωνία! Και πού πρόκειται να καταλήξει όλο αυτό; Σίγουρα δεν θα είναι κάτι καλό, δεν θα είναι κάτι ευοίωνο!

Παραιτούνται στη ΔΗΜΑΡ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ εκεί στη ΔΗΜΑΡ και παραιτούνται; Μάλλον άρχισαν να καταλαβαίνουν τι ακριβώς έχει γίνει, μετά τη συμφωνία του Κουβέλη με Σαμαρά και Βενιζέλο! Ύστερα από την παραίτηση του Δ. Χατζησωκράτη από τη θέση του υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής της, άλλο ένα κορυφαίο στέλεχος διαχώρισε τη θέση του. Πρόκειται για τον Στέφανο Μπαγιώργο ο οποίος όχι απλά παραιτήθηκε από μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής αλλά αποχώρησε και από το κόμμα!

Ο κ. Μπαγιώργος διαφώνησε με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική κυβέρνηση. Ήταν μάλιστα ένα από τα τέσσερα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής (Σ. Μπαγιώργος, Β. Ζορκάδης, Χ. Σταυρόπουλος και Α. Νεφελούδης) που στην πρόσφατη συνεδρίασή της παρουσίασαν κείμενο στο οποίο τάσσονταν κατά της συμμετοχής στην κυβέρνηση, της μη στήριξής της αλλά και υπέρ μιας προγραμματικής αντιπολίτευσης.

Προφανώς κατάλαβαν ότι, ακόμα και με το διάβολο… η χώρα δεν μπορεί να σωθεί! Άρα λοιπόν, γιατί να είναι μέσα στις ευθύνες;

Καζαντζάκης – «Ασκητική»

ΑΠΟ την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, για να μην ξεχνιόμαστε και ποιοι είμαστε: [Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.]